Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Ήταν ο δευτερότοκος γιος τουμαύρουΓεωργίου (Καραγεώργου) Πέτροβιτς πρώτου πρίγκιπα της Σερβίας και της Γιελένας Γιοβάνοβιτς. Μορφώθηκε στο Κοτίν της Βεσαραβίας (Μολδαβίας), υπό την προστασία του τσάρου της Ρωσίας.
Το λεγόμενο "τουρκικό" Σύνταγμα δεν έγινε σεβαστό και προκλήθηκαν πολιτικές συγκρούσεις, που επέφεραν την παραίτηση τουΜίλος Ομπρένοβιτςτο 1839 και των δύο γιών τουΜίλος Β΄ (έμεινε μόνο 26 ημέρες) καιΜιχάηλο (έπειτα από τρία έτη, έφυγε λέγοντας τη φράση "ο χρόνος θα δείξει το δίκαιό μου", ότι δηλ. θα επιστρέψει). Τότε στις 14 Σεπτεμβρίου 1842 η Εθνοσυνέλευση στο Βρακάρ (νυν δήμος του Βελιγραδίου) εξέλεξε τον Αλέξανδρο των Καραγεώργεβιτς. Η Ρωσία καιη Τουρκία τον αναγνώρισαν ως πρίγκιπα της Σερβίας. Ξεκίνησε μεταρρυθμίσεις και ίδρυσε Οργανισμούς γιατη βελτίωση της προόδου στη χώρα. Εφήρμοσε τον Αστικό Κώδικα, εισήγαγε τον τακτικό στρατό, έφτιαξε χυτήριο κανονιών, βελτίωσε τα υπάρχοντα σχολεία και έκτισε νέα· τέλος ίδρυσε την Εθνική Βιβλιοθήκη καιτο Εθνικό Μουσείο.
Κατά την Ουγγρική εξέγερση του 1848 το κίνημα επεκτάθηκε στη Βοϊβοντίνα (βόρειο Σερβία) καιο Αλέξανδρος έστειλε Σέρβους εθελοντές, υπό τη διοίκηση του Στεφάνου Κνίτσανιν, γιανα βοηθήσει τον αγώνα των εκεί Σέρβων για αυτονομία. Ως αποτέλεσμα των εξεγέρσεων του 1848 αναδύθηκε ηπαν-Σλαβιστική ιδέα της Σερβίας. Ήδη 4 έτη πρινο Ηλίγια Γκαρασάνιν στο φυλλάδιο Načertanije (Σχέδιο) έθεσε ως στόχο την απελευθέρωση των Νότιων Σλάβων από τους Τούρκους και Αυστριακούς καιτην τοποθέτησή τους υπό το όνομα καιτην εξουσία της Σερβίας.
Σε όλη τη διακυβέρνησή του δυσκολεύτηκε από τα σχέδια των Ομπρένοβιτς. Αρνήθηκε να λάβει μέρος στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-56) συμμαχώντας με τους Οθωμανούς (και τους συμμάχους τους Γάλλους και Άγγλους) εναντίον της Ρωσίας. Η νίκη των τριών συμμάχων Δυνάμεων είχε ως αποτέλεσμα να εκθρονιστεί καινα φύγει εξορία το 1858 ο Αλέξανδρος: για θέματα εσωτερικής πολιτικής μέλη του Συμβουλίου ήλθαν σε σύγκρουση μαζί του· το Συμβούλιο συγκάλεσε την Εθνοσυνέλευση στις 23 Δεκεμβρίου 1858, πουτον εξώθησε σε παραίτηση. Είχε κυβερνήσει 16 έτη. Επέστρεψε ο Μίλος του αντίπαλου Οίκου των Ομπρένοβιτς ως νέος πρίγκιπας της Σερβίας· όταν έπειτα από 21 μήνες απεβίωσε, τον διαδέχθηκε ο γιος του Μιχάηλο, που έτσι επέστρεψε
Το 1885 απεβίωσε στην Τιμισοάρα της Βοϊβοντίνας (τώρα βρίσκεται στη Ρουμανία) και τάφηκε αρχικά στη Βιέννη. Η σορός του μεταφέρθηκε το 1912 στον μνημειώδη ναό τουΑγ. Γεωργίου, που κτίσθηκε από τονγιοτου Πέτρο Α΄.
Judah, Tim (2000) [1997]. The Serbs: History, Myth and the Destruction of Yugoslavia (2nd ed.). New Haven, Connecticut: Yale University Press. ISBN 978-0-300-08507-5.
Lampe, John R. (2000) [1996]. Yugoslavia as History: Twice There Was a Country (2nd ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-77401-7.
Σχετικά πολυμέσα