ΟιΜάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν επίσημη χριστιανικήθρησκεία[1][2]με πάνω από 8,8 εκατομμύρια μέλη και 118.177 εκκλησίες σε 239 χώρες.[3] Βάση της πίστης τους είναι ηΑγία Γραφή, αλλά σε αρκετά θέματα διαφέρουν από τις παραδοσιακές Εκκλησίες τουχριστιανικού κόσμου. Το ξεκίνημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά έγινε πριν από 140 και πλέον χρόνια στις ΗΠΑκαιοι ίδιοι αξιώνουν ότι αποτελούν αναβίωση της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας μιας καιτα πιστεύω τους εναρμονίζονται και βασίζονται στο ακέραιο την Αγία Γραφή.[4]Σε αρμονία μετο Ματθαίος 28:19,20και Ρωμαίους 10:13-15 τοπιο γνώριμο χαρακτηριστικό τους είναι το δημόσιο κήρυγμά τους, συνήθως από σπίτι σε σπίτι[5] .Μέσω της υγειονομικής κρίσης αυτό το παγκόσμιο και εθελοντικό έργο γίνεται μέσω επιστολών και τηλεφώνου. Αυτό το έργο επίσης περιλαμβάνει ενθαρρυντικά και γεμάτα ελπίδα μηνύματα καθώς και συμβουλές γιαμια ευτυχισμένη ζωή για όλη την ανθρωπότητα μέσω της Αγίας Γραφής και όχι μέσω ανθρωπονόητων παραδόσεων. Είναι επίσης γνωστοί γιατηνάρνηση στράτευσηςκαιτην άρνηση τωνμεταγγίσεων αίματος.[6]
ΣτηνΕλλάδα δραστηριοποιούνται από τις αρχές του 20ού αιώνα και έχουν πλήρη νομική αναγνώριση ως θρησκεία.[1]
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ότι έχουν παλαιότερες ρίζες από τις παραδοσιακές Εκκλησίες, υποστηρίζοντας ότι οι διδασκαλίες των Μαρτύρων βασίζονται στηνΑγία Γραφή ενώ τα βασικά δόγματα του υπόλοιπου Χριστιανικού κόσμου έλαβαν την τελική τους μορφή αρκετά μετά την ολοκλήρωση της Αγίας Γραφής. Μάλιστα, ισχυρίζονται ότι ήταν προφητευμένη στη Βίβλο τόσο η απόκλιση από τη γνήσια Αποστολική παράδοση όσο καιη αναβίωση της γνήσιας ΧριστιανικήςΕκκλησίας κατά τις «έσχατες ημέρες».
Ανεξάρτητα από αυτές τις διδασκαλίες, η ομάδα που είναι σήμερα γνωστή ως Μάρτυρες του Ιεχωβά ξεκίνησε στις ΗΠΑ από τονσκωτσεζο-ιρλανδικής καταγωγής Κάρολο Τέηζ Ρώσσελστη δεκαετία του1870. Ο τόπος καιη εποχή δεν ήταν τυχαία. Στη Βόρειο Αμερική εξαρχής υπήρχε θρησκευτική πολυφωνία, καιμετηνΠρώτη ΤροπολογίαοιΗΠΑ έγιναν το πρώτο, καιγια κάποιο διάστημα το μόνο, κράτος πουνομικά κατοχύρωνε τηθρησκευτική ελευθερία.[7] Ως εκ τούτου, τόσο πριν όσο και μετά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αρκετές νέες θρησκευτικές ομάδες προέκυψαν, που ήταν αποστασιοποιημένες από τις κρατικές θρησκευτικές οργανώσεις της Ευρώπης καιπου αποζητούσαν την επιστροφή στην αγνότητα καιτην απλότητα της πρώτης χριστιανοσύνης—επιστροφή η οποία, κατ’ αυτούς, μόνο εν μέρει συντελέστηκε από τη θρησκευτική μεταρρύθμιση τουΠροτεσταντισμού.
Ητε Εκκλησία καιο πεπολιτισμένος κόσμος καθολοκληρίαν σχεδόν εδουλώθησαν διατου συστήματος τούτου, και ωδηγήθησαν εις την λατρείαν των παραδόσεων καιτων ανθρωπίνων διδασκαλιών. Κατά της δουλείας ταύτης, και υπέρ της Γραφής και της ελευθερίας, τολμηρά τις και ευλογητή εξέγερσις έλαβε χώραν ήτις τυγχάνει γνωστή υπό το όνομα Μεταρρύθμισις. ... Πλείσται ψυχαί εν ταις ημέραις της μεταρρυθμίσεως περιεπάτησαν εντω φωτί, καθ' όσον εφώτιζε τότε. Αλλ' από των ημερών μεταρρυθμιστών τούτων, οι καλούμενοι Διαμαρτυρόμενοι, ελάχιστα προεχώρησαν.
— Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ, Το Σχέδιον των Αιώνων, 1886, σελ. 25'
Ο ίδιος ο Ρώσσελ μεγάλωσε ως ευλαβής Προτεστάντης, αλλά απέρριψε στα εφηβικά του χρόνια τον Προτεσταντισμό καιτηνΑγία Γραφή, γιατί θεωρούσε ασυμβίβαστο το δόγμα των αιώνιων βασάνων σεμια πύρινη Κόλασημετην προσωπικότητα ενός πανάγαθου Θεού. ΗπίστητουστηνΑγία Γραφή αποκαταστάθηκε όταν τυχαία ήρθε σε επαφή με κάποιους Αντβεντιστές[8]οι οποίοι τον έπεισαν ότι η Βίβλος είναι θεόπνευστηκαι ότι δεν διδάσκει ούτε την τιμωρία των αιώνιων βασάνων ούτε την εγγενή αθανασία της ψυχής.
Αυτό υποκίνησε τον εικοσάχρονο τότε Ρώσσελ να οργανώσει μαζί με θρησκευόμενους συγγενείς και φίλους μια ανεξάρτητη ομάδα με σκοπό τη συστηματική έρευνα της βιβλικής αλήθειας, γιατην οποία πίστευε πλέον ότι είχε θαφτεί κάτω από τις θρησκευτικές παραδόσεις του χριστιανικού κόσμου. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο εντυπωσιαζόταν μετα πορίσματα αυτής της έρευνας, με αποτέλεσμα να αποσύρεται σταδιακά από τις επαγγελματικές δραστηριότητές τουκαινα χρησιμοποιεί την περιουσία τουγιατη διάδοση των όσων μάθαινε. Περίπου εννέα χρόνια μετά, συγκεκριμένα το1879, αποφάσισε να ιδρύσει το δικό τουπεριοδικό, τηΣκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας. Εκτός από τα άρθρα της Σκοπιάς, ακολούθησαν βιβλία και φυλλάδια. Σε εκείνα τα συγγράμματα μπορεί κανείς ναβρει τις βασικές θέσεις που μέχρι σήμερα έχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Ο Ρώσσελ επίσης πίστευε και κήρυττε ότι ηανθρωπότητα βρίσκεται στις «έσχατες ημέρες» και ότι η βιβλική προφητική χρονολόγηση υποδεικνύει το1914 ως το έτος πουθα κλιμακωθεί μια μεγάλη αναταραχή στις πολιτικές υποθέσεις των κρατών και ότι οΙησούς Χριστόςθα αναλάβει τη διακυβέρνηση της γης, ώστε αυτή να γίνει παράδεισος καινα οδηγηθεί η ανθρωπότητα στην τελειότητα που χάθηκε λόγω τουπροπατορικού αμαρτήματος. Έτσι, αποφάσισε τελικά να ρευστοποιήσει όλη την περιουσία τουκαινατην αφιερώσει σε αυτό που θεωρούσε «έργο του Κυρίου».
ΗΣκοπιά εξαρχής είχε χιλιάδες αναγνώστες που ολοένα και αυξάνονταν. Ο Ρώσσελ τούς προέτρεψε να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους μέσω συνελεύσεων καινα σχηματίσουν τοπικές ομάδες μελέτης της Βίβλου. Ο ίδιος και άλλοι έμπειροι συνεργάτες του έδιναν ομιλίες σε δημόσιους χώρους καθώς και στις τάξεις μελέτης των αναγνωστών της Σκοπιάς, και έτσι σταδιακά αυτές οι τάξεις έγιναν εκκλησίεςμε εκλεγμένο πάστορά τους τον Ρώσσελ, ανκαιτα πρώτα χρόνια δεν υπήρχε ουσιαστική εκκλησιαστική οργάνωση. Τα μέλη αυτών των εκκλησιών αυτοπροσδιορίζονταν απλώς ως «Σπουδαστές της Γραφής» (Bible Students), ανκαιοι χλευαστές συνήθως τους αποκαλούσαν «Ρωσσελιστές».
Διαφημιστικό τουΦωτοδράματος της Δημιουργίας.
Η προθυμία και άλλων ατόμων να κάνουν δωρεές υπέρ του έργου στων Σπουδαστών της Γραφής, συγκεκριμένα το1884, υποκίνησε τον Ρώσσελ να ιδρύσει τονομικό πρόσωπο μη κερδοσκοπικού χαρακτήραπου είναι γνωστό ως Εταιρία Σκοπιά, ώστε ναμην είναι ο μόνος διαχειριστής των οικονομικών πόρων. Ένας δεύτερος λόγος πουο Ρώσσελ σύστησε το σωματείο ήταν γιανα συνεχιστεί το έργο των Σπουδαστών της Γραφής αν τύχαινε να πεθάνει ο ίδιος πριν από την ολοκλήρωση του κηρύγματος του ευαγγελίου στον κόσμο.[9]Μετην επέκταση των δραστηριοτήτων σε άλλες περιοχές και άλλες χώρες κατέστη επανειλημμένα απαραίτητο να συστηθούν και άλλα νομικά πρόσωπα, σύμφωνα με τους τοπικούς νόμους. Μετα χρόνια οι εκκλησίες αυξάνονταν, οργανώνονταν καιο Ρώσσελ καιοι συνεργάτες επέκτειναν το έργο διάδοσης της πίστης τους με διαλέξεις, με διανομή εκατομμυρίων εντύπων της Εταιρίας καιμε χιλιάδες άρθρα στον ημερήσιο τύπο. Μέχρι το1914το άγγελμά τους είχε φτάσει σε 43 χώρες. Πολλές από αυτές τις είχε επισκεφτεί ο ίδιος ο Ρώσσελ σε περιοδείες του.
Το 1914 βρήκε στους Σπουδαστές της Γραφής σε μεγάλη δράση λόγω της παραγωγής και της διεθνούς προβολής του«Φωτοδράματος της Δημιουργίας», το οποίο συνολικά παρακολούθησαν περίπου εννέα εκατομμύρια άνθρωποι, μέχρι το τέλος του ίδιου έτους. Το Φωτόδραμα της Δημιουργίας ήταν μια τεχνολογικά πρωτοποριακή γιατην εποχή προβολή έγχρωμων εικόνων συνδυασμένης με ηχογραφήσεις, η οποία παρουσίαζε τη βιβλική ιστορία από την αρχή του σύμπαντος μέχρι την αποκατάσταση της τελειότητας του ανθρώπου στηχιλιετή βασιλεία του Χριστού.[10] Από την άλλη μεριά, εκείνη τη χρονιά δεν έληξαν οι «έσχατες ημέρες» της άδικης τάξης πραγμάτων μετην επέμβαση του Χριστού, όπως αναμενόταν. Αυτό όμως λίγο επηρέασε τους Σπουδαστές της Γραφής, επειδή η εξέλιξη των δραματικών γεγονότων, ιδίως μετο ξέσπασμα τουΑ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υποδείκνυε, κατά την άποψή τους, ότι επρόκειτο όντως για έτος-ορόσημο ως προς την εκπλήρωση των βιβλικών προφητειών. Στην πραγματικότητα, συνέχισαν να είναι εν αναμονή περαιτέρω εξελίξεων. Ο Ρώσσελ φέρεται ότι δήλωσε πως ίσως υπήρχε πολύ έργο ακόμη να γίνει,[11] αλλά σύντομα ο ίδιος έφυγε από τη ζωή, το 1916.
Οι υποκινούμενες κατηγορίες για αντιπατριωτική προπαγάνδα εν μέσω τουΑ' Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησαν στη φυλάκιση των οχτώ υπευθύνων της Εταιρίας Σκοπιά
Η διαδοχή του Ρώσσελ από τονΙωσήφ Ρόδερφορντ σήμανε μια πολύμηνη κρίση στους Σπουδαστές της Γραφής, η οποία κατέληξε σεσχίσμα. Υπήρχε μια σημαντική μειονότητα μελών των Σπουδαστών της Γραφής πουδεν αποδεχόταν τον Ρόδερφορντ ως πρόεδρο της Εταιρίας καιγι’ αυτό υποχρεώθηκαν τελικά να αποχωρήσουν καινα συστήσουν ανεξάρτητες εκκλησίες. Μερικές από αυτές υπάρχουν μέχρι σήμερα με διάφορα παρακλάδια. Τα συμβάντα έλαβαν χώρα σεμια περίοδο εθνικιστικής έξαρσης, εξαιτίας της οποίας ο Ρόδερφορντ μαζί με άλλους επτά αξιωματούχους της Εταιρίας βρέθηκαν να εκτίουν συγχωνευμένη 20ετή κάθειρξη[12] στις φυλακές της Ατλάντα, μετά από καταδίκη για αντιπολεμική και αντιπατριωτική προπαγάνδα.[13]Την καταδίκη επιδοκίμασαν πολλοί Αμερικανοί κληρικοί και θεωρήθηκε ως «το τέλος του ρωσσελισμού», ενώ ο Πρόεδρος Γούντροου Γουίλσοντην αποκάλεσε «υπερβολική». Καισε αρκετές άλλες χώρες υπήρξαν νομικοί περιορισμοί στους Σπουδαστές της Γραφής, ενώ μερικοί από αυτούς φυλακίστηκαν ως αντιρρησίες συνείδησης.[14]Μετη λήξη του πολέμου, όμως, καταλάγιασε ο εθνικισμός καιο διωγμός, και ήρθε η ακύρωση της δικαστικής απόφασης κατά των οχτώ αξιωματούχων της Εταιρίας, και έκτοτε ο Ρόδερφορντ άρχισε με γοργές κινήσεις την αναδιοργάνωση του έργου των Σπουδαστών της Γραφής, το οποίο είχε στο μεσοδιάστημα παραλύσει.
Η αποστολή του Χριστιανού στηγη… είναι να διακηρύξει το άγγελμα της δίκαιης βασιλείας του Κυρίου, η οποία θα φέρει ευλογίες σε όλη τη στενάζουσα κτίση.
— Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, 1919
Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα που απηύθυνε οΙωσήφ Ρόδερφορντ στους Σπουδαστές της Γραφήςτον Σεπτέμβριο του1919, στην πρώτη συνέλευσή τους μετά την αποφυλάκισή του. Αυτό το μήνυμα αποτέλεσε την αφετηρία μιας σειράς ενεργειών τα επόμενα 20 χρόνια που στόχο είχαν την περαιτέρω διοργάνωση και προώθηση της διακήρυξης τουευαγγελίουσε όλη την κατοικημένη γη: ηΕταιρία Σκοπιά άρχισε να τυπώνει η ίδια όλα της τα έντυπα, επίσης άρχισε να χρησιμοποιεί εκτεταμένα τοραδιόφωνο, οι Σπουδαστές της Γραφής οργανώθηκαν ώστε να επισκέπτονται προσωπικά τους ανθρώπους στα σπίτια τους γιανα μεταφέρουν το άγγελμά τους, επίσης γίνονταν σε κεντρικούς δρόμους πορείες με συνθήματα, χρησιμοποιήθηκαν αυτοκίνητα με μεγάφωνα, φορητοί φωνόγραφοιμε δίσκους και άλλα μέσα.
Το1920 ακούστηκε το άγγελμα «Εκατομμύρια ήδη ζώντων ουδέποτε θα αποθάνωσιν», το οποίο έστρεφε την προσοχή στο1925 ως τη χρονιά πουθα άρχιζε η επέμβαση του Θεού στις υποθέσεις της γης με σκοπό αυτή να γίνει παράδεισος. Η χρονολογία του 1925 είχε εξαχθεί από ερμηνείες διαφόρων βιβλικών στοιχείων, καιοι ερμηνείες αυτές φαίνονταν αξιόπιστες στα μάτια του Ιωσήφ Ρόδερφορντ λόγω των σημαντικών διεθνών γεγονότων που είχαν αρχίσει να συμβαίνουν από το1914και μετά. Όταν δεν εκπληρώθηκαν αυτές οι προσδοκίες, αρκετοί απογοητεύτηκαν και προτίμησαν να αποχωρήσουν από τους Σπουδαστές της Γραφής. Την ίδια περίοδο περίπου αποχώρησαν σταδιακά επίσης και όσοι διαφωνούσαν μετην έμφαση που δινόταν στο δημόσιο έργο κηρύγματος καιστη θεωρούμενη ατομική ευθύνη κάθε χριστιανού να είναι διαγγελέας της Βασιλείας του Θεού.
«…κατά τον Παγκόσμιο Πόλεμο οι κληρικοί διαφόρων εκκλησιαστικών οργανώσεων ήταν ανόσιοι στον Κύριο Ιησού Χριστό ως προς αυτό, ότι εσφαλμένα ενώθηκαν με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους μεγαλοπολιτικούς γιανα προωθήσουν τον Παγκόσμιο Πόλεμο• ότι κήρυτταν σε όσους ήταν στα χαρακώματα λέγοντάς τους ψευδώς και βλασφήμως πως ο θάνατός τους στο πεδίο της μάχης θα λογιστεί μέρος της εξιλαστήριας θυσίας του Ιησού Χριστού…»
Απόσπασμα από τη διακήρυξη «Μία Πρόκλησις προς τους Ηγέτας του Κόσμου» (1922), εκ της οποίας 45 εκατομμύρια αντίτυπα διανεμήθηκαν διεθνώς.
Τη δεκαετία του1920, όμως, ακούστηκαν και άλλα αγγέλματα. Από το1922 μέχρι το 1928 έλαβαν χώρα επτά ειδικές συνελεύσεις που έγιναν αφετηρίες εκτεταμένων εκστρατειών. Σε εκείνες τις συνελεύσεις ειπώθηκε ότι οΘεός έχει αποδοκιμάσει τα τρία βασικά στοιχεία της παρούσας τάξης πραγμάτων επειδή αυτά εκμεταλλεύονται υλικά και πνευματικά τους λαούς: τους κληρικούς, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους πολιτικούς. Επανειλημμένα τονίστηκε η σκέψη και ότι οι ανθρώπινες πολιτικές προσπάθειες δεν πρόκειται να φέρουν την ευημερία, ότι η μόνη βέβαιη ελπίδα γιατο ανθρώπινο γένος είναι ηΒασιλεία του Θεού. Αυτά τα μηνύματα προωθήθηκαν μετη διανομή περίπου εκατό εκατομμυρίων φυλλαδίων σε πολλές χώρες.
Η έμφαση στο δημόσιο έργο κηρύγματος είχε ως φυσικό της αποτέλεσμα την υιοθέτηση το1931του ονόματος «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Επρόκειτο για ένα όνομα που θεωρήθηκε ως σαφής προσδιορισμός του ρόλου των αληθινών χριστιανών, ενώ συνάμα εξυπηρετούσε και ως μέσον διαφοροποίησης από τις διάφορες σχισματικές ομάδες που επίσης ονομάζονταν «Σπουδαστές της Γραφής».[15]Η αλλαγή του ονόματος πλαισιώθηκε εκείνη την περίοδο μετην αναλυτική παρουσίαση μιας σημαντικής δογματικής θέσης: ότι το βασικό θέμα της Αγίας Γραφής είναι ο αγιασμός του ονόματος τουΙεχωβάκαιη δικαίωση της κυριαρχίας του, ότι αυτός είναι ο λόγος πουοΘεόςδεν τερμάτισε αμέσως την αδικία που εκδηλώθηκε στον Κήπο της Εδέμ και ότι η ίδια ηΑγία Γραφή υποδείκνυε ως «μάρτυρες υπεράσπισης» της κυριαρχίας του Ιεχωβά όλους τους υπηρέτες του, με πρώτιστο μάρτυρα τον ίδιο τονΙησού Χριστό. Τη δεκαετία του ’30 ήταν επίσης πουοι Μάρτυρες του Ιεχωβά έπαψαν να γιορτάζουν γενέθλια, Χριστούγεννακαινα χρησιμοποιούν ως σύμβολο τονσταυρό, μετο σκεπτικό ότι όλα αυτά έχουν ειδωλολατρική προέλευση και ήταν άγνωστα στηχριστιανοσύνητου πρώτου αιώνα.
Ο οργανωμένος και συστηματικός τρόπος πουοι Μάρτυρες του Ιεχωβά κήρυτταν σε συνδυασμό μετη θεματολογία τους, η οποία πολλές φορές είχε καυστικές δηλώσεις κατά της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, γινόταν αφορμή βίαιων αντιδράσεων σε πολλές χώρες, και έτσι πολλοί Μάρτυρες, από τα μέσα της δεκαετίας του1920και μετά, αντιμετώπισαν προπηλακισμούς, οχλαγωγίες και φυλακίσεις.[16] Ακόμα οι νομικές συνθήκες ήταν ανώριμες γιατον χειρισμό τέτοιων υποθέσεων. Παράλληλα, λόγω της οικονομικής κρίσης είχε αρχίσει να φουντώνει οεθνικισμός, οφασισμόςκαιοναζισμός. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρέθηκαν στο στόχαστρο των κυβερνήσεων που είχαν τέτοιον χαρακτήρα. Στη ναζιστική Γερμανίαοι Μάρτυρες ήταν από τους πρώτους που βρέθηκαν σταστρατόπεδα συγκέντρωσης, και απλώς το γεγονός ότι αρνούνταν ναπουν «Χάιλ Χίτλερ» αρκούσε γιανα σταλούν εκεί (Βλ. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καιτο Ολοκαύτωμα). Όταν πύκνωσαν στη διεθνή σκηνή τα σύννεφα τουΒ’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο εθνικισμός φούντωσε και στις δημοκρατικές χώρες. Στις ΗΠΑκαιστονΚαναδάτα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά αποβάλλονταν μαζικά από τα σχολεία επειδή αρνούνταν να χαιρετίσουν τη σημαία, γεγονός που ανάγκασε τους Μάρτυρες να ιδρύσουν δικά τους σχολεία. Επίσης, μόνο στις ΗΠΑ σημειώθηκαν μέχρι το1944 δυόμισι χιλιάδες οχλοκρατικές επιθέσεις κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η έκταση του φαινομένου έκανε τη σύζυγο του Προέδρου Ρούσβελτ, την Έλινορ Ρούσβελτ, να απευθύνει δημόσια έκκληση για ψυχραιμία. Πέραν τούτου, η αυστηρή πλέον στάση στο θέμα της άρνησης στράτευσης, που είχε παρθεί λίγο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, είχε ως αποτέλεσμα πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά να φυλακιστούν ως αντιρρησίες συνείδησης ή καινα εκτελεστούν όπου η στράτευση ήταν υποχρεωτική και όπου δεν χορηγούνταν απαλλαγή στράτευσης στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.[17] Επιπλέον, ήταν δεκάδες οι χώρες στις οποίες απαγορεύτηκαν τα έντυπα καιοι θρησκευτικές δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά.[18]
Στις αρχές του1942οΙ. Ρόδερφορντ άφησε την τελευταία του πνοή ύστερα από μια πολυετή μάχη μετα προβλήματα της υγείας του. Ο θάνατός του αντιμετωπίστηκε πολύ διαφορετικά από ό,τιο θάνατος του Ρώσσελ, επειδή ο Ρόδερφορντ είχε εργαστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια να ενισχύσει την αξία της ομάδας, ή της «οργάνωσης» όπως συνήθιζε να λέει, έναντι της αξίας των προσώπων. Αυτή η ιδέα ήταν αρκετά ώριμη, ώστε μετον θάνατό του υποβαθμίστηκε ακόμα καιτο πρόσωπο του Προέδρου της Εταιρίας. Τα έντυπα της Εταιρίας άρχισαν πλέον να εκδίδονται ανυπόγραφα γιανα προβληθεί η συλλογικότητα καιο σκοπός του έργου. Αυτό το έργο επιτελούνταν τότε σε 112 χώρες περίπου από 90.000 κήρυκες τουευαγγελίου.
Το 1943 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατοχύρωσαν νομικά στο Ανώτατο Δικαστήριο τωνΗΠΑ, μετην υπόθεση West Virginia State Board of Education v. Barnette,την άρνησή τους να χαιρετούν την αμερικανική σημαία, άρνηση που είχε οδηγήσει σε μαζικές αποβολές των παιδιών τους από τα σχολεία. Ο δικαστής Robert Jackson, εκπροσωπώντας την πλειοψηφία των δικαστών, μεταξύ άλλων είπε:
«Η υπόθεση έγινε δύσκολη όχι επειδή οι αρχές της απόφασης είναι ασαφείς, αλλά επειδή στη μέση είναι η δική μας σημαία. […] Η ελευθερία της διαφορετικότητας δεν περιορίζεται σε πράγματα ήσσονος σημασίας. Αυτό θα ήταν απλώς σκιά της ελευθερίας. Η ουσία της δοκιμάζεται όταν η ελευθερία της διαφορετικότητας αφορά σε πράγματα που αγγίζουν την καρδιά της υπάρχουσας τάξης».
Όταν οΝάθαν Όμηρος Νορ εξελέγη νέος πρόεδρος, είχε ήδη αρχίσει η νομική αντεπίθεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις ΗΠΑ, μεμια σειρά από δικαστικές μάχες που αφορούσαν στο ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας. Ως εκ τούτου, στο Ανώτατο Δικαστήριο τωνΗΠΑ έφτασαν τελικά 24 υποθέσεις, εκτων οποίων τις 20 τις κέρδισαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, δημιουργώντας ένα νομικό προηγούμενο που θεωρείται ορόσημο από τον νομικό κλάδο γιατην προστασία της ελευθερίας του λόγου στις ΗΠΑ.[19][20]
Αναμένοντας παράλληλα το τέλος του πολέμου, ο Νάθαν Νορ προώθησε την αναβάθμιση της διδασκαλίας μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Το1942 ιδρύθηκε η Σχολή Γαλαάδ, ένα κολέγιο όπου έμπειροι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα λάμβαναν εκπαίδευση γιανα υπηρετήσουν ως ιεραπόστολοισε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου χρειαζόταν. Μέχρι σήμερα αυτή η σχολή έχει στείλει 7.000 ιεραποστόλους σε περισσότερες από 150 χώρες. Την επόμενη χρονιά άρχισε να λειτουργεί στις τοπικές εκκλησίες η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, στην οποία μπορούσαν να εγγραφούν όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Από το1946 άρχισαν να λειτουργούν, σε χώρες πουτο είχαν μεγάλη ανάγκη, σχολές γιατην αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού.[21] Επίσης, το1959 ιδρύθηκε η Σχολή Διακονίας της Βασιλείας, τα μαθήματα της οποίας τα παρακολουθούν οι επίσκοποι των εκκλησιών, ενώ αργότερα συμπεριελήφθησαν καιοι διάκονοι. Η ύλη αυτών των σχολών αποσκοπεί στονα βελτιώσει την έρευνα, τη διδασκαλία καιτην πρακτική εφαρμογή της Αγίας Γραφής τόσο σε ατομικό όσο καισε εκκλησιαστικό επίπεδο.
Εξώφυλλο του προγράμματος γιατη διεθνή συνέλευση του 1953
Αφού τελείωσε οΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Νάθαν Νορ άρχισε περιοδείες σε πολλά μέρη του κόσμου με σκοπό να αποκατασταθεί η επικοινωνία με τους ντόπιους Μάρτυρες του Ιεχωβά, που είχε χαθεί εξαιτίας του πολέμου, καινα αναδιοργανωθούν οι εκκλησίες. Αποδείχτηκε ότι, παρά τις αντίξοες και ακραίες συνθήκες, στη διάρκεια του πολέμου οι Μάρτυρες είχαν υπερδιπλασιαστεί, φτάνοντας τα 156.000 μέλη.
Τη δεκαετία του1950 έλαβαν χώρα πολλές μεγάλες συνάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά που τόνιζαν τον πολυεθνικό χαρακτήρα τους. Στο Zeppelinwiese της Νυρεμβέργης, το1955, συγκεντρώθηκαν πάνω από 150.000 άτομα από 78 κράτη, σε αυτό το ίδιο στάδιο όπου οΧίτλερ, λίγα χρόνια πρωτύτερα, είχε εκφράσει δημοσίως την πρόθεσή τουνα εξαφανίσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από τη Γερμανία.[22]Μια άλλη αξιοσημείωτη σύναξη έλαβε χώρα το1958στηΝέα Υόρκη, όπου ταυτόχρονα συγκεντρώθηκαν 253.922 άτομα από 123 χώρες στα στάδια Yankee και Polo Grounds. Αυτή παραμένει μέχρι σήμερα ως η μεγαλύτερη σύναξή των Μαρτύρων που έγινε ποτέ.
Όλες οι θρησκείες είναι ανάθεμα για τους σοβιετικούς. Παραδόξως, όμως, τίποτα δεν τους εξοργίζει τόσο πολύ όσο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
— The Toronto Star, 2 Ιουλίου 1960, σελ. 7
Ενώ στις ΗΠΑκαισε ορισμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης υπήρχαν θετικές εξελίξεις για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε σχέση μετην ελευθερία της λατρείας τους, στηΣοβιετική Ένωσητα πράγματα γίνονταν όλο καιπιο δύσκολα. Πριν από τονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχαν λίγοι Μάρτυρες εκεί, ωστόσο ο αριθμός τους αυξήθηκε σημαντικά λόγω των νέων Ρώσων πιστών που βαφτίστηκαν μέσα σταστρατόπεδα συγκέντρωσης από Γερμανούς Μάρτυρες αλλά και από τους Μάρτυρες οι οποίοι ζούσαν στα εδάφη που προσαρτήθηκαν στηνΕΣΣΔ μετά τη νίκη της επί των Γερμανών[23]. Σύντομα μετά τη λήξη του πολέμου παρουσιάστηκαν προβλήματα με φυλακίσεις, αλλά τονΑπρίλιοτου1951 τέθηκε σε εφαρμογή ένα οργανωμένο σχέδιο εξορίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στηΣιβηρίαπου αποσκοπούσε στην απομόνωσή τους. Υπολογίζεται ότι μέσα σε μία και μόνο ημέρα εκτοπίστηκαν 5.000 οικογένειες Μαρτύρων. Σύμφωνα μετην εφημερίδα The Toronto Star,το σοβιετικό κράτος θεωρούσε τους Μάρτυρες «υπηρέτες του αμερικανικού κεφαλαίου» και «κατασκόπους των Αμερικανών»[24][25]
Προσδιορίζον χαρακτηριστικό αυτής της θρησκευτικής ομάδας είναι το στοιχείο της διατήρησης ισχυρών αδελφικών δεσμών μεταξύ των μελών, παρότι προέρχονται από ποικίλα περιβάλλοντα. Επιπρόσθετο στοιχείο που τους διαφοροποιεί αξιοσημείωτα από άλλες θρησκευτικές κοινότητες είναι τα δόγματα καιοι πρακτικές τους. Σύμφωνα με τις στατιστικές ως τον Αύγουστο του 2018, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια αριθμούν περισσότερα από 8,6 εκατομμύρια ενεργά μέλη, περιλαμβανομένων 28.254 μελών στην Ελλάδα, στην επίσημη ιστοσελίδα τους [26] Σύμφωνα μετην ιστοσελίδα Ετήσια Παγκόσμια Στατιστικά Στοιχεία[27]: «Ενώ άλλες θρησκευτικές ομάδες αριθμούν τα μέλη τους με βάση την περιστασιακή ή ετήσια συμμετοχή, αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει μόνο εκείνους που συμμετέχουν ενεργά στο δημόσιο Βιβλικό εκπαιδευτικό έργο».
Αυτά τα στατιστικά στοιχεία βασίζονται στην έκθεση έργου που συμπληρώνει ο κάθε ευαγγελιζόμενος κάθε μήνα, στην οποία φαίνεται ο χρόνος που δαπανήθηκε ατομικά στη διακονία και άλλες παρεμφερείς πληροφορίες. Αυτές οι εκθέσεις συντάσσονται και αποστέλλονται στο αρμόδιο Γραφείο Τμήματος. Όταν ένα μέλος συμμετέχει σε τακτική βάση στο δημόσιο έργο κηρύγματος των καλών νέων τότε καταχωρείται ως ενεργό μέλος και υπολογίζεται στην ετήσια έκθεση.
Τηρούν τηνΑνάμνηση του θανάτου του Χριστού (ή αλλιώς Δείπνο του Κυρίου) μία φορά το χρόνο. Οι παρόντες στον εορτασμό της Ανάμνησης του2018 παγκόσμια ήταν 20.329.317 περιλαμβανομένων 44.777 ατόμων στην Ελλάδα. Αυτός ο αριθμός, καθώς υπερβαίνει τα 8,6 εκατομμύρια άτομα που είναι ενεργά συνταυτισμένα με τις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια, περιλαμβάνει πολλούς επισκέπτες και ενδιαφερόμενα άτομα.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιδεικνύουν γενικότερα ιδιαίτερη προσήλωση στην θρησκεία τους, παρακολουθώντας συναθροίσεις δύο φορές την εβδομάδα (συνολικά τρεις ώρες περίπου) στις τοπικές Αίθουσες Βασιλείας. Οργανώνουν μεγαλύτερες συνάξεις (οι οποίες ονομάζονται συνελεύσεις [2]Αρχειοθετήθηκε 2007-09-26 στοWayback Machine.) τρεις φορές τον χρόνο σε αίθουσες συνελεύσεων που αποτελούν ιδιοκτησία ή συντηρούνται από την Εταιρία Σκοπιά ή σε δημόσιες εγκαταστάσεις οι οποίες ενοικιάζονται, όπως για παράδειγμα αθλητικά γήπεδα ή αίθουσες εκδηλώσεων. Τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκονται στοΜπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν 89 Γραφεία Τμήματοςσε πολλές χώρες και περιοχές σε όλο τον κόσμο.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσδιορίζονται ως Χριστιανοί καθώς θεωρούν ως βάση της πίστης τους τηνΑγία Γραφήκαι αναγνωρίζουν ότι η σωτηρία των ανθρώπων μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του Ιησού Χριστού, τουΓιουτου Θεού. Εντούτοις, οι δοξασίες τους σε πολλά θέματα διαφοροποιούνται σημαντικά από αυτές του παραδοσιακού χριστιανικού κόσμου. Μια περίληψη των δοξασιών τους είναι η εξής:
Ο Δημιουργός των πάντων, η ύψιστη εξουσία του σύμπαντος, ο μόνος που αξίζει λατρεία,[28] είναι οΘεόςπου, σύμφωνα μετη Γραφή, έχει ονομάσει τον εαυτό τουΙεχωβά, ή αλλιώς Γιαχβέ.[29]Το όνομά τουσταΕβραϊκά σημαίνει «Αυτός κάνει να γίνεται» και σημαίνει ότι ο ίδιος γίνεται οτιδήποτε χρειαστεί ώστε να επιτελέσει τους σκοπούς τουκαινα εκπληρώσει τις υποσχέσεις του.[30]Ο Ιεχωβά περιγράφεται στη Γραφή ως η προσωποποίηση της αγάπης,[31] ενώ άλλες εξέχουσες ιδιότητές του είναι ηδικαιοσύνη,[32]ησοφία[33]καιηδύναμη.[34]Ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται προσωπικά για όλα τα πλάσματά του,[35]με μέγιστη απόδειξη της αγάπης τουτην προσφορά της θυσίας του μονογενούς Υιού του,[36] έχει επέμβει στορου της ιστορίας[37]καιθατο ξανακάνει υπέρ των αρχών[38]τουκαι υπέρ της σωτηρίας της ανθρωπότητας.[39]
Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους και εκπροσώπους γιανα μιλήσει στους ανθρώπους,[40] αλλά φρόντισε ο λόγος τουνα καταλήξει καινα καταγραφεί στηνΑγία Γραφή προς όφελος όλων των ανθρώπων, ακόμη καιτων μελλοντικών γενεών.[41]ΗΑγία Γραφή γράφτηκε υπό την έμπνευση καιτην επιστασία τουαγίου πνεύματος,[42] δηλαδή της ενεργού δύναμης του Θεού, γεγονός που σημαίνει πως η Γραφή περιέχει ανόθευτο τονλόγοκαιτηναλήθειατου Θεού,[43] απαλλαγμένο από ανθρώπινες θεωρίες και σφάλματα.[44]Μετην ολοκλήρωση του γραπτού λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, ο Ιεχωβά έπαψε να χρησιμοποιεί οράματα ή άλλου είδους υπερφυσικές αποκαλύψεις γιανα καθοδηγήσει τον λαό του.[45] Από την άλλη μεριά, ένας δεύτερος αλλά έμμεσος τρόπος που μιλάει ο Θεός είναι τα έργα του, όπως για παράδειγμα η φυσική δημιουργία, από την οποία μπορεί κανείς να διδαχτεί πολλά.[46]
Μολονότι η Γραφή λέει ότι ο Θεός έχει πολλούς γιους[47]και ότι ο Ιησούς είναι ο πρωτότοκος,[48]τον χαρακτηρίζει επίσης και "μονογενή".[49] Αυτός ο τίτλος αποδεικνύει τη μοναδική υιότητα που απολαμβάνει ο Ιησούς Χριστός, κάτι που συνίσταται, κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αφενός στο ότι είναι ο μόνος πουο Θεός έφερε σε ύπαρξη απευθείας,[50] ενώ αντιθέτως όλοι οι άλλοι γιοιτου Θεού ήρθαν σε ύπαρξη μέσω του Ιησού,[51]και αφετέρου στην αποκλειστική σχέση αγάπης μετον Θεό.[52]Ο Γιαχβε Θεός διόρισε τονΓιοΤου υπεύθυνο σε όλο τον ουρανό καιτηγη,[53] ιδίως με σκοπό να απαλλάξει όλη την κτίση από τους εχθρούς του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός, από μεγάλη αγάπη γιατον Πατέρα του[54]καιτην ανθρωπότητα,[55] δέχτηκε να αφήσει την ένδοξη ουράνια θέση του ώστε να γίνει άνθρωπος[56]καινα καταθέσει την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως λύτρο έναντι τουπροπατορικού αμαρτήματος.[57] Αναστήθηκε από τον Θεό και Πατέρα του[58] ως αθάνατο πνευματικό ον[59]και διορίστηκε Βασιλιάς τόσο της Χριστιανικής Εκκλησίας[60] όσο και ολόκληρης της Γης,[61]με σκοπό να εκμηδενίσει τους εχθρούς του Θεού[62]καινα οδηγήσει την ανθρωπότητα στην τελειότητα που έχασε ο Αδάμ καιη Εύα.[63]
Ο Θεός δημιούργησε τηγηκαιτον άνθρωπο γιανα υπάρχουν για πάντα. Έβαλε τον άνθρωπο σε έναν όμορφο κήπο με σκοπό να γίνει όλη ηγη παράδεισος καινα γεμίσει από ευτυχισμένους και υγιείς ανθρώπους. Η αμαρτία του Αδάμ και της Εύας είχε ως αποτέλεσμα την ατέλεια, τα γηρατειά, τις αρρώστιες καιτον θάνατο στους ανθρώπους. Αλλά παρ’ ότι η αποστασία των πρώτων μας γονέων καθυστέρησε τον σκοπό του Θεού, δεντον άλλαξε. Από τότε ο Ιεχωβά έχει θέσει σε εφαρμογή ένα χρονοδιάγραμμα με διαδοχικά βήματα προκειμένου να ξεπεραστούν οι συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος. Κεντρικό πρόσωπο της λύσης του Θεού είναι ο ίδιος ο Γιος του. Η έλευση τουΓιουτου προετοιμάστηκε μετην οργάνωση της Εκκλησίας του Ισραήλ. Στη συνέχεια, ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε τη Χριστιανική Εκκλησία. Στη Χριστιανική Εκκλησία υπάρχουν 144.000 άτομα τα οποία, αφού πεθάνουν, ανασταίνονται ως ουράνια, αθάνατα όντα ώστε να γίνουν συμβασιλείς μετον Χριστό και ιερείς γιαχίλια χρόνια. Σκοπός αυτού του ειδικού διορισμού είναι να συμβάλουν μαζί μετον Χριστό στην αποκατάσταση της τελειότητας του ανθρώπου που χάθηκε από τους πρώτους μας γονείς στον Κήπο της Εδέμ. Αυτή η μελλοντική χιλιετής Βασιλεία του Θεούθα φέρει τέλεια υγεία, ειρήνη και ευημερία στο ανθρώπινο γένος. Τότε θα γίνει επίσης γενική ανάσταση—προφανώς δισεκατομμυρίων—δικαίων και αδίκων, ώστε να δοθεί καισε αυτούς η ευκαιρία ναδουντον σκοπό του Θεού να πραγματώνεται. Η Χιλιετής Βασιλεία είναι κοντά. Οι προφητείες δείχνουν ότι από το 1914 ζούμε στις τελευταίες ημέρες του πονηρού κόσμου οι οποίες θα κλείσουν μετον πόλεμο του Θεού κατά των άδικων ανθρώπων.
Αίθουσα της Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Καρλσρούη της Γερμανίας
Ο Θεός έκανε διαθήκη, δηλαδή συμφωνία, μετον Αβραάμ ώστε «μέσω του σπέρματός του», δηλαδή μέσω των απογόνων του, «να ευλογηθούν όλα τα έθνη». Ως απόρροια αυτής της διαθήκης ήρθε η διαθήκη στο όρος Σινάμε τους απογόνους του Αβραάμ, τους Ισραηλίτες. Οι Ισραηλίτες οργανώθηκαν γιανα λατρεύουν τον Θεό ως έθνος, αλλά ταυτόχρονα μπορούσαν να μετάσχουν στα οφέλη και αλλοεθνείς. Μέσω του εβραϊκού λαού γράφτηκε ο λόγος του Θεού και ήρθε στηγηο Ιησούς Χριστός. Εντούτοις, ως Εκκλησία απορρίφθηκε από τον Θεό επειδή θανάτωσε τονΓιοτου. Η Εκκλησία του Ισραήλ αντικαταστάθηκε πλήρως από τη Χριστιανική Εκκλησία, η οποία είχε μεν αρχικά ως πυρήνα της τους λίγους Εβραίους που πίστεψαν στον Χριστό, αλλά σύντομα επεκτάθηκε περιλαμβάνοντας άτομα από πολλά έθνη. Ωστόσο, ήταν προφητεύμενο στηνΑγία Γραφή ότι μετά τον θάνατο τωναποστόλωνθα ερχόταν ηαποστασίαστη Χριστιανική Εκκλησία. Οι αλλαγές στα δόγματα και στις πρακτικές των χριστιανών των επόμενων αιώνων το πιστοποιούν αυτό. Παράλληλα, οιπροφητείες έλεγαν ότι η πλήρης αποκατάσταση της Χριστιανικής Εκκλησίας θα γινόταν στις έσχατες ημέρες. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αξιώνουν ότι αποτελούν την εκπλήρωση αυτής της αποκατάστασης και ότι μέσω αυτών σήμερα κηρύττεται το ευαγγέλιο σε όλη την οικουμένη.
Οι αληθινοί χριστιανοί ακολουθούν πιστά τα βήματα του Χριστού. Μένουν στενά προσκολλημένοι στη διδασκαλία τουκαι μιμούνται τον τρόπο της ζωής του. Αυτό απαιτεί, φυσικά, βαθιά γνώση της Αγίας Γραφής καιστη συνέχεια εφαρμογή της. Εφαρμογή των χριστιανικών αρχών δεν σημαίνει απλώς την παρακολούθηση κάποιων τελετουργιών αλλά χριστοειδή μεταμόρφωση ολόκληρης της προσωπικότητας. Η εφαρμογή των χριστιανικών επιταγών στην καθημερινή ζωή μπορεί ναβρει εμπόδια ή και έχθρα από το σύστημα, αλλά ο Χριστός ξεκαθάρισε πως δέχεται ως ακολούθους του μόνο όσους βάζουν τον ίδιο πάνω από καθετί άλλο, ακόμα και από την ίδια τους τη ζωή. Οι χριστιανικές αρχές, όπως αυτές εκτίθενται στην Καινή Διαθήκη, περιλαμβάνουν την καλλιέργεια της αγάπης στη σκέψη, στα λόγια καιστην πράξη σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο Χριστός απαιτεί από τους Χριστιανούς να αγαπούν και τους εχθρούς τους, κάτι που αρχίζει από τοναμη φιλοξενεί η διάνοια σκέψεις μίσους και μνησικακίας. Οι χριστιανικές αρχές απαιτούν επίσης τη σωματική, την ηθική καιτην πνευματική καθαρότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Χριστιανός οφείλει να αποφεύγει τις παράνομες γιατον Θεό σεξουαλικές σχέσεις, όπως είναι το εξωγαμιαίο σεξ ή η ομοφυλοφιλία. Οι χριστιανικές αρχές απαιτούν μεγάλο σεβασμό γιατη ζωή καιτο αίμα, κάτι που σχετίζεται μετην αποφυγή συνηθειών που βλάπτουν σοβαρά την υγεία (όπως λόγου χάρη οι εκτρώσεις, το κάπνισμα καιτα ναρκωτικά) ή μετην αποφυγή των μεταγγίσεων αίματος. Οι χριστιανικές αρχές απαιτούν την υπακοή των χριστιανών στους νόμους του κράτους, όσο αυτοί δεν συγκρούονται με τους νόμους του Θεού, και επιβάλλουν την ουδετερότητα στις πολιτικές και στρατιωτικές διαμάχες καθώς καιτην αποφυγή της λατρείας του κράτους ή του έθνους. Τέλος, οι χριστιανικές ευθύνες θέλουν τους χριστιανούς να είναι το «φως του κόσμου», κάτι που επιτυγχάνεται εν μέρει μετονα είναι κήρυκες του «ευαγγελίου», ή αλλιώς των «καλών νέων». Δεδομένων των μεγάλων ευθυνών που φέρουν οι Χριστιανοί, η Καινή Διαθήκη καθιστά σαφές ότι η ένταξη κάποιου στη Χριστιανική Εκκλησία μετοεν ύδατι βάφτισμα πρέπει να γίνεται με βαθιά πίστη και εκτίμηση, δηλαδή κατόπιν ενημέρωσης, ολόκαρδα και όχι εξαναγκαστικά ή ασυνείδητα. Από την άλλη μεριά, όταν κάποιος Χριστιανός αποτυγχάνει χονδροειδώς καικατ' εξακολούθηση να μείνει σταθερός στις βασικές ηθικές χριστιανικές αρχές, η εντολή της Γραφής είναι να φεύγει ή να απομακρύνεται από την Εκκλησία.
Διαφορές με ορισμένα δόγματα και πρακτικές του παραδοσιακού χριστιανικού κόσμου
Όπως φαίνεται εν μέρει από την περίληψη των ανωτέρω, οι βασικές δογματικές διαφορές τους με αρκετά παραδοσιακά δόγματα του Χριστιανικού Κόσμου είναι ότι:
Δεν αποδέχονται τηνΑγία Τριάδα, γιατην οποία υποστηρίζουν ότι βασίζεται κυρίως σε φιλοσοφικές και όχι σε βιβλικές έννοιες.
Δεν αποδέχονται την εγγενή αθανασία της ψυχήςκαιτα αιώνια βάσανα της Κόλασης, δόγματα που θεωρούν ότι διαμορφώθηκαν στονΙουδαϊσμόκαιτονΧριστιανισμό από την ισχυρή επίδραση της ελληνικής φιλοσοφίας, αλλά αντιθέτως θεωρούν ότι η αθανασία δίδεται μόνο ως βραβείο σε δίκαιους, οιδε άδικοι εκμηδενίζονται.
Δεν αποδέχονται το δόγμα τουαπόλυτου προορισμού (το οποίο δέχονται συγκεκριμένα οιΚαλβινιστές), κατά το οποίο ο Θεός έχει προαιωνίως ορίσει ποιοιθα πάνε στον Παράδεισο καιποιοιστην Κόλαση.
Δεν αποδέχονται ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι θα πάνε στον ουρανό και ότι το υλικό σύμπαν μαζί μετηγηθα κατακαεί.
Δεν αποδέχονται την αγαμία, τον ασκητισμό ή τον μοναχισμό ως βιβλικούς τρόπους προσέγγισης του Θεού και ηθικής ολοκλήρωσης. Παρομοίως, δεν τηρούν προγραμματισμένες νηστείες.
Δεν αποδέχονται την προσκύνηση των εικόνων, γιατί θεωρούν αυτή την πρακτική ως παγανιστική, όπως επίσης δεν τηρούν μεγάλες γιορτές του χριστιανικού κόσμου, όπως ταΧριστούγεννα, τοΠάσχα ή ταγενέθλια, επειδή θεωρούν ότι έχουν παγανιστικά στοιχεία.
Δεν αποδέχονται τον νηπιοβαφτισμό ή τον μαζικό, υποχρεωτικό εκχριστιανισμό.
Δεν θεωρούν ότι τα μεταποστολικά εκκλησιαστικά συγγράμματα είναι ίσου κύρους μετην Αγία Γραφή ως οδηγός στη χριστιανική πίστη.
Δεν αποδέχονται την ανάμειξη των Χριστιανών στις πολιτικές και στρατιωτικές διαμάχες για οποιονδήποτε σκοπό.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν σθεναρές προσπάθειες προκειμένου να διαδώσουν τις πεποιθήσεις τους σε όλο τον κόσμο με ποικίλους τρόπους, με ιδιαίτερη έμφαση στο γραπτό λόγο. Η Αγία Γραφή είναι η κύρια πηγή διδασκαλίας.
Αγία Γραφή: Ως Βιβλική Εταιρία, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν πρωταρχική έμφαση παγκόσμια στην εκτύπωση καιτη διανομή της Αγίας Γραφής. Από το 1926 ως τα μέσα του 2019, έχουν εκδόσει περισσότερα από 270 εκατομμύρια αντίτυπα της Αγίας Γραφής σε 185 γλώσσες[64][65][66][67]ΗΑγία Γραφή-Μετάφραση Νέου Κόσμου αποτελεί μετάφραση της Αγίας Γραφής σε σύγχρονη γλώσσα η οποία εκδίδεται από τηΒιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Η Εταιρία Σκοπιά έχει εκδόσει επίσης και άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής και παραθέτει από πλήθος άλλων στις εκδόσεις της.
Άλλα έντυπα: Οι διδασκαλίες τους παρουσιάζονται μέσω μιας μεγάλης ποικιλίας βιβλίων, περιοδικώνκαι άλλων εκδόσεων. Οι εκδόσεις τους κάνουν εκτενή χρήση αναφορών και παραπομπών από τηνΑγία Γραφή.
Η Σκοπιά-Αναγγέλλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά: Περιοδικό που επικεντρώνεται κυρίως σε δογματικά θέματα και εκδίδεται σε περισσότερες από 357 γλώσσες. Με κυκλοφορία κατά μέσο όρο 93,23 εκατομμύρια αντίτυπα ανά δεκαπενθήμερο τεύχος, αποτελεί τοπιο ευρέως διαδεδομένο θρησκευτικό περιοδικό στον κόσμο και είναι διαθέσιμο σε διάφορες εκδόσεις καισε διάφορα μέσα (CD, DVD, mp3 κλπ).
Ξύπνα!: Περιοδικό γενικού ενδιαφέροντος το οποίο εκδίδεται σε περισσότερες από 221 γλώσσες κάθε δεκαπενθήμερο (από το 2006 σε μηνιαία βάση) και καλύπτει πολλά θέματα μέσα από ένα θρησκευτικό πρίσμα. Έχει μέση κυκλοφορία 93,35 εκατομμυρίων αντιτύπων ανά τεύχος.
Τόσο Η Σκοπιά όσο καιτοΞύπνα! εκδίδονται ταυτόχρονα σε πολλές δεκάδες γλώσσες. Εκτός από τα μέσα στα οποία εκδίδονται και αναφέρθηκαν παραπάνω, καιτα δύο περιοδικά είναι διαθέσιμα σε διάφορες ηχητικές και ψηφιακές μορφές και κάποια από τα άρθρα είναι διαθέσιμα στο ίντερνετ. Στο τέλος κάθε χρόνου, όλα τα τεύχη συγκεντρώνονται και εκδίδονται ως ετήσια έντυπη έκδοση σε μορφή δεμένων τόμων. Επιπρόσθετα, το πρόγραμμα για υπολογιστή "Βιβλιοθήκη της Σκοπιάς" σε CD (στην αγγλική καισε άλλες γλώσσες εκτός της ελληνικής προς το παρόν) περιλαμβάνει δεκαετίες από τα τεύχη καιτωνδυο περιοδικών και παράγεται ενημερωμένη έκδοσή του κάθε δυο χρόνια.
Νέα έντυπα, ειδικά βιβλιάρια και άλλα είδη εκδίδονται κατά καιρούς, οι κυριότερες όμως εκδόσεις ανακοινώνονται στις ετήσιες συνελεύσεις τους. Επιπρόσθετα, παράγουν ένα πλήθος ηχογραφημένων κασετών, βιντεοκασετών και DVD τα οποία παρουσιάζουν διάφορες πτυχές των διδασκαλιών, των πρακτικών, της οργάνωσης και της ιστορίας τους. Επίσης περιλαμβάνονται σε αυτά δράματα (αναπαραστάσεις) τα οποία βασίζονται σε Βιβλικές αφηγήσεις. Τα πρόσφατα χρόνια πολλαπλασιάστηκε η ύλη που είναι διαθέσιμη στηνιστοσελίδα τους.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/04/2015.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν την Βιβλική παραγγελία να "αποδίδουν σε όλους αυτά που τους οφείλονται". (Ρωμαίους 13:7) Έτσι, ενθαρρύνονται να πληρώνουν τους φόρους καινα υπακούν στους νόμους της κάθε χώρας, και συχνά έχουν επαινεθεί για αυτό. Όμως, εξαιτίας κυρίως της στάσης πολιτικής ουδετερότητας που διακρατούν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήρθαν σε σύγκρουση ή ακόμη αντιμετώπισαν και ολοκληρωτικό διωγμό κατά καιρούς από κάποιες κυβερνήσεις και από τα νομικά τους συστήματα. Αυτό συνέβη ακόμη καισε δημοκρατικές χώρες οι οποίες διέπονται από νόμους και κατέχουν ένα υψηλό επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως οΚαναδάς, ηΓαλλία, ηΕλλάδακαιοιΗνωμένες Πολιτείες. Η αιτιολόγηση αυτών των ενεργειών από τις κυβερνητικές εξουσίες ήταν ότι κάποιες από τις πρακτικές των Μαρτύρων αντιτίθενται σε κανόνες της κοινωνίας. Μερικοί λόγοι που αναφέρονται είναι οι εξής (δεν ισχύουν όλοι στην περίπτωση κάθε χώρας· βλέπε κύριο λήμμα):
Εκδηλώσεις της επιμονής των Μαρτύρων να "παραμείνουν πολιτικά ουδέτεροι" στην πράξη:
Άρνηση να χαιρετήσουν την εθνική σημαία ή να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο
Άρνηση για οποιαδήποτε συμμετοχή στον στρατό
Άρνηση να συμμετάσχουν σε πολιτικές, ακόμη καισε δημοκρατικές, διαδικασίες
Σε λιγότερο ή μη δημοκρατικά καθεστώτα, η άρνηση χαιρετισμού της σημαίας και συμμετοχής σε στρατιωτικές επιχειρήσεις συχνά θεωρείται ως προδοσία. Το ζήτημα του χαιρετισμού της σημαίας σε σχέση με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εγέρθηκε για πρώτη φορά στηΝαζιστική Γερμανίαστα χρόνια πριν από τονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ναζιστικό καθεστώς έστελνε Γερμανούς και Αυστριακούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, που αρνούνταν να δώσουν την αφοσίωσή τους στο καθεστώς των Ναζί (καλούνταν από επόπτες να δώσουν όρκο αφοσίωσης στους Ναζί) καινα στρατευτούν, σεστρατόπεδα συγκέντρωσης. Βλέπε το άρθρο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καιτο Ολοκαύτωμα.
Σήμερα, στις περισσότερες χώρες όπου ισχύει η υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία αποτελεί πάγια τακτική η φυλάκιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά λόγω της άρνησής τους να δεχτούν στρατιωτικά καθήκοντα ως αντιρρησίες συνείδησης. Στην Σιγκαπούρη για παράδειγμα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν τριετή φυλάκιση (η στρατιωτική θητεία διαρκεί δύο χρόνια) καιστην Ταϊβάν τούς επιβάλλεται μια περίοδος φυλάκισης πριν από μια επιπρόσθετη περίοδο εναλλακτικής υπηρεσίας για 33 μήνες, σε υπηρεσίες όπως η πυροσβεστική καιτα νοσοκομεία.
Σύμφωνα μετο βιβλίο Κρίνοντας τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (Judging Jehovah's Witnesses), οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν βοηθήσει να διευρυνθεί ο ορισμός των κοινωνικών ελευθεριών στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες, και κατά συνέπεια να διευρυνθούν τα δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων, λόγω της σθεναρής στάσης τους και της αποφασιστικότητάς τους. Σύμφωνα μετον πρόλογο του βιβλίου Κράτος και Σωτηρία (State and Salvation): «Ένα από τα αποτελέσματα» των δικαστικών μαχών των Μαρτύρων του Ιεχωβά «ήταν η μακροσκελής διαδικασία της συζήτησης καιτου διαλόγου που οδήγησε στον Χάρτη των Δικαιωμάτων» ο οποίος αποτελεί τώρα μέρος των θεμελιωδών νόμων του Καναδά. Συνεπώς έχει λεχτεί ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν συνεισφέρει στον τομέα των κοινωνικών δικαιωμάτων περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/04/2015.
Καθ' όλη την διάρκεια της ιστορικής τους ύπαρξης, οι πεποιθήσεις, οι διδασκαλίες καιοι πρακτικές των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχουν γίνει αντικείμενο διαμάχης και εναντίωσης από κοινωνίες και από άλλες θρησκείες, ακόμη και από Χριστιανικές ομάδες καθολικού ρεύματος. Πολλές θρησκευτικές ομάδες θεωρούν εσφαλμένες την ερμηνεία και τις διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά (βλέπε Αίρεση). Οι Μάρτυρες αναφέρονται μερικές φορές μεταξύ τωναιρέσεων λόγω του ότι οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις διαφέρουν από εκείνες που έχει συνήθως η πλειονότητα των Χριστιανών, ή λόγω ζητημάτων που αφορούν την οργανωτική δομή τους, ή λόγω της θέσης τους όσον αφορά τις μεταγγίσεις αίματος. Άλλοι ισχυρίζονται ότι οι Μάρτυρες αποτελούν αίρεση λόγω των τεχνικών στρατολόγησης και κατήχησης των νέων μελών, περιλαμβανομένης υποτιθέμενης πλύσης εγκεφάλου. Αυτοί οι επικριτές τονίζουν ότι αυταπόδεικτα ακυρώνεται η ιδιότητα της θρησκείας για οποιαδήποτε θρησκεία η οποία αφαιρεί από τους οπαδούς της την ελεύθερη βούληση, και ισχυρίζονται ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ταιριάζουν σε αυτή την περιγραφή. Αποτελεί, όμως, ειρωνεία το γεγονός ότι αυτή η άποψη έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, καθώς οι ίδιοι πιστεύουν ότι η ελεύθερη βούληση είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Ιεχωβά Θεού προς τον άνθρωπο. Διδάσκουν ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αποφασίσει συνειδητά ανθα υπηρετεί τον Θεό ή όχι.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει συχνά αντικείμενο θρησκευτικής και πολιτικής διαμάχης. Η πολιτική καιη θρησκευτική εχθρότητα εναντίον τους έχει οδηγήσει μερικές φορές σεοχλοκρατικές ενέργειες εναντίον τους καισε κυβερνητική καταπίεση -μεταξύ άλλων η επίθεση που δέχτηκαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατά τη διάρκεια τουΟλοκαυτώματοςκαιη διαδεδομένη επικριτικότητα από άτομα άλλων πίστεων. [3], [4]
Ανάλογα μετη γεωγραφική περιοχή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κατηγορηθεί κατά καιρούς ότι παροδηγούν την νεολαία, ότι εμπλέκονται σε σατανική λατρεία ή ότι υποστηρίζουν τον σιωνισμό, τον κομμουνισμό, τον φασισμό, τον καπιταλισμό, τον εκδημοκρατισμό ή τον ειρηνισμό. Λόγω της ουδέτερης πολιτικά στάσης τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κατηγορηθεί συχνά για έλλειψη αφοσίωσης προς το κράτος τόσο σε απολυταρχικά όσο καισε "ελεύθερα" κράτη. Έχουν φυλακιστεί, έχουν σταλεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμη και έχουν εκτελεστεί. Σε μερικές περιπτώσεις μέλη οικογενειών και γνωστοί πουδεν ήταν Μάρτυρες επέδειξαν σκληρή, ακόμη και βίαιη εναντίωση λόγω της πίστης τους.
Ανκαι σπάνια, έχουν διαπραχθεί εγκλήματα μίσους κατά Μαρτύρων του Ιεχωβά λόγω των πεποιθήσεων καιτων πρακτικών τους. Από την άλλη πλευρά πολλοί άνθρωποι τρέφουν εγκάρδια αισθήματα προς τους Μάρτυρες.
Ανκαιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν υποστεί έντονο διωγμό σε όλο τον κόσμο, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η περίπτωση τωνΗΠΑπου έχει ιδιαίτερη δημοκρατική παράδοση και αποτελεί το επίκεντρο της εμφάνισής τους στην νεότερη ιστορία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ηοχλοκρατική βία εναντίον αυτής της θρησκευτικής ομάδας διαδόθηκε ευρέως και αποτέλεσε μάστιγα. Στις 16 Ιουνίου 1940 ο γενικός εισαγγελέας τωνΗΠΑ Φράνσις Μπιντλ εκφώνησε ένα πανεθνικό ραδιοφωνικό διάγγελμα ώστε να κατευνάσει το κύμα οχλοκρατιών. Παρατίθεται στη συνέχεια ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις του:
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δεχτεί επιθέσεις και τους έχουν ξυλοκοπήσει επανειλημμένα. Δεν διέπραξαν κάποιο έγκλημα· αλλά καθώς το πλήθος είχε ήδη αποφανθεί, επέβαλε τιμωρία μέσω οχλοκρατικής βίας. Ο Γενικός Εισαγγελέας διέταξε την άμεση διεξαγωγή ανακρίσεων για αυτά τα αίσχη. Όλοι πρέπει να επαγρυπνούν καινα προσέχουν και πάνω από όλα να παραμένουν ήρεμοι και λογικοί. Καθώς η οχλοκρατική βία καθιστά το έργο της κυβέρνησης αφάνταστα πιο δύσκολο, δενθα δειχτεί καθόλου ανοχή. Δενθα υπερισχύσουμε επί της Ναζιστικής μάστιγας μιμούμενοι τις μεθόδους της.
Αυτή η ομάδα (τα μέλη της τότε ονομάζονταν Σπουδαστές της Γραφής) έγινε συχνά αντικείμενο αγανάκτησης και οργής κατά τις δεκαετίες του 1910 και 1920 εξαιτίας διαφόρων αιτιών. Η Εταιρία Σκοπιά εκφραζόταν ευθέως χωρίς περιστροφές, τα μέλη τους φορούσαν διαφημιστικά πλακάτ σε δημόσια μέρη (μεταξύ άλλων και έξω από ναούς) και στους δρόμους διακηρύττοντας την επικείμενη καταστροφή των μελών των εκκλησιών, μαζί με τους εκκλησιαστικούς και κυβερνητικούς οργανισμούς, ανδεν διέφευγαν μακριά από την «ψεύτικη θρησκεία» -θέαμα πουδεν ήταν τότε σπάνιο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα των θέσεών τους βρίσκονται στο βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον (Γραφικαί Μελέται, Τόμος Ζ', έκδοση 1923, στην ελληνική): «Επίσης κατά το έτος 1918, οπόταν ο Θεός θα αρχίση καταστρέφων τας εκκλησίας καιτα μέλη των εκκλησιών κατά εκατομμύρια, θα συμβή ώστε ο διασωθείς θα καταφεύγει εις τα έργα του Πάστωρος Ρώσσελλ διανα εννοήση την σημασίαν της πτώσεως της χριστιανωσύνης (Ιεζεκιήλ 24:25, 26)». (σελ. 609) «... Ο λαός όστις είνε η ισχύς του Χριστιανικού κόσμου θα αποκοπή κατά την ολιγοχρόνιον, αλλά τρομεράν ως προς τα συμβάντα περίοδον ήτις αρχίζει εις τα 1918 μ.Χ. ... Μετά το 1918, οι άνθρωποι οίτινες υπεστήριζον τον εκκλησιαστικισμόν, θα παύσωσι πλέον να είνε υποστηρικταί του, διότι θα έχωσι πλέον εξολοθρευθή υπό της πνευματικής πανώλου των πλανών, και υπό της πείνης του λόγου του Θεού μεταξύ των ανθρώπων (Ιεζεκιήλ 5:1-4)». (σελ. 497, 499) Οι Σπουδαστές της Γραφής πίστευαν ότι η θρησκεία (το σύνολο των ψεύτικων θρησκειών παγκόσμια, κατά την άποψη τους) ήταν «παγίδα και απάτη» και αρνούνταν επί χρόνια κατά τη δεκαετία του 1930 να προσδιορίζονται ως «θρησκεία», καθώς ήθελαν να διαχωρίσουν ξεκάθαρα τη θέση τους από τις υπόλοιπες θρησκείες. (Η Σκοπιά, 1 Δεκεμβρίου 1991, σελ. 13)
Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε τότε από τους Μάρτυρες καιτην οργάνωσή τους θεωρήθηκε γενικότερα ως προκλητική και θεωρήθηκε ως παράνομη προπαγάνδασε πολλές κοινωνίες υποκινώντας μισαλλοδοξία και πιθανές βιαιοπραγίες, μίσος ή εξέγερση (ανκαι πάντα αρνούνταν τη χρήση όπλων ή τη συμμετοχή σε κοσμικές διαμάχες). Το βιβλίο της Εταιρίας Σκοπιά Το Τετελεσμένον Μυστήριον (1923), στη σελίδα 158 ανέφερε: «Εκ τούτου εξάγεται ότι η ώρα δια τους πόνους της κατ' όνομα Σιών έχει ορισθή διατο Πάσχα του 1918 (Ίδε Αποκ. 3:14), ήτοι επτά έτη προτου 1925. Κατά τον χρόνον δε εκείνον υπάρχουσι λόγοι να πιστεύωμεν ότι οι πεπτωκότες άγγελοι θα εισέλθωσιν εις τας διάνοιας πολλών κατ' όνομα χριστιανών, καιθα τους οδηγήσουν εις εντελώς ανάρμοστον διαγωγήν, όπερ θέλει αποβή εις καταστροφήν των, διατων χειρών του μανιώδους πλήθους, οίτινες πάλιν μετά ταύτα θα υποστώσι αυτήν τύχην (Αποκάλυψη 7:2, 3)».
Η πρακτική των Μαρτύρων του Ιεχωβά νααποκόπτουντα μέλη τους έχει υποστεί έντονη κριτική, μολονότι βασίζεται στην Αγία Γραφή. Η αποκοπή αποφασίζεται όταν ένα μέλος επανειλημμένα και εκούσια παραβιάζει τις ηθικές αρχές πουοι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν Βιβλικά δεσμευτικές για όλους. Αντίστοιχα, εάν κάποιος αποφασίσει να παύσει να είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, υποβάλλει μία γραπτή επιστολή αποσυνταύτισης, η οποία έχει παρόμοιο αποτέλεσμα. Οι πιστοί φίλοι και συγγενείς του αποκομμένου ατόμου δεντου απευθύνουν πλέον τον λόγο, εκτός εάν είναι αναγκαίο, όπως στην περίπτωση που διαμένουν στην ίδια κατοικία. Εάν κάποιο μέλος της εκκλησίας επανειλημμένα συνομιλεί με αποκομμένα άτομα, τότε υπόκειται σε κυρώσεις.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βασίζουν τις ευαγγελιστικές πρακτικές τους σε εδάφια όπως το Ματθαίος 28:18-20. Παραθέτουν από το εδάφιο Πράξεις 20:20 για την μέθοδο μετην οποία κάνουν το ευαγγελιστικό έργο (από πόρτα σε πόρτα), ενώ ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε αυτό όλο και περισσότερο από τις εκκλησίες τους καιτα έντυπά τους. Επίσης παροτρύνονται να μοιράζονται τις Βιβλικές γνώσεις τους με άλλους σε κάθε ευκαιρία. Στόχος τους είναι πάντα η έναρξη δωρεάν κατ' οίκον Γραφικών Μελετών με πρόθυμα άτομα. Η Γραφική Μελέτη είναι μία διαδικασία εξέτασης της Αγίας Γραφής μέσω βοηθητικών ερμηνευτικών συγγραμάτων που εκδίδουν οι ίδιοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Το 'κήρυγμα των καλών νέων' (ή αλλιώς, ευαγγελισμός) από πόρτα σε πόρτα εκλαμβάνεται από κάποιους ως παραβίαση της προσωπικής ζωής, ειδικότερα σε κοινωνίες όπου οι θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν αποτελούν θέμα συζήτησης με αγνώστους. Κάποιοι εκλαμβάνουν το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως έργο πλασιέ.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζονται εχθρικά από Φονταμενταλιστές, Ευαγγελικούςκαι άλλους Χριστιανούς, εξαιτίας του ότι απορρίπτουν πολλά δόγματα που γίνονται δεκτά από τις επικρατέστερες Χριστιανικές Εκκλησίες (Παραδοσιακός Χριστιανισμός), αλλά και άλλες Χριστιανικές Οργανώσεις (Σύγχρονα Μεταρρυθμισμένα Κινήματα). Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία έχει επίσης διεξάγει ιδιαίτερο και πολύχρονο αγώνα εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά, παρότι αποτελούν αναγνωρισμένη θρησκεία καιστην Ελλάδα, ενώ το ίδιο συμβαίνει καιστην Ιταλία από την πλευρά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Είναι ευρέως γνωστό ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται την ιατρική πρακτική της μετάγγισης ολικού αίματος.[68] Αυτή η θέση τους στηρίζεται στην κατανόηση που έχουν γιατην Χριστιανική προειδοποίηση της Αγίας Γραφής να "απέχουν από αίμα". (Πράξεις 15:28, 29) Κατά συνέπεια, αρνούνται να δεχτούν μεταγγίσεις ολικού αίματοςκαιτων βασικών παραγώγων του αίματος. Πιστεύουν ότι η παραπάνω εντολή που δόθηκε στους Χριστιανούς αποτελεί προέκταση εντολών που δόθηκαν από τον Θεό πριν από την χριστιανική εποχή για αποχή από τη χρήση του αίματος, προς τονΝώεκαιτην οικογένειά του αμέσως μετά τον Κατακλυσμό (Γένεση 9:4) καιστο έθνος τουΙσραήλ μέσω του Μωσαϊκού Νόμου. (Λευιτικό 17:10-14)
Ανκαιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν πλήρες αίμα σε οποιαδήποτε μορφή περιλαμβανομένης και της μετάγγισης αίματος, μπορεί το κάθε άτομο ξεχωριστά να ενεργήσει σύμφωνα μετη συνείδησή του όσον αφορά τοανθα δεχτεί συγκεκριμένα κλάσματα και παράγωγα του αίματος. Για παράδειγμα, το Νοσοκομείο της Πενσυλβανίας παρέχει έναν λεπτομερή κατάλογο (στην αγγλική) με όλες τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Η άρνηση μετάγγισης αίματος από τους Μάρτυρες αποτελεί σοβαρό ζήτημα όσον αφορά τα μέλη της ιατρικής κοινότητας. Συνήθως δεν υπάρχει νομικό πρόβλημα όταν ένας ενήλικος Μάρτυρας του Ιεχωβά αρνείται την πρακτική της μετάγγισης αίματος. Σε μερικές χώρες όμως, οι νόμοι μπορεί να επιβάλλουν περιορισμούς στους γιατρούς όσον αφορά τη συμμόρφωσή τους μετην επιθυμία του ασθενούς γιαμη μετάγγιση αίματος, ειδικά σε περιπτώσεις που κινδυνεύει η ζωή. Σε άλλες χώρες, αντίθετα, έχουν αποδοθεί ποινικές ευθύνες σε γιατρούς οι οποίοι δεν σεβάστηκαν την επιθυμία του ασθενούς και χορήγησαν αίμα, ακόμη καισε περιπτώσεις αρνητικής εξέλιξης.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποφάσεις ανωτάτων πολιτειακών δικαστηρίων έχουν επιβεβαιώσει το δικαίωμα των ενηλίκων Μαρτύρων του Ιεχωβά να αρνούνται τη μετάγγιση αίματος έχοντας επίγνωση των πιθανών κινδύνων καιναμην τους χορηγείται αίμα παρά τη θέλησή τους.[69]ΣτηνΕλλάδαη παλαιότερη νομική αναφορά στο ζήτημα του αίματος ανάγεται στο1969 οπότε σε επίσημη γνωμοδότηση του Εισαγγελέα τουΑρείου Πάγου προς το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών αναφερόταν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να αρνηθούν «την εφαρμογή των νόμων [...] τόσο γιατην υποχρεωτική στράτευση, όσο καιγια τις μεταγγίσεις αίματος που επιβάλλονται για θεραπευτικούς σκοπούς».[70]Η σύγχρονη ιατρική δεοντολογία λαμβάνει όλο και περισσότερο υπόψη τις πεποιθήσεις και επιλογές του ασθενούς γιατην ολιστική θεραπευτική αντιμετώπισή του[71]και αυτό αφορά καιτο δικαίωμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά να αρνούνται τη μετάγγιση αίματος.[72]Με βάση τη νόμιμα δηλωμένη επιθυμία τους, οι ενήλικοι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να ασκήσουν το νόμιμο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης καινα αρνηθούν να δεχτούν οποιαδήποτε χρήση αίματος. Για αυτόν το σκοπό, οι ενήλικες Μάρτυρες του Ιεχωβά διαθέτουν ένα δεσμευτικό γιατο ιατρικό προσωπικό ενημερωμένο έγγραφο στο οποίο περιγράφονται με σαφήνεια οι προσωπικές τους επιλογές όσον αφορά την ιατρική τους περίθαλψη καιστο οποίο ορίζεται αντιπρόσωπος σε περίπτωση πουδενθα είναι ικανοί για δικαιοπραξία.[73]
Το ζήτημα της άρνησης μετάγγισης είναι πιο περίπλοκο, όταν ο ασθενής είναι ανήλικος. Τα Δικαστήρια συνήθως διατάσσουν τη μετάγγιση σε παιδιά, υποκαθιστώντας το δικαίωμα των γονέων να κρίνουν το συμφέρον των ανήλικων παιδιών τους. Γονείς που αποτρέπουν τη χρήση μετάγγισης αίματος στα παιδιά τους σε περιπτώσεις που μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή των παιδιών τους μπορεί να αντιμετωπίσουν δίωξη. Σε άλλες περιπτώσεις τα δικαστήρια έχουν σεβαστεί τη δηλωμένη απόφαση ενός ανήλικου παιδιού που έχει τη δυνατότητα να υπερασπίσει τα πιστεύω του ενώπιον του δικαστηρίου με τρόπο πουνα κάνει φανερό ότι έχει ώριμη κατανόηση του ζητήματος και ότι δεν υφίσταται αθέμιτη επιρροή από τους γονείς. Στην ιατρική δεοντολογία το ζήτημα αναφορικά με τους ανηλίκους είναι εριζόμενο. Ενώ σε σύγχρονα κείμενα ιατρικής δεοντολογίας υποστηρίζεται ότι, ανο ανήλικος έχει την ωριμότητα καιτην κρίση να αποφασίσει γιατη θεραπεία του, θα πρέπει να γίνεται δεκτή η γνώμη του,[74] άλλοι υποστηρίζουν ότι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα υπάρχει ο κίνδυνος η απόφαση των παιδιών να επηρεάζεται από τον φόβο της αποκοπήςκαιγι' αυτό η απόφαση είναι καλύτερο να λαμβάνεται από τα δικαστήρια.[75]Στην Ελλάδα η μετάγγιση σε ανηλίκους διατάσσεται παγίως από τονΕισαγγελέασε περίπτωση κινδύνου γιατην υγεία ή τη ζωή του ανηλίκου, ενώ έχει κριθεί από τα δικαστήρια ότι η θρησκευτική πεποίθηση των γονέων - Μαρτύρων του Ιεχωβά περί άρνησης μετάγγισης αίματος είναι εν δυνάμει ενάντια στο συμφέρον των ανήλικων παιδιών και ότι σε περίπτωση διαζυγίου είναι παράγοντας πουθα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν γιατην απόφαση σεποιον γονέα θα ανατεθεί η επιμέλειά τους. Στις δικαστικές αποφάσεις εκφράζεται ο φόβος ότι ο γονέας - Μάρτυρας του Ιεχωβά σε ενδεχόμενη έκτακτη περίπτωση πιθανώς θα αποκρύψει την ανάγκη του παιδιού για μετάγγιση, κάτι που προβλέπεται ότι θα έχει βλαπτικές συνέπειες γιατο παιδί.[76] Στις ίδιες αποφάσεις αναφέρεται βέβαια ότι, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1511 Αστικού Κώδικα, όπου είναι δυνατό, το δικαστήριο οφείλει να ζητάει καινα συνεκτιμάει την γνώμη του ίδιου του ανηλίκου "ανάλογα μετην ωριμότητα του".
Τι λένε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για τις τελευταίες ημέρες
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/04/2015.
Κατά την αρχική περίοδο της ομάδας, στα τέλη του 19ου αιώνα, οιΣπουδαστές της Γραφής (όπως ονομάζονταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά) πίστευαν ότι η επιστροφή του Ιησού Χριστού θα ήταν ένα ορατό, δραματικό και συγκλονιστικό γεγονός, μια άποψη που είναι κοινή καισε άλλες Χριστιανικές ομάδες. Πίστευαν ότι ο "καιρός του τέλους" (που ονομάζεται και «τελευταίες (έσχατες) ημέρες») άρχισε το 1799 και ότι το αποκορύφωμα του Αρμαγεδδώνα θα συνέβαινε το 1914. Για πάνω από πενήντα περίπου χρόνια πίστευαν και δίδασκαν ότι το 1874 ήταν το έτος της ενθρόνισης του Χριστού ως ουράνιου Βασιλιά. Αρκετά χρόνια αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1930, η οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά μετατόπισε τις ημερομηνίες προς τα εμπρός, πιστεύοντας ότι το ξεκίνημα των Βιβλικών "τελευταίων ημερών" και ταυτόχρονα η ενθρόνιση του Ιησού Χριστού ως Βασιλιά, είχε ήδη συμβεί το έτος 1914, και ότι η παρουσία του από το 1914 θα ήταν αόρατη μετα φυσικά μάτια εκτός από εκείνους πουθατον έβλεπαν «μετα μάτια της κατανόησης». Τα εδάφια της Αγίας Γραφής που υποκινούν τους πιστούς να είναι άγρυπνοι γιατον ερχομό του Χριστού, ο οποίος «θα έρθει έτσι, μετον ίδιο τρόπο μετον οποίο τον είδατε να πηγαίνει στον ουρανό» (Πράξεις 1:11, ΜΝΚ) κατανοούνται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι αφορούν την αόρατη παρουσία του Ιησού Χριστού. Η Σκοπιά (1 Ιουνίου 1990, σελ. 11) αναφέρει: «Οι μαθητές του Ιησού ήταν οι μόνοι πουτον είδαν να αναχωρεί, όπως καιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οι μόνοι που αναγνωρίζουν την αόρατη επιστροφή του». Πιστεύουν ότι η αόρατη παρουσία του Ιησού Χριστού ως Βασιλιά στον ουρανό ξεκίνησε το 1914 και ότι σύντομα πρόκειται να επεκταθεί η δράση αυτής της Βασιλείας με ορατό τρόπο καιστηγη καθώς ο Ιησούς θα ενεργεί ως Κριτής καιθα καταστρέψει τους πονηρούς στη μάχη τουΑρμαγεδδώνα, πράγμα πουθα σημάνει το ξεκίνημα της Χιλιετούς Βασιλείας του.
Κατά τη δεκαετία του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχοντας υποκινηθεί από σχετικά άρθρα που εμφανίζονταν στα έντυπά τους καθώς και από ομιλητές με υπερβάλλοντα ζήλο στις συνελεύσεις τους πριν από το 1975, πίστευαν και ήλπιζαν ότι ο Αρμαγεδδών καιη χιλιετής διακυβέρνηση του Χριστού θα ξεκινούσαν το έτος 1975. Η Σκοπιά 15 Ιουνίου 1980, σελ. 17, 18, αναφέρει: «Μετην εμφάνιση του βιβλίου Ζωή Αιώνιος—Εντη Ελευθερία των Υιών του Θεού (Life Everlasting—In Freedom of the Sons of God) καιτα σχόλια τουγιατο πόσο κατάλληλο θα ήταν να είναι η χιλιετής βασιλεία του Χριστού παράλληλη μετην έβδομη χιλιετηρίδα της ανθρώπινης υπάρξεως, ηγέρθη σημαντική προσδοκία μετο έτος 1975. Έγιναν δηλώσεις και τότε και αργότερα, τονίζοντας ότι αυτό είναι μόνο μια πιθανότητα. Ατυχώς, όμως, μαζί μ' αυτή την προειδοποιητική πληροφορία, υπήρξαν και άλλες δηλώσεις που δημοσιεύθηκαν και υπονοούσαν ότι μια τέτοια πραγματοποίησις των ελπίδων ως εκείνο το έτος ήταν μάλλον μια δυνατότητα παρά μια απλή πιθανότητα. Είναι λυπηρό ότι αυτές οι τελευταίες δηλώσεις επεσκίασαν προφανώς τις προειδοποιητικές δηλώσεις και συνέβαλαν στην ανάπτυξι μιας προσδοκίας που είχε ήδη αρχίσει. ...[μετην] πιο προσεκτική εξέταση των Γραφών σχετικά με αυτό το ζήτημα... διαπιστώνουμε ότι το ουσιώδες δεν είναι η χρονολογία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι υπάρχει μια τέτοια ημέρα—και πλησιάζει ολοένα περισσότερο καιθ' απαιτήση απόδοσι λογαρισμού από μέρους όλων μας». Στο βιβλίο τους με τίτλο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού (σελ. 633), αναφέρουν: «Αποδείχτηκαν σωστές οι πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά για αυτά τα θέματα; Σίγουρα δεν έσφαλλαν που πίστευαν πως ο Θεός θα εκπλήρωνε οπωσδήποτε ό,τι είχε υποσχεθεί. Αλλά μερικοί χρονικοί υπολογισμοί τους καιοι προσδοκίες που συνέδεσαν με αυτούς τους υπολογισμούς προξένησαν σοβαρές απογοητεύσεις. ...Το 1975, υπήρξε απογοήτευση όταν δεν πραγματοποιήθηκαν οι προσδοκίες οι σχετικές μετην έναρξη της Χιλιετίας. Ως αποτέλεσμα, μερικοί εγκατέλειψαν την οργάνωση. Άλλοι αποκόπηκαν επειδή προσπαθούσαν να υπονομεύσουν την πίστη συνδούλων τους. Αναμφίβολα ένας παράγοντας υπήρξε η απογοήτευση γιατη χρονολογία, αλλά σε μερικές περιπτώσεις οι ρίζες ήταν βαθύτερες. Μερικά άτομα υποστήριζαν επίσης ότι δεν χρειαζόταν η συμμετοχή στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Ορισμένοι δεν ακολούθησαν απλώς το δικό τους δρόμο· έγιναν επιθετικά ενάντιοι στην οργάνωση μετην οποία υπήρξαν συνταυτισμένοι και χρησιμοποίησαν τον Τύπο καιτην τηλεόραση γιανα εκφράσουν τις απόψεις τους. Εντούτοις, ο αριθμός εκείνων που αποσκίρτησαν ήταν σχετικά μικρός».
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ και δεκαετίες κηρύττουν ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων ήδη από έτος 1914 βρίσκεται στις "τελευταίες ημέρες" του, οι οποίες θα αποκορυφωθούν στον Αρμαγεδδώνα. Για πολλές δεκαετίες δίδασκαν ότι "η γενιά που ήταν ζωντανή το 1914 δεν θα παρερχόταν πριν έρθει ο Αρμαγεδδών και αρχίσει το νέο σύστημα υπό τη διακυβέρνηση του Χριστού". Αυτή η κατά γράμμα ερμηνεία του όρου «γενιά» στο εδάφιο Ματθαίου 24:34 εγκαταλείφθηκε από την ομάδα αυτή. Μολονότι δεν μπορούν να υπολογίσουν την ακριβή διάρκεια “αυτής της γενιάς”, χρειάζεται να έχουν υπόψη ορισμένα πράγματα όσον αφορά τη λέξη «γενιά»: α)Συνήθως αναφέρεται σε ανθρώπους διαφόρων ηλικιών των οποίων οι ζωές διασταυρώνονται χρονικά στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, β)δεν είναι υπερβολικά μεγάλης διάρκειας, και επίσης γ)έχει τέλος. (Έξοδ. 1:6) Κατανοούν, λοιπόν, τα λόγια του Ιησού σχετικά με “αυτή τη γενιά” ως εξής: ο Ιησούς προφανώς εννοούσε ότι οι ζωές των χρισμένων οι οποίοι είδαν την έναρξη του σημείου το 1914 θα διασταυρώνονταν χρονικά με τις ζωές άλλων χρισμένων οι οποίοι θα έβλεπαν την έναρξη της μεγάλης θλίψης. Αυτή η γενιά είχε αρχή, και ασφαλώς θα έχει τέλος. Η εκπλήρωση των διαφόρων χαρακτηριστικών του σημείου δείχνει καθαρά ότι η θλίψη πρέπει να είναι κοντά.
Η άποψη των Μαρτύρων σχετικά μετο "τέλος του κόσμου" διαφέρει σημαντικά από τις απόψεις άλλων θρησκειών. Ενώ οι Μάρτυρες πράγματι πιστεύουν ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων οδεύει προς το τέλος του, δεν πιστεύουν ότι ο πλανήτης πρόκειται να καταστραφεί ή ότι όλη ανθρωπότητα θα εξαλειφθεί. Αντίθετα, πιστεύουν ότι μόνο οι πονηροί άνθρωποι (περιλαμβανομένων οργανώσεων της πολιτικής και της ψεύτικης θρησκείας, μαζί με εκείνους που τις υποστηρίζουν) πρόκειται να καταστραφούν. Την πεποιθηση τους αυτή την στηρίζουν μεσα από την Αγία Γραφή, τον λόγο του Θεού στο εδαφιο Αποκάλυψη 11:18, οπου αναφερεται μέσω του αποστόλου Ιωάννη: «Ήρθε ηοργησουκαιο προσδιορισμένος καιρός... γιανα καταστρέψεις εκείνους που καταστρέφουν τηγη».
Συνέλευση περιφερείας (α' τμήμα) των Μαρτύρων του Ιεχωβά της βόρειας Ελλάδας το2008, Παλαί ντεΣπορ, Θεσσαλονίκης.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν τη σύγχρονη δραστηριότητά τους στηνΕλλάδα γύρω στις αρχές του εικοστού αιώνα. Το 1912 υπήρχαν 12 Σπουδαστές της Γραφής, όπως ήταν γνωστοί τότε οι Μάρτυρες, οι οποίοι εργάζονταν δραστήρια στην Ελλάδα. Αυτοί χρησιμοποιούσαν εκτεταμένα έντυπη ύλη, διανέμοντας βιβλία και φυλλάδια που ήταν βοηθήματα γιατη μελέτη της Αγίας Γραφής. Ήρθαν επίσης σε επαφή με χιλιάδες Έλληνες πολίτες μετονα οργανώνουν δημόσιες διαλέξεις. Αργά και σταθερά αυτές οι προσπάθειες άρχισαν να παράγουν καρπούς. Οι Μάρτυρες άρχισαν να αυξάνουν στηΘεσσαλία, και κυρίως σε δύο χωριά, στο Ελευθεροχώρι καιστο Καλαμάκι. Αυξήσεις σημειώθηκαν κατόπιν στηΜακεδονίακαιστα νησιά Σάμος, ΚέρκυρακαιΚρήτη. Ωστόσο, τα εμπόδια που προκαλούνταν στο έργο κηρύγματος των Μαρτύρων ήταν πολλά και δύσκολα. Εξαιτίας της τεράστιας επιρροής που ασκεί ο κλήρος στην Ελλάδα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει συχνά αντικείμενο έντονου διωγμού.
Εκτέλεση Μάρτυρα του Ιεχωβά αντιρρησία συνείδησηςστη Λάρισα λόγω άρνησης να πάρει όπλο στον στρατό. (Το Βήμα 11ης Φεβρουαρίου 1949)
Μια από τις πιο δύσκολες περιόδους άρχισε το1936, όταν ανέβηκε στην εξουσία η δικτατορία τουΙωάννη Μεταξά. Οι νόμοι εναντίον του προσηλυτισμού, που θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, έχουν χρησιμοποιηθεί από τότε και έπειτα με υπερβολική αυστηρότητα εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν στα ξερονήσια του Αιγαίου λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, μαζί με χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους. Κατά τη γερμανική κατοχή και αμέσως μετά, λόγω της πολιτικά ουδέτερης στάσης που τηρούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε ορισμένους από αυτούς επιβλήθηκαν ποινές από 7 μέχρι 20 χρόνια ενώ άλλοι καταδικάστηκαν σε ισόβια φυλάκιση.
Ο Μίνως Κοκκινάκης ανάμεσα σε άλλους ομόπιστούς του Μάρτυρες του Ιεχωβά σε εξορία στη Μακρόνησο. (Ο τέταρτος από αριστερά.)
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετώπισαν σκληρές διώξεις εκείνη την περίοδο. Οι αποβολές παιδιών από τα σχολεία τους έγινε κάτι το συνηθισμένο, υπήρξαν απολύσεις από την εργασία, κ.ο.κ. Οι πηγές δείχνουν ότι οι Μάρτυρες ήταν συχνά αντικείμενο διώξεων αλλά ακόμη και εκτέλεσης αφού λόγω της ουδέτερης θέσης τους αρνούνται την στράτευση. Μετά από σοβαρή έρευνα, ο δημοσιογράφος Τσαρούχας Κώστας στο βιβλίο του "Αντιρρησίες Συνείδησης" εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα του 1996 και συγκεκριμένα στη σελίδα 30, παρέθεσε τεκμηριωμένα στοιχεία με βάση τα οποία το σύνολο των ποινών που έχουν καταδικαστεί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 10.050 χρόνια, από τα οποία εκτίθησαν πραγματικά 5.731 χρόνια από 2.728 καταδικασθέντες Μάρτυρες του Ιεχωβά ως αντιρρησίες συνείδησης (τα στοιχεία καλύπτουν την περίοδο από τη δεκαετία του 1940 μέχρι το 1994). Επίσης, καταδικάστηκαν σε ισόβια 26 άτομα, σε θανατική ποινή 42 άτομα σε εξορία 68 άτομα, εκτελέστηκαν επίσημα 2 άτομα και βασανίστηκαν έως θανάτου 5 άτομα σύμφωνα μετα καταγεγραμμένα στοιχεία.
Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960, τα πράγματα βελτιώθηκαν σε κάποιο βαθμό για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Κατόπιν, το1967, ανέλαβε την εξουσία ηχούνταπου διήρκεσε μια εφταετία, και αναστάλθηκε η ισχύς άρθρων του Συντάγματος που διασφάλιζαν την ελευθερία των συγκεντρώσεων καιτου τύπου. Η Σκοπιά ήταν το μόνο θρησκευτικό περιοδικό το οποίο απαγορεύτηκε ανάμεσα καισε άλλα έντυπα που βρίσκονταν υπό απαγόρευση. Οι Μάρτυρες, όπως καιστο παρελθόν, απλώς συνέχισαν το έργο κηρύγματος υπό την επιφάνεια. Παρ' όλα αυτά, εξακολούθησαν να αυξάνουν αλματωδώς σε αριθμούς -από 10.940 το1967 έφτασαν τους 17.073 το1974.
Στη διάρκεια των σχετικά ήρεμων ετών που ακολούθησαν, οι Μάρτυρες συνέχισαν να ακμάζουν παρά τον συνεχή πόλεμο που έχουν δεχτεί από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Στις μέρες μας έχουν πάψει να φυλακίζονται για λόγους στράτευσης καθώς εκτελούν εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, μετά από ισχυρές πιέσεις που δέχτηκε η ελληνική Πολιτεία από διεθνείς οργανισμούς. Το Δεκέμβριο του2007, κατόπιν τοποθέτησης της ανεξάρτητης ΑρχήςτουΣυνηγόρου του Πολίτη, τοΠαιδαγωγικό Ινστιτούτο επανεξέτασε και έκανε ριζικές διορθώσεις στο διδακτικό εγχειρίδιο των Θρησκευτικών της Β΄ Λυκείου όσον αφορά την ιστορία, τις πρακτικές και τις πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά.[77]
↑ 1,01,1Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζονται στην ελληνική έννομη τάξη ως γνωστή θρησκεία. (Απόφαση τουΕυρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Υπόθεση Κοκκινάκη κατά Ελλάδας (25/5/1993) κ.ά.· Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών (386/1992)· Συμβούλιο της Επικρατείας (2105/1975, 2106/1975, 2484/1980, 4533/1986, 3601/1990, 2487/1992, 490/1999)· Διοικητικό Εφετείο Αθηνών (1700/1983)· Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (919/1970)· Εισαγγελέας Αρείου Πάγου (Γν. 14/1959)· κλπ) Οι δικαστικές αποφάσεις επί αρκετές πλέον δεκαετίες έχουν αποφανθεί υπέρ της γνωστής κατά το Σύνταγμα θρησκείας, αναιρώντας παλιότερες δικαστικές αποφάσεις περί του αντιθέτου. Η παλαιότερη δικονομική αναφορά στην νομική υπόσταση των Μαρτύρων είναι η επίσημη γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης του1936(49/1936), η οποία ανέφερε ότι «ο χιλιασμός δεν είναι θρησκεία ως την εννοεί το Σύνταγμα, αλλά αίρεση της χριστιανικής θρησκείας» η οποία «ενεργεί προσηλυτισμό και πράξεις ποινικώς κολάσιμες». Η ίδια γνωμοδότηση κατέληγε στο συμπέρασμα ότι «κατά συνέπεια οι γάμοι μεταξύ χιλιαστών είναι άκυροι καιδεν είναι δυνατό να καταχωρίζονται στα ληξιαρχικά βιβλία, τυχόν δε καταχωρήσεις που έγιναν πρέπει να διαγραφούν». Παρόμοια, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε προς το Υπουργείο Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων το1946 (268/1946) ότι «οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν αίρεση». Φυσικά, τέτοιου είδους τοποθετήσεις ξεπεράστηκαν με σωρεία αποφάσεων ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του1940 (π.χ. Γν. Εισ. Αρ.Π. 1/1947: «Η αίρεση των χιλιαστών είναι γνωστή στην Ελλάδα, δηλ. φανερή, χωρίς κρύφια δόγματα και λατρεία καιδεν αντιβαίνει στην ηθική καιτη δημόσια τάξη. Κατά συνέπεια οι γάμοι μεταξύ χιλιαστών είναι έγκυροι καιθα πρέπει να καταχωρίζονται στα ληξιαρχικά βιβλία».), παρά τις παλινωδίες που παρατηρήθηκαν κατά καιρούς.
↑Αντβεντιστές (Second Adventists) ονομάζονται τα μέλη μιας κίνησης που προήλθε κυρίως από τον χώρο τωνΒαπτιστώνκαιοι οποίοι ως βασικό κήρυγμά τους είχαν την εγγύτητα της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού καιτην ανάγκη για αποκατάσταση της αγνότητας της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Ως αποτέλεσμα των αποτυχημένων υπολογισμών τους γιατο τέλος του κόσμου, διασπάστηκαν σε αρκετές ομάδες. ΟΚάρολος Τέηζ Ρώσσελ είχε επαφές με μέλη της αρχικής ομάδας, όπως οΤζόνας Γουέντελ, οΤζορτζ ΣτορςκαιοΝέλσον Μπάρμπουρ. Την ίδια εποχή είχε έρθει σε ύπαρξη ένα παρακλάδι των Αντβεντιστών, οιΑντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας, το οποίο γνώρισε σημαντική αύξηση σε μέλη και παγκοσμιότητα, και αυτοί είναι κυρίως γνωστοί σήμερα στηνΕλλάδακαισε άλλα μέρη.
↑Ο Κάρολος Ρώσσελ είχε δηλώσει ότι οι Χριστιανοί ως «πάροικοι και παρεπίδημοι» σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να αποφεύγουν τη στράτευση όσο τους το επιτρέπει ο νόμος. Ανη στράτευση είναι υποχρεωτική, θα πρέπει να επιδιώξουν άοπλη θητεία, όπως σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο. Αν αυτό είναι αδύνατο, θα πρέπει στο πεδίο της μάχης να αποφύγουν πάση θυσία να σκοτώσουν κάποιον συνάνθρωπό τους. Ως εκ τούτου, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σπουδαστές της Γραφής ενήργησαν διαφορετικά κατά περίπτωση και προσωπική πρωτοβουλία. Μερικοί βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης και πυροβολούσαν στον αέρα. (Βλ. Η Νέα Κτίσις, Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής, 1904, σελ. 559, 560) Παρόλα αυτά, κατά τονΑ' Παγκόσμιο Πόλεμο, στις ΗΠΑ μεταξύ των διαφόρων αντιρρησιών συνείδησης οι Σπουδαστές της Γραφής αποτελούσαν αξιόλογο ποσοστό.—Ray H. Abrams, Preachers Present Arms, Round Table Press, 1933, σελ. 182.
↑Το όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά» υιοθετήθηκε επίσημα σεμια συνέλευση στο Κολόμπους του Οχάιο τωνΗΠΑτον Ιούλιο του1931, όταν πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά ήταν οΙωσήφ Ρόδερφορντ. Μεταξύ άλλων, η απόφαση ανέφερε τα εξής: «Έχουμε μεγάλη αγάπη γιατον αδελφό Κάρολο Τ. Ρώσσελ, λόγω του έργου του, και [...] με χαρά ομολογούμε ότι ο Κύριος τον χρησιμοποίησε και ευλόγησε πολύ το έργο του· εντούτοις δεν μπορούμε, σύμφωνα μετο Λόγο του Θεού, να δεχτούμε να αποκαλούμαστε μετο όνομα «Ρωσσελιστές»· [...] ηΒιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, οΔιεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφήςκαιο σύλλογος Άμβωνας των Λαών είναι απλώς ονόματα σωματείων, τα οποία σωματεία εμείς ως ομάδα Χριστιανών διατηρούμε, ελέγχουμε και χρησιμοποιούμε γιανα διεξάγουμε το έργο μας σε υποταγή προς τις εντολές του Θεού, ανκαι κανένα από αυτά τα ονόματα δεν ανήκει ούτε εφαρμόζεται κατάλληλα σε εμάς ως σώμα Χριστιανών ακολουθούντων τα βήματα του Κυρίου και Δασκάλου μας, του Χριστού Ιησού· [...] είμαστε σπουδαστές της Γραφής, αλλά, ως σώμα Χριστιανών αποτελούντων κάποιο σύλλογο, αρνούμαστε να αποκαλούμαστε μετο όνομα «Σπουδαστές της Γραφής» ή με παρόμοια ονόματα ως μέσα ταυτότητας της κατάλληλης στάσης μας ενώπιον του Κυρίου· αρνούμαστε να αποκαλούμαστε μετο όνομα οποιουδήποτε ανθρώπου. [...] Έχοντας εξαγοραστεί μέσω του πολύτιμου αίματος του Ιησού Χριστού του Κυρίου και Λυτρωτή μας, έχοντας δικαιωθεί και αποκυηθεί από τον Ιεχωβά Θεό και έχοντας κληθεί στη βασιλεία του, διακηρύττουμε αδίστακτα την πλήρη υποτέλειά μας και αφοσίωση στον Ιεχωβά Θεό καιστη βασιλεία του· [...] είμαστε δούλοι του Ιεχωβά Θεού εξουσιοδοτημένοι να εκτελέσουμε ένα έργο στο όνομά τουκαι, σε υπακοή προς την εντολή του, να επιδώσουμε τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού καινα γνωστοποιήσουμε στο λαό ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός και Παντοδύναμος Θεός· γι’ αυτό με χαρά εγκολπωνόμαστε και λαβαίνουμε το όνομα το οποίο το στόμα Κυρίου του Θεού λάλησε, και επιθυμούμε να είμαστε γνωστοί καινα μας αποκαλούν μετο όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησ. 43:10-12». (Βλέπε Η Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1931, σελ. 311, 312· Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού, Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, 1993, Νέα Υόρκη, σελ. 155, 156)
↑Για παράδειγμα, στηΜεγάλη Βρετανία, ενώ υπήρχε δυνατότητα απαλλαγής από τη στράτευση, αυτή δεν χορηγούνταν σε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι ποινές φυλάκισης συνολικά ξεπέρασαν εκεί τα 600 χρόνια.—Διαγγελείς,σελ. 194.
↑"Second World War’s Christian Neutrals in British Commonwealth", The Watchtower, 1955, σελ. 556-559
↑Tony Mauro, “Thank Jehovah's Witnesses for Speech Freedoms, ” USA Today, 30 May 2000.
↑Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα, που δείχνει τα αποτελέσματα του προγράμματος γιατην αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού, είναι η χώρα της Νιγηρίας, όπου, ενώ ο μέσος όρος των εγγράμματων πολιτών της είναι κάτω του 50%, στους Μάρτυρες του Ιεχωβά ξεπερνά το 90%.—Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καιη Εκπαίδευση,Β. & Φ. Ε. Σκοπιά, 2002, σελ. 11.
↑«The “Triumphant Kingdom” Assemblies of 1955», The Watchtower, 1955, σελ. 152-158.
↑ «Στόχος της σοβιετικής επίθεσης», Ξύπνα!, 22 Απριλίου 2001, σελ. 4.
↑«In the Red World», The Toronto Star, 2 Ιουλίου 1960, σελ. 7.
↑Η λέξη "μονογενής", που χρησιμοποιείται στο εδάφιο Ιωάννης 3:16 και σε άλλα εδάφια, σημαίνει "μοναδικού γένους", δηλαδή "μοναδικής καταγωγής" ή "μοναδικού είδους" (Βλ. "μονογενής", Theological Dictionary of the New Testament). Κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ο Ιησούς είναι μοναδικής καταγωγής επειδή μόνο αυτός ήρθε σε ύπαρξη απ' ευθείας από τον Θεό και μοναδικού είδους επειδή απολαμβάνει μία μοναδική σχέση μετον Πατέρα τουκαι έχει μία μοναδική θέση στον Σκοπό Του. Μία παρόμοια περίπτωση "μονογενούς" στη Γραφή ήταν αυτή του Ισαάκ (Εβραίους 11:17), ο οποίος παρ' ότι δεν ήταν ο μόνος γιος του Αβραάμ, καλείται μονογενής λόγω της μοναδικής καταγωγής του ως γεννημένου μέσω της Σάρρας και της μοναδικής σχέσης που είχε μετον πατέρα του ως κληρονόμος που ήταν των ευλογιών του "σπέρματος".—Βλ. "Γιος του Θεού", "Ιησούς Χριστός", "Μονογενής", Ενόραση στις Γραφές.
↑Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου 245/1986, Άρειος Πάγος 1424/1998 (Τμ. Γ΄), Εφετείο Θεσσαλονίκης 1433/2003 (Αρμενόπουλος 2003, 1439). Με τις αποφάσεις αυτές, εν όψει καιτων συνολικών περιστάσεων, αφαιρέθηκε η επιμέλεια των τέκνων από τη μητέρα.
Christian Jehovah’s Witnesses of Greece (Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ελλάδας), Center for Documentation and Information on Minorities in Europe-Southeast Europe (Greek Helsinki Monitor & Minority Rights Group-Greece) (Αγγλικά)(doc)
