Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 06/02/2020.
Ηαστεροσεισμολογία (asteroseismology) είναι κλάδος της αστροφυσικήςπου μελετά την εσωτερική δομή των παλλόμενων αστέρων ερμηνεύοντας τις ταλαντώσεις της επιφανείας τους με χρήση τωνφασμάτων συχνοτήτων τους. Διαφορετικοί τρόποι (modes) ταλαντώσεων προέρχονται από διαφορετικά βάθη μέσα στον αστέρα. Αυτές οι ταλαντώσεις (κύματα) δίνουν πληροφορίες γιατα εσωτερικά των αστέρων, πουδεν μπορούν να παρατηρηθούν με άλλο τρόπο, μεμια μέθοδο παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιούν οισεισμολόγοιγιανα μελετήσουν το εσωτερικό της Γης (και άλλων στερεών πλανητών) βασιζόμενοι στα σεισμικά κύματα.
Οι ταλαντώσεις που μελετούν οι αστεροσεισμολόγοι προκαλούνται από τη μετατροπή θερμικής ενέργειαςσε μακροσκοπική κινητική ενέργεια. Αυτή η διαδικασία είναι παρόμοια με αυτό που συμβαίνει σε οποιαδήποτε θερμική μηχανή, στην οποία απορροφάται θερμότητα κατά τη φάση υψηλής θερμοκρασίας της ταλαντώσεως και εκπέμπεται όταν η θερμοκρασία έχει κατέλθει. Ο βασικός μηχανισμός για τους αστέρες ισοδυναμεί τελικώς με μετατροπή ενέργειας ακτινοβολίας σε ενέργεια ταλαντώσεων (παλμών) στα ανώτερα στρώματα κάποιων ειδών αστέρων. Οι ταλαντώσεις αυτές μελετώνται ποσοτικά συνήθως με τις απλοποιητικές παραδοχές ότι είναι μικρές και ότι ο αστέρας είναι απομονωμένος και σφαιρικά συμμετρικός. Σεδιπλά συστήματα αστέρων, οι παλιρροϊκές δυνάμεις μπορούν να επιδρούν σημαντικά στις ταλαντώσεις.
Ηηλιοσεισμολογία είναι το πολύ συγγενικό ερευνητικό πεδίο που επικεντρώνεται στονΉλιο. Οι ηλιακές ταλαντώσεις προκαλούνται από ρεύματα μεταφοράς θερμότητας στα ανώτερα στρώματα του εσωτερικού του. Η παρατήρηση ηλιοειδών ταλαντώσεων σε άλλους αστέρες είναι μια νέα και αναπτυσσόμενη ερευνητική περιοχή της αστεροσεισμολογίας.
Η αστεροσεισμολογία παρέχει το εργαλείο γιατην ανακάλυψη της εσωτερικής δομής των αστέρων. Οισυχνότητεςτων παλμών δίνουν πληροφορίες γιατηνπυκνότητα της ύλης στη συγκεκριμένη περιοχή του εσωτερικού όπου προκαλούνται τα κύματα που διαδίδονται και φθάνουν μέχρι την επιφάνεια. Το φάσμα συχνοτήτων δίνει πληροφορίες γιατη χημική σύσταση του εσωτερικού.
Τα κύματα μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις διαφορετικούς τύπους:
Ταακουστικά ή κύματα πιέσεως (p modes), που προκαλούνται από εσωτερικές διακυμάνσεις στηνπίεσηστο εσωτερικό του αστέρα. Η δυναμική τους καθορίζεται από την τοπική ταχύτητα του ήχου.
Τακύματα βαρύτητας (g modes), που προκαλούνται από τηνάνωση. (Δεν πρέπει να συγχέονται μεταβαρυτικά κύματαπου προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας.)
Ταεπιφανειακά κύματα βαρύτητας (f modes), παρόμοια με θαλάσσια κύματα, που διαδίνονται πάνω στηφωτόσφαιρατου αστέρα.
Σε έναν ηλιοειδή αστέρα (π.χ. Ήλιος, Άλφα Κενταύρου) κυριαρχούν τα p-modes, καθώς τα g-modes ουσιαστικά περιορίζονται στον πυρήνα από τη ζώνη ρευμάτων μεταφοράς θερμότητας. Τα g-modes έχουν παρατηρηθεί σελευκούς νάνους.
Η αστεροσεισμολογία ως ανεξάρτητος κλάδος εδραιώθηκε μόλις κατά τη δεκαετία του 1990. Υπήρξε και τουλάχιστον ένα ερευνητικό περιοδικό που παρουσίαζε αποκλειστικά μελέτες πάνω σε θέματα του κλάδου, τοCommunications in Asteroseismology, που εκδιδόταν από το Ινστιτούτο Αστρονομίας καιτον εκδοτικό οίκο της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών. Το2006ηΕυρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος εκτόξευσε τον δορυφόρο COROT, την πρώτη αποστολή που ως κύριο σκοπό της έχει τη συλλογή αστεροσεισμολογικών παρατηρήσεων.
