кулфат

Ўзбекча (уз)

Морфологик ва синтактик хусусиятлари

кул-фат

Этимологияси

араб. – зўриқиш, меҳнат;

Маъновий хусусиятлари

Маъноси

Қийнайдиган, азоб берадиган ҳолат; қийноқ, азоб-уқубат. ◆ Бировга кулфат бермоқ. Бировнинг бошига кулфат солмоқ. Кулфат тортмоқ. Ҳамжиҳатлик — давлат, ёлғизлик – ◆ кулфат. Мақол. ◆ Донога иш — шону шуҳрат, нодонга иш — ғаму кулфат. Мақол. ◆ Биз у кишининг дастидан ўз юртимиздан бегона бўлиб, жуда кўп кулфатлар тортганмиз — деди Абдурасул. П. Турсун, „Ўқитувчи.“

Антонимлари

КУЛФАТ. Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2022) маълумотларидан фойдаланилган; қ.Адабиётлар рўйхати.

Таржималари

Русча _ру

кулфат
1 несчастье; горе, невзгода, беда;
2 страдание, мучение; ◆ ~ тортмоқ страдать, мучиться; ◆ бировнинг бошига ~ солмоқ причинять страдание, мучение кому-либо; ◆ бошингизга ~ тушмасин пусть не будет у вас горя, несчастья (пожелание).