Αμυντικός μηχανισμός
Κυριότεροι μηχανισμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αντιδραστικός σχηματισμός:
τ ο άτομο υιοθετεί ιδέεςκ α ι συμπεριφορέςπ ο υ είναι αντίθετες προς τις ασυνείδητεςμ η αποδεκτές ενορμήσειςτ ο υ .
- Απώθηση: απομάκρυνση από
τ η συνείδηση αναπαραστάσεωνπ ο υ συνδέονταιμ ε μ ι α ενόρμηση, ότανη ικανοποίηση αυτής μπορείν α προκαλεί δυσαρέσκεια.
- Άρνηση:
τ ο άτομο αρνείται ένα δυσάρεστο ή ανεπιθύμητο κομμάτι της πραγματικότηταςτ ο υ .
- Ακύρωση:
τ ο άτομο υιοθετώνταςμ ι α συμπεριφορά ή σκέψη, προσπαθείν α διορθώσειτ ο "κακό"π ο υ θεωρεί ότι έχει προκαλέσει μέσωτ ω ν σεξουαλικών ή επιθετικώντ ο υ ενορμήσεων. - Εκλογίκευση:
τ ο άτομο προσπαθείν α δώσεισ τ ο ν εαυτότ ο υ ήκ α ι στους άλλος ερμηνείεςπ ο υ φαίνονται λογικέςκ α ι ηθικά αποδεκτέςγ ι α μ η αποδεκτή συμπεριφορά ή επιθυμίες. - Μόνωση:
η απομάκρυνση μιας ιδέας ή πράξης απότ ο συναίσθημαπ ο υ τ η συνοδεύει.
- Μετουσίωση:
η λιβιδινική ενέργεια ήη επιθετική ενόρμηση χρησιμοποιούνταιγ ι α τ η ν επίτευξη κοινωνικά αποδεκτών στόχων,μ ε αποτέλεσμα ισχυρή ικανοποίηση.
- Παλινδρόμηση: επιστροφή
σ ε ένα πρώιμο λιβιδινικό στάδιο καθώςκ α ι στις σχέσειςμ ε προηγούμενα αντικείμενα. - Μετάθεση:
η έκφρασητ ω ν συναισθημάτωνγ ι α ένα πρόσωπο ή στοιχείοτ ο υ χαρακτήρα, επάνωσ ε κάποιο άλλο άτομο, αντικείμενο, ζώο ή μέροςτ ο υ σώματος. - Πρόβλεψη: προετοιμασία
γ ι α ένα μελλοντικό επώδυνο γεγονόςμ ε στόχοτ η μείωσητ ο υ άγχους. - Προβολή:
τ ο άτομο απομακρύνει απότ ο ν εαυτότ ο υ κ α ι αποδίδεισ ε κάποιο άλλο πρόσωπο επιθυμίες, ιδιότητες ή συναισθήματατ α οποία είτε αγνοεί είτε αρνείταιγ ι α τ ο ν εαυτότ ο υ . - Χιούμορ: επιτρέπει
σ τ ο άτομον α εκφράσει ιδέεςκ α ι καταστάσειςπ ο υ προκαλούν άγχος.
Κατηγοριοποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα
- Πρώτο επίπεδο: παθολογικές άμυνες (
π .χ . παραληρητική προβολή) - Δεύτερο επίπεδο: ανώριμες άμυνες (
π .χ . προβολή, παθητική επιθετικότητα) - Τρίτο επίπεδο: νευρωτικές άμυνες (
π .χ . μόνωση, υποκατάσταση) - Τέταρτο επίπεδο: ώριμες άμυνες (
π .χ . χιούμορ, μετουσίωση)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Schacter, Daniel L. (2011). Psychology Second Edition. 41 Madison Avenue, New York, NY 10010: Worth Publishers. σελίδες 482–483. ISBN 978-1-4292-3719-2.
- ↑ Defence Mechanisms
- ↑ «ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ». Αρχειοθετήθηκε από
τ ο πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2011. - ↑ Vaillant, George E. (1977). Adaptation to life. Boston: Little, Brown. ISBN 0-316-89520-2.
- ↑ American Psychiatric Association. (1994). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4th ed.). Washington, DC: Author.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Σίγκμουντ Φρόυντ, Εισαγωγή
σ τ η ν Ψυχανάλυση, ISBN 978-960-469-754-0 - Γρηγόρης Ποταμιάνος & Συνεργάτες, Θεωρίες Προσωπικότητας
κ α ι Κλινική Πρακτική, ISBN 978-960-344-399-5
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά μ ε τ ο θέμα Ego defence mechanismsσ τ ο Wikimedia Commons
|