Είναι κτισμένος στην κορυφή δύο λόφων. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα αποτελεί το ρολόι του σχολείου που διακρίνεται απ’ ολόκληρη τηνεπαρχία Μαλεβιζίου. Οι κάτοικοι ασχολούνται μετη γεωργία και παράγουν σταφίδα και κρασί.
Η αρχαιότερη ονομασία του ήταν Ραύκοςκαι ταυτίζεται μετην αρχαία πολιτεία, που ήκμασε τη μινωική και ρωμαϊκή εποχή στην περιοχή του σημερινού χωριού. Τα τυχαία ευρήματα τα οποία ευρίσκονται στοΑρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου , μεταξύ αυτών επιγραφές και νομίσματα, χρονολογούνται από το 1900 π.Χ. Στις αρχές του 20ού αιώνα βρέθηκαν στον Άγιο Μύρωνα μινωικές σφραγίδες και αγγείο της υστερομινωϊκής εποχής. Το 1941 ανακαλύφθηκε θαλαμοειδής τάφος της υστερομινωϊκής εποχής ΙΙΙΑ, με 4 σαρκοφάγους και κεραμεική. Το 1966 στη θέση Βρύση, όπου βρισκόταν σημαντικό μινωικό νεκροταφείο, ανακαλύφθηκαν σαρκοφάγοιτων νεοανακτορικών χρόνων με αποτέλεσμα να ανασκαφεί από τον Στυλιανό Αλεξίου καιτην Αγγελική Λεμπέση. Οι ταφές γίνονταν σε πίθους καισε ελλειψοειδείς ή λουτηροειδείς σαρκοφάγους. Με βάση την κεραμεική, το νεκροταφείο χρονολογήθηκε από στην ύστερη προανακτορική και πρώιμη παλαιοανακτορική περίοδο, ενώ χρησιμοποιήθηκε καιστην νεοανακτορική περίοδο.[2]
Ο Άγιος Μύρωνας πήρε το όνομά του από τον Άγιο Μύρωνα (έζησε μεταξύ 250 - 350) που γεννήθηκε στην αρχαία Ραύκο και ήταν επίσκοπος Κρήτης στον επισκοπικό θρόνο της Γόρτυνας στο τέλος του 4ου αιώνα.
Η πρώτη μνεία γιατο χωριό γίνεται σε συμβόλαιο προς τιμήν του Αγίου Μύρωνα, το1281. Στη απογραφή τουΚαστροφύλακα , το 1583, (Κ102) το χωριό αναφέρεται Samiroκαιμε 254 κατοίκους.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Άγιος Μύρωνας έγινε το κέντρο της αντίστασης κατά των Οθωμανών. Πολλοί Αγιομυργιανοί συμμετείχαν στοΜακεδονικό Αγώνα (1904-1908) με οπλαρχηγό το Γιάννη Μακράκη, καθώς καιστηνΕπανάσταση του Θερίσουστο πλευρό τουΕλευθέριου Βενιζέλου, αλλά και στους Βαλκανικούς Αγώνες του 1912 – 1913. Τέσσερις κάτοικοι βρήκαν το θάνατο ηρωικά, στο έπος του1940. Στα χρόνια της κατοχής η σύσσωμη η κωμόπολη συμμετείχε στην αντίσταση.
Το1856το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από σεισμό. Ξαναχτίστηκε έπειτα και σήμερα αποτελεί ένα από ταπιο εντυπωσιακά χωριά της περιοχής.
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 στο ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Το 1997 και μέχρι το 2010 μετοΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 (σχέδιο Καποδίστριας) ορίστηκε έδρα του δήμου Γοργολαΐνη.[3] Σύμφωνα μετοσχέδιο Καλλικράτηςκαιτην τροποποίησή τουΚλεισθένης Ι αποτελεί κοινότητα[4]που υπάγεται στηδημοτική ενότητα Γοργολαΐνητου Δήμου Ηρακλείου ενώ σύμφωνα τηναπογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 612 κατοίκους[5]. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτική ημιορεινή με έκταση 11,669 χμ² (2011).[6]
Σε περίοπτη θέση βρίσκεται οκαθεδρικός ναόςτουΑγίου Μύρωνος, ο οποίος έδωσε καιτο όνομά τουστο χωριό. Μέσα στο ναό βρίσκεται ο τάφος του Αγίου όπως καιτα λείψανά του μέσα σε πολυτελή λειψανοθήκη. Στα δυτικά και κάτω από το ναό βρίσκεται η σκήτη όπου μόνασε ο Άγιος, η οποία μετατράπηκε σε παρεκκλήσι. Στις 8 Αυγούστου , ημέρα εορτασμού του Αγίου, γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Ανάμεσα στα άλλα, στο χωριό υπάρχει Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο, αστυνομικό τμήμα, ταχυδρομείο και περιφερειακό ιατρείο, το οποίο υπάγεται στο Κέντρο Υγείας Αγίας Βαρβάρας.
