Обнінск
Обнінск | |||||
рас. Обнинск | |||||
| |||||
Дата заснаваньня: | 1946 | ||||
Краіна: | Расея | ||||
Суб’ект фэдэрацыі: | Калуская вобласьць | ||||
Кіраўнік: | Q110987549? | ||||
Плошча: |
| ||||
Вышыня: | 175 м н. у. м. | ||||
Насельніцтва: | |||||
Часавы пас: | UTC+3 | ||||
Тэлефонны код: | 48439 | ||||
Паштовы індэкс: | 249030–249040 | ||||
Нумарны знак: | 40 | ||||
Геаграфічныя каардынаты: | 55°6′0″ пн. ш. 36°37′0″ у. д. / 55.1° пн. ш. 36.61667° у. д.Каардынаты: 55°6′0″ пн. ш. 36°37′0″ у. д. / 55.1° пн. ш. 36.61667° у. д. | ||||
Обнінск | |||||
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы | |||||
http://www.admobninsk.ru/ |
О́бнінск (па-расейску: Обнинск) — горад (з 1956 году) у Расеі. Знаходзіцца ў Калускай вобласьці. Насельніцтва складае 115 029 чалавек паводле зьвестак за 2018 год. Горад зьяўляецца першым навуковым горадам у Расеі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першыя згадкі пра старажытныя паселішчы на месцы сучаснага гораду адносяцца да XII стагодзьдзя. У XV стагодзьдзі уладальнікамі сяла Белкіна, якое на сёньня ўжо уключана ў склад гораду, былі баяры Белкіны. Пазьней сялом валодалі Даўгарукія і Варанцовы. У XIX стагодзьдзі маёнтак у гэтай мясцовасьці, а таксама суседнія вёскі, выкупіў Наргіз Абнінскі, удзельнік расейска-францускае вайны. У 1840 годзе ён выкупіў і сяло Белкіна. У 1946 годзе ў мястэчку была створаная сакрэтная лябараторыя, якая праводзіла дасьледваньні ў галіне ядзернай фізыкі. У 1956 годзе мястэчка атрымала статус гораду[3], а само места пачало разьвівацца як навуковы горад.
Славутасьці
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Обнінск вядомы першай у сьвеце атамнай электрастанцыяй, якая пачала сваю працу ў 1954 годзе. У цяперашні час станцыя служыць экспэрымэнтальна-дасьледчай базай і экскурсійнай славутасьцю.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ http://www.gks.ru/dbscripts/munst/munst29/DBInet.cgi
- ^ https://rosstat.gov.ru/compendium/document/13282 (рас.) — Росстат, 2023.
- ^ СССР. Административно-территориальное деление союзных республик на 1 января 1980 года / Сост. В. А. Дударев, Н. А. Евсеева. — М.: Известия, 1980. — 702 с — С. 135.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|