(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Εξαρχάτο της Ραβέννας - Βικιπαίδεια Μετάβαση σしぐまτたうοおみくろん περιεχόμενο

Εξαρχάτο της Ραβέννας

Από τたうηいーた Βικιπαίδεια, τたうηいーたνにゅー ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Έξαρχος της Ραβέννας)
Εξαρχάτο της Ραβέννας
584–751
ΧώραΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Διοικητική υπαγωγήΒυζαντινή Αυτοκρατορία
ΠρωτεύουσαByzantine Ravenna
Γλώσσεςλατινική γλώσσα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (πぱい • σしぐま • εいぷしろん )

Τたうοおみくろん Εξαρχάτο της Ραβέννας ήταν διοικητική διαίρεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σしぐまτたうηいーたνにゅー Ιταλική χερσόνησο από τたうοおみくろん 568 έως κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん 751 όταν οおみくろん τελευταίος έξαρχος δολοφονήθηκε από τους Λομβαρδούς.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διαίρεση τたうοおみくろんυうぷしろん Εξαρχάτου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τたうοおみくろん Εξαρχάτο οργανώθηκε από τたうοおみくろんνにゅー αυτοκράτορα Μαυρίκιο,[1] οおみくろん οποίος συνένωσε τις προηγούμενες επαρχίες σしぐまεいぷしろん μみゅーιいおたαあるふぁ. Διοικητικά χωριζόταν σしぐまεいぷしろん υποδιαιρέσεις, τたうαあるふぁ δουκάτα[2] (δηλαδή Δουκάτο της Ρώμης, Δουκάτο της Βενετίας, Δουκάτο της Καλαβρίας, Δουκάτο της Νεαπόλεως, Δουκάτο της Περουσίας (Περούτζιας), Δουκάτο της Πενταπόλεως, Δουκάτο της Λευκανίας, Δουκάτο τたうοおみくろんυうぷしろん Συρρέντου (Σορέντο) κかっぱλらむだπぱい.), αποτελείτο δηλαδή κυρίως από τις παράκτιες περιοχές της ιταλικής χερσονήσου, δεδομένου ότι οおみくろんιいおた Λομβαρδοί είχαν κατακτήσει σχεδόν όλη τたうηいーたνにゅー ενδοχώρα.

Οおみくろん πολιτικός κかっぱαあるふぁιいおた στρατιωτικός ηγέτης αυτών τたうωおめがνにゅー αυτοκρατορικών κτήσεων, ήταν οおみくろん Έξαρχος, οおみくろん εκπρόσωπος σしぐまτたうηいーたνにゅー Ραβέννα τたうοおみくろんυうぷしろん αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης[3].

Γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ηいーた γύρω περιοχή εκτεινόταν από τたうοおみくろんνにゅー ποταμό Πάδο, οおみくろん οποίος ήταν τたうοおみくろん όριο μみゅーεいぷしろん τたうηいーた Βενετία σしぐまτたうοおみくろん βορρά, μέχρι τたうηいーたνにゅー Πεντάπολη σしぐまτたうοおみくろん Αρίμινον (Ρίμινι) σしぐまτたうοおみくろんνにゅー νότο, κατά μήκος της Αδριατικής ακτής κかっぱαあるふぁιいおた έφτανε μέχρι πόλεις μακριά από τたうηいーたνにゅー ακτή, όπως τたうοおみくろん Φόρλιον (Φόρλι). Όλο αυτό τたうοおみくろん έδαφος βρίσκεται σしぐまτたうηいーたνにゅー ανατολική πλευρά τたうωおめがνにゅー Απεννίνων, ήταν υπό τたうηいーたνにゅー άμεση διοίκηση τたうοおみくろんυうぷしろん εξάρχου κかっぱαあるふぁιいおた αποτέλεσαν τたうηいーたνにゅー Εξαρχία μみゅーεいぷしろん τたうηいーた στενή έννοια. Οおみくろんιいおた γύρω περιοχές κυβερνούνταν από δούκες κかっぱαあるふぁιいおた στρατιωτικούς διοικητές (magistri militium), λιγότερο ή περισσότερο εξαρτημένους από τたうηいーたνにゅー εξουσία τたうοおみくろんυうぷしろん. Γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー Κωνσταντινούπολη, ηいーた Εξαρχία αποτελούσε τたうηいーたνにゅー επαρχία της Ιταλίας.

Τたうοおみくろん Εξαρχάτο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τたうοおみくろん Εξαρχάτο της Ραβέννας δでるたεいぷしろんνにゅー ήταν ηいーた μοναδική βυζαντινή επαρχία σしぐまτたうηいーたνにゅー Ιταλία. Ηいーた βυζαντινή Σικελία αποτέλεσε ξεχωριστή επαρχία, ενώ ηいーた Κορσική κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Σαρδηνία, ενώ παρέμεναν βυζαντινές, ανήκαν σしぐまτたうηいーたνにゅー Εξαρχάτο της Αφρικής.

Οおみくろんιいおた Λομβαρδοί είχαν πρωτεύουσά τους τたうηいーたνにゅー Παβία κかっぱαあるふぁιいおた ήλεγχαν τたうηいーた μεγάλη κοιλάδα τたうοおみくろんυうぷしろん Πάδου. Επεκτάθηκαν κかっぱαあるふぁιいおた προς νότον κかっぱαあるふぁιいおた ίδρυσαν λομβαρδικά δουκάτα σしぐまτたうοおみくろん Σπολέτιον (Σπολέτο) κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうοおみくろん Βενεβέντον (Μπενεβέντο). Οおみくろんιいおた Λομβαρδοί ήλεγχαν τたうοおみくろん εσωτερικό, ενώ οおみくろんιいおた Βυζαντινοί διοικητές ήλεγχαν περισσότερο ή λιγότερο τις ακτές.

Σιγά σιγά οおみくろん έξαρχος σしぐまτたうηいーたνにゅー Ιταλία χάνει πολλά εδάφη από τους Λομβαρδούς, αあるふぁνにゅー κかっぱαあるふぁιいおた τυπικά περιοχές όπως ηいーた Λιγυρία (εντελώς χαμένη τたうοおみくろん 640 από τους Λομβαρδούς[4]), ή Νεάπολη κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Καλαβρία (κατακτήθηκαν από τたうοおみくろん λομβαρδικό δουκάτο τたうοおみくろんυうぷしろん Βενεβέντου[5]) παρέμεναν υπό τたうηいーた διοίκησή τたうοおみくろんυうぷしろん. Σしぐまτたうηいーた Ρώμη οおみくろん Πάπας ήταν οおみくろん πραγματικός κύριος.

Σしぐまτたうοおみくろん τέλος τたうοおみくろん 740, ηいーた Εξαρχία αποτελείται από τたうηいーたνにゅー Ιστρία, τたうηいーた Βενετία, τたうηいーたνにゅー Φερράρα, τたうηいーた Ραβέννα, τたうηいーたνにゅー Πεντάπολη, κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー Περουσία. Οおみくろんιいおた Λομβαρδοί τελικά κατέλαβαν κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた Ραβέννα τたうοおみくろん 751, ενώ οおみくろん πάπας αποτινάσσει τたうηいーたνにゅー βυζαντινή κυριαρχία κατά τたうηいーたνにゅー κρίση της Εικονομαχίας.

Ηいーた βυζαντινή κυριαρχία είχε απόλυτη εξάρτηση από τις σχέσεις μεταξύ τたうοおみくろんυうぷしろん Πάπα κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん Εξάρχου. Οおみくろん παπισμός θしーたαあるふぁ μπορούσε νにゅーαあるふぁ επωφεληθεί από τたうηいーたνにゅー τοπική δυσαρέσκεια. Ηいーた παλιά ρωμαϊκή συγκλητική αριστοκρατία δυσφορούσε υπό τたうηいーたνにゅー διοίκηση ενός εξάρχου, οおみくろん οποίος από πολλούς θεωρούνταν ένας ενοχλητικός ξένος. Έτσι, οおみくろん έξαρχος αντιμετώπιζε εξωτερικές κかっぱαあるふぁιいおた εσωτερικές απειλές πぱいοおみくろんυうぷしろん παρεμπόδιζαν πολύ τたうηいーたνにゅー πραγματική πρόοδο κかっぱαあるふぁιいおた ανάπτυξη.

Σしぐまτたうηいーたνにゅー εσωτερική ιστορία τたうοおみくろんυうぷしろん, τたうοおみくろん Εξαρχάτο υπόκειται στις επιδράσεις τたうοおみくろんυうぷしろん κατακερματισμού πぱいοおみくろんυうぷしろん οδηγεί σしぐまτたうηいーたνにゅー υποδιαίρεση της κυριαρχίας κかっぱαあるふぁιいおた της δημιουργίας της φεουδαρχίας σしぐまεいぷしろん όλη τたうηいーたνにゅー Ευρώπη. Βήμα προς βήμα, κかっぱαあるふぁιいおた παρά τις προσπάθειες τたうωおめがνにゅー αυτοκρατόρων σしぐまτたうηいーたνにゅー Κωνσταντινούπολη, οおみくろんιいおた μεγάλοι αυτοκρατορικοί αξιωματούχοι έγιναν τοπικοί γαιοκτήμονες, κかっぱαあるふぁιいおた νέες συμμαχίες είχαν παρεισφρήσει σしぐまτたうηいーた σφαίρα της αυτοκρατορικής διοίκησης. Εいぷしろんνにゅー τたうωおめが μεταξύ, ηいーた ανάγκη υπεράσπισης τたうωおめがνにゅー αυτοκρατορικών εδαφών ενάντια στους Λομβαρδούς οδήγησε σしぐまτたうοおみくろん σχηματισμό τοπικών πολιτοφυλακών, οおみくろんιいおた οποίες αρχικά προσκολλήθηκαν στις αυτοκρατορικές μονάδες, αλλά σταδιακά απέκτησαν τたうηいーたνにゅー ανεξαρτησία της, καθώς είχαν συγκροτηθεί μみゅーεいぷしろん αποκλειστικά τοπικά κριτήρια. Αυτές οおみくろんιいおた ένοπλες ομάδες αποτέλεσαν τους πρόδρομους τたうωおめがνにゅー ελεύθερων ενόπλων δημοτών τたうωおめがνにゅー ιταλικών πόλεων τたうοおみくろんυうぷしろん Μεσαίωνα. Άλλες πόλεις της Εξαρχίας οργανώθηκαν μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー ίδιο τρόπο.

Τέλος τたうοおみくろんυうぷしろん Εξαρχάτου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τたうοおみくろんνにゅー 6οおみくろん κかっぱαあるふぁιいおた 7οおみくろん αιώνα, ηいーた αυξανόμενη απειλή από τους Λομβαρδούς κかっぱαあるふぁιいおた Φράγκους, κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん διαχωρισμός της χριστιανοσύνης σしぐまεいぷしろん ανατολική κかっぱαあるふぁιいおた δυτική πぱいοおみくろんυうぷしろん προκλήθηκε από τたうηいーたνにゅー εικονομαχία κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー οξεία αντιπαλότητα μεταξύ τたうοおみくろんυうぷしろん πάπα κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, έκανε τたうηいーた θέση τたうοおみくろんυうぷしろん εξάρχου όλο κかっぱαあるふぁιいおた περισσότερο αδύναμη[6].

Ηいーた Ραβέννα παρέμεινε ηいーた έδρα τたうοおみくろんυうぷしろん έξαρχου μέχρι τたうηいーたνにゅー εξέγερση τたうοおみくろんυうぷしろん 727 κατά της εικονομαχίας. Οおみくろん Ευτύχιος, οおみくろん τελευταίος έξαρχος Ραβέννας, σκοτώθηκε από τους Λομβαρδούς τたうοおみくろん 751[7]. Ηいーた Εξαρχία αναδιοργανώθηκε ως Κατεπανίκιο της Ιταλίας μみゅーεいぷしろん έδρα τたうηいーた Βάριδα (Μπάρι).

Όταν τたうοおみくろん 756 οおみくろんιいおた Φράγκοι επιτέθηκαν στους Λομβαρδούς, οおみくろん Πάπας Στέφανος Β΄ διεκδίκησε τたうηいーたνにゅー Εξαρχία. Οおみくろん σύμμαχός τたうοおみくろんυうぷしろん Πιπίνος οおみくろん Βραχύς, οおみくろん βασιλιάς τたうωおめがνにゅー Φράγκων, δώρισε τις κατακτημένες περιοχές της Εξαρχίας σしぐまτたうοおみくろんνにゅー πάπα τたうοおみくろん 756[8]. Από τたうηいーたνにゅー δωρεά αυτή, ηいーた οποία επιβεβαιώθηκε από τたうοおみくろん γがんまιいおたοおみくろん τたうοおみくろんυうぷしろん Καρλομάγνο τたうοおみくろん 774, άρχισε ηいーた κοσμική εξουσία τたうωおめがνにゅー παπών επί της λεγομένης Κληρονομιάς τたうοおみくろんυうぷしろん Αγίου Πέτρου Patrimonium Sancti Petri[9].

Έτσι, τたう Εξαρχάτο εξαφανίστηκε, κかっぱαあるふぁιいおた τたうαあるふぁ μικρά υπολείμματα τたうωおめがνにゅー αυτοκρατορικών κτήσεων σしぐまτたうηいーたνにゅー ηπειρωτική χώρα, της Νάπολης κかっぱαあるふぁιいおた της Καλαβρίας, πέρασαν υπό τたうηいーたνにゅー εξουσία τたうοおみくろんυうぷしろん κατεπάνω της Ιταλίας. Όταν ηいーた Σικελία κατακτήθηκε από τους Άραβες τたうοおみくろんνにゅー 9οおみくろん αιώνα, τたうαあるふぁ εναπομείναντα εδάφη αναδιαρθρώθηκαν ως τたうαあるふぁ Θέματα Καλαβρίας κかっぱαあるふぁιいおた Λογγοβαρδίας, ενώ ηいーた Ιστρία προσαρτήθηκε σしぐまτたうοおみくろん Θέμα Δαλματίας.

Έξαρχοι Ραβέννης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Antonio Carile, Materiali di storia bizantina, Bologna, Lo Scarabeo, 1994
  2. ↑ Ravegnani 2004, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 82-83.
  3. ↑ Ravegnani 2004, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 81-82
  4. ↑ Fredegar, IV, 71
  5. ↑ Ravegnani 2004, σしぐま. 118
  6. ↑ Ravegnani 2004, σしぐま. 120
  7. ↑ Ravegnani 2004, σしぐま. 135
  8. ↑ Ravegnani 2004, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 137-138
  9. ↑ Ravegnani 2004, σしぐま. 138
  10. ↑ 10,0 10,1 STORIA DELL’ESARCATO D'ITALIA
  11. ↑ «Pelagii Papae ΙいおたΙいおた Epistolae», σしぐまτたうοおみくろん JP Migne (εいぷしろんπぱいιいおたμみゅー), Patrologia Latina, Parisii 1878 72, coll.700-760 (Επιστολή 1)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Παύλος οおみくろん Διάκονος. «Book 2: ch. 26-27». Historia Langobardorum: Paul the Deacon's History of the Lombards. trans. from Latin by William Dudley Foulke. University of Pennsylvania. 
  • Borri, Francesco (July–December 2005). «Duces e magistri militum nell’Italia esarcale (VI-VIII secolo)» (PDF). Estratto da Reti Medievali Rivista (Firenze University Press) VI (2). ISSN 1593-2214. Αρχειοθετήθηκε από τたうοおみくろん πρωτότυπο στις 2008-05-18. https://web.archive.org/web/20080518163814/http://www.storia.unifi.it/_RM/rivista/saggi/Borri.htm. Ανακτήθηκε στις 2008-05-21. 
  • Brown, T. S. (1991). «Byzantine Italy c.680 - c.876». Σしぐまτたうοおみくろん: Rosamond McKitterick. The New Cambridge Medieval History: II. c. 700 - c. 900. Cambridge University Press. ISBN 0-521-36292-X. 
  • Diehl, Charles (1972). Etudes sur l'Administration Byzantine dans l'Exarchat de Ravenne (568-751). Research & Source Works Series Byzantine Series No. 39. New York: Burt Franklin. ASIN B000ITU5NA. 
  • Hallenbeck, Jan T. (1982). «Pavia and Rome: The Lombard Monarchy and the Papacy in the Eighth Century». Transactions of the American Philosophical Society 72 (4): 1–186. doi:10.2307/1006429. ISBN 0-87169-724-6. 
  • Hartmann, Ludo M. (Ιουνίου 1971). Untersuchungen zur Geschichte der byzantinischen Verwaltung in Italien (540-750). Research & Source Works Series No. 86. New York: Burt Franklin. ISBN 978-0-8337-1584-5. 
  • Hodgkin, Thomas. 553-600 The Lombard Invasion. Italy and Her Invaders, Vol. 5, Book VI (Replica έκδοση). Boston: Elibron Classics. 
  • John of Biclaro. Chronicle. 
  • Norwich, John Julius (1993). A History of Venice (Ιστορία της Βενετίας - μετάφρ. Δでるたηいーたμみゅー. Παπαγεωργίου). Αθήνα: Φόρμιγξ. 
  • Ravegnani, Giorgio (2004). I bizantini in Italia. Bologna: Il Mulino. ISBN 978-8-81509-690-6. 
  • Ravegnani, Giorgio (2006). Bisanzio e Venezia. Bologna: Il Mulino. ISBN 978-8-81510-926-2. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん θέμα Exarchate of Ravenna σしぐまτたうοおみくろん Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εξαρχάτο_της_Ραβέννας&oldid=10613216"