Otto Wallach

Otto Wallach
Gebore	(1847-03-27)27 Maart 1847 Koningsberg, Pruise
Sterf	26 Februarie 1931 (op 83) Göttingen, Duitsland
Werkgebied	Organiese chemie
Werkplekke	Universiteit van Göttingen Universiteit van Bonn
Alma mater	Universiteit van Göttingen
Doktorale adviseur	Hans Huber
Doktorale studente	Walter Haworth Adolf Sieverts
Bekend vir	Isopreenreël
Pryse	Nobelprys vir Chemie (1910) Davy-medalje (1912)

Otto Wallach (27 Maart 1847 - 26 Februarie 1931) was 'n Duitse chemikus en ontvanger van die 1910 Nobelprys vir Chemie "uit erkenning vir sy dienste aan organiese chemie en die chemiese nywerheid deur sy pionierswerk op die gebied van alisikliese verbinding".

Biografie

Wallach is in Koningsberg gebore, die seun van 'n Pruisiese staatsamptenaar. Sy vader, Gerhard Wallach, stam uit 'n Joodse familie wat tot die Lutheranisme bekeer het. Sy moeder, Otillie, was 'n etniese Duitser van die Protestantse godsdiens. Wallach se vader is na Stettin en later na Potsdam verplaas. Otto het in Potsdam aan die Gimnasium skoolgegaan, waar hy geleer het oor letterkunde en die kunsgeskiedenis, twee onderwerpe waaraan hy sy hele lewe lank belanggestel het. In hierdie tyd het hy ook met private chemiese eksperimente in die huis van sy ouers begin.

In 1867 het hy chemie begin studeer aan die Universiteit van Göttingen, waar Friedrich Wöhler in hierdie stadium hoof van organiese chemie was. Na een semester saam met August Wilhelm von Hofmann aan die Universiteit van Berlyn, behaal Wallach in 1869 sy doktorsgraad aan die Universiteit van Göttingen, en werk hy as professor aan die Universiteit van Bonn (1870–89) en die Universiteit van Göttingen (1889–1915). Twee van sy doktorale studente was Adolf Sieverts en Walter Haworth. In 1912 word die Davy-medalje aan hom toegeken. Wallach is in 1931 in Göttingen oorlede.

Belangrike werke

αあるふぁ-pineen, 'n tipe terpeen

Tydens sy werk saam met August Kekulé in Bonn het hy 'n sistematiese ontleding van die terpene in essensiële olies begin. Tot op hierdie tydstip was slegs 'n paar in suiwer vorm geïsoleer en strukturele inligting was yl. Smeltpuntvergelyking en die meting van mengsels was een van die metodes om identiese stowwe te bevestig. Vir hierdie metode moes die meestal vloeibare terpene in kristalverbindings omskep word. Met stapsgewyse derivatisering, veral toevoegings tot die dubbele binding in sommige terpene, het hy die doel bereik om kristalverbindings te verkry. Die ondersoek na die herrangskikkingsreaksies van sikliese onversadigde terpene het dit moontlik gemaak om die struktuur van 'n onbekende terpeen te verkry deur die herrangskikking na 'n bekende struktuur van 'n terpeen te volg. Met hierdie hoofmetodes open hy die weg na sistematiese navorsing oor terpene.

Hy was verantwoordelik vir die benaming van terpeen en pineen, en vir die eerste sistematiese studie van pineen.

Hy het 'n boek oor die chemie van terpene, "Terpene und Campher" (1909), geskryf.

Wallach is bekend vir Wallach se reel, Wallach-agteruitgang, die Leuckart-Wallach-reaksie (wat hy saam met Rudolf Leuckart ontwikkel het) en die Wallach-herrangskikking.

Werk

• Tabellen zur chemischen Analyse. Weber, Bonn 1880. Digitale weergawe van die Universiteit en Staatsbiblioteek, Düsseldorf.
  • 1. Verhalten der Elemente und ihrer Verbindungen. 1880
  • 2. Methoden zur Auffindung und Trennung der Elemente. 2de uitg. in "Hülfstabellen für den chemisch-analytischen Unterricht" 1880
• Terpene und Campher : Zusammenfassung eigener Untersuchungen auf dem Gebiet der alicyclischen Kohlenstoffverbindungen. 2de uitg. Leipzig : von Veit, 1914. Digitale weergawe van die Universiteit en Staatsbiblioteek, Düsseldorf.