ΗΚάνηθος είναι συνοικία της Χαλκίδαςπου αντιστοιχεί στο ηπειρωτικό τμήμα της πόλης. Υπήρξε ξεχωριστός οικισμός μέχρι το 1971 οπότε καταργήθηκε και αποτέλεσε επίσημα συνοικία της Χαλκίδας. Μέχρι το 1954 ονομαζόταν Καράμπαμπα,[1] οπότε μετονομάστηκε σεΚάνηθο από το όνομα αρχαίας πόλη που αναφέρεται στην περιοχή αυτή. Στην Κάνηθο ξεχωρίζει το κάστρο του Καράμπαμπα που κυριαρχεί στην κορυφή του λόφου πάνω από τον οικισμό. Στην είσοδο του κάστρου βρίσκεται ο τάφος του λογοτέχνη Γιάννη Σκαρίμπα.
Στην περιοχή του κάστρου τοποθετείται ηαρχαία Κάνηθος σύμφωνα με πολλούς ερευνητές καθώς σώζονται ίχνη κτισμάτων και τάφων .
Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου όπως και κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας η περιοχή παρέμενε ανοχύρωτη. Ο λόφος οχυρώθηκε από τους Οθωμανούς, το 1684, στις αρχές του6ου Βενετοτουρκικού πολέμου. Το κάστρο πολιορκήθηκε από τον Βενετό Φραντζέσκο Μοροζίνι, το 1688, χωρίς επιτυχία και παρέμεινε σε Οθωμανικό έλεγχο μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας.[2][3]
Τα επόμενα χρόνια στους πρόποδες του κάστρου άρχισε να αναπτύσσεται ο σημερινός οικισμός. Πρώτη επίσημη αναφορά του Καράμπαμπα (μετέπειτα συνοικία Κανήθου) έχουμε το 1835, όταν ο οικισμός προσαρτήθηκε στον δήμο Χαλκιδέων. Αναφέρεται ξανά επίσημα το 1928 και εντάχθηκε στην κοινότητα Χαλίων (μετέπειτα Δροσιάς).[4]Το 1938 εντάχθηκε στον δήμο Χαλκιδέων. Το 1971 καταργήθηκε και αποτέλεσε επίσημα συνοικία της Χαλκίδας.[5] Τις τελευταίες δεκαετίες σημειώνεται μεγάλη ανοικοδόμηση, κυρίως στο τμήμα βόρεια του κάστρου, που ακολούθησε την ένταξη στο σχέδιο πόλεως της περιοχής αυτής.
ΤοΚάστρο Καράμπαμπα χτίστηκε από τους Οθωμανούς, το 1684, γιατην προστασία της Χαλκίδας από τους Βενετούς. Σχεδιάστηκε από τον Βενετό Gerolimo Galopo καιη αρχιτεκτονική του είναι περισσότερο Ευρωπαϊκή, παρά Οθωμανική. Καταλαμβάνει την κορυφή του λόφου της Κανήθου. Έχει μέγιστο πλάτος 240 μέτρα και μέγιστο μήκος 54 μέτρα. Διαθέτει μία πύλη που βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του.[2][6]Το κάστρο έχει αποκατασταθεί σήμερα σε μεγάλο βαθμό χάρη στις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν κατά τα έτη 1985-2000. Σήμερα στο εσωτερικό του λειτουργεί εκθεσιακός χώρος όπου εκτίθενται γλυπτά από την περιοχή της Χαλκίδας.[7]
