ΟΑλβέρτος Α΄ της Γερμανίας ή Αλβέρτος Α΄ των Αψβούργων (γερμανικά: Albrecht I., Ιούλιος 1255 – 1 Μαΐου1308) από τονΟίκο των Αψβούργων ήταν βασιλιάς των Ρωμαίων και δούκας της Αυστρίας, ο μεγαλύτερος γιος του βασιλιά της Γερμανίας Ροδόλφου Α΄και της πρώτης του συζύγου Γερτρούδης, που ήταν κόρη του Μπούρκχαρτ Ε΄ κόμη του Χόενμπεργκ στη Σουαβία.[9][10]
Γεννήθηκε στην αυτοκρατορική πόλη τουΡάινφενλντεν (Rheinfelden) της Σουαβίαςτον Ιούλιο του 1255 (ή κατά άλλους το 1250).[9]Το 1282 ο πατέρας τουκαι βασιλιάς της Γερμανίας, Ροδόλφος Α΄, ο πρώτος Γερμανός μονάρχης από τονΟίκο των Αψβούργων, παραχώρησε στον Αλβέρτο Α΄ καιτον νεώτερο αδελφό τουΡοδόλφο Β΄τοΔουκάτο της ΑυστρίαςκαιτοΔουκάτο της Στυρίας αντίστοιχα, τα είχε κατασχέσει από τον τελευταίο τους βασιλιά τονΌτακαρ Β΄ της Βοημίας.[11]Το 1283 ο πατέρας του έκανε τηΣυνθήκη του Ράινφενλντενστην οποία ανάδειξε τον Αλβέρτο ως τον μοναδικό κυβερνήτη της Αυστρίας και της Στυρίας, ενώ ο Ροδόλφος Β΄ αποζημιώθηκε μετα περαιτέρω εδάφη της Αυστρίας που ήταν στη δικαιοδοσία του Οίκου των Αψβούργων, τα διατήρησε μέχρι τον πρόωρο θάνατο του (1290). Ο Αλβέρτος καιοι Σουηβοί υπουργοί του κυβέρνησαν τα δουκάτα της Αυστρίας και της Στυρίας με μεγάλη επιτυχία, κατόρθωσαν να υποτάξουν τους τοπικούς ευγενείς. Ο βασιλιάς Ροδόλφος Α΄ δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει την διαδοχή στονγιοτου Αλβέρτο ιδιαίτερα λόγω των αντιρρήσεων που έφερε ο γιος του Ότοκαρ Βεγκέσλαος Β΄ της Βοημίας, τα σχέδια τουνα εξασφαλίσει την διαδοχή στον Αλβέρτο όταν δολοφονήθηκε οΛαδίσλαος Δ΄ της Ουγγαρίας (1290) απέτυχαν. Όταν πέθανε ο Ροδόλφος Α΄ οι πρίγκιπες-εκλέκτορες φοβήθηκαν μια κληρονομική διαδοχή από τον Οίκο των Αψβούργων, νέος βασιλιάς των Ρωμαίων εξελέγη οΑδόλφος της Γερμανίας. Μια εξέγερση των υπηκόων του από την Στυρία ανάγκασε τον Αλβέρτο να αναγνωρίσει την κυριαρχία του αντιπάλου του, περιορίστηκε στην διακυβέρνηση των οικογενειακών του εδαφών στηνΒιέννη.[12]Ο Αλβέρτος δεν εγκατέλειψε ποτέ τις προσπάθειες τουνα γίνει βασιλιάς, τελικά το κατόρθωσε.
Οι πρίγκιπες που αντιστάθηκαν στις προσπάθειες του Αδόλφου να δημιουργήσει βάσεις στηνΘουριγγίακαιτο Μέισεν μετην βοήθεια του βασιλιά της Βοημίας Βεγκέσλαου Β΄ τον εξέλεξαν βασιλιά. Οιδυο στρατοί συναντήθηκαν στην"μάχη του Γκόλχεμ" κοντά στηνΒορμς όπου ο Αδόλφος ηττήθηκε και σκοτώθηκε. Οι πρίγκιπες που είχαν αντισταθεί υποτάχθηκαν μετά από μεγάλες υποσχέσεις, εξελέγη βασιλιάς στην αυτοκρατορική πόλη Φραγκφούρτη (27 Ιουλίου 1298), στέφτηκε στονΚαθεδρικό Ναό του Άαχεν (24 Αυγούστου 1298).[13] Παρά το γεγονός ότι ήταν τραχύς και σκληρός άντρας είχε ένα ισχυρό αίσθημα δικαιοσύνης απέναντι σε όλους τους υπηκόους του κάτι σπάνιο για τους Γερμανούς βασιλείς εκείνη την εποχή. Ενίσχυσε σημαντικά τις πόλεις και σταμάτησε τους εμφύλιους πολέμους με τους αυτοκρατορικούς πρίγκιπες, προσπάθησε να επιβάλει τα διατάγματα τουμε ειρηνικά μέσα. Οι νόμοι του απέναντι στις κατώτερες τάξεις δείχνουν έναν σοβαρό μονάρχη και φιλικό απέναντι σε όλους, προστάτευσε ακόμα και τους Ιουδαίους που βρισκόντουσαν σε σκληρή δίωξη εκείνη την εποχή. Οι θρυλικές ιστορίες για φρικαλεότητες στα Καντόνια που ανήκαν στηνΠαλαιά Ελβετική Συνομοσπονδία όπως οΓουλιέλμος Τέλλοςδεν ήταν αληθινές, δημιουργήθηκαν μετά τον 16ο αιώνα.[14]
Ο Αλβέρτος Α΄ είχε στόχο να παίξει σημαντικό ρόλο στις Ευρωπαικές υποθέσεις, είχε σχέδια να συγκρουστεί μετοΒασίλειο της Γαλλίαςγιατα σύνορα μετοΔουκάτο της Βουργουνδίας αλλά οΠάπας Βονιφάτιος Η΄δεν αναγνώριζε την εκλογή τουκαι υποχώρησε. Ακολούθησε συνθήκη μετον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο τον Ωραίομετην οποία ο γιος του Ροδόλφος παντρεύτηκε τηνΛευκή της Γαλλίας (1282-1305), αδελφή του Γάλλου βασιλιά (1299). Αργότερα αποξενώθηκε από τον Φίλιππο Δ΄ αλλά βελτίωσε τις σχέσεις τουμετον πάπα Βονιφάτιο πουτον αναγνώρισε σαν Γερμανό βασιλιά και μελλοντικό αυτοκράτορα. Ο Αλβέρτος Α΄ μετην σειρά του αναγνώρισε την ανώτατη εξουσία του πάπα, συμφώνησε ναμην εκλεγεί κανένας από τους γιους τουΑυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας χωρίς την σύμφωνη γνώμη του πάπα.[15] Απέτυχε να κυριεύσει τηνΟλλανδίακαιτηνΖηλανδία, κομητείες που έγιναν δώρα στηνΑγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όταν πέθανε ο κόμης Ιωάννης Α΄ (1299), αλλά όταν πέθανε οΒεγκέσλαος Γ΄ της Βοημίαςτον διαδέχθηκε στοΒασίλειο της Βοημίαςο γιος του. Ανανέωσε τις διεκδικήσεις τουμετον προκάτοχο του Αδόλφο στηνΘουριγγίακαι ενεπλάκη στον πόλεμο διαδοχής γιατοΒασίλειο της Ουγγαρίας. Η Θουριγγική επίθεση ολοκληρώθηκε μετην ήττα του Αλβέρτου στην"μάχη της Λούκκα" (1307), ο πρόωρος θάνατος τουγιουτου Ροδόλφου την ίδια χρονιά εξασθένησε σημαντικά την θέση τουστην ανατολική Ευρώπη. Οι ενέργειες τουνα καταργήσει τα διόδια στονΡήνο (1250) οδήγησαν τους πρίγκιπες-αρχιεπισκόπους του Ρήνου καιτον εκλέκτορα του Παλατινάτου σε συμμαχία εναντίον του, ο Αλβέρτος την διέλυσε μετην βοήθεια των αυτοκρατορικών πόλεων.[16]Την 1η Μαΐου του 1308, ο Αλβέρτος ετοιμαζόταν γιανα καταστείλει μια εξέγερση στην Σουαβία, όταν δολοφονήθηκε στην περιοχή Βίντις (Windisch) κοντά στον ποταμό Ρέυς (Reuss) από τον δούκα Ιωάννηο οποίος ήταν ανηψιός τουκαιο Αλβέρτος Α΄ του είχε στερήσει την κληρονομιά του. Ο ανιψιός τουστη συνέχεια ονομάστηκε «πατροκτόνος» ή «Ιωάννης ο πατροκτόνος» (John Parricida).[17]
Νυμφεύτηκε τηνΕλισάβετ, κόρη τουΜάινχαρτ δούκα της Καρινθίας, μαργράβου της Καρνιόλης και κόμη της Γκορίτσια-Τυρόλου. Απέκτησε μαζί της πέντε κόρες και έξι γιους:
.svg)
Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Albert I. (German king)» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11
Πολυμέσα σχετικά