Lymnocryptes minimus

Lymnocryptes minimus; mexaperros
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Charadriiformes
Familia:	Scolopacidae
Xéneru:	Lymnocryptes; Boie, 1826
Especie:	L. minimus; (Brunnich, 1764)
Distribución
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. El mexaperros^[2] (Lymnocryptes minimus) ye una pequeña y robusta ave limícola. Ye la más pequeña de les agachadices, y la única del xéneru Lymnocryptes, que tien importantes diferencies coles otres arcees o scolopaxes.^[3]

Los sos terrenes de reproducción son los güelgues, banzaos, tundra y praderíes húmedes con vexetación curtia del norte d'Europa y el norte de Rusia.

L'arcea chica ye una ave migratoria, que pasa los iviernos en Gran Bretaña, les mariñes europees sobre l'Atlánticu y el Mediterraneu, África, y la India. Ta incluyida nel Alcuerdo sobre'l Caltenimientu de les aves acuátiques migratories Africanes-Euroasiátiques (AEWA).

Los adultos son de menor tamañu que l'arcea común y el so picu ye relativamente más curtiu. El cuerpu ta motudu de marrón nel envés y ye pálidu nel banduyu. Tienen una franxa negra nel güeyu. Les ales son apuntiaes y estreches, y cuando vuelen pueden trata unes franxes marielles nes ales.

El patrón de la cabeza de l'arcea chica ye distinta al de l'arcea común y otres especies del so xéneru, yá que nun presenta la franxa central en forma de corona; sicasí tien, dos franxes pálides llaterales, que s'atopen dixebraes de la supercilar per una zona de plumaxe más escuru.

Estes aves alimentar nel fango, picotiando y recoyendo alimentu qu'identifiquen cola so vista. La so dieta principalmente consiste d'inseutos y merucos de tierra, y tamién materia vexetal. Ye difícil reparales, yá que la so coloración brínda-yos un camuflaje bien efectivu nel so hábitat.

Mientres el cortexu'l machu realiza una exhibición aérea, y produz un soníu similar al d'un caballu al galopie. Fora de la dómina de cría permanez silenciosu. Añeren sobre'l suelu nun sitiu escondíu, la niarada consta de 3 a 4 güevos.

Referencies

↑ Bird, J., Butchart, S.. «Lymnocryptes minimus» (inglés). Llista Colorada de les especies amenaciaes. Consultáu'l 15 de marzu de 2011.
↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
↑ Thomas, Gavin H.; Wills, Matthew A.; and Székely, Tamás (2004): A supertree approach to shorebird phylogeny. BMC journals|BMC Evol. Biol. 4: 28. doi 10.1186/1471-2148-4-28 PDF fulltext Supplementary Material

Enllaces esternos

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Lymnocryptes minimus.
Avibase

[1] Bird, J., Butchart, S.. «Lymnocryptes minimus» (inglés). Llista Colorada de les especies amenaciaes. Consultáu'l 15 de marzu de 2011.

[25371c05886d508f0bd3b89319c1e188ec3c8883-2] URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.

[3] Thomas, Gavin H.; Wills, Matthew A.; and Székely, Tamás (2004): A supertree approach to shorebird phylogeny. BMC journals|BMC Evol. Biol. 4: 28. doi 10.1186/1471-2148-4-28 PDF fulltext Supplementary Material

[1]

[2]

[3]