Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|27|06|2024}}
Απεικονίσεις τύπων αετωμάτων
Αέτωμα ονομάζεται η κορυφαία αρχιτεκτονική κατασκευή στις ακραίες πλευρές τωναρχαίων ελληνικών ναών, καλούμενη και «αετός» λόγω της ομοιότητάς του προς αετό με ανοικτές τις πτέρυγες.
Κύριος λόγος της κατασκευής αυτής ήταν η αποστράγγιση των όμβριων υδάτων από τις στέγες των ναών με συνέπεια αυτές να είναι αμφικλινείς. Στις στενές πλευρές των ναών (πρόσθια και οπίσθια πλευρά) ο τριγωνικός τοίχος λεγόταν «τύμπανο» (επίπεδο) του αετώματος το οποίο και περιβαλλόταν μεγείσο (προεξοχή). Οι αρχαιότεροι ναοί είχαν μία μόνο πρόσοψη, συνεπώς και ένα μόνο αέτωμα. Όταν οι ναοί περιβλήθησαν μεστοάκαι έγιναν «περίπτεροι», διαμορφώθηκε καιστην άλλη στενή πλευρά ομοιόμορφη προς τη πρώτη πρόσοψη με δεύτερο αέτωμα. Την αρχιτεκτονική αυτή τελειοποίηση των ναών η αρχαία παράδοση την αποδίδει στους Κορίνθιους.
Η αρχιτεκτονική των αετωμάτων συνδέθηκε μετην ιστορία της γλυπτικής, όταν τα τύμπανα αυτών άρχισαν να κοσμούνται με ανάγλυφες παραστάσεις που σχετίζονται με θεότητες από τηνελληνική μυθολογίακαι ιδιαίτερα σ΄ εκείνες που ήταν αφιερωμένοι οι ναοί.
Κατά τους κλασικούς χρόνουςη διακόσμηση των αετωμάτων γινόταν με ολόγλυφα αγάλματα, τα λεγόμενα «εναέτια». Παραδείγματα της γλυπτικής αυτής εξέλιξης των εναετίων γλυπτών, από την ανάγλυφη στην ολόγλυφη μορφή προσφέρει τοΜουσείο της Ακρόπολης της Αθήνας, όπου και φυλάσσονται τμήματα αετωμάτων από τους ναούς της αρχαϊκήςκαι κλασικής περιόδου του βράχου της Ακρόπολης.
Το αέτωμα αργότερα εισήλθε καιστην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ως αυτόνομη ρυθμική μορφή, ανεξάρτητα δηλαδή του ρυθμού του οικοδομήματος που άλλοτε αποτελούσε οργανικό μέλος, με συνέπεια να υποστεί διάφορες παραλλαγές και νέες διακοσμητικές μεταχειρίσεις. Έτσι στηνΑναγέννησηκαι αργότερα στηνΑντιμεταρρύθμιση εμφανίσθηκε το «καμπύλο αέτωμα», όπου οι γραμμές έπαψαν να είναι ευθείες και αντικαταστάθηκαν με κυρτές. Συνέχεια παραλλαγή ήταν καιτο «τεθλασμένο αέτωμα», εναντίον του οποίου είχε διαμαρτυρηθεί έντονα ο αρχιτέκτονας του16ου αιώναΑντρέα Παλάντιο. Στην περίοδο εκείνη το αέτωμα έπαψε να αποτελεί το κορυφαίο αρχιτεκτονικό τριγωνικό σχήμα ελληνόρρυθμης πρόσοψης. Έτσι άρχισε να γενικεύεται ως απλό κόσμημα πρόσοψης, π.χ. γείσο παραθύρου ή κόγχης.
Είδη αετωμάτων όμως γνώρισε καιοΜεσαίωνας. Τα μεσαιωνικά αετώματα παρουσιάζουν οξύ τρίγωνο, πολύ κεκλιμένο. Τέλος, όλες οι μορφές των αετωμάτων παραλήφθηκαν από τηναρχιτεκτονικήστην εσωτερική διακοσμητικήτων οικιών, φθάνοντας ακόμη καισε κορυφαίες γραμμές επίπλων.