Η ιστορία λαμβάνει χώρα από την άνοιξη του 1861 μέχρι την περίοδο της Ανασυγκρότησης στονΑμερικανικό Νότο. Η ταινία βραβεύτηκε με 8 βραβεία Όσκαρ, ένα ρεκόρ που διατήρησε για είκοσι χρόνια.[4]Το 1998 κατατάχθηκε τέταρτη στη λίστα τουΑμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφουμε τις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών, ανκαιτο 2007 μετακινήθηκε στην έκτη θέση.
Η παρακάτω περίληψη πλοκήςτου έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής.Μπορείτε ναεπεξεργαστείτε το λήμμα ώστε να περιλαμβάνει την πλήρη πλοκή του έργου (συμπεριλαμβανομένου του τέλους) ώστε να δίνει εγκυκλοπαιδική αξία στο λήμμα. Η Βικιπαίδεια δεν είναι κατάλογος πωλήσεων ή ενοικιάσεων βιβλίων ή ταινιών ώστε να περιλαμβάνει μόνο τις πληροφορίες από το οπισθόφυλλο ή τη συσκευασία ενός έργου.
Μέρος 1
Στις παραμονές τουΑμερικανικού Εμφυλίου Πολέμουτο 1861, ηΣκάρλετ Ο'Χάραζειστην Τάρα, την οικογενειακή φυτεία βαμβακιού στηΤζόρτζια, με τους γονείς της και τις δύο αδελφές της. η Σκάρλετ μαθαίνει ότι οΆσλεϊ Ουίλκς—τον οποίο κρυφά αγαπά—πρόκειται να παντρευτεί την εξαδέλφη του, Μέλανι Χάμιλτον, καιο αρραβώνας θα ανακοινωθεί την επόμενη μέρα σε ένα μπάρμπεκιου στο σπίτι των Ουίλκς, στην παρακείμενη φυτεία των Δώδεκα Βελανιδιών.
Στο πάρτυ στις Δώδεκα Βελανιδιές, η Σκάρλετ κρυφά φανερώνει τα αισθήματά της στον Άσλεϊ, αλλά αυτός την αποκρούει, απαντώντας ότι εκείνος καιη Μέλανι ταιριάζουν περισσότερο. Η Σκάρλετ εξοργίζεται όταν ανακαλύπτει ότι ένας άλλος προσκεκλημένος, οΡετ Μπάτλερ, έχει κρυφακούσει τη συνομιλία τους. Αφότου τον χαστουκίζει, εκείνος υπόσχεται ότι θα κρατήσει μυστικά όσα έγιναν. Το μπάρμπεκιου διακόπτεται από την κήρυξη πολέμου καιοι άντρες τρέχουν να καταταγούν. Καθώς η Σκάρλετ βλέπει τον Άσλεϊ να φιλά τη Μέλανι κατά τον αποχωρισμό, ο αδελφός της Μέλανι, Τσαρλς, της προτείνει γάμο. Ανκαιδεντον αγαπά, η Σκάρλετ συγκατατίθεται και παντρεύονται προτού φύγει γιατη μάχη.
Η Σκάρλετ χηρεύει όταν ο Τσαρλς πεθαίνει από πνευμονία και ιλαρά ενώ υπηρετούσε στον Στρατό της Συνομοσπονδίας. Η μητέρα της Σκάρλετ τη στέλνει στο σπίτι των Χάμιλτον στηνΑτλάνταγιανατην χαροποιήσει, ανκαιη δυναμική νταντά της Σκάρλετ, η Μάμι, λέει στη Σκάρλετ ότι γνωρίζει ότι πηγαίνει εκεί μόνο και μόνο γιανα περιμένει τον Άσλεϊ. Η Σκάρλετ, πουδενθα έπρεπε να πηγαίνει σε χοροεσπερίδες ενώ πενθεί,συμμετέχει σε ένα φιλανθρωπικό παζάρι στην Ατλάντα μαζί μετη Μέλανι όπου συναντά τονΡετ ξανά, που τώρα είναι ένας από αυτούς που σπάνε τον ναυτικό αποκλεισμό προς όφελος της Συνομοσπονδίας Γιορτάζοντας μια νίκη του Νότουκαιγιανα συγκεντρωθούν χρήματα γιατην ενίσχυση της πολεμικής προσπάθειας, οι άντρες παροτρύνονται να συμμετάσχουν σε δημοπρασία γιανα διαλέξουν την κυρία πουθα χορέψει μαζί τους. ΟΡετ κάνει μια εξωφρενικά μεγάλη προσφορά γιατη Σκάρλετ και, παρά τηνμη έγκριση των καλεσμένων, δέχεται να χορέψει μαζί του.
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο και βραβευμένο μεΠούλιτζερ μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελκαιη παραγωγή της έγινε από τονΝτέιβιντ Ο. Σέλζνικ, ο οποίος έδρασε καταλυτικά στην επιτυχία της ταινίας. Όμως η μεταφορά του μυθιστορήματος της Μίτσελ δεν αποτελούσε δημοφιλές εγχείρημα από την αρχή. Ο Λούι Μπι Μάγιερ της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer, είχε καταδικάσει από την πρώτη στιγμή τομυθιστόρημακαιδεν ήθελε να χρηματοδοτήσει την οπτικοποίησή του, ενώ την ίδια αρνητική στάση κράτησαν επίσης ο Πάντρο Μπέρμαν της RKOκαιο Ντέβιντ Ο. Σέλζνικ της Selznick International.
ΟΝτάριλ Ζάνουκ της 20th Century Fox διέθετε χαμηλό προϋπολογισμό γιατην ταινία, ενώ οΤζακ Γουόρνερ ήταν ο μοναδικός παραγωγός του Χόλυγουντ που ήθελε να αγοράσει τα δικαιώματα της ταινίας γιατο ανερχόμενο αστέρι του, τηνΜπέτι Ντέιβις. Η Ντέιβις όμως, πουδεν είχε προβλέψει την επιτυχία του βιβλίου καιδεν είχε εμπιστοσύνη στο κριτήριο του Γουόρνερ, ο οποίος από το 1932, πουτην προσέλαβε, της ανέθετε ρόλους σε αδιάφορες ταινίες, απέρριψε τον ρόλο. Ο Σέλζνικ άλλαξε γνώμη γιατο εγχείρημα όταν η συνεργάτιδά του Κέι Μπράουν τον παρότρυνε να αγοράσει τα δικαιώματα του μυθιστορήματος.
Ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου το 1936, ο Σέλζνικ αγόρασε τα δικαιώματα έναντι 50.000 δολαρίων.[5] Ακολούθησαν τρία χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων ο ανήσυχος παραγωγός, άλλαξε τρεις σκηνοθέτες, ισάριθμο περίπου αριθμό σεναριογράφων και ασχολήθηκε ενεργά μετην ανεύρεση των κατάλληλων ηθοποιών για τους κεντρικούς ρόλους.
Η νεοσύστατη εταιρία του Σέλζνικ δεν είχε στην κατοχή της κανέναν μεγάλο αστέρα της εποχής, κάτι πουτον ανάγκαζε να δανειστεί ηθοποιούς από άλλες εταιρίες. Σύμφωνα με δημοψήφισμα, το αμερικανικό κοινό ήθελε τον "Βασιλιά του Χόλυγουντ", Κλαρκ Γκέιμπλ, γιατο ρόλο τουΡετ Μπάτλερ, αλλά ο Γκέιμπλ ανήκε στο δυναμικό της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer. Ο Σέλζνικ δεν ήθελε να δανειστεί τίποτα από την εταιρία του πεθερού του, Λούι Μπι Μάγιερ. Η πρώτη του όμως επιλογή, οΓκάρι Κούπερ, απέρριψε τον ρόλο.[6]ΟΤζακ Γουόρνερ προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Σέλζνικ παραχωρώντας τουτηΜπέτι Ντέιβις, τονΈρολ ΦλινκαιτηνΟλίβια Ντε Χάβιλαντ, με αντάλλαγμα τα δικαιώματα της διανομής στις Η.Π.Α. Ο Σέλζνικ θεωρούσε ότι οΦλιν ήταν ακατάλληλος γιατον ρόλο και αποφάσισε να δανειστεί τονΚλαρκ Γκέιμπλ από την MGM, με αντάλλαγμα το 50% των κερδών της ταινίας.
Τον Φεβρουάριο του 1938, ηΛι ζήτησε να περάσει από ακρόαση γιατον ρόλο της Σκάρλετ. Όταν ο Μάιρον Σέλζνικ, που αντιπροσώπευε τονΛόρενς Ολίβιε, συναντήθηκε μετηΛι, κατάλαβε ότι διέθετε όλα τα χαρίσματα που απαιτούσε ο ρόλος. ΗΛι είχε συμβόλαιο μετον Άγγλο σκηνοθέτη Αλεξάντερ Κόρντα, μετον οποίο ο Σέλζνικ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις, που αφορούσαν τον δανεισμό της ΛιγιατοΌσα παίρνει ο άνεμος.[7]Ο Μάιρον κάλεσε τηΛικαιτον Ολίβιε στοσετ, όπου κινηματογραφούσαν την πυρκαγιά της Ατλάντα. Εκεί ανάμεσα στις φλόγες, ο Μάιρον προσφώνησε τηΛι, λέγοντας στον αδελφό του: «Έι ιδιοφυΐα! Σου παρουσιάζω τη Σκάρλετ Ο' Χάρα».Την επόμενη ημέρα, ηΛι διάβασε μια σκηνή γιατο Σέλζνικ, ο οποίος έγραψε στη σύζυγο του: «Από εκεί πουδεντο περίμενε κανείς, βρέθηκε η Σκάρλετ και είναι πάρα πολύ καλή». Οι επικρατέστερες γιατον ρόλο αυτή τη στιγμή είναι: η Πολέτ Γκοντάρ, ηΤζιν Άρθουρ, η Τζόαν Μπένετ καιη Βίβιαν Λι. Ο σκηνοθέτης, Τζορτζ Κιούκορ, εντυπωσιάστηκε από τη ζωντάνια της Λι, συμφώνησε μετο Σέλζνικ και λίγες μέρες αργότερα ο ρόλος ανατέθηκε στηΛι.[8]
Ο Σέλζνικ προσέλαβε τονΛέσλι Χάουαρντγιατον ρόλο του Άσλεϊ Γουίλκς καιτηνΟλίβια Ντε Χάβιλαντγιατον ρόλο της Μέλανι Χάμιλτον καιτα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1939.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν με σκηνοθέτη τον Τζορτζ Κιούκορ καιμε βάση το ατελές ακόμη σενάριο του Λέσλι Χάουαρντ,[9]το οποίο είχε πετσοκόψει και ξαναγράψει ο Σέλζνικ. Ο Κιούκορ σύντομα απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Βίκτορ Φλέμινγκ, μετον οποίο ηΛι καυγάδιζε συνεχώς. ΗΛικαιη Ολίβια Ντε Χάβιλαντ συναντιόνταν κρυφά μετον Κιούκορ γιανα τους δώσει συμβουλές πάνω στους ρόλους τους. Κάποια στιγμή ο Φλέμινγκ αποσύρθηκε λόγω υπερκόπωσης και αντικαταστάθηκε γιαδυο βδομάδες από τονΣαμΓουντ.[10]Ο διευθυντής φωτογραφίας Λι Γκαρμς αντικαταστάθηκε επίσης από τον Έρνεστ Χάλερ, μετά από ένα μήνα εργασίας. Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν συνολικά έξι μήνες καιη πρεμιέρα που έγινε στην Ατλάντα στις 15 Δεκεμβρίου, συνοδεύτηκε από διθυράμβους.[11]
Η ταινία έλαβε 13 υποψηφιότητες γιατα βραβεία της ακαδημίας του αμερικανικού κινηματογράφου, σπάζοντας το ρεκόρ για τις περισσότερες υποψηφιότητες (τοΌλα γιατην ΕύακαιοΤιτανικός είναι οι μόνες ταινίες που κατάφεραν να ξεπεράσουν τοΌσα παίρνει ο άνεμος, αποσπώντας 14 υποψηφιότητες).
Η τελετή των Όσκαρ έγινε στις 29 Φεβρουαρίου του 1940 στο Κόκονατ Γκρόουβ καιη ταινία κατάφερε να κερδίσει 8 αγαλματίδια συνδυο τιμητικά (Το βραβείο Έρβιν Θάλμπεργκ γιατον παραγωγό της ταινίας Ντέιβιντ Ο'Σέλζνικ καθώς και ειδικό βραβείο γιατη σκηνογραφία του Γουίλιαμ Κάμερον Μέντζις). Μέχρι σήμερα μόνο οι ταινίες ΜπενΧουρ (Ben Hur, 1959), Τιτανικός (Titanic, 1997) καιΟ Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (The Lord of the Rings: The Return of the King, 2003) έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τα 10 όσκαρ του "Όσα παίρνει ο άνεμος". Η Βίβιαν Λι κατάφερε να υπερισχύσει έναντι ιερών τεράτων, όπως η Μπέτι Ντέιβις, υποψήφιας για "Το λυκόφως μιας ζωής" (Dark Victory, 1939) και της Γκρέτα Γκάρμπο, υποψήφιας γιατην ταινία "Νινότσκα" (Ninotchka, 1939), ενώ ηΧάτι ΜακΝτάνιελ, η Μάμι της ταινίας έγινε η πρώτη μαύρη ηθοποιός στην ιστορία του κινηματογράφου που κατάφερε να κερδίσει βραβείο όσκαρ (τιμήθηκε με όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου). Η νίκη της ΜακΝτάνιελ προκάλεσε συγκίνηση σε όλους τους παρευρισκόμενους. ΟΚλαρκ Γκέιμπλ που είχε ως αντιπάλους τουτον Λόρενς Ολίβιε, υποψήφιο γιατην μεταφορά του μυθιστορήματος της Έμιλι Μπροντέ "Ανεμοδαρμένα Ύψη" (Wuthering Heights, 1939) καιτον Τζέιμς Στιούαρτ, υποψήφιο γιατην ταινία "Ο κύριος Σμιθ πάει στην Ουάσινγκτον" (Mr Smith Goes To Washington, 1939), έχασε το βραβείο από τον Ρόμπερτ Ντόνατ γιατην ταινία "Αντίο, Ωραία Νιάτα" (Goodbye Mr. Chips, 1939). Η ταινία ηττήθηκε επίσης στην κατηγορία μετα τεχνικά βραβεία καιτη μουσική επένδυση, τα οποία πήγαν σεμια άλλη σημαντική παραγωγή του 1939, στην ταινία "Ο Μάγος τουΟζ" (The Wizard Of Oz, 1939) σκηνοθεσίας επίσης του Βίκτορ Φλέμινγκ.
Η ταινία πούλησε περισσότερα εισιτήρια στις ΗΠΑσε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου και αποτελεί μέχρι και σήμερα έμβλημα της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Θεωρείται το πρότυπο της Χολλυγουντιανής εμπορικής ταινίας, γνωστής στα αγγλικά ως "μπλοκμπάστερ". Σήμερα θεωρείται ένα από ταπιο δημοφιλή και σημαντικά κινηματογραφικά έργα όλων των εποχών.
Bridges, Herb (1998). The Filming of Gone with the Wind. Mercer University Press. ISBN 0-86554-621-5.
Bridges, Herb (1999). Gone with the Wind: The Three-Day Premiere in Atlanta. Mercer University Press. ISBN 0-86554-672-X.
Brown, Ellen F. and John Wiley. Margaret Mitchell's Gone With the Wind: A Bestseller's Odyssey from Atlanta to Hollywood. Lanham: Taylor Trade, 2011. ISBN 978-1-58979-567-9
Cameron, Judy; Christman, Paul J. (1989). The Art of Gone with the Wind: The Making of a Legend. Prentice Hall. ISBN 0-13-046740-5.
