Η Μπέρστιν ξεκίνησε την καριέρα της στο χώρο του θεάτρου κατά τα τέλη της δεκαετίας του '50 κι έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση το 1964 στην ταινία τουΒιντσέντε ΜινέλιΜερικοί το προτιμούν...ντούμπλεξ (Goodbye Charlie). Έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα το 1971 μετά τη συμμετοχή της στην ταινία τουΠίτερ ΜπογκντάνοβιτςΗ τελευταία παράσταση (The Last Picture Show). Ο ρόλος της Λόις Φάροου, μητέρας της Σίμπιλ Σέπερντστην ταινία της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα γιαΌσκαρ. Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στην ταινία τουΓουίλιαμ ΦρίντκινΟ εξορκιστής (The Exorcist, 1973)που της χάρισε υποψηφιότητα γιαΌσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλουκαι βραβεύτηκε μετο αγαλματίδιο ένα χρόνο αργότερα γιατην ερμηνεία της στην ταινία τουΜάρτιν ΣκορσέζεΗ Αλίκη δεν μένει πια εδώ (Alice Doesn't Live Here Anymore, 1974).
Το 1975 εμφανίστηκε στοΜπρόντγουεϊστην κωμωδία του Μπέρναρντ Μπλέιντ Same Time, Next Yearμια ερμηνεία που της χάρισε Βραβείο Τόνυκαιτο 1978 επανέλαβε το ρόλο που είχε ερμηνεύσει στο θέατρο στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου με τίτλο Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα. Η ηθοποιός προτάθηκε για άλλη μια φορά για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, αλλά έχασε από τηνΤζέιν Φόντα.
Η Μπέρστιν συνέχισε τόσο τις κινηματογραφικές όσο και τις θεατρικές της εμφανίσεις κατά τις επόμενες δεκαετίες κι έλαβε ακόμη δυο υποψηφιότητες για όσκαρ, με τελευταία εκείνη γιατην ταινία τουΝτάρεν ΑρονόφσκιΡέκβιεμ για ένα όνειρο (Requiem for a Dream, 2000).
Η Μπέρστιν γεννήθηκε στοΝτιτρόιττουΜίτσιγκαντο1932, οι γονείς της Κορέιν Μαρί καιΤζον Όστιν Τζιλόουλι ήταν ιρλανδικής, γαλλικής, ολλανδικής και καναδικής καταγωγής. [13][14] Ήταν καθολική, αλλά αργότερα ασπάστηκε τοσουφισμό[15][16].
Η Μπέρστιν έκανε το ντεμπούτο της στοΜπρόντγουεϊτο 1957. Από τις αρχές έως καιτα μέσα της δεκαετίας του 1960, εμφανιζόταν στην αμερικανική σαπουνόπερα The Doctors. Έπειτα συνέχισε την πορεία της στο χώρο της τηλεόρασης συμμετέχοντας τόσο σε τηλεοπτικές σειρές, όσο καισε τηλεταινίες, ενώ παράλληλα έκανε καιτην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία τουΒιντσέντε Μινέλι 'Μερικοί το προτιμούν...ντούμπλεξ. Το 1967 γράφτηκε στη σχολή τουΛι Στράσμπεργκ Actor's Studio, όπου διδάχτηκε την Μέθοδο Υποκριτικής Στανισλάφσκι. Μέχρι καιτο 1970, πιστωνόταν ως Έλεν ΜακΡέι σε όλες σχεδόν τις ταινίες και τηλεοπτικές της εμφανίσεις[17].
Το 1977, αποτέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής στο 27οΔιεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου κάτι που επανέλαβε καιτο 1988. Ένα χρόνο αργότερα συμπρωταγωνίστησε μετηΜελίνα Μερκούρηστην ταινία τουΖυλ ΝτασένΚραυγή γυναικών (A Dream of Passion)κι έλαβε την τέταρτη της υποψηφιότητα για όσκαρ, γιατην κινηματογραφική μεταφορά τουSame Time, Next Year. Το 1980 έλαβε την πέμπτη της υποψηφιότητα γιαΌσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλουγιατην ταινία Resurrection.
Το 1986, πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική κωμωδία καταστάσεων με τίτλο The Ellen Burstyn Show, ενώ η εμφάνισή της στην ταίνια Ρέκβιεμ για ένα όνειροτο 2000 της εξασφάλισε την έκτη και τελευταία υποψηφιότητα για όσκαρ. Από το 2000 έως το 2002, η ηθοποιός εμφανίστηκε στην τηλεοπτική δραματική σειρά That's Life. Το 2006, η Μπέρστιν συνεργάστηκε γιαμια ακόμη φορά μετονΝτάρεν Αρονόφσκι, αναλαμβάνοντας ένα μικρό ρόλο στην ταινία Η πηγή της ζωής (The Fountain), ενώ το 2008 ανέλαβε το ρόλο της Μπάρμπαρα Μπους, πρώην πρώτης κυρίας των Ηνωμένων Πολιτειώνστην αμφιλεγόμενη ταινία τουΌλιβερ ΣτόουνW.
Η Μπέρστιν πέρα από την πλούσια κινηματογραφική καριέρα, χαίρει και αξιόλογης πορείας στο θέατρο, η οποία εκτός από τοΒραβείο ΤόνυγιατοΚάθε χρόνο, τέτοια μέρα συμπεριλαμβάνει ρόλους τόσο εντός, όσο κι εκτός τουΜπρόντγουεϊ.
Έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ στο θεατρικό τουΣαμ Λόκι Fair Gameκι επέστρεψε το 1975 μετοΚάθε χρόνο, τέτοια μέρα, το 1982 μετο84 Charing Cross Roadτου Τζέιμς Ρουζ Έβανς, το 1989 μετοShirley Valentineτου Γουίλιαμ Ράσελ, το 1992 μετοShimada της Τζιλ Σίρερ (στο πλευρό τουΜπεν Γκαζάρα), το 1995 μετοSacrilege της Ντάιαν Σάφερ καιτο 2002 μετο Oldest Living Confederate Widow Tells All του Μάρτιν Τάχσε.
Το 1990 της απένειμαν το βραβείο Σάρα Σίντονςγιατη δουλειά της σε θέατρο του Σικάγου.
Η ηθοποιός υπήρξε παντρεμένη τρεις φορές. Ο πρώτος της γάμος μετονΜπιλ Αλεξάντερ κράτησε 7 χρόνια (από το 1950 μέχρι καιτο 1957). Τη χρονιά που έκανε το ντεμπούτο της στοΜπρόντγουεϊ παντρεύτηκε τονΠολ Ρόμπερτς μετον οποίο υιοθέτησε ένα αγόρι το 1962, αλλά το ζευγάρι χώρισε την ίδια χρονιά[18].
Το 1964 παντρεύτηκε τον ηθοποιό Νιλ Μπέρστιν, αλλά η σύζευξή τους ήταν θυελλώδης καθώς ο Μπέρστιν έπασχε από σχιζοφρένεια. Ο Μπέρστιν είχε έντονα ξεσπάσματα βίας και κάποια στιγμή την εγκατέλειψε. Όταν επέστρεψε στη ζωή της το 1972, η Μπέρστιν τον απέρριψε καιτου ζήτησε διαζύγιο, το οποίο εκδόθηκε το 1972. Σύμφωνα μετηναυτοβιογραφία της ηθοποιού, ο Μπέρστιν την παρακολουθούσε για έξι χρόνια μετά το διαζύγιο και κάποια στιγμή μπήκε στο διαμέρισμά της καιτην βίασε[19]. Η Μπέρστιν δεν κατέθεσε όμως μήνυση. Ο Μπέρστιν αυτοκτόνησε την ίδια χρονιά, την περίοδο πουη Μπέρστιν ήταν υποψήφια γιατοΚάθε χρόνο, τέτοια μέρα. Οι συγγενείς του πρώην της συζύγου της έστειλαν μήνυμα στο οποίο αναγραφόταν: Συγχαρητήρια κέρδισες κι άλλο όσκαρ, οΝιλ είναι νεκρός[20].
