Karlo VII, kralj Francuske
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
| Karlo VII | |
|---|---|
 | |
| Kralj Francuske | |
| Vladavina | 21. oktobar 1422. - 22. juli 1461. |
| Prethodnik | Karlo VI |
| Nasljednik | Luj XI |
| Krunidba | 17. juli 1429. |
| Supružnik | Marija Anžujska |
| Djeca | Luj XI, kralj Francuske Jolanda, vojvotkinja Savoya Magdalena, princeza Viane Karlo, vojvoda Berryja Jovanka, vojvotkinja Bourbona Katarina Valois Marija Valois |
| Dinastija | Valois |
| Otac | Karlo VI, kralj Francuske |
| Majka | Izabela Bavarska |
| Rođenje | 22. februar 1403. Pariz, Francuska |
| Smrt | 22. juli 1461. Mehun-sur-Yèvre, Francuska |
| Mjesto sahrane | Bazilika Saint-Denis |
Karlo VII (francuski: Charles VII; 22. februar 1403. - 22. juli 1461.), zvani Pobjednik (francuski: le Victorieux), je bio kralj Francuske od 1422. do smrti 1461. godine. On je naslijedio svog oca tokom Stogodišnjeg rata u očajnim okolnostima. Snage kraljevine Engleske i vojvodstva Burgundije su okupirale Guyenne i sjevernu Francusku, uključujući Pariz i Reims u kojem su se tradicionalno krunisali francuski kraljevi. Osim toga, njegov otac Karlo VI ga je lišio nasljedstva 1420. godine i priznao engleskog kralja Henrika V i njegove nasljednike legitimnim nasljednicima francuske krune. U istom trenutku je bjesnio rat u Francuskoj između Armagnaca (pristalica dinastije Valois) i Burgundinaca.
Nakon što je pobjegao u Bourges, južno od rijeke Loare, Karlo se pogrdno nazvan "kraljem Bourgesa", jer je ovo područje bilo jedno od rijetkih preostalih regija koje ga nisu napustile. Međutim, njegov politički i vojni položaj se dramatično popravlja sa pojavom Ivane Orleanke kao duhovnog vođe Francuske. Ivana Orleanska i druge harizmatične figure su omogučile francuskim trupama da prekinu opsadu Orleansa i drugih strateških gradova na rijeci Loari i da slome engleske trupe u bici kod Pataya. Nakon ove pobjede oslobođen je grad Reims, što je omogučilo krunisanje Karla VII u Katedrali u Reimsu 1429. godine. Ovaj dugoočekivani događaj je pojačao francuski moral jer se neprijateljstvo sa Engleskom nastavilo. Nakon bitke kod Castillona 1453. godine francuzi su protjerali engleze sa evropskog kontinenta, osim Pale Callaisa. Posljednje godine Karlove vladavine su obilježili sukobi sa njegovim turbulentnim sinom, budućim francuskim kraljem Lujem XI.
Rani život
[uredi | uredi izvor]Iako tek jedanaesto dijete kralja Karla VI sudbina mu je pružila ruku putem smrti starije braće tako da Karlo VII postaje prestolonasljednik Francuske 1417. godine. Njegova sreća ipak ne traje dugo pošto ga se u stvarnosti otac odriče sporazumom iz 1420. godine. Njime se regulira da će nasljednik Karla VI postati njegova kćerka Katerina u čije ime upravljanje državom nakon kraljeve smrti treba preuzeti Henrik V. Uranjena smrt ovog kralja je samo rezultirala da do ujedinjenja Engleske i Francuske krune dolazi za života njegovog malenog sina Henrika VI. 21. oktobra 1422. godine tako u trenutku smrti Karla VI Karlo VII ima samo titulu francuskog princa dok pravno stvarna vlast u zemlji dolazi u ruke njegovog nećaka Henrika V.
U tom trenutku Engleska s svojim saveznicima vojvodstvima Burgundije i Bretanje drži cijelu sjevernu Francusku zajedno s kompletnim tokom rijeke Rajne sve do švicarske granice. Također i područje od grada Bordeauxa do granice Navarre se nalazi u engleskim rukama. Još prije očeve smrti kako bi popravio svoj nezavidni politički položaj Karlo VII sklapa bračni ugovor s kćerkom grofa od Anjoua što mu donosi podršku te pokrajine i Provanse.
U prvoj fazi rata oslobođenja njemu su bili suprostavljeni vlastita majka, Engleska, Bretanja i Burgundija. Jedina realna pomoć u to doba je stizala od ženine majke Jolande od Aragona. Prva promjena ove situacije nastupa još prije dolaska heroine ovog rata kada Bretanja istupa iz tog rata i proglašava svoju neutralnost. Pojava Ivane Orleanske na francuskoj sceni 1429. godine ne bi bila dobro prošla bez Jolande. Uz svu želju, vjeru i očekivanja Karlo VII nije imao novac za mobiliziranje vojske koju će ona voditi nego je morao zatražiti financijsku pomoć. S odobrenim zahtjevom vojska je krenula osloboditi opsadu Orleansa nakon čega će Karlo VII biti krunjen za kralja 1429. godine.
Narodno ushićenje koje tada zahvaća Francusku postaje simbol buduće neupitne pobjede. Od tada na dalje francuske trupe su prestale gubiti svoje položaje tako da dolazi do kratkotrajne ravnoteže snage. Mirovni ugovor koji Karlo VII 1435. godine uspješno podvaljuje velikoj Burgundiji ostavlja Engleze same na bojnom polju što im zapečaćuje sudbinu. Tokom sljedećih 18 godina Karlo VII oslobađa praktički cijelu Francusku od Engleza ostavljujući im u rukama samo grad Calais. Te njegove pobjede su rijetko bilo ostvarene putem vojne sile, a mnogo češće pregovorima ili varkama. Tokom cijelog svog života ovaj kralj je mrzio "avanture" ili akcije koje imaju i najmanju šansu za neuspjeh.
Pred kraj života Karlo VII nalazi pobunu protiv svoje vlasti koju vodi njegov beskompromisni sin i nasljednik Luj XI. Karlo VII umire 22. jula 1461. godine
| Prethodi: | Kralj Francuske | Slijedi: |
| Karlo VI | Luj XI |
