Moin

Moin oder Mojn isch e Gruess, wo z Nordtütschland und z Süddänimark bruucht werd.

Herkunft und Verbraitig

Moin isch uursprüngli e nordweschtnidertütsche Gruess gsii und bedütet aigetli «(en) Schöne», gchürzt us mooien Dag «schööne Taag». Er het sich denn uf Schleswig-Holstai und witeri Gägete z Nordweschttütschland uusbraitet. Er werd hütt au i de Weltstadt Hamburg und z Bremen bruucht, vo wo de Gruess sin Weg i braiti Schichte findt.

Moin ide Schwiiz

De Gruess isch um 1925 au i merere Schwizer Stät, so z Basel, z Bern, z Frauefeld und z Zöri under Studente, Kantischüeler und Arbaiter bruucht wore, isch hütt aber verschwunde. Nume im Bündnerland werd hüt no Moi! oder Moi zäme! bruucht.

Quelle

• Atlas zur deutschen Alltagssprache: Frog «Gruss beim Betreten eines Geschäfts am Nachmittag.»
• Christoph Landolt: Moin – die Ostfriesen erobern die Schweiz, i: Wortgschicht vom 28. April 2015, ug. vom Schwizerische Idiotikon.
• Anna Zollinger-Escher: Die Grussformeln der deutschen Schweiz. Friburg i. B. 1925.