Tafiy
Tafiy, baʼzan Tafos (qadimgi yunoncha: Τάφιος), Argos turkumidagi yunon mifologiyasining qahramoni, Tafi yoki Teleboy qabilasining boshligʻi, Tafos orolining eponimi. Miken podsholigiga daʼvo qilgan.
Mifologiyada
[tahrir | manbasini tahrirlash]Afsonaning klassik versiyasiga koʻra, Tafiy Miken malikasi, Perseyningnabirasi boʻlgan Gippofoyning va Gippofoyni oʻgʻirlab, Exinad orollariga olib kelgan dengiz xudosi Poseydonlar oʻgʻli boʻlgan. Tafiy Mikenda tugʻilgan. Voyaga yetganida, u Akarnaniya sohilidagi Ion dengizida joylashgan Tafos orolini mustamlaka qildi. Tafiy bu yer aholisini teleboylar deb atagan, chunki Psevdo-Apollodorning soʻzlariga koʻra, „u oʻz vatanidan uzoqqa ketgan“ (tadqiqotchilar bu aniq yolgʻon etimologiya ekanligini taʼkidlaydilar[1]). Keyinchalik, qahramon Mikenga qaytib keldi va oʻzining qarindoshi Elektrionga tegishli qirol hokimiyatiga boʻlgan huquqlarini talab qildi. Rad etilganidan soʻng, u Elektrion sigirlarini oʻgʻirlay boshladi va tezda urush boshlandi. Likimniydan tashqari qirolning deyarli barcha oʻgʻillari jangda halok boʻldi. Shundan soʻng, Elektrionning oʻzi teleboylar bilan urushga kirdi, ammo bu yurishda u tasodifan kuyovi Amfitrion[1] qoʻlida halok boʻldi. Shunga qaramay, Tafiy Miken hokimiyatiga erisha olmadi.
Tafiyning oʻgʻli Pterelay edi, uning koʻplab oʻgʻillari Elektrion bilan urushda qatnashgan. Koʻpgina qadimshunoslar Psevdo-Apollodorning saqlanib qolgan qoʻlyozmalarida „Pterelay oʻgʻillari Tafiy bilan birga kelgan“ soʻzlari xato deb hisoblashadi; aslida muallif „tafiyaliklar bilan“ yozmoqchi boʻlgan va bu holatda Tafiy, aftidan, Miken taxti uchun kurashda qatnashmagan[1].
Muqobil nasabnomaga koʻra, Tafiyning otasi Gippofoning oʻgʻli Pterelay edi[2].
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]Adabiyotlar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека. Наука, 1972.
- Kolf. Taphios 1 // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1932. — Bd. IV, 2. — Kol. 2257.
- Kolf. Taphios 2 // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1932. — Bd. IV, 2. — Kol. 2257.