ΟιVan Halen ήταν αμερικανικόhard rock συγκρότημα που δημιουργήθηκε στηνΚαλιφόρνιατο1972. Γνώρισαν μεγάλη επιτυχία από τον πρώτο τους δίσκο, το1978, καιοι συνολικές πωλήσεις τους αγγίζουν τα εκατό εκατομμύρια παγκοσμίως.[1]
Το πρώτο ντέμο του συγκροτήματος ηχογραφήθηκε με χρήματα του μπασίστα τωνKiss, Τζιν Σίμονςκαιοι παραγωγοί Τεντ Τέμπλμαν καιΜο Όστιν της Warner Bros. υπέγραψαν συμβόλαιο μετο συγκρότημα, το οποίο είχε πλέον αλλάξει το όνομα τουσε Van Halen, στο "Starwood Club" τουΛος Άντζελεςτο1977.[3]
Τοομώνυμο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε τονΜάιοτου1978και περιείχε τις μεγάλες επιτυχίες "Runnin' with the Devil", "Ain't Talkin' 'bout Love", το σόλο κιθάρας "Eruption" καιτη διασκευή στο "You Really Got Me" τωνKinksπου σκαρφάλωσε στο Top-40 της πατρίδας τους.[4]Ο δίσκος έχει πουλήσει πάνω από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείεςκαι έχει βραβευθεί ως διαμαντένιος.
Η πρώτη τους περιοδεία στηΒόρεια Αμερική έγινε λίγο πριντην κυκλοφορία του άλμπουμ μαζί με τους Journeyκαι τους Montrose. Στη συνέχεια, περιόδευσαν στηΜεγάλη Βρετανία ανοίγοντας τις εμφανίσεις τωνBlack Sabbath, οι οποίοι είχαν τότε κυκλοφορήσει το "Never Say Die". Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν περιοδεία και πάλι στηΒόρεια Αμερική αλλά καιστηΓερμανία.[5]
Στις 23 Μαρτίου1979, κυκλοφόρησε ο δεύτερος τους δίσκος με τίλο "Van Halen II", ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στο Top-10 της πατρίδας τους, ενώ περιείχε την Top-20 επιτυχία "Dance the Night Away".[6]Γιατην προώθηση του άλμπουμ περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με τους Journey, Montrose καιBlack Sabbath.
Ο ήχος των Van Halen έγινε πιο σκληρός στο "Women and Children First" του1980, που σκαρφάλωσε στο # 6 τουBillboard, συνοδευόμενο από το σινγκλ "And the Cradle Will Rock...".[7] Μετά από μία ευρωπαϊκή περιοδεία το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο γιατην ηχογράφηση του "Fair Warning", του τέταρτου συνεχόμενου πολλαπλά πλατινένιου δίσκου τους, παρά το γεγονός ότι κανένα από τα τέσσερα σινγκλτουδεν μπήκε στο Hot-100 τωναμερικάνικων τσαρτ.[8]
Ο Έντι Βαν Χέηλεν το 1977
Ακολούθησε το "Diver Down" του1982που έφθασε στο # 3 και περιείχε τη διασκευή στο "(Oh) Pretty Woman" τουΡόι Όρμπισονπου έφθασε στο # 12 και το "Dancing in the Street" των Martha & the Vandellas που σκαρφάλωσε στο Top-40.[9] Κατά την περιοδεία γιατην προώθηση του άλμπουμ, τις εμφανίσεις τους άνοιγαν οι G-Force τουΓκάρι Μουρ, ενώ τονΟκτώβριοοι Van Halen έπαιξαν ζωντανά μαζί με τους Rolling Stones.
Στις αρχές του1983, περιόδευσαν στηΛατινική Αμερικήκαι λίγους μήνες αργότερα εμφανίστηκαν σαν πρώτο όνομα στο "US Festival" μαζί με τους Motley Crue, Ozzy Osbourne, Judas Priest, Scorpions, κ.α., μπροστά σε σχεδόν μισό εκατομμύριο θεατές.[10]ΤονΙανουάριοτου1984, οι Van Halen κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "1984" που ανέβηκε στο # 2 των τσαρτστην πατρίδα του συγκροτήματος και περιείχε την # 1 επιτυχία "Jump", όπως καιτα ιδιαίτερα επιτυχημένα σινγκλ "Hot For Teacher", "I'll Wait" και "Panama".[11]Το άλμπουμ έχει βραβευθεί ως διαμαντένιο ενώ το σινγκλ του "Jump" έγινε χρυσό.[12]Το συγκρότημα περιόδευσε στις Ηνωμένες ΠολιτείεςκαιτονΑύγουστοτου1984 εμφανίστηκαν σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" του Ντόνινγκτον, μαζί με τους AC/DC, Motley CrueκαιAccept.[13]
Παρά την πολύ μεγάλη επιτυχία, οΡοθ αποφάσισε να αποχωρήσει γιανα ακολουθήσει προσωπική καριέρα, κυκλοφορώντας το άλμπουμ "Crazy From The Heat" μετην # 3 επιτυχία "California Girls". Οι Van Halen τον αντικατέστησαν μετονΣάμι Χάγκαρ.
Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος μετον Χάγκαρ στη σύνθεση του ήταν το "5150", τονΜάρτιοτου1986, το οποίο έγινε το πρώτο άλμπουμ των Van Halen που σκαρφάλωσε στην κορυφή τωναμερικάνικων τσαρτκαι βραβεύθηκε ως έξι φορές πλατινένιο, ενώ περιείχε τη μεγάλη επιτυχία "Why Can't This Be Love" που έφθασε στο # 3, όπως καιτα "Dreams" και "Love Walks In".[14]Την επόμενη χρονιά, ο Χάγκαρ κυκλοφόρησε το ομώνυμο άλμπουμ του, αφού δεσμευόταν στην "Geffen" σαν σόλο καλλιτέχνης για άλλον ένα δίσκο.
Το1988, οι Van Halen επέστρεψαν μετο "OU812", το οποίο σκαρφάλωσε στο # 1 της πατρίδας τους συνοδευόμενο από τις μεγάλες επιτυχίες "When It's Love" και "Finish What Ya Started". Κατά την περιοδεία γιατην προώθηση του δίσκου το συγκρότημα ήταν πρώτο όνομα τουαμερικανικού φεστιβάλ "Monsters of Rock" στο οποίο συμμετείχαν επίσης, οιScorpions, οιDokken, οιMetallicaκαιοι Kingdome Come.[15]
Ακολούθησε το πρώτο, ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο "Live: Right Here, Right Now" το1993,[17]με τους Van Halen να επιστρέφουν στηνΕυρώπη μετά από εννέα χρόνια, για μία περιοδεία μαζί με τους Little Angels, ενώ στηνΑμερική τις εμφανίσεις τους άνοιγε το προσωπικό σχήμα του Βινς Νιλ, τραγουδιστή τωνMotley Crue.
ΤονΑπρίλιοτου1995, ο Έντι Βαν Χέηλεν συνελήφθη σε αεροδρόμιο όταν στις αποσκευές του είχε όπλο, αλλά δεν έγινε μήνυση και αφέθηκε ελεύθερος. Στις αρχές της χρονιάς, οι Van Halen είχαν κυκλοφορήσει τον δίσκο "Balance" και κατά την περιοδεία του άλμπουμ άνοιγαν τις ευρωπαϊκές εμφανίσεις τωνBon Jovi. Μετά την επιστροφή του συγκροτήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Χάγκαρ από τη σύνθεση των Van Halen.[18]
Το μικρόφωνο ανέλαβε ο πρώην τραγουδιστής των Extreme, Γκάρι Τσερόουν καιτο συγκρότημα κυκλοφόρησε το "Van Halen III", το πρώτο άλμπουμ τους πουδεν έγινε πλατινένιο.[19]Ηβρετανική περιοδεία τους αναβλήθηκε λόγω τραυματισμού τουΆλεξ Βαν Χέηλεν, αλλά οι εμφανίσεις τους στην υπόλοιπη Ευρώπη πραγματοποιήθηκαν με τους Deadline σαν support συγκρότημα.
Στις αρχές του2000 ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Τσερόουν, ενώ λίγους μήνες αργότερα έγινε γνωστό ότι οΈντι Βαν Χέηλεν έπασχε από καρκίνοστηγλώσσα, αρρώστια η οποία εξαλείφθηκε μετά από σειρά επεμβάσεων.
Στα τέλη του2003 ανακοινώθηκε η επιστροφή τουΣάμι Χάγκαρ ως τραγουδιστή των Van Halen καιη κυκλοφορία της συλλογής "The Best of Both Worlds" με τρία νέα κομμάτια.[20] Ακολούθησε μία πολύ μεγάλη περιοδεία, η οποία ξεκίνησε στις 11 Ιουνίου2004 από το Γκρίνσμπορο της Βόρειας Καρολίνας, ενώ η συλλογή ανέβηκε στη δεύτερη θέση τουBillboard πουλώντας πάνω από 138.000 αντίτυπα στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας της, γιανα λάβει πλατινένια βράβευση δύο μήνες αργότερα.
ΤονΑπρίλιοτου2005, οι Χάγκαρ και Άντονι περιόδευσαν στοΜεξικόκαι λίγους μήνες αργότερα, ο μπασίστας αποχώρησε οριστικά από τους Van Halen. Ο αντικαταστάτης του ανακοινώθηκε τονΟκτώβριοτου2006και ήταν ο 15χρονος γιος του Έντι Βαν Χέηλεν, Βόλφγκανγκ Βαν Χέηλεν.[21]
ΤονΙανουάριοτου2007, οι Van Halen εντάχθηκαν στοRock and Roll Hall of Fame,[22] ενώ στο μικρόφωνο του συγκροτήματος επέστρεψε ο Ντέιβιντ ΛιΡοθκαι περιόδευσαν στηΒόρεια Αμερική, για μία περιοδεία η οποία ολοκληρώθηκε τονΙούνιοτου2008, μετά από μία διακοπή για προσωπικούς λόγους του κιθαρίστα του συγκροτήματος.
Στις αρχές του2011, οι Van Halen επέστρεψαν στο στούντιο γιατην ηχογράφηση του πρώτου τους στούντιο δίσκου μετά το1998. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 7 Φεβρουαρίου2012με τίτλο "A Different Kind of Truth", σκαρφαλώνοντας στη δεύτερη θέση τωναμερικάνικων τσαρτ.[23]Το σινγκλ του δίσκου ήταν το "Tattoo", το οποίο έγινε το πρώτο σινγκλτων Van Halen που μπήκε στο Hot-100 μετά το1995.
Λίγους μήνες αργότερα, ο Έντι Βαν Χέηλεν διαγνώστηκε με εκκολπωματίτιδα και αναγκάστηκε ναμπειστο χειρουργείο αναβάλλοντας τηνιαπωνική περιοδεία του συγκροτήματος.[24]
ΤονΑπρίλιοτου2013, το συγκρότημα εμφανίστηκε για πρώτη φορά εκτός Αμερικής, μετονΡοθστο μικρόφωνο, μετά το1984, παίζοντας στο "Stone Festival" τουΣίδνεϊ.[25] Δύο χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησαν τον πρώτο, ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο τους μετονΡοθστα φωνητικά, με τίτλο "Tokyo Dome Live in Concert", το οποίο σκαρφάλωσε στοαμερικάνικο Top-20.[26]
.jpg)
