ΟΑλεξέι Κοντρατίεβιτς Σαβράσοφ (Ρωσικά: Алексе́й Кондра́тьевич Савра́сов) (1830 - 1897) ήταν Ρώσος ζωγράφος τοπίων, μέλος των«Περιπλανώμενων», μιας ομάδας Ρώσων ρεαλιστών ζωγράφων, που οργάνωναν περιοδεύουσες εκθέσεις.[4]
Ο Αλεξέι Σαβράσοφ γεννήθηκε στηΜόσχα στις 24 Μαΐου 1830, γόνος οικογένειας εμπόρων. Άρχισε να σχεδιάζει από την πρώιμη παιδική ηλικία καιτο 1838 εγγράφηκε ως φοιτητής του καθηγητή Καρλ Ράμπους στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας (MSPSA). Αποφοίτησε το 1850 και άρχισε αμέσως να ειδικεύεται στη ζωγραφική τοπίου.
Το 1852, ταξίδεψε στηνΟυκρανία. Στη συνέχεια, το 1854 με πρόσκληση της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας Νικολάγιεβνα, προέδρου της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Τεχνών, μετακόμισε στηνΑγία Πετρούπολη. Το 1857, ο Σαβράσοφ έγινε καθηγητής της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας . Οι καλύτεροι μαθητές του, οΙσαάκ ΛεβιτάνκαιοΚονσταντίν Κορόβιν, ανέφεραν πάντα τον δάσκαλό τους με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη.[5]
Το 1857, παντρεύτηκε τη Σοφία Κάρλοβνα Χερτς, αδελφή του ιστορικού τέχνης Καρλ Χερτς (1820-1883). Στο σπίτι τους φιλοξενούσαν καλλιτέχνες και συλλέκτες έργων τέχνης, μεταξύ των οποίων καιο Πάβελ Τρετιακόφ. Ο Σαβράσοφ συνδέθηκε στενά μετονΒασίλι Περόφ. Ο Περόφ τον βοήθησε να ζωγραφίσει τους βαρκάρηδες στον πίνακα Ο Βόλγας κοντά στο Γιούριεβετς (1871),[6]ο Σαβράσοφ ζωγράφισε τοπία για τους πίνακες του Περόφ Παγιδευτής πουλιών (1870) καιΚυνηγοί σε ανάπαυλα (1871).
Οι Κουρούνες επέστρεψαν (1871), κοντά στο μοναστήρι Ιπατίεβ στηνΚοστρομά
Στη δεκαετία του 1860, ταξίδεψε στηνΑγγλίαγιανα δειόπου επισκέφθηκε τη Διεθνή Έκθεση καιστηνΕλβετία. Σεμια από τις επιστολές του έγραψε ότι καμία ακαδημία στον κόσμο δενθα μπορούσε να προωθήσει έναν καλλιτέχνη όπως η παρούσα Διεθνής έκθεση. Οι ζωγράφοι πουτον επηρέασαν περισσότερο ήταν ο Βρετανός ζωγράφος Τζον Κόνσταμπλκαιο Ελβετός Αλεξάντρ Καλάμ.
Ο πίνακας Οι Κουρούνες επέστρεψαν (1871) θεωρείται από πολλούς κριτικούς ως το υψηλότερο σημείο της καλλιτεχνικής καριέρας του Σαβράσοφ. Χρησιμοποιώντας ένα κοινό, ασήμαντο θέμα με πουλιά που επέστρεφαν μετά την αποδημία τους και ένα εξαιρετικά απλό τοπίο, ο καλλιτέχνης κατέγραψε συναισθηματικά τη μετάβαση της φύσης από το χειμώνα στην άνοιξη. Ήταν ένας νέος τύπος λυρικής ζωγραφικής τοπίου, που ονομάστηκε αργότερα από τους κριτικούς Λυρική τοπιογραφία. Οι πίνακές του είχαν μεγάλη επιτυχία. Το 1870, έγινε μέλος της ομάδας καλλιτεχνών των «Περιπλανώμενων» (Πιριντβίζνικι) και απομακρύνθηκε από την ακαδημαϊκή τέχνη που χρηματοδοτούνταν από την κυβέρνηση.
Ο τάφος του Αλεξέι Σαβράσοφ στο κοιμητήριο Βαγκάνκοβο της Μόσχας
Από το 1871 έως το 1875 έργα του παρουσιάζονταν σε εκθέσεις τωνΠεριπλανώμενωνκαι από το 1873 έως το 1878 στην Ακαδημία. Εκθέσεις έργων του γίνονταν επίσης στο εξωτερικό, όπως στηΒιέννητο 1873 και στοΠαρίσιτο 1878. Συμμετείχε επίσης στην Εθνική έκθεση του 1882 στηΜόσχα.[7]
Από τα τέλη του 1870, ο Αλεξέι Σαβράσοφ σταδιακά έγινε αλκοολικός. Πιθανή αιτία μπορεί να ήταν ο θάνατος της κόρης τουτο 1871, γεγονός πουτον οδήγησε σε κρίση στην τέχνη τουκαι, κατά συνέπεια, αδιαφορία γιατην καλλιτεχνική του καριέρα. Το 1882, απολύθηκε από τη θέση τουστη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας. Όλες οι προσπάθειες των συγγενών και φίλων τουνατον βοηθήσουν ήταν μάταιες.
Η καριέρα του καταστράφηκε καιτα τελευταία χρόνια της ζωής του πέρασαν στη φτώχεια. Ήταν συνήθως μεθυσμένος και συχνά ρακένδυτος. Πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1897 σε ένα πτωχοκομείο της Μόσχας. Μόνο ο θυρωρός της Σχολής Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας καιο Πάβελ Τρετιακόφ, ιδρυτής της Πινακοθήκης Τρετιακόφ, ήταν παρόντες στην κηδεία του. [8]
Σχετικά πολυμέσα
Χειμώνας (1870)
Άνοιξη (1893),
.jpg)
