Αξιολογία είναι η φιλοσοφική μελέτη των πνευματικών αξιών. Αποτελεί είτε όρο γιανα υποδηλώσει από κοινού τα πεδία ηθικήςκαιαισθητικής, τα οποία είναι φιλοσοφικά πεδία που εξαρτώνται στο μεγαλύτερο μέρος τους από αξιακές έννοιες, ή υποδηλώνει τα θεμέλια τωνεν λόγω πεδίων και είναι έτσι παρόμοια μετη θεωρία της αξίας καιτημετα-ηθική . Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Eduard von Hartmann, το 1887,[1]καιτον Paul Lapie, το 1902.[2][3][4]
Η αξιολογία μελετά κυρίως δύο είδη αξιών: ηθικήκαιαισθητική . Η ηθική διερευνά τις έννοιες του «σωστού» καιτου «καλού» στην ατομική και κοινωνική συμπεριφορά. Η αισθητική μελετά τις έννοιες της «ομορφιάς» και της «αρμονίας». Ητυπική αξιολογία,η απόπειρα καθορισμού αρχών σχετικά μετην αξία με μαθηματική αυστηρότητα, αποτελεί παράδειγμα της επιστήμης της αξίαςτου Robert S. Hartman .
Μεταξύ του 5ουκαιτου 6ου αιώνα π.Χ., ήταν σημαντικό στην Ελλάδα να είναι κάποιος μορφωμένος γιανα είναι επιτυχημένος. Οι φιλόσοφοι άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι υπήρχαν διαφορές μεταξύ των νόμων και της ηθικής της κοινωνίας. Ο Σωκράτης πίστευε ότι η γνώση είχε ζωτική σχέση μετην αρετή, κάνοντας την ηθική καιτη δημοκρατία να συνδέονται στενά. Ο μαθητής τουΣωκράτη, οΠλάτων, επεξεργάστηκε περαιτέρω αυτή τη πεποίθηση κατονομάζοντας αρετές που πρέπει να ακολουθούν όλοι.
Μετην πτώση της κυβέρνησης, οι αξίες έγιναν ατομικές, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται σκεπτικιστικές σχολές σκέψης, σχηματίζοντας τελικά μια ειδωλολατρική φιλοσοφία που πιστεύεται ότι επηρέασε και διαμόρφωσε τον Χριστιανισμό. Κατά τη μεσαιωνική περίοδο, οΘωμάς Ακινάτης έκανε τη διάκριση μεταξύ φυσικών και υπερφυσικών (θεολογικών) αρετών. Αυτή η έννοια οδήγησε τους φιλοσόφους να διακρίνουν μεταξύ κρίσεων βασιζόμενων στο γεγονός και κρίσεων βασιζόμενων σε αξίες, προκαλώντας διαχωρισμό μεταξύ επιστήμης και φιλοσοφίας. [5]
↑Arneson, P. (2009). Axiology. In S. Littlejohn, & K. Foss (Eds.), Encyclopedia of communication theory. (pp. 70-74). Thousand Oaks, CA: SAGE Publications, Inc.