clignete

Walon (Rifondou)

Do viebe « clignî » avou l’ cawete « -ete ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /kli.ˈɲɛt/ /ɡli.ˈɲɛt/ /ɡli.ˈɲat/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kli.ˈɲɛt/
Ricepeures : cli·gnete

singulî	pluriyal
clignete	clignetes

clignete femrin

rade clignaedje d' èn ouy, po mostrer on sintimint å ci (al cene) k' el louke.
- Ey i gn aveut dpus d' ene djonnete Ki, e passant, m' fijhént des clignetes — André Hancre (fråze rifondowe).
- (cåzant a s' tchet) Et si dj' les comprind bén, tes clignetes mi vlèt dire: «Come il est doûs portant d' esse a deus å bon feu» — Henri Collette (fråze rifondowe).
- I vantént l' mere, et al feye, fijhént des clignetes — Pierre-Joseph Dosimont (fråze rifondowe).
- Cwand les stoeles, sol bleuwe soye do cir, fjhèt des clignetes,
  [...]Adon, cwand moirt nåjhi do rispåde al palete,
  Ses ôrreyes et ses pieles tot avå les tchesteas,
  K' les nûlêyes s' efexhèt et s' riviersèt so ene segonde— Émile Wiket, "Fruzions d' cour", "A nosse grand poète Colas Dèfrècheux" (fråze rifondowe).
- Mins l' ovrî ki fwait ene fåte, on l' brait so totes les poites
  Et si c' est ene grosse tiesse, a poenne on fwait 'ne clignete
  — Ep. Martial, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, ‘’Li savtî des recoletes’’, 69-73 (fråze rifondowe).
- Et dvins tot ç' brouhaha,
  Les ptits côps d' ouy et les clignetes
  Des djonneas, des wiyetes,
  Estént l' sudjet traze et traze côps
  D' on mariaedje a må pô!— Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 75-76 (fråze rifondowe).
(mot d’ djeu) djeu d' efant, la k' on cwirt après les catchîs.
- Djouwans al clignete.
(éndjolike) imådjete ki fwait on clin d' ouy, metowe dins èn emile.