Οおみくろん πόλεμος της Τροίας υπό τたうηいーたνにゅー καυστική ματιά τたうοおみくろんυうぷしろん Jean Giraudoux  Jean Giraudoux Γεννιέται τたうοおみくろん 1882 σしぐまτたうοおみくろん Μπελάκ. Από μαθητής διακρίνεται γがんまιいおたαあるふぁ τις επιδόσεις τたうοおみくろんυうぷしろん σしぐまτたうαあるふぁ γράμματα. Γρήγορα τたうοおみくろんνにゅー συνεπήραν οおみくろんιいおた Έλληνες τραγικοί κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん Όμηρος, οおみくろん Ρακίνας, οおみくろん Μολιέρος κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん Λらむだαあるふぁ Φονταίν. Ίχνη από τたうηいーたνにゅー κλασική παιδεία τたうοおみくろんνにゅー ακολουθούν σしぐまεいぷしろん όλη τたうοおみくろんυうぷしろん τたうηいーたνにゅー πορεία. Συνεχίζει τις ανώτερες σπουδές τたうοおみくろんυうぷしろん, γίνεται δεκτός σしぐまτたうηいーたνにゅー Ecole Normale Superieure κかっぱαあるふぁιいおた στρέφεται στις γερμανικές σπουδές. Δουλεύει ως χρονογράφος σしぐまτたうηいーたνにゅー εφημερίδα Le Matin. Τたうοおみくろん 1910 μπαίνει σしぐまτたうοおみくろん διπλωματικό σώμα τたうοおみくろんυうぷしろん Υπουργείου Εξωτερικών. Τたうοおみくろん 1914 καλείται σしぐまτたうαあるふぁ όπλα. Επιστρατεύεται λοχίας κかっぱαあるふぁιいおた πολεμά μみゅーεいぷしろん συνείδηση. Γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーた συμμετοχή τたうοおみくろんυうぷしろん κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた δράση τたうοおみくろんυうぷしろん σしぐまτたうοおみくろんνにゅー Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τού απονέμεται τたうοおみくろん παράσημο της Λεγεώνας της τιμής. Τたうοおみくろん 1939 ονομάζεται επίτροπος σしぐまτたうοおみくろん υπουργείο πληροφοριών, αλλά μετά τたうηいーたνにゅー ήττα της Γαλλίας εγκαταλείπει τたうηいーた θέση τたうοおみくろんυうぷしろん κかっぱαあるふぁιいおた αποχωρεί από τたうηいーた δημόσια ζωή, γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ αφιερωθεί σχεδόν αποκλειστικά σしぐまτたうηいーた λογοτεχνία. Πεθαίνει μόλις λίγους μήνες μετά τたうηいーたνにゅー απελευθέρωση. Ηいーた συνάντησή τたうοおみくろんυうぷしろん μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー Louis Jouvet ήταν καθοριστική, γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ στραφεί σしぐまτたうοおみくろん θέατρο. Μεταξύ 1930-40 τたうαあるふぁ κείμενα τたうοおみくろんυうぷしろん Ζιρωντού κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた θεατρικές παραγωγές τたうοおみくろんυうぷしろん μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー Ζουβέ γοήτευαν τたうοおみくろん Παρίσι. Δημιούργησαν ασυνήθιστα κλειστή σχέση σκηνικής φαντασίας κかっぱαあるふぁιいおた δεξιοτεχνίας τたうοおみくろんυうぷしろん λόγου. Σしぐまτたうοおみくろん πρόσωπο τたうοおみくろんυうぷしろん Ζουβέ, οおみくろん νέος συγγραφέας βρήκε τたうοおみくろんνにゅー ιδανικό ηθοποιό κかっぱαあるふぁιいおた σκηνοθέτη, ενώ οおみくろん σκηνοθέτης έναν συγγραφέα πぱいοおみくろんυうぷしろん είχε ανακαλύψει τたうηいーた μαγεία τたうοおみくろんυうぷしろん δραματικού λόγου. Ηいーた σφριγηλή πρόζα τたうοおみくろんυうぷしろん μυθιστοριογράφου υποτάχθηκε σしぐまτたうοおみくろんνにゅー διάλογο γεμίζοντάς τたうοおみくろんνにゅー μみゅーεいぷしろん ήχους πぱいοおみくろんυうぷしろん δでるたεいぷしろんνにゅー είχαν ξανακουστεί ως τότε. Ωστόσο, τたうοおみくろん εκλεπτυσμένο κかっぱαあるふぁιいおた καλοδουλεμένο ύφος δでるたεいぷしろんνにゅー είναι ποτέ αυτοσκοπός, αλλά προσπάθεια έκφρασης ενός κόσμου ιδεών, πぱいοおみくろんυうぷしろん παρουσιάζει καθαρή σύλληψη κかっぱαあるふぁιいおた διάρθρωση, τたうοおみくろんυうぷしろん οποίου οおみくろん δυναμισμός κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた αξία επιβεβαιώνεται από τたうηいーたνにゅー παρουσία τたうωおめがνにゅー έργων τたうοおみくろんυうぷしろん σしぐまτたうαあるふぁ καλύτερα θέατρα τたうοおみくろんυうぷしろん κόσμου. Οおみくろん Ζιρωντού, σしぐまεいぷしろん κάθε θεατρική παραγωγή, υποστηρίζει τたうαあるふぁ πρωτεία τたうοおみくろんυうぷしろん κειμένου, άποψη πぱいοおみくろんυうぷしろん ακολουθήθηκε πιστά από τたうοおみくろんνにゅー Ζουβέ. Ηいーた σημαντικότητα κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた καθαρότητα τたうωおめがνにゅー κειμένων τたうοおみくろんυうぷしろん ήταν τέτοια πぱいοおみくろんυうぷしろん οおみくろん σκηνοθέτης είπε πως έπρεπε νにゅーαあるふぁ διδάξει τους ηθοποιούς πώς νにゅーαあるふぁ μιλήσουν τたうοおみくろん κείμενο κかっぱαあるふぁιいおた όχι πώς νにゅーαあるふぁ τたうοおみくろん παίξουν. Κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた δύο άντρες υπερασπίστηκαν τたうοおみくろん λογοτεχνικό θέατρο σしぐまεいぷしろん βάρος πぱいιいおたοおみくろん θεαματικών ειδών παραγωγής, στις οποίες τたうοおみくろん κείμενο θυσιαζόταν σしぐまτたうηいーた σκηνοθεσία.  Οおみくろん Ζιρωντού κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん τραγικός μύθος Οおみくろん Ζιρωντού ακολουθεί τたうηいーた συνήθη στάση τたうωおめがνにゅー δραματουργών της εποχής έναντι τたうωおめがνにゅー τραγικών μύθων, τたうηいーたνにゅー αντιηρωική κかっぱαあるふぁιいおた αντιμυστικιστική ερμηνεία τους, σしぐまτたうοおみくろん Οおみくろん πόλεμος της Τροίας δでるたεいぷしろんνにゅー θしーたαあるふぁ γίνει (La guerre de Troie n'aura pas lieu, 1935), όπου τたうοおみくろん τρομερό μυστήριο τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου ερμηνεύεται ως κάποιο περιοδικά εμφανιζόμενο ιστορικό πεπρωμένο, σしぐまτたうοおみくろん οποίο ηいーた ανθρώπινη βούληση είναι ανίκανη νにゅーαあるふぁ αντισταθεί. Πρόκειται γがんまιいおたαあるふぁ έργο πぱいοおみくろんυうぷしろん παίρνει τたうοおみくろんνにゅー μύθο μόνον ως πρόσχημα, γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ δείξει τたうηいーたνにゅー επικίνδυνη άνοδο της βίας κかっぱαあるふぁιいおた της αγωνίας σしぐまτたうηいーたνにゅー Ευρώπη, πぱいοおみくろんυうぷしろん θしーたαあるふぁ καταλήξουν σしぐまτたうοおみくろんνにゅー Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σしぐまτたうηいーたνにゅー Ηλέκτρα (Électre, 1937) τたうοおみくろんυうぷしろん, από τたうηいーたνにゅー άλλη πλευρά, ηいーた πρωταγωνίστρια εξαπολύει τたうηいーたνにゅー επανάσταση, αναζητώντας μみゅーεいぷしろん φανατισμό τたうηいーたνにゅー απόλυτη δικαιοσύνη, έστω κかっぱαあるふぁιいおた αあるふぁνにゅー αυτή προκαλεί πένθη κかっぱαあるふぁιいおた συμφορές. Ηいーた Électre χαρακτηρίστηκε «τたうοおみくろん πぱいιいおたοおみくろん ελληνικό» από τたうαあるふぁ δράματα τたうοおみくろんυうぷしろん Ζιρωντού κかっぱαあるふぁιいおた ανταποκρίνεται σしぐまτたうοおみくろんνにゅー ορισμό τたうοおみくろんυうぷしろん γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー τραγωδία, ως «τたうοおみくろん πεπρωμένο αντιπροσωπευμένο από κάποιο διαλεκτό πρόσωπο». Εντούτοις, οおみくろん ίδιος αναγνωρίζει ότι δでるたεいぷしろんνにゅー είχε πρόθεση νにゅーαあるふぁ γράψει τραγωδία: «Ηいーた κλασική τραγωδία απαιτεί ποιητική ορμή κかっぱαあるふぁιいおた επική πνοή, τις οποίες εγώ δでるたεいぷしろんνにゅー διαθέτω. Ωστόσο, εφάρμοσα τたうηいーた συνταγή: τρεις ενότητες, μονόλογος, πρόλογος, διήγηση, χορός».  Οおみくろん πόλεμος της Τροίας δでるたεいぷしろんνにゅー θしーたαあるふぁ γίνει «Έγνοια οおみくろんιいおた θεοί λοιπόν δでるたεいぷしろんνにゅー είχαν άλλη, παρά μονάχα πόνους νにゅーαあるふぁ μみゅーοおみくろんυうぷしろん δίνουν κかっぱιいおた από τις πόλεις νにゅーαあるふぁ μισούν τたうηいーたνにゅー Τροία˙ τたうοおみくろんυうぷしろん κάκου τούς προσφέραμε θυσίες. Αあるふぁνにゅー όμως οおみくろん θεός ανάστροφα έτσι δでるたεいぷしろんνにゅー μας εβούλιαζε στης γης τたうαあるふぁ βάθη, ασήμαντοι θしーたαあるふぁ μέναμε γがんまιいおたαあるふぁ πάντα κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた γενιές πぱいοおみくろんυうぷしろん θしーたαあるふぁ ’ρθουνε κατόπι, δでるたεいぷしろんνにゅー θしーたαあるふぁ μας τραγουδούν τραγούδια κかっぱιいおた ύμνους» (Τρωάδες, σしぐまτたう. 1240-1245). Δでるたιいおたαあるふぁ στόματος γηραιάς Εκάβης, οおみくろん Ευριπίδης προβλέπει τたうηいーた μελλοντική αναβίωση της ιστορίας τたうοおみくろんυうぷしろん τρωικού πολέμου. Καταφεύγοντας σしぐまτたうοおみくろんνにゅー μύθο, οおみくろん Jean Giraudoux επιδιώκει τたうοおみくろん 1935 νにゅーαあるふぁ καταθέσει κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた δική τたうοおみくろんυうぷしろん αντίθεση σしぐまτたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Σしぐまτたうοおみくろん La guerre de Troie n’aura pas lieu υιοθετεί αρχικά τたうηいーたνにゅー ευριπίδεια εκδοχή, γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ τたうηいーたνにゅー ανατρέψει πλήρως. Ηいーた εκδικητική διάθεση τたうοおみくろんυうぷしろん Μενέλαου αρχίζει νにゅーαあるふぁ χάνει έδαφος˙ οおみくろん Πάρις κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Ελένη δでるたεいぷしろんνにゅー αγαπιούνται. Οおみくろん πόλεμος στερείται έως κかっぱαあるふぁιいおた της ανόητης πρόφασης της αρπαγής της ωραίας Ελένης.  Επί σκηνής Τたうοおみくろん εいぷしろんνにゅー λόγω πρωτανέβηκε στις 22.11.1935 σしぐまτたうοおみくろん θέατρο Athénée, μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー ακόλουθη διανομή: Andromaque: Falconetti, Hélène: M. Ozeray, Hécube: P. Andral, Cassandre: M.-H. Dasté, Héctor: L. Jouvet, Ulysse: P. Renoir, Demokos: R. Bouquet, Le Gabier: A. Adam. Ηいーた σκηνοθεσία ήταν τたうοおみくろんυうぷしろん Louis Jouvet, τたうοおみくろん σκηνικό τたうοおみくろんυうぷしろん M. Andreu, τたうαあるふぁ κοστούμια τたうοおみくろんυうぷしろん Alix κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた μουσική τたうοおみくろんυうぷしろん M. Jaubert. Σしぐまτたうηいーたνにゅー Ελλάδα έχει παρασταθεί από έναν γαλλικό θίασο, τたうοおみくろん 1947, σしぐまτたうοおみくろん Ηρώδειο, καθώς κかっぱαあるふぁιいおた από τたうοおみくろんνにゅー ερασιτεχνικό θίασο «Δούρειος Ίππος» τたうοおみくろんυうぷしろん Πύργου Ηλείας, τたうοおみくろん 2007, σしぐまτたうοおみくろん θέατρο «Απόλλων» της πόλης τους. En 1962 au Festival d'Avignon, puis en 1963 au Palais de Chaillot et à nouveau en Avignon, Jean Vilar met en scène La Guerre de Troie n'aura pas lieu de Jean Giraudoux. Journaliste: A propos de La Guerre de Troie, vous avez écrit que c’était l’œuvre capitale de ces cent dernières années. Est-ce que vous le pensez vraiment? Jean Vilar: Je pense que c’est une des grandes œuvres, une des trois ou quatre grandes œuvres, disons, de ce vingtième siècle du théâtre français. Je parlais du théâtre français. Et après l’expérience de ces quelques représentations, elle le reste. Certes, certaines choses sont parfois un peu difficiles à suivre, mais le but de l’œuvre, le sens de l’œuvre, la qualité comme on dit de l’œuvre, en font une œuvre qui est restée toute aussi fraîche et aussi vraie; malheureusement puisqu’il s’agit de la guerre et de la paix; et ce qui m’incite à penser, et j’espère ne pas être le seul, à répéter que c’est une des grandes œuvres. Donc, non seulement de ces cinquante dernières années du théâtre français, mais aussi des grandes œuvres du théâtre français. Journaliste: Qu’est-ce qu’avait voulu dépeindre Giraudoux? Jean Vilar: Plusieurs choses, mais je crois que, comme il arrive dans des œuvres trop riches, très riches, plusieurs sujets s’imbriquent l’un dans l’autre. Mais la grande leçon, c’est, me semble-t-il de rappeler aux hommes à quel point les solutions humaines par la guerre sont bêtes et sont sottes; et sont engagées très souvent par les plus sots qui appartiennent à deux pays en guerre. Mais il y a un autre sujet qui est le côté pessimiste de Giraudoux, et qui est exprimé par le personnage d’Ulysse notamment, c’est que peut être les guerres ne dépendent pas entièrement de la volonté des hommes. Elles ne dépendent pas en tout cas, dit Giraudoux, de la volonté des dieux. Et d’ailleurs il y a un passage de l’œuvre, que l’on appelle traditionnellement «le discours aux morts», qui éclaire bien l’état d’âme d’Hector, principal personnage de la pièce. Το 1985 παραστάθηκε ραδιοφωνικά, από τたうοおみくろん Τρίτο Πρόγραμμα, σしぐまεいぷしろん σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, μετάφραση Μαρίας Λάζου κかっぱαあるふぁιいおた διασκευή Μάριου Ποντίκα˙ ερμήνευσαν οおみくろんιいおた ηθοποιοί: Άννα Γεραλή, Εύα Κοταμανίδου, Νίκος Γαλανός, Σοφοκλής Πέππας, Νότης Περγιάλης, Ελένη Χατζηαργύρη, Θόδωρος Συριώτης, Βέρα Κρούσκα, Γιάννης Στρατάκης, Νίκος Κανακάκης, Δημήτρης Ουραηλίδης. http://radio-theatre.blogspot.gr/2012/12/blog- post_2418.html  Ανάλυση τたうοおみくろんυうぷしろん έργου Ήδη από τたうοおみくろんνにゅー τίτλο, μαρτυρείται ηいーた ανατρεπτική διάθεση τたうοおみくろんυうぷしろん δραματουργού. Οおみくろん τίτλος υπονομεύει τたうηいーたνにゅー καταγεγραμμένη ιστορία, αναιρεί ένα συμβάν τετελεσμένο εδώ κかっぱαあるふぁιいおた αιώνες. «Οおみくろん πόλεμος της Τροίας δでるたεいぷしろんνにゅー θしーたαあるふぁ γίνει», υποδηλώνει οおみくろん Giraudoux, ενώ ξέρουμε ότι έχει ήδη συμβεί. Οおみくろんιいおた γνωστοί (αλλά κかっぱαあるふぁιいおた κάποιοι επιπρόσθετοι) ήρωες τたうοおみくろんυうぷしろん τρωικού πολέμου χωρίζονται σしぐまεいぷしろん δύο στρατόπεδα: τους ειρηνόφιλους κかっぱαあるふぁιいおた τους φιλοπόλεμους. Από τたうηいーた μία πλευρά στέκει ηいーた συμβιβαστικότητα˙ οおみくろんιいおた οπαδοί της προτάσσουν τたうαあるふぁ αγαθά της ειρήνης κかっぱαあるふぁιいおた της αρμονίας. Από τたうηいーたνにゅー άλλη πλευρά στέκει ηいーた υποκρισία κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた επιθετικότητα, οおみくろんιいおた οποίες υποστηρίζονται από εκείνους πぱいοおみくろんυうぷしろん θεωρούν αναπόφευκτο τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Ανάμεσα στις δύο «παρατάξεις» τοποθετείται ηいーた Ελένη: τたうοおみくろん πρόσχημα, ηいーた αφορμή, τたうοおみくろん δέλεαρ, τたうοおみくろん κέρδος. Οおみくろんιいおた φιλειρηνιστές καλούνται νにゅーαあるふぁ ξεπεράσουν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο: τたうοおみくろん πεπρωμένο. Οおみくろん πόλεμος στηρίζεται σしぐま’ έναν παραλογισμό –τたうοおみくろん «ένοχο ζευγάρι» δでるたεいぷしろんνにゅー αγαπιέται, ηいーた αρπαγή συνέβη «γιατί έτσι έπρεπε»– ωστόσο πραγματοποιείται. Σしぐまτたうοおみくろん τέλος, ηいーた αρχική άρνηση τたうοおみくろんυうぷしろん τίτλου μεταβάλλεται σしぐまεいぷしろん κατάφαση. «Οおみくろん πόλεμος της Τροίας θしーたαあるふぁ γίνει»˙ ηいーた ψευδαίσθηση διαλύεται κかっぱαあるふぁιいおた επανεγκαθίσταται ηいーた πραγματικότητα. Οおみくろん πόλεμος είναι θέμα πぱいοおみくろんυうぷしろん κρατά σημαντική θέση σしぐまτたうαあるふぁ έργα τたうοおみくろんυうぷしろん Ζιρωντού. Εδώ γίνεται τたうοおみくろん μοναδικό θέμα τたうοおみくろんυうぷしろん έργου, όπως ακριβώς γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー εποχή τたうοおみくろんυうぷしろん ήταν τたうοおみくろん μοναδικό θέμα εναγωνίων συζητήσεων σしぐまεいぷしろん όλη τたうηいーたνにゅー Ευρώπη. Σしぐまεいぷしろん χώρα καταπονημένη από τたうαあるふぁ σημάδια τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου, σしぐまεいぷしろん εποχή όπου όλη ηいーた Ευρώπη αποτελεί εμπόλεμη ζώνη, όπου διαρκώς όλα είναι έτοιμα νにゅーαあるふぁ εκραγούν, οおみくろん συγγραφέας θίγει τたうηいーた ματαιότητα τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου, μεταφέροντας τたうοおみくろん επίκεντρο σしぐまτたうηいーたνにゅー Τροία. Τたうαあるふぁ πρόσωπα, γνωστά από τたうηいーたνにゅー Ιλιάδα, αντικατοπτρίζουν τたうηいーたνにゅー ευρωπαϊκή κατάσταση. Οおみくろんιいおた ήρωες γνωρίζουν τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた φρικτή τたうοおみくろんυうぷしろん πραγματικότητα. Οおみくろんιいおた ήρωες πぱいοおみくろんυうぷしろん πολέμησαν, σしぐまαあるふぁνにゅー τたうοおみくろんνにゅー Ζιρωντού, δでるたεいぷしろんνにゅー διστάζουν νにゅーαあるふぁ αποποιηθούν τたうηいーたνにゅー ηρωική τους ταυτότητα κかっぱαあるふぁιいおた τους τιμητικούς τίτλους, γがんまιいおたαあるふぁ χάρη της ειρήνης. Πάντα όμως υπάρχουν δύο στρατόπεδα: αυτοί πぱいοおみくろんυうぷしろん επιθυμούν τたうηいーたνにゅー ειρήνη κかっぱαあるふぁιいおた αυτοί πぱいοおみくろんυうぷしろん εいぷしろんκかっぱ τたうοおみくろんυうぷしろん ασφαλούς κかっぱαあるふぁιいおた εις βάρος τたうωおめがνにゅー ηρώων επιθυμούν τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Σしぐまτたうηいーたνにゅー ομάδα της ειρήνης πρωτοστατούν οおみくろん Έκτορας, ηいーた Ανδρομάχη κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Εκάβη. Σしぐまτたうηいーたνにゅー ομάδα τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου, οおみくろん Πρίαμος κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん ποιητής Δημόδοκος, οおみくろん εκπρόσωπος τたうοおみくろんυうぷしろん δικαίου Βούσιρις κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた ξεμωραμένοι γέροι της Τροίας. Τたうοおみくろん έργο δομείται, κかっぱαあるふぁτたう’ ουσίαν, σしぐまτたうηいーたνにゅー αντιπαράθεση πολέμου-ειρήνης, ή μάλλον σしぐまτたうηいーたνにゅー αντιπαράθεση πολέμου-έρωτα. Τたうαあるふぁ πρόσωπα τたうοおみくろんυうぷしろん Giraudoux είναι εκείνα τたうοおみくろんυうぷしろん μύθου, μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー προκαθορισμένο τους ρόλο, ωστόσο ηいーた παρέμβασή τたうοおみくろんυうぷしろん τたうαあるふぁ καθιστά σύγχρονους ήρωες. Ηいーた Ελένη διαφοροποιείται σημαντικά: εξακολουθεί νにゅーαあるふぁ είναι τたうοおみくろん σύμβολο της ομορφιάς, όμως είναι άβουλη κかっぱαあるふぁιいおた απαθής. Δでるたεいぷしろんνにゅー νιώθει, δでるたεいぷしろんνにゅー συμμετέχει. Υποδύεται τたうοおみくろんνにゅー ρόλο της –αντικείμενο της ομορφιάς κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん πόθου– μηχανικά, δでるたεいぷしろんνにゅー τたうηいーたνにゅー αγγίζει τίποτα: «Οおみくろん ρόλος μみゅーοおみくろんυうぷしろん τελείωσε. Αφήνω τたうοおみくろん σύμπαν νにゅーαあるふぁ σκέφτεται γがんまιいおたαあるふぁ μένα κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん κάνει πολύ καλύτερα από μένα». Σしぐまεいぷしろん κάθε περίπτωση, οおみくろんιいおた ήρωες τたうοおみくろんυうぷしろん Giraudoux ανήκουν σしぐまτたうοおみくろん «ξεχωριστό είδος». Τους έχει ανατεθεί ηいーた «ανώτερη αποστολή» νにゅーαあるふぁ συμφιλιώσουν τους ανθρώπους μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん πεπρωμένο τους. Αποτελούν τたうηいーた γέφυρα, τたうοおみくろんνにゅー συνδετικό ιστό ανάμεσα σしぐまεいぷしろん ουρανό κかっぱαあるふぁιいおた γがんまηいーた. Σύμφωνα μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー γάλλο δραματουργό, είναι ανέφικτη ηいーた διαρκής διατήρηση της ηρεμίας σしぐまτたうηいーたνにゅー ανθρωπότητα. Τたうοおみくろん γεγονός ότι πίσω από τたうηいーたνにゅー ομαλή επιφάνεια υποβόσκουν αντικρουόμενες δυνάμεις οδηγεί αναπόφευκτα στις αναταραχές από τις οποίες πρέπει νにゅーαあるふぁ διέρχεται οおみくろん κόσμος, προκειμένου νにゅーαあるふぁ αποκατασταθεί εいぷしろんκかっぱ νέου ηいーた ομαλότητα. Οおみくろん ποιητής Δημόδοκος καταπιάνεται μみゅーεいぷしろん φτηνά προπαγανδιστικά στιχάκια, πολεμικούς ύμνους. Ηいーた ηλιθιότητα κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん κυνισμός τたうοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろんνにゅー καθιστούν εχθρό τたうοおみくろんυうぷしろん Έκτορα κかっぱαあるふぁιいおた της ειρήνης, εχθρό τたうοおみくろんυうぷしろん ίδιου τたうοおみくろんυうぷしろん συγγραφέα. Μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん πぱいοおみくろんυうぷしろん επιστρέφει οおみくろん ήρωας από τたうοおみくろんνにゅー τελευταίο πόλεμο, υπόσχεται σしぐまτたうηいーたνにゅー Ανδρομάχη νにゅーαあるふぁ κάνει τたうαあるふぁ πάντα, γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ διασφαλίσει τたうηいーたνにゅー ειρήνη. Οおみくろんιいおた πράξεις, όμως, τたうοおみくろんυうぷしろん Πάρη κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた συμπεριφορά τたうωおめがνにゅー γερόντων δυσκολεύουν τたうοおみくろん έργο τたうοおみくろんυうぷしろん. Νέος πόλεμος απειλεί. Τραγική φιγούρα, πぱいοおみくろんυうぷしろん προδιαγράφει τたうηいーたνにゅー πορεία τたうοおみくろんυうぷしろん έργου, είναι ηいーた Κασσάνδρα, τたうοおみくろん πρόσωπο πぱいοおみくろんυうぷしろん πατά σしぐまτたうοおみくろん παρελθόν κかっぱαあるふぁιいおた προοιωνίζει τたうοおみくろん μέλλον. Είναι ηいーた φωνή της πραγματικότητας, πぱいοおみくろんυうぷしろん δでるたεいぷしろんνにゅー αφήνει χώρο σしぐまτたうηいーたνにゅー ουτοπική σκέψη τたうοおみくろんυうぷしろん Έκτορα- κかっぱαあるふぁιいおた κかっぱαあるふぁτたう’ επέκταση τたうοおみくろんυうぷしろん συγγραφέα. Είναι ηいーた γνώση της φρικαλεότητας τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου κかっぱαあるふぁιいおた τたうωおめがνにゅー σκοπιμοτήτων πぱいοおみくろんυうぷしろん κρύβονται πίσω από αυτόν. Μみゅーεいぷしろん χιούμορ κかっぱαあるふぁιいおた σαρκασμό, οおみくろん Ζιρωντού εναποθέτει τたうαあるふぁ αίτιά τたうοおみくろんυうぷしろん στους θεούς κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうοおみくろん πεπρωμένο, προπάντων, όμως, σしぐまτたうηいーた «συγκατάβαση γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο, πぱいοおみくろんυうぷしろん δίνει μονάχα ηいーた ατμόσφαιρα, ηいーた ακουστική κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた διάθεση τたうοおみくろんυうぷしろん κόσμου». Ανάμεσα στις δύο θέσεις: ειρήνη-πόλεμος, μみゅーεいぷしろん διαλόγους πぱいοおみくろんυうぷしろん αγγίζουν τたうοおみくろん παράλογο, παραπαίει ηいーた Ελένη. Ηいーた πρόφαση κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん κέρδος. Ηいーた εύθραυστη «μάντισσα» Ελένη, πぱいοおみくろんυうぷしろん δでるたεいぷしろんνにゅー διαλέγει κかっぱαあるふぁιいおた αφήνεται σしぐまτたうαあるふぁ χέρια τたうωおめがνにゅー αρχηγών. Χωρίς αντίρρηση, αλλά μみゅーεいぷしろん γνώση τたうοおみくろんυうぷしろん συμβόλου της ύπαρξής της κかっぱαあるふぁιいおた διαχωρίζοντας τたうοおみくろんνにゅー εαυτό της από τたうοおみくろん πλήθος τたうωおめがνにゅー ανθρώπων, κάνει ό,τたうιいおた της ζητούν. Τたうοおみくろん ειρωνικό στοιχείο τたうοおみくろんυうぷしろん έργου είναι ότι οおみくろん πόλεμος δでるたεいぷしろんνにゅー αποτελεί μονάχα έγκλημα, αλλά κかっぱαあるふぁιいおた ατόπημα, παραλογισμό, καθώς οおみくろん Πάρης κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Ελένη δでるたεいぷしろんνにゅー αγαπιούνται. Μία πραγματική αγάπη θしーたαあるふぁ μπορούσε νにゅーαあるふぁ δώσει «παραμυθιακή» δικαίωση σしぐまτたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Όμως όχι. Ηいーた τραγική έλλειψη της αγάπης τたうοおみくろんνにゅー απομυθοποιεί πλήρως. Στις στιγμές της κρίσης, τたうοおみくろん πεπρωμένο υποδεικνύει τたうοおみくろんνにゅー ήρωα, οおみくろん οποίος θしーたαあるふぁ εκπροσωπήσει τたうηいーた μοίρα όχι ιδία βουλήσει, αλλά απλώς επειδή «έτσι συμβαίνει». Οおみくろん ήρωας –συνειδητά ή όχι, είτε στρατευτεί είτε μείνει αμέτοχος– θしーたαあるふぁ γίνει τたうοおみくろん όργανο της μοίρας. Ηいーた Ελένη μένει αδρανής, αφήνει τたうοおみくろん σύμπαν νにゅーαあるふぁ σκέφτεται γがんまιいおたαあるふぁ εκείνη, μολαταύτα γίνεται σύμμαχος τたうοおみくろんυうぷしろん πεπρωμένου, τたうοおみくろん προσωποποιεί σしぐまτたうηいーた γがんまηいーた. Κατά τたうοおみくろんνにゅー Charles Mauron, ηいーた Ελένη αντιπροσωπεύει τたうοおみくろん πεπρωμένο, έτσι όπως τたうοおみくろん συλλαμβάνει οおみくろん σημερινός νους: υποκειμενικό κかっぱαあるふぁιいおた φυσικό, εκείνο μιας ντετερμινιστικής επιστήμης πぱいοおみくろんυうぷしろん πιστεύει στους μηχανισμούς τたうοおみくろんυうぷしろん ενστίκτου, σしぐまτたうηいーたνにゅー ιστορική αλληλουχία τたうωおめがνにゅー γεγονότων κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうοおみくろんνにゅー κανόνα τたうωおめがνにゅー «μεγάλων αριθμών» (Le théâtre de Giraudoux: Étude psychocritique, Librairie José Corti, Paris 1971, σしぐま. 102). Οおみくろん Έκτορας βιώνει αρχικά τたうηいーたνにゅー αυταπάτη ότι μπορεί νにゅーαあるふぁ νικήσει τたうοおみくろん πεπρωμένο. Αποτελεί εκπρόσωπο της «ειρηνοποιού ομάδας». Μόλις έχει επιστρέψει από έναν πόλεμο, τたうοおみくろんνにゅー βίωσε σしぐまεいぷしろん όλο τたうοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろん καταστρεπτικό μεγαλείο– κかっぱαあるふぁιいおた επιθυμεί σしぐまτたうοおみくろん εξής νにゅーαあるふぁ ζぜーたεいぷしろんιいおた ήρεμος κかっぱαあるふぁιいおた ευτυχισμένος. Απομυθοποιεί πλήρως τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο˙ ξεσκεπάζει τたうοおみくろん άλλοθι τたうοおみくろんυうぷしろん «συμβόλου της ομορφιάς»: «Αあるふぁνにゅー θしーたαあるふぁ ’πρεπε νにゅーαあるふぁ εξαγοράσω τたうηいーた λέξη ηδονή μみゅーεいぷしろん τίμημα τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο, τότε θしーたαあるふぁ έκανα κかっぱαあるふぁιいおた χωρίς αυτήν... Μみゅーεいぷしろん τたうηいーた βοήθεια μιας παρεξήγησης, μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん πρόσχημα πως πολεμάμε γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー ομορφιά, θέλετε νにゅーαあるふぁ μας κάνετε νにゅーαあるふぁ πολεμήσουμε γがんまιいおたαあるふぁ μみゅーιいおたαあるふぁ γυναίκα». Έρχεται «νにゅーαあるふぁ κλείσει τις πύλες τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου». Επιχειρεί τたうηいーたνにゅー άκαρπη μάχη ενάντια σしぐまτたうοおみくろんνにゅー προδιαγεγραμμένο πόλεμο, ωστόσο σしぐまτたうοおみくろん τέλος γίνεται τたうοおみくろん χέρι μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん οποίο ηいーた μοίρα θしーたαあるふぁ επιβάλει τたうηいーた θέλησή της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ηいーた Κασσάνδρα τたうοおみくろんνにゅー ταυτίζει μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん πεπρωμένο: «Οおみくろん Έκτορας ξαναγυρνάει δοξασμένος κοντά σしぐまτたうηいーた λατρευτή τたうοおみくろんυうぷしろん γυναικούλα... Τたうοおみくろん πεπρωμένο ανοίγει τたうοおみくろん μάτι τたうοおみくろんυうぷしろん... Τたうοおみくろん πεπρωμένο τανύζεται... Υπάρχει σήμερα μみゅーιいおたαあるふぁ ευκαιρία νにゅーαあるふぁ απλωθεί σしぐまτたうοおみくろんνにゅー κόσμο ηいーた ειρήνη... Τたうοおみくろん πεπρωμένο ξερογλείφεται. Κかっぱιいおた ηいーた Ανδρομάχη θしーたαあるふぁ αποχτήσει ένα γがんまιいおたοおみくろん!... Τたうοおみくろん πεπρωμένο αρχίζει νにゅーαあるふぁ περπατάει!... Κかっぱιいおた ανεβαίνει αθόρυβα τたうαあるふぁ σκαλοπάτα τたうοおみくろんυうぷしろん αναχτόρου. Σπρώχνει μみゅーεいぷしろん τたうηいーた μουσούδα τたうοおみくろんυうぷしろん τις πόρτες... Νάτον!... Νάτον... Ηいーた φωνή τたうοおみくろんυうぷしろん Έκτορα: Ανδρομάχη! Ανδρομάχη: Λες ψέματα!... Είναι οおみくろん Έκτορας! -Κασσάνδρα: Ποιος σしぐまοおみくろんυうぷしろん είπε τたうοおみくろん αντίθετο;». Αあるふぁνにゅー ηいーた Ελένη είναι ηいーた αφορμή, οおみくろん ίδιος οおみくろん Έκτορας, ηいーた φωνή της ειρήνης, γίνεται ηいーた βασική αιτία τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου. Πραγματοποιεί τたうηいーた μοιραία κίνηση: σκοτώνει τたうοおみくろんνにゅー Δημόδοκο κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん θάνατός τたうοおみくろんυうぷしろん μみゅーεいぷしろん δόλο χρησιμοποιείται εναντίον τたうοおみくろんυうぷしろん. Ηいーた ύβρις ενός θανάτου εγείρει τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Οおみくろん θύτης κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん θύμα είναι τたうοおみくろん ίδιο κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん αυτό πρόσωπο. Μέσα από τたうοおみくろん πρόσωπο τたうοおみくろんυうぷしろん Έκτορα, οおみくろん συγγραφέας εκφράζει τたうοおみくろんνにゅー ειρηνιστικό αντικομφορμισμό τたうοおみくろんυうぷしろん κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんνにゅー φόβο τたうοおみくろんυうぷしろん γがんまιいおたαあるふぁ τたうαあるふぁ μεγάλα λόγια- κかっぱαあるふぁιいおた μας καλεί, μέσω της «τραγικής φάρσας», νにゅーαあるふぁ ταχθούμε μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん μέρος τたうοおみくろんυうぷしろん. Ηいーた ανάμειξη τたうοおみくろんυうぷしろん παρελθόντος κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん παρόντος, της φαντασίας κかっぱαあるふぁιいおた της πραγματικότητας αποδεικνύει πόσο ξεφεύγει από τたうαあるふぁ ανθρώπινα οおみくろん πόλεμος κかっぱαあるふぁιいおた πώς καταλήγει απάνθρωπος μέσα από τις ανθρώπινες ραδιουργίες, μみゅーεいぷしろん πρόφαση τたうηいーた θεϊκή βούληση. Θしーたαあるふぁ μπορέσει τたうοおみくろん πεπρωμένο νにゅーαあるふぁ νικηθεί από τたうηいーたνにゅー έλλογη ανθρώπινη βούληση; Οおみくろん συγγραφέας πάντα ελπίζει πως θしーたαあるふぁ έρθει ηいーた στιγμή πぱいοおみくろんυうぷしろん οおみくろん «τρωικός πόλεμος δでるたεいぷしろんνにゅー θしーたαあるふぁ γίνει». Σしぐまτたうοおみくろん έργο καθρεφτίζεται οおみくろん πόθος τたうωおめがνにゅー ανθρώπων γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー ειρήνη, τたうηいーた στιγμή πぱいοおみくろんυうぷしろん όλα προετοιμάζουν τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Καταδεικνύει πόσο ανέφικτη φαίνεται ηいーた ειρήνη, σύμφωνα μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー απάνθρωπη ανθρώπινη φύση. Δίπλα σしぐまτたうοおみくろんνにゅー Έκτορα βρίσκεται ηいーた πιστή Ανδρομάχη, ηいーた ομηρική σύζυγος. Ηいーた ηρωίδα δでるたεいぷしろんνにゅー διαφοροποιείται σημαντικά από τたうηいーたνにゅー εικόνα πぱいοおみくろんυうぷしろん της έχουν αποδώσει οおみくろんιいおた προγενέστεροι ποιητές. Προσωποποιεί τたうηいーた μετριοπάθεια, τたうηいーた συγκαταβατικότητα. Θεωρεί ότι ηいーた γυναίκα είναι «φτωχός σωρός από αβεβαιότητα, φτωχός σωρός από φόβο πぱいοおみくろんυうぷしろん μισεί ό,τたうιいおた είναι βαρύ, πぱいοおみくろんυうぷしろん λατρεύει ό,τたうιいおた είναι χυδαίο κかっぱαあるふぁιいおた εύκολο». Επιχειρεί –εις μάτην– νにゅーαあるふぁ προσδώσει κάποιο έρεισμα σしぐまτたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Εκλιπαρεί τたうηいーたνにゅー Ελένη νにゅーαあるふぁ αγαπήσει τたうοおみくろんνにゅー Πάρι, ώστε οおみくろん πόλεμος νにゅーαあるふぁ συμβαίνει γがんまιいおたαあるふぁ κάποιον λόγο, νにゅーαあるふぁ έχει νόημα οおみくろん αλληλοσκοτωμός: «Λοιπόν σας ικετεύω Ελένη... Αγαπήστε τたうοおみくろんνにゅー Πάρι. Ή πέστε μみゅーοおみくろんυうぷしろん πως πέφτω έξω! Πέστε μみゅーοおみくろんυうぷしろん πως θしーたαあるふぁ σκοτωθείτε αあるふぁνにゅー πεθάνει!». Είναι δηλωτικά της αφοσίωσής της τたうαあるふぁ λόγια: «Αあるふぁνにゅー οおみくろん Έκτορας δでるたεいぷしろんνにゅー ήταν άντρας μみゅーοおみくろんυうぷしろん, θしーたαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー απατούσα μαζί τたうοおみくろんυうぷしろん. Αあるふぁνにゅー ήταν ένας ψαράς, κουτσός, στραβοπόδαρος, θしーたαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー ακολουθούσα μέχρι τたうηいーたνにゅー καλύβα τたうοおみくろんυうぷしろん. Θしーたαあるふぁ ξάπλωνα ανάμεσα σしぐまτたうαあるふぁ όστρακα τたうωおめがνにゅー στρειδιών κかっぱαあるふぁιいおた τたうαあるふぁ φύκια. Κかっぱαあるふぁιいおた θしーたαあるふぁ ’χかいαあるふぁ από αυτόν ένα νόθο γがんまιいおたοおみくろん». Παρόμοια λόγια αφοσίωσης είχε διατυπώσει ηいーた ευριπίδεια ηρωίδα: «Τたうηいーたνにゅー ακριβή μορφή τたうοおみくろんυうぷしろん Έκτορά μみゅーοおみくろんυうぷしろん αあるふぁνにゅー διώξω από τたうοおみくろんνにゅー νにゅーοおみくろんυうぷしろん μみゅーοおみくろんυうぷしろん κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうοおみくろんνにゅー νέο άντρα μみゅーοおみくろんυうぷしろん ανοίξω τたうηいーたνにゅー καρδιά, θしーたαあるふぁ γίνω άπιστη σしぐまτたうοおみくろんνにゅー νεκρό˙ κかっぱιいおた αあるふぁνにゅー θしーたαあるふぁ μισήσω τたうοおみくろんνにゅー τωρινό μみゅーοおみくろんυうぷしろん αφέντη κかっぱιいおた αυτός πάλι θしーたαあるふぁ μみゅーεいぷしろん μισήσει. Λένε πως μみゅーιいおたαあるふぁ νύχτα φτάνει γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ λυγίσει της γυναίκας τたうηいーたνにゅー έχθρα γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろん αγκάλιασμα ενός άντρα˙ μみゅーιいおたαあるふぁ τέτοια εγώ σιχαίνομαι γυναίκα, πぱいοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろんνにゅー παλιό της άντρα αποξεχνώντας αρχίζει νにゅーαあるふぁ αγαπάει τたうοおみくろんνにゅー καινούργιο» (Τρωάδες, σしぐまτたう. 683-690). Ως προς τたうηいーたνにゅー Εκάβη, πόρρω απέχει από τたうηいーたνにゅー τραγική αλλά μεγαλειώδη βασίλισσα της καιόμενης Τροίας τたうοおみくろんυうぷしろん ευριπίδειου έργου. Παρά ταύτα, ηいーた ηρωίδα τたうοおみくろんυうぷしろん Giraudoux χαρακτηρίζεται κかっぱαあるふぁιいおた αυτή από σύνεση˙ υπογραμμίζει τたうοおみくろんνにゅー παραλογισμό τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου κかっぱαあるふぁιいおた ξεσκεπάζει τたうοおみくろん φαιδρό επιχείρημα τたうωおめがνにゅー πολεμοκάπηλων: «Θέλουν νにゅーαあるふぁ κάνουν πόλεμο γがんまιいおたαあるふぁ μみゅーιいおたαあるふぁ γυναίκα. Αυτός είναι οおみくろん μόνος τρόπος τους νにゅーαあるふぁ αγαπάνε τους αδύναμους».  Τたうοおみくろん θέμα τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου «Οργίστηκε ηいーた Ήρα πぱいοおみくろんυうぷしろん έτσι τたうηいーた νικήσαν κかっぱιいおた εμπόδισε τたうοおみくろんνにゅー γάμο μみゅーοおみくろんυうぷしろん μみゅー’ εκείνον. Σしぐまτたうοおみくろんυうぷしろん Πρίαμου τたうοおみくろんνにゅー γがんまιいおたοおみくろん δでるたεいぷしろんνにゅー δίνει εμένα, παρά τたうοおみくろん είδωλό μみゅーοおみくろんυうぷしろん, φτιάχνοντάς τたうοおみくろん σしぐまαあるふぁνにゅー πλάσμα ζωντανό από τたうοおみくろんνにゅー αιθέρα κかっぱιいおた αυτός θαρρεί πως μみゅー’ έχει –κούφια ιδέα– ενώ δでるたεいぷしろんνにゅー μみゅー’ έχει κかっぱαあるふぁνにゅー» (Ελένη, σしぐまτたう. 31-36). «Κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーたνにゅー Τροία; Τίποτε σしぐまτたうηいーたνにゅー Τροία– ένα είδωλο. Έτσι τたうοおみくろん θέλαν οおみくろんιいおた θεοί. Κかっぱιいおた οおみくろん Πάρης, μみゅー’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σしぐまαあるふぁ νにゅーαあるふぁ ήταν πλάσμα ατόφιο κかっぱιいおた εμείς σφαζόμασταν γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー Ελένη δέκα χρόνια... Άραξα μοναχός μみゅー’ αυτό τたうοおみくろん παραμύθι, αあるふぁνにゅー είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι, αあるふぁνにゅー είναι αλήθεια πως οおみくろんιいおた άνθρωποι δでるたεいぷしろん θしーたαあるふぁ ξαναπιάσουν τたうοおみくろんνにゅー παλιό δόλο τたうωおめがνにゅー θεών˙ αあるふぁνにゅー είναι αλήθεια πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια, ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος... δでるたεいぷしろんνにゅー τたうοおみくろん ’χかいεいぷしろんιいおた μες σしぐまτたうηいーた μοίρα τたうοおみくろんυうぷしろん νにゅーαあるふぁ ακούσει μαντατοφόρους πぱいοおみくろんυうぷしろん έρχουνται νにゅーαあるふぁ πούνε πως τόσος πόνος, τόση ζωή πήγαν σしぐまτたうηいーたνにゅー άβυσσο γがんまιいおたαあるふぁ ένα πουκάμισο αδειανό γがんまιいおたαあるふぁ μみゅーιいおたαあるふぁνにゅー Ελένη» (Σεφέρης, «Ελένη»). «Έκτορας: Βλέπετε εσείς νにゅーαあるふぁ υπάρχει καμιά σχέση ανάμεσα σしぐまτたうηいーたνにゅー απαγωγή μιας γυναίκας κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο, όπου οおみくろん ένας από τους λαούς μας θしーたαあるふぁ καταστραφεί;». Από τたうοおみくろんνにゅー Πελοποννησιακό πόλεμο μέχρι τたうοおみくろんνにゅー γαλλικό Μεσοπόλεμο κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた μεταπολεμική Ελλάδα, οおみくろんιいおた ποιητές καταγράφουν τたうοおみくろんνにゅー παραλογισμό τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου, πぱいοおみくろんυうぷしろん στηρίζεται σしぐまεいぷしろん ανόητες προφάσεις. Όπως τονίζει οおみくろん Πάρις τたうοおみくろんυうぷしろん γαλλικού έργου, ηいーた περίπτωσή τたうοおみくろんυうぷしろん είναι «διεθνής»˙ οおみくろん Ελύτης διαπιστώνει ότι «κάθε καιρός κかっぱιいおた οおみくろん Τρωικός τたうοおみくろんυうぷしろん πόλεμος. Κάθε καιρός κかっぱιいおた ηいーた Ελένη τたうοおみくろんυうぷしろん» (Μαρία Νεφέλη). Μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん La guerre de Troie n’aura pas lieu, οおみくろん γάλλος συγγραφέας επιχειρεί νにゅーαあるふぁ απομυθοποιήσει τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο, νにゅーαあるふぁ αφαιρέσει τたうηいーたνにゅー αίγλη πぱいοおみくろんυうぷしろん συχνά τたうοおみくろんνにゅー περιβάλλει, νにゅーαあるふぁ καταγγείλει τたうοおみくろん ψεύδος πぱいοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろんνにゅー πλαισιώνει. Ηいーた κορυφαία στιγμή της γελοιοποίησης τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου είναι οおみくろん «επικήδειος τたうωおめがνにゅー νεκρών» πぱいοおみくろんυうぷしろん ψάλλει οおみくろん Έκτωρ, όπου αποπειράται «νにゅーαあるふぁ απενοχοποιηθεί» γがんまιいおたαあるふぁ τたうαあるふぁ φιλειρηνικά τたうοおみくろんυうぷしろん αισθήματα: «Όσο νεκροί κかっぱιいおた αあるふぁνにゅー είστε, υπάρχει κかっぱαあるふぁιいおた σしぐま’ εσάς τたうοおみくろん ίδιο ποσοστό γενναίων κかっぱαあるふぁιいおた δειλών όπως κかっぱαあるふぁιいおた σしぐま’ εμάς πぱいοおみくろんυうぷしろん επιζήσαμε κかっぱαあるふぁιいおた δでるたεいぷしろんνにゅー θしーたαあるふぁ μみゅーεいぷしろん κάνετε νにゅーαあるふぁ μπερδέψω εξαιτίας μιας τελετής τους πεθαμένους πぱいοおみくろんυうぷしろん θαυμάζω μみゅー’ αυτούς πぱいοおみくろんυうぷしろん δでるたεいぷしろんνにゅー θαυμάζω». Οおみくろん δραματουργός γελοιοποιεί τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο σしぐまτたうαあるふぁ πρόσωπα τたうοおみくろんυうぷしろん πολεμοχαρούς «χορού» τたうωおめがνにゅー γερόντων της Τροίας κかっぱαあるふぁιいおた τたうωおめがνにゅー ποιητών μみゅーεいぷしろん τις πολεμικές κορώνες˙ τたうοおみくろん φιλοπόλεμο συναίσθημα απαιτεί ορισμένη διεργασία γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ τονωθεί: τραγούδια, παράσημα, παραπλανητικές ειδήσεις, υβριστικά επίθετα. Οおみくろん Giraudoux, σしぐまυうぷしろんνにゅー τοις άλλοις, καταφεύγει σしぐまτたうοおみくろん ευριπίδειο επιχείρημα ότι σしぐまτたうηいーた σύρραξη οおみくろんιいおた νικητές είναι εξίσου τραγικοί μみゅーεいぷしろん τους νικημένους. Έτσι, οおみくろん Έκτωρ ομολογεί: «Πぱいιいおたοおみくろん πぱいρろーιいおたνにゅー, αυτοί πぱいοおみくろんυうぷしろん σκότωνα μみゅーοおみくろんυうぷしろん φαίνονταν τたうοおみくろん αντίθετο από μένα. Αυτή τたうηいーた φορά ήμουν γονατισμένος πάνω σしぐま’ έναν καθρέφτη. Αυτός οおみくろん θάνατος πぱいοおみくろんυうぷしろん πήγαινα νにゅーαあるふぁ δώσω ήταν μみゅーιいおたαあるふぁ μικρή αυτοκτονία». Από τたうηいーたνにゅー αντιπαράθεση τたうωおめがνにゅー δύο ομάδων συνάγεται ότι τたうαあるふぁ επιχειρήματα τたうωおめがνにゅー πολεμοκάπηλων είναι έωλα. Οおみくろん Πρίαμος υποστηρίζει κυνικά πως οおみくろん πόλεμος δημιουργεί τους πραγματικούς άνδρες˙ χαρακτηρίζει «ηλίθια κかっぱαあるふぁιいおた ξεπλυμένη απασχόληση» τたうηいーたνにゅー ανθρώπινη ζωή, ενώ διατυμπανίζει ότι οおみくろん μόνος τρόπος νにゅーαあるふぁ γίνεις αθάνατος είναι νにゅーαあるふぁ ξεχνάς ότι είσαι θνητός. Ηいーた Εκάβη κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Ανδρομάχη, από τたうηいーたνにゅー άλλη, ξεσκεπάζουν τたうηいーた ματαιότητα τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου, γελοιοποιούν τたうηいーたνにゅー αφορμή «μιας γυναικός λέχους» κかっぱαあるふぁιいおた εγκωμιάζουν τたうαあるふぁ αγαθά της ειρήνης. Αあるふぁνにゅー κかっぱαあるふぁιいおた σαθρά, όμως, τたうαあるふぁ επιχειρήματα τたうωおめがνにゅー πολεμοκάπηλων υπερισχύουν. Οおみくろん Έκτορας αδιαφορεί γがんまιいおたαあるふぁ τις προσβολές τたうωおめがνにゅー Ελλήνων, προτρέπει τたうοおみくろんνにゅー Βούσιρι νにゅーαあるふぁ πλάσει τたうηいーた δική τたうοおみくろんυうぷしろん αλήθεια, προκειμένου νにゅーαあるふぁ αποφευχθεί οおみくろん πόλεμος, μολαταύτα οおみくろん πόλεμος της Τροίας θしーたαあるふぁ γίνει. Κかっぱαあるふぁιいおた «οおみくろん πόλεμος της Τροίας θしーたαあるふぁ γίνει», ακριβώς επειδή τελικά οおみくろん πόλεμος είναι εγγεγραμμένος σしぐまτたうηいーた φύση τたうωおめがνにゅー ανθρώπων, είναι «τたうοおみくろん πεπρωμένο» τους. Οおみくろん Έκτωρ τたうοおみくろん κηρύττει άφοβα: «Έστω κかっぱιいおた αあるふぁνにゅー όλες οおみくろんιいおた μανάδες κόψουν τたうοおみくろんνにゅー δεξιό δείχτη τたうοおみくろんυうぷしろん γがんまιいおたοおみくろんυうぷしろん τους, οおみくろんιいおた στρατιές όλου τたうοおみくろんυうぷしろん κόσμου θしーたαあるふぁ συνεχίσουν τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο χωρίς τたうοおみくろんνにゅー δείχτη τους». Είναι ευδιάκριτο, λοιπόν, πώς ηいーた αρχική άρνηση τたうοおみくろんυうぷしろん τίτλου μετατρέπεται σしぐまτたうοおみくろん τέλος σしぐまεいぷしろん κατάφαση κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん πόλεμος πραγματοποιείται, όπως γνωρίζουμε από τたうηいーたνにゅー Ιστορία. Τたうαあるふぁ συμπαντικά πράγματα ορίζονται, δομούνται κかっぱαあるふぁιいおた αξιολογούνται κατά κάποιον αυθαίρετο τρόπο, οおみくろん οποίος δでるたεいぷしろんνにゅー γίνεται κατανοητός από τたうοおみくろんνにゅー πεπερασμένο ανθρώπινο νにゅーοおみくろんυうぷしろん. Σしぐまεいぷしろん τελική ανάλυση, εκείνο πぱいοおみくろんυうぷしろん απομένει είναι τたうοおみくろん «γιατί», ηいーた απορία γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー επικρατούσα κατάσταση. Οおみくろん πόλεμος της Τροίας θしーたαあるふぁ γίνει, γがんまιいおたαあるふぁ ανθρώπινες αιτίες: υπάρχουν οおみくろんιいおた πολεμοχαρείς, όπως οおみくろん Οίαξ, οおみくろんιいおた τρελο-εθνικιστές πぱいοおみくろんυうぷしろん θεωρούν ότι υπερασπίζονται τたうηいーたνにゅー τιμή τたうοおみくろんυうぷしろん έθνους˙ υπάρχουν οおみくろんιいおた ψευτοπνευματικοί, οおみくろんιいおた οποίοι αντί νにゅーαあるふぁ καθοδηγούν τους ανθρώπους σしぐまτたうηいーた συμφιλίωση κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー αλληλεγγύη, τους εξάπτουν τたうοおみくろんνにゅー φανατισμό κかっぱαあるふぁιいおた τたうαあるふぁ αγελαία αισθήματα. Παράλληλα, όμως, οおみくろん πόλεμος της Τροίας θしーたαあるふぁ γίνει κかっぱαあるふぁιいおた γがんまιいおたαあるふぁ μεταφυσικές, «μοιραίες» αιτίες: κάποια άτομα φαίνεται ότι εいぷしろんκかっぱ φύσεως κουβαλούν «τたうοおみくろん σημάδι τたうοおみくろんυうぷしろん πεπρωμένου», ηいーた Ελένη αποτελεί ένα από αυτά. Δでるたεいぷしろんνにゅー είναι μοχθηρή, δでるたεいぷしろんνにゅー έχει πρόθεση νにゅーαあるふぁ βλάψει, αλλά μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん δώρο πぱいοおみくろんυうぷしろん διαθέτει, νにゅーαあるふぁ μαγνητίζει τたうαあるふぁ βλέμματα, πυροδοτεί τις καταστάσεις. Ηいーた Ιστορία διαθέτει τたうηいーた δική της δύναμη: «Υπάρχει ένα είδος συγκατάβασης γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο πぱいοおみくろんυうぷしろん δίνει μονάχα ηいーた ατμόσφαιρα, ηいーた ακουστική κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた διάθεση τたうοおみくろんυうぷしろん κόσμου». Οおみくろん πόλεμος είναι «μοιραίος» όχι εξαιτίας της μυθολογικής αφορμής, επειδή αλλά γιατί είναι εγγεγραμμένος στις οικονομικές, κοινωνικές κかっぱαあるふぁιいおた πολιτικές συντεταγμένες της γης. Οおみくろんιいおた άνθρωποι βρίσκονται πάντα σしぐまεいぷしろん ετοιμότητα γがんまιいおたαあるふぁ σύγκρουση, αρκεί κάτι νにゅーαあるふぁ αναθερμάνει τたうοおみくろんνにゅー ενθουσιασμό τους. Όσο οおみくろんιいおた πόρτες τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου παραμένουν κλειστές, όλοι τたうοおみくろんνにゅー περιφρονούν κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんνにゅー προσβάλλουν˙ σしぐまεいぷしろん πολεμικές περιόδους, όμως, δでるたεいぷしろんνにゅー κερδίζεις τたうηいーたνにゅー εύνοια τたうοおみくろんυうぷしろん παρά «μみゅーεいぷしろん κοπλιμέντα κかっぱαあるふぁιいおた χάδια». Ηいーた Ειρήνη προσωποποιείται σしぐまτたうοおみくろん έργο από μία χλωμή φιγούρα, ηいーた οποία περιμένει σしぐまαあるふぁνにゅー ζητιάνα πίσω από κάθε πόρτα˙ πρέπει νにゅーαあるふぁ «φτιασιδωθεί», γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ τたうηいーた διακρίνει κανείς μόλις μετά βίας˙ μόνο ηいーた Κασσάνδρα τたうηいーた διακρίνει, καθώς ηいーた ειδικότητά της είναι ακριβώς «νにゅーαあるふぁ μιλά σしぐまτたうοおみくろん αόρατο». Από τたうηいーた στιγμή πぱいοおみくろんυうぷしろん «οおみくろんιいおた θεοί κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた τιμή τους» εισβάλλουν σしぐまτたうηいーたνにゅー αρένα της ζωής, ηいーた ειρήνη αρρωσταίνει κかっぱαあるふぁιいおた πάλι.  Τたうοおみくろん πεπρωμένο Επιδίωξη τたうοおみくろんυうぷしろん γάλλου συγγραφέα ήταν νにゅーαあるふぁ γράψει μία τραγωδία «μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー δικό τたうοおみくろんυうぷしろん τρόπο», ένα έργο δηλαδή σしぐまτたうοおみくろん οποίο νにゅーαあるふぁ κυριαρχεί οおみくろん ρόλος της μοίρας. Ως εいぷしろんκかっぱ τούτου, κύριος πρωταγωνιστής σしぐまτたうοおみくろん La guerre de Troie n’aura pas lieu είναι τたうοおみくろん πεπρωμένο, όχι πλέον μみゅーεいぷしろん τたうηいーた μεταφυσική έννοια, αλλά ως εσωτερική ανθρώπινη κατάσταση˙ οおみくろん άνθρωπος είναι εκείνος πぱいοおみくろんυうぷしろん προκαλεί «τたうηいーた μοίρα τたうοおみくろんυうぷしろん», μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー άλογη συμπεριφορά τたうοおみくろんυうぷしろん. Όπως αποκαλύπτει οおみくろん Οδυσσέας: «Ένας λαός δでるたεいぷしろんνにゅー πέφτει σしぐまεいぷしろん σφαλερή κατάσταση μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん πεπρωμένο τたうοおみくろんυうぷしろん εξαιτίας τたうωおめがνにゅー εγκλημάτων τたうοおみくろんυうぷしろん αλλά εξαιτίας τたうωおめがνにゅー λαθών τたうοおみくろんυうぷしろん... Τたうαあるふぁ έθνη, όπως κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた άνθρωποι, πεθαίνουν από ανεπαίσθητες αγένειες». Ηいーた πολιτική τたうοおみくろんυうぷしろん πεπρωμένου είναι εύκολη: επιλέγει δύο λαούς, τους ανοίγει τたうηいーたνにゅー ίδια προοπτική παντοδυναμίας. Ηいーた ανθρώπινη βαρβαρότητα κかっぱαあるふぁιいおた τρέλα μόνον είναι σしぐまεいぷしろん θέση νにゅーαあるふぁ ικανοποιήσουν τたうηいーた «μικροπολιτική» τたうωおめがνにゅー θεών. Οおみくろんιいおた Έλληνες, εποφθαλμιώντας τたうαあるふぁ πλούτη της Τροίας, άφησαν νにゅーαあるふぁ τους κλέψουν τたうηいーたνにゅー Ελένη, ώστε νにゅーαあるふぁ έχουν αξιοπρεπές πρόσχημα γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー πόλεμο. Από τたうηいーた στιγμή πぱいοおみくろんυうぷしろん «ηいーた χθόνια μηχανή» τίθεται σしぐまεいぷしろん ισχύ, τίποτα πλέον δでるたεいぷしろんνにゅー είναι σしぐまεいぷしろん θέση νにゅーαあるふぁ τたうηいーた σταματήσει: «Ηいーた προσβολή τたうοおみくろんυうぷしろん πεπρωμένου δでるたεいぷしろんνにゅー δέχεται επανόρθωση». Έτσι, όσο κかっぱιいおた αあるふぁνにゅー οおみくろん Οδυσσέας επιχειρεί «μみゅーεいぷしろん δόλο νにゅーαあるふぁ ξεγελάσει τたうοおみくろん πεπρωμένο», οおみくろん τροχός της τύχης γυρνά ανεξέλεγκτα κかっぱαあるふぁιいおた επιταχύνεται ό,τたうιいおた «είναι γραπτό» νにゅーαあるふぁ συμβεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σしぐまεいぷしろん λίγες μόλις σειρές, τたうοおみくろん «Οおみくろん πόλεμος δでるたεいぷしろんνにゅー θしーたαあるふぁ γίνει, Ανδρομάχη», τたうοおみくろんυうぷしろん Έκτορα, γίνεται «Οおみくろん πόλεμος θしーたαあるふぁ γίνει». Ηいーた Ιστορία αποκαθίσταται, ξαναπαίρνει τたうηいーた γνώριμη μορφή της. Οおみくろん άνθρωπος δでるたεいぷしろんνにゅー χειρίζεται αυτόνομα τις καταστάσεις, είναι αδύναμος μπροστά σしぐまτたうαあるふぁ γεγονότα. Οおみくろん πόλεμος είναι «μοιραίος» όχι πλέον εξαιτίας της Ελένης –άλλωστε τたうοおみくろん πρόσχημα έχει ήδη αναιρεθεί– αλλά εξαιτίας της φύσης τたうωおめがνにゅー πραγμάτων. Ηいーた δράση τたうωおめがνにゅー πρωταγωνιστών είναι ασήμαντη, δでるたεいぷしろんνにゅー δύναται νにゅーαあるふぁ τροποποιήσει τたうηいーたνにゅー πορεία τたうωおめがνにゅー καταστάσεων. Όπως υπογραμμίζει οおみくろん Giraudoux, ηいーた τραγωδία είναι ηいーた επιβεβαίωση ενός τρομερού «συνδέσμου» ανάμεσα σしぐまτたうηいーたνにゅー ανθρωπότητα κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまεいぷしろん ένα πεπρωμένο μεγαλύτερο από τたうοおみくろん ανθρώπινο˙ δείχνει ότι οおみくろん άνθρωπος αποσπάται από τたうηいーた ζωώδη στάση τたうοおみくろんυうぷしろん από ένα λουρί πぱいοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろんνにゅー κρατά όρθιο, τたうοおみくろんυうぷしろん οποίου αντιλαμβάνεται τたうηいーたνにゅー πίεση μみゅーαあるふぁ αγνοεί τたうηいーた βούληση.  Οおみくろん ρόλος τたうωおめがνにゅー θεών Οおみくろんιいおた θεοί τたうοおみくろんυうぷしろん Giraudoux εμφανίζονται αδιάφοροι: «Ένας Αγγελιαφόρος: Οおみくろんιいおた ιερείς δでるたεいぷしろんνにゅー δέχονται νにゅーαあるふぁ κλείσουν τις πύλες τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου. Λένε πως οおみくろんιいおた θεοί θしーたαあるふぁ τたうοおみくろん θεωρήσουν προσβολή. -Έκτορας: Είναι παράξενο τたうοおみくろん πόσο αποφεύγουν οおみくろんιいおた θεοί νにゅーαあるふぁ μιλάνε οおみくろんιいおた ίδιοι στις δύσκολες περιστάσεις... -Ελένη: Αあるふぁνにゅー μπορέσατε νにゅーαあるふぁ ανακαλύψετε τたうιいおた θέλουν οおみくろんιいおた θεοί σしぐま’ όλη αυτή τたうηいーたνにゅー ιστορία, σας συγχαίρω»˙ δでるたεいぷしろんνにゅー συμμετέχουν, δでるたεいぷしろんνにゅー απαντούν, δでるたεいぷしろんνにゅー παρεμβαίνουν‒ απλώς παρακολουθούν τたうαあるふぁ τεκταινόμενα. Οおみくろんιいおた θεοί τたうοおみくろんυうぷしろん Giraudoux ‒όπως ενίοτε τたうοおみくろんυうぷしろん Ευριπίδη‒ στερούνται θεϊκής σοφίας, όντας πλήρεις ανθρώπινων ελαττωμάτων. Ηいーた γελοιοποίησή τους κορυφώνεται μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー ιλαρή εμφάνιση της Ίριδας, ηいーた οποία μεταφέρει τις αμφίσημες κかっぱαあるふぁιいおた ά-λογες βουλές τたうωおめがνにゅー θεών: ηいーた Αφροδίτη κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Παλλάδα, προτάσσοντας ηいーた μία τたうηいーたνにゅー αγάπη κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた άλλη τたうηいーた λογική, διατάζουν νにゅーαあるふぁ μみゅーηいーた χωρίσουν κかっぱαあるふぁιいおた νにゅーαあるふぁ χωρίσουν τたうοおみくろん ένοχο ζευγάρι, προκειμένου νにゅーαあるふぁ αποφευχθεί οおみくろん πόλεμος, οおみくろん «σοφός» Δίας, πぱいοおみくろんυうぷしろん εκπροσωπεί τたうηいーた σύνεση, διατάζει «νにゅーαあるふぁ τους χωρίσουν μみゅーηいーた χωρίζοντάς τους». Σしぐまεいぷしろん εποχή εμφυλίου (Ευριπίδης) ή ανάμεσα στις δύο τρομακτικότερες συρράξεις της υφηλίου (Giraudoux), είναι φυσικό κかっぱαあるふぁιいおた αναμενόμενο ηいーた μεταφυσική πίστη νにゅーαあるふぁ ατονεί κかっぱαあるふぁιいおた νにゅーαあるふぁ τίθεται εいぷしろんνにゅー αμφιβόλω οおみくろん θεός- διασφαλιστής της εγκόσμιας τάξης. Τたうοおみくろん θέατρο τたうοおみくろんυうぷしろん Giraudoux προτρέπει τたうοおみくろんνにゅー θεατή νにゅーαあるふぁ αναπροσδιορίσει τις σχέσεις ουρανού κかっぱαあるふぁιいおた γης, καταγγέλλοντας τたうηいーたνにゅー αδυναμία τたうωおめがνにゅー θεών κかっぱαあるふぁιいおた διακηρύσσοντας τたうοおみくろん μεγαλείο τたうοおみくろんυうぷしろん ανθρώπου.  Τたうοおみくろん παράλογο Σύμφωνα μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー Albert Camus, τたうοおみくろん παράλογο γεννιέται από τたうηいーた διάσταση ανάμεσα σしぐまτたうηいーたνにゅー ακατανόητη φύση τたうοおみくろんυうぷしろん κόσμου κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた μάταιη ανθρώπινη απόπειρα νにゅーαあるふぁ τたうηいーたνにゅー κατανοήσει. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σしぐまτたうοおみくろんνにゅー Μύθο τたうοおみくろんυうぷしろん Σισύφου (Δοκίμιο γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろん παράλογο), «παράλογη είναι ηいーた αντιπαράθεση τたうοおみくろんυうぷしろん ανορθολογικού από τたうηいーた μみゅーιいおたαあるふぁ κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん επιτακτικού πόθου γがんまιいおたαあるふぁ σαφήνεια από τたうηいーたνにゅー άλλη, πぱいοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろん κάλεσμά τたうοおみくろんυうぷしろん αντηχεί ως τたうαあるふぁ μύχια της ψυχής τたうοおみくろんυうぷしろん ανθρώπου. Τたうοおみくろん παράλογο εξαρτάται τόσο από τたうοおみくろんνにゅー άνθρωπο όσο κかっぱαあるふぁιいおた από τたうοおみくろんνにゅー κόσμο». Κかっぱαあるふぁτたう' ανάλογο τρόπο, οおみくろん πόλεμος, παρότι στηρίζεται σしぐまτたうοおみくろんνにゅー παραλογισμό, εξακολουθεί νにゅーαあるふぁ συμβαίνει κかっぱαあるふぁιいおた νにゅーαあるふぁ σπέρνει τたうηいーたνにゅー καταστροφή. Οおみくろん Giraudoux φέρνει τたうοおみくろん παράλογο σしぐまτたうαあるふぁ άκρα, προβάλλοντας τたうηいーたνにゅー εκδοχή τたうοおみくろん ένοχο ζευγάρι νにゅーαあるふぁ μみゅーηいーたνにゅー αγαπιέται, ηいーた καταστροφή νにゅーαあるふぁ συμβαίνει ολοκληρωτικά εις μάτην: «Ανδρομάχη: Γιατί νにゅーαあるふぁ γίνει οおみくろん πόλεμος; Οおみくろん Πάρις δでるたεいぷしろんνにゅー θέλει πぱいιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー Ελένη. Ηいーた Ελένη δでるたεいぷしろんνにゅー τたうοおみくろんνにゅー θέλει πぱいιいおたαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー Πάρι. Κασσάνδρα: Λες κかっぱαあるふぁιいおた πρόκειται γがんまιいおた’ αυτούς!... Έχεις δでるたεいぷしろんιいおた ποτέ σしぐまοおみくろんυうぷしろん εσύ τたうοおみくろん πεπρωμένο νにゅーαあるふぁ νοιάζεται γがんまιいおたαあるふぁ αρνητικές φράσεις;». Οおみくろん γάλλος δραματουργός υπογραμμίζει ότι ηいーた λογική κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた συνέπεια αποτελούν αρετές πぱいοおみくろんυうぷしろん εκλείπουν σしぐまεいぷしろん μία εποχή κατά τたうηいーたνにゅー οποία ηいーた Ευρώπη διαδέχεται έναν πόλεμο κかっぱαあるふぁιいおた προετοιμάζει έναν καινούργιο. Όλα συμβαίνουν δίχως λογικό έρεισμα, ηいーた δυστυχία πぱいοおみくろんυうぷしろん οおみくろんιいおた ίδιοι οおみくろんιいおた άνθρωποι προκαλούν δでるたεいぷしろんνにゅー επιδέχεται καμιάν ερμηνεία. Οおみくろん παραλογισμός τたうοおみくろんυうぷしろん επικείμενου πολέμου αποτυπώνεται εύστοχα στις δικαιολογίες πぱいοおみくろんυうぷしろん προβάλλει οおみくろん Βούσιρις. Κατά τたうηいーた θεωρία τたうοおみくろんυうぷしろん, οおみくろんιいおた Έλληνες είναι ένοχοι απέναντι σしぐまτたうηいーたνにゅー Τροία, σύμφωνα μみゅーεいぷしろん τους διεθνείς νόμους, καθώς διέπραξαν τρεις παραβάσεις: ύψωσαν τたうοおみくろん λάβαρό τους σしぐまτたうοおみくろん κατάρτι κかっぱαあるふぁιいおた όχι σしぐまτたうαあるふぁ σκοινιά τたうοおみくろんυうぷしろん ιστού˙ οおみくろん ελληνικός στόλος, μπαίνοντας σしぐまτたうαあるふぁ τρωικά ύδατα, υιοθέτησε τたうοおみくろんνにゅー κατά μέτωπο σχηματισμό˙ μία ελληνική τριήρης προσάρραξε δίχως άδεια κかっぱαあるふぁιいおた κατόπιν προδοσίας. Είναι ευδιάκριτος οおみくろん παραλληλισμός μみゅーεいぷしろん τις αφορμές τたうωおめがνにゅー πολέμων της εποχής τたうοおみくろんυうぷしろん Giraudoux κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた συνακόλουθη καταστροφικότητά τους. Οおみくろん Πάρις δでるたεいぷしろんνにゅー αγαπά τたうηいーたνにゅー Ελένη, ηいーた Ελένη δでるたεいぷしろんνにゅー αγαπά τたうοおみくろんνにゅー Πάρι, οおみくろん πόλεμος στέκει μετέωρος, ωστόσο πραγματοποιείται! Ηいーた Ανδρομάχη υπογραμμίζει: «Τたうοおみくろん νにゅーαあるふぁ σκέφτεται κανείς πως θしーたαあるふぁ υποφέρουμε, θしーたαあるふぁ πεθάνουμε γがんまιいおたαあるふぁ ένα επίσημο ζευγάρι, πως ηいーた λάμψη ή ηいーた δυστυχία τたうωおめがνにゅー καιρών, πως οおみくろんιいおた συνήθειες τたうωおめがνにゅー εγκεφάλων κかっぱαあるふぁιいおた τたうωおめがνにゅー αιώνων θしーたαあるふぁ στηριχτούν σしぐまτたうηいーたνにゅー περιπέτεια δύο όντων πぱいοおみくろんυうぷしろん δでるたεいぷしろんνにゅー αγαπήθηκαν, αυτό είναι τρομερό». Εκείνο πぱいοおみくろんυうぷしろん περισσότερο τたうηいーたνにゅー ενοχλεί δでるたεいぷしろんνにゅー είναι οおみくろん πόλεμος αυτός καθεαυτόν, αλλά ότι στηρίζεται σしぐまεいぷしろん ψέμα. Ικετεύει τたうηいーたνにゅー Ελένη νにゅーαあるふぁ αγαπήσει τたうοおみくろんνにゅー Πάρι, ώστε οおみくろん πόλεμος νにゅーαあるふぁ μみゅーηいーたνにゅー αποτελεί πぱいιいおたαあるふぁ «αδικία» μみゅーαあるふぁ «μάστιγα»˙ έτσι, θしーたαあるふぁ προσπαθήσει νにゅーαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー ανεχτεί. Ηいーた τελευταία σκηνή, όπου οおみくろんιいおた Πύλες τたうοおみくろんυうぷしろん Πολέμου ανοίγουν επιδεικτικά κかっぱαあるふぁιいおた αποκαλύπτουν τたうηいーたνにゅー Ελένη νにゅーαあるふぁ φιλά όχι τたうοおみくろんνにゅー Πάρι πλέον μみゅーαあるふぁ τたうοおみくろんνにゅー Τρωίλο, επιτείνουν τたうοおみくろん αίσθημα τたうοおみくろんυうぷしろん παράλογου. Οおみくろん πόλεμος οφείλεται εντέλει σしぐま’ ένα τυχαίο ζευγάρι, στους οποιουσδήποτε. Αλλά κかっぱαあるふぁιいおた πぱいρろーιいおたνにゅー από τたうηいーたνにゅー τελική σκηνή, οおみくろん δραματουργός κορυφώνει σταδιακά τたうοおみくろん παράλογο: όπως οおみくろん Μαρσώ σしぐまτたうοおみくろんνにゅー Ξένο τたうοおみくろんυうぷしろん Camus, έτσι κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん κかっぱαあるふぁθしーた’ όλα φιλειρηνιστής Έκτωρ διαπράττει άθελά τたうοおみくろんυうぷしろん μία παράλογη δολοφονία κかっぱαあるふぁιいおた γίνεται άκων οおみくろん εκτελεστής τたうοおみくろんυうぷしろん πεπρωμένου. Όλα αυτά οδηγούν σしぐまτたうοおみくろん πόρισμα ότι οおみくろん άνθρωπος βρίσκεται εγκαταλειμμένος σしぐま’ έναν ανεξήγητο κかっぱαあるふぁιいおた ανελέητο κόσμο, όπου δでるたεいぷしろんνにゅー υπάρχει έρεισμα ή παρηγοριά– ούτε οおみくろんιいおた θεοί αποτελούν πηγή ελπίδας, αφού στέκουν βουβοί κかっぱαあるふぁιいおた αμέτοχοι, προσφέροντας μόνον ακατάληπτες προφητείες.  Οおみくろん μύθος τたうοおみくろんυうぷしろん τρωικού πολέμου από τたうοおみくろんνにゅー Ευριπίδη σしぐまτたうοおみくろんνにゅー Jean Giraudoux Οおみくろんιいおた Τρωάδες, ηいーた τραγωδία πぱいοおみくろんυうぷしろん πραγματεύεται τたうοおみくろんνにゅー μύθο τたうοおみくろんυうぷしろん τρωικού πολέμου, είναι κかっぱαあるふぁτたう’ αρχήν έργο θρήνου˙ οおみくろん Ευριπίδης εγκεντρίζει τたうοおみくろんνにゅー θρήνο μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー πάγια ειρωνική τακτική τたうοおみくろんυうぷしろん απέναντι στους πολεμοκάπηλους, καθώς κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた διατύπωση φιλοσοφικών ιδεών περί της ματαιότητας τたうοおみくろんυうぷしろん πολέμου. Σしぐまτたうοおみくろん γαλλικό έργο, αντίθετα, βασικό στοιχείο αποτελεί οおみくろん λόγος. Οおみくろん Giraudoux επιλέγει νにゅーαあるふぁ προβάλει τたうηいーたνにゅー αντίθεσή τたうοおみくろんυうぷしろん σしぐまτたうοおみくろんνにゅー πόλεμο μέσα από μία περιπέτεια τたうοおみくろんυうぷしろん λόγου, μετατρέποντας τたうοおみくろんνにゅー μύθο σしぐまεいぷしろん πρόσχημα. Κατά συνέπεια, ηいーた πραγματική μάχη καθίσταται «ηいーた μάχη μみゅーεいぷしろん τις λέξεις» ανάμεσα σしぐまεいぷしろん Έκτορα κかっぱαあるふぁιいおた Οδυσσέα˙ μπαίνουν σしぐまτたうηいーた ζυγαριά ηいーた ειρήνη κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん πόλεμος. Παρατηρούμε, επομένως, οおみくろん ίδιος μύθος νにゅーαあるふぁ μετατρέπεται μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー πένα τたうοおみくろんυうぷしろん Ευριπίδη σしぐまεいぷしろん θέατρο «παθητικό» πρωταρχικά κかっぱαあるふぁιいおた κατόπιν «διανοητικό», ενώ νにゅーαあるふぁ μετατρέπεται μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー πένα τたうοおみくろんυうぷしろん γάλλου συγγραφέα σしぐまεいぷしろん «θέατρο ιδεών». Οおみくろん γάλλος δημιουργός επιχειρεί νにゅーαあるふぁ μετατρέψει τたうοおみくろんνにゅー μύθο σしぐまεいぷしろん αλληγορία. Σしぐまτたうοおみくろん μεταίχμιο δύο πολέμων, ηいーた αντιμετώπιση της ιστορίας γίνεται πぱいιいおたοおみくろん «εγκεφαλικά», μみゅーεいぷしろん αντιπαράθεση επιχειρημάτων, αλλά κかっぱαあるふぁιいおた χιούμορ κかっぱαあるふぁιいおた καυστικότητα. Δηλωτική της μετεξέλιξης τたうοおみくろんυうぷしろん τραγικού είναι κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた αντικατάσταση τたうοおみくろんυうぷしろん σπαρακτικού χορού τたうωおめがνにゅー γυναικών της Τροίας από τους φαιδρούς πολεμοκάπηλους γέροντες. Τたうοおみくろん συμπέρασμα σしぐまτたうοおみくろん οποίο καταλήγουν οおみくろんιいおた δύο συγγραφείς είναι τたうοおみくろん ίδιο: οおみくろん πόλεμος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής κかっぱαあるふぁιいおた είναι ηいーた ανθρώπινη ανοησία κかっぱαあるふぁιいおた απληστία πぱいοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろんνにゅー προκαλούν. Ωστόσο, διαφοροποιείται οおみくろん δρόμος μέσα από τたうοおみくろんνにゅー οποίο περνούν: οおみくろん αρχαίος τραγικός καταφεύγει σしぐまτたうοおみくろん τυπικό τελετουργικό (ηいーた τελετουργία τたうοおみくろんυうぷしろん θρήνου είναι κυρίαρχη), οおみくろん σύγχρονος συγγραφέας μετέρχεται τたうηいーた σύγχρονη εγκεφαλικότητα. Κάθε εποχή «νにゅーτύνει» τたうοおみくろんνにゅー τραγικό μύθο μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん δικό της ένδυμα. Οおみくろん Bernard Dort επισημαίνει: «Μένουμε σしぐまεいぷしろん κόσμο τραγικό χωρίς τραγωδία. Κかっぱαあるふぁιいおた γがんまιいおたαあるふぁ τούτο, παράλογο. Έναν κόσμο τたうοおみくろんυうぷしろん οποίου τたうοおみくろん τραγικό είναι, ίσως, ότι δでるたεいぷしろんνにゅー επιτρέπει τたうηいーたνにゅー κάθαρση... Ηいーた τραγωδία δでるたεいぷしろんνにゅー είναι πλέον παρά κάποια ανάμνηση» («Est-il une tragédie au XX siècle?», Encyclopaedia universalis, τたうμみゅー. XXII, 1989).