urgʻu

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ur-gʻu

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. tlsh. Turli fonetik vositalar (mas., ovozni kuchaytirish) orqali boʻgʻin yoki soʻzni ajratish, shu ajratishga xos kuchli talaffuz.

Urgʻu belgisi Urgʻuli unli ustiga qoʻyiladigan diakritik belgi.

Urgʻu bermoq Nutq jarayonida biror soʻz yoki uning qismiga alohida diqqat jalb etish maqsadida uni boshqalaridan ajratib, kuchliroq aytish. ◆ Mamajon aka uning [injenerning] "oʻrtoq" soʻziga urgʻu berganini sezdi. A. Muxtor, „Opa-singillar.“ ◆ Roʻparadagi oshxona oynasidan moʻralagan oshpaz xotin "d" harfiga urgʻu berib dedi: Keldila Siddiq akangiz. "Mushtum".

2. koʻchma Biron-bir narsa, masala, hodisa yoki kishiga koʻproq ahamiyatni qaratmoq; ◆ ...qaddi-qomatimga urg‘u berib suratga tushishni to‘xtatmayman! Gazetadan.

Antonimlari

URGʻU. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

urgʻu
1 lingv. udarenie; ◆ urgʻu belgisi znak udareniya;
2 smыslovoe udarenie, najim (s kotorыm proiznositsya slovo); podchyorkivanie, vыdelenie slova v rechi; Mamajon aka uning "oʻrtoq" soʻziga urgʻu berganini sezdi (A. Muxtor, «Opa-singillar») Mamadjan-aka pochuvstvoval, chto on (sobesednik) s najimom proiznyos slovo "oʻrtoq" («tovariщ»).