Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 03/04/2010.
Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάροςστην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε νατο ανασκευάσετε ή καινα προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στησελίδα συζήτησηςτου λήμματος.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: Γλώσσα, ορθογραφία Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδακαιτονοδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Το «Βία» ανακατευθύνει εδώ. Γιατην ελληνική θεότητα, δείτε: Βία (μυθολογία).
Ηβία αναφέρεται στις πράξεις της επιθετικότητας και της κατάχρησης που προκαλεί ή σκοπεύει να προκαλέσει τον εγκληματικό τραυματισμό ή τη ζημιά στα πρόσωπα, και (σεμια μικρότερη έκταση) τα ζώα καιτην περιουσία.
Στην Ελλάδα, τονομοσχέδιογιατην ενδοοικογενειακή βία απασχόλησε Τρίτη 8 Αυγούστου 2006 τηνΚυβερνητική Επιτροπή. Σύμφωνα μετο νέο νομοσχέδιο θεσπίζονται νέες εγκληματικές συμπεριφορές, που έως τώρα δεν χαρακτηρίζονταν αξιόποινες πράξεις, ενώ μετατρέπεται σε κακουργηματική πράξη ο συζυγικός εξαναγκασμός σε συνουσία.
Το νομοσχέδιο προβλέπει βαριές ποινές γιατηνπαιδοφιλία, αλλά καιγιατον εξαναγκασμό ανικάνου ή ασθενούς μέλους της οικογένειας σε σεξουαλική πράξη, ενώ απαγορεύεται ρητά η σωματική βία σε βάρος ανηλίκων ως μέσο σωφρονισμού στο πλαίσιο της ανατροφής τους. Οι δάσκαλοι καιοι καθηγητές εξάλλου, υποχρεούνται να ενημερώνουν άμεσα τις εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές σε περίπτωση που διαπιστώσουν σωματική κακοποίηση μαθητή από μέλος της οικογένειάς του, ενώ σε περίπτωση κακοποίησης ανηλίκου προβλέπεται αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη κατά του δράστη, ο οποίος υποχρεωτικά οδηγείται στο αυτόφωρο. Σύμφωνα μετην εισηγητική έκθεση, στόχος του νομοσχεδίου είναι η καταπολέμηση των ακραίων φαινομένων αυθαιρεσίας και αυταρχισμού μέσα στηνοικογένειαμετη δημιουργία ενός νομοθετικού πλέγματος προστασίας των ανηλίκων αλλά καιτων «αδύνατων» μελών της οικογένειας, οι παραβάτες του οποίου θα αντιμετωπίζουν βαριές ποινές.
Η ενδοοικογενειακή βία συχνά έχει ως αιτία το ότι ο θύτης υπήρξε ο ίδιος θύμα από μικρή ηλικία και εξοικειώθηκε με αυτή. Στόχος των ψυχολόγων είναι να αρχίσουν οι γυναίκες να μιλούν καινα κατανοήσουν ότι δεν ευθύνονται γιατη βία που υφίστανται.[1]
Πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών με πολιτικά κίνητρα, ή λόγω πολιτικού μίσους αντιπάλου. Μοιάζει μετην θρησκευτική βία. Είναι μορφές ηθικής βίας. Ο ένοχος, ακόμη κιαν ομολογήσει την πράξη του, συνήθως δεν νοιώθει ότι έσφαλε σε αντίθεση π.χ. με ένα ληστή που σκότωσε λόγω λάθος χειρισμού της κατάστασης.
Το άτομο που διαπράττει πολιτική βία είναι άκρως επικίνδυνο, γιατί νοιώθει ότι υπηρετεί ηθικές αξίες, ανώτερες απ' την σωματική ακεραιότητα κάποιας ομάδας ανθρώπων, πολλές φορές και όλων.
Βία χωρίς προφανή ή λογική αιτία (βλ. motiveless crime και motiveless homicide). Νεανική βία σε τυχαία πρόσωπα "για πλάκα". Σχιζοειδής βία χωρίς λογική αιτία. Ορμονική βία, λόγω υψηλής τεστοστερόνης, μακαι χαμηλά επίπεδα αυτοσυγκράτησης-αυτοελέγχου.
Σε όλες τις μορφές βίας, ο θύτης έχει συνήθως ένα υπόβαθρο είτε ορμονικό, είτε ιδεολογικό, είτε πολιτικό, είτε σχιζοειδές που είναι το υπόστρωμα πάνω στο οποίο τα δεδομένα της ζωής θα απαντηθούν με βία.
Η βία σίγουρα είναι μια ασθένεια. Ενυπάρχουν ενδείξεις στον θύτη πουη κοινωνία καιτο περιβάλλον είτε συνδιαμόρφωσαν είτε αγνόησαν.
Βία του κυνηγού προς το θύμα του. Άσκοπος βασανισμός του ζώου, λαθεμένη μέθοδος θανάτωσης πουδεν τηρεί όσα ορίζει ο νόμος. Κατά πολλούς η κάθε βία, ακόμη καιη βία για τροφή είναι βία. Η αποδοχή της θανάτωσης του ζώου από κρεατοφάγους ως αναγκαία βία.
Την αποδεκτή βία από τους ερωτικούς συντρόφους (τουλάχιστον εξ αρχής αν συναινούν, ανκαιστην πορεία μπορεί αυτό να αλλάξει, γιατί το κάθε άτομο θέτει διαφορετικά σαδομαζοχιστικά όρια). Σε περίπτωση που υπάρχει συναίνεση γιασαδομαζοχισμόκαιστην πορεία κάποιος το μετανοιώσει, μαο άλλος-άλλοι δε σταματούν - τότε πρόκειται γιαβιασμό, ανκαι είναι δύσκολη υπόθεση δικαστικά.
Σε περίπτωση που υπάρχει αποδοχή της βίας στοσεξ, τότε ίσως δεν έχουμε βιασμό (πρέπει να γίνει καταγγελία). Όμως ανά πάσα στιγμή αυτό μπορεί να ανατραπεί, αν έστω και ένας επιθυμεί, μπορεί να καταβάλει μηνύσεις. Η βία στοσεξ είναι νομικά παράνομη. Αν κάποιος κάνει σωματικές βλάβες σε άτομο που συναινεί, πάλι η βία είναι παράνομη, απλώς γιανα αποδειχθεί, θα πρέπει να υπάρχει καταγγελία. Σε καμία περίπτωση δεν είναι νόμιμο να τραυματίζεις άτομο που επιθυμεί τραύμα. Ο νόμος το απαγορεύει κατηγορηματικά. Στα σχολεία αυτό δεν γίνεται γνωστό στους νέους, οι οποίοι σε έρευνες εφημερίδων έχουν άπειρες διαφορετικές και θολές απόψεις - όσον αφορά την πρόκληση σωματικών βλαβών - έστω μικρών (αυτό θατο κρίνει ο ιατροδικαστής) σε άτομο πουτο ζητάει ή έστω το αποδέχεται.
Δεύτερο σκέλος. Ο βιασμός (μη συναινετικές ερωτικές πράξεις).
Ηθικά υπάρχουν δυο κατηγορίες βιασμών.
Ο θύτης-θύτες δεν έχει ερωτική σχέση με αυτό.
Ο θύτης-θύτες έχει ερωτική σχέση μετο θύμα-θύματα, απλώς την στιγμή του βιασμού το θύμα δεν συναίνεσε στην πράξη.
Νομικά-ερμηνευτικά (δικανική ανάλυση) υπάρχουν τρεις κατηγορίες βιασμών (εντελώς νομικά μόνο μία).
Δυο βασικές, καιημια έχει υποκατηγορία.
Δηλαδή, στην περίπτωση πουτο θύμα έχει ερωτική απλώς σχέση, μαδεν υπάρχουν αρκετοί μάρτυρες να επιβεβαιώσουν την σχέση,
δυσχεραίνεται κατά πολύ η υπερασπιστική γραμμή του βιαστή. Ενώ αντίθετα, αντο "ζευγάρι" π.χ. ήταν παντρεμένο, τότε υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά σε σχέση πάντα μετοαν υπάρχουν και άλλες σωματικές βλάβες.
Επίσης αν θύτης και θύμα είχαν σχέση καιδεν είχαν χωρίσει, το παραδέχονται καιοιδυοκαι μάρτυρες, τότε αυτό είναι ένα ελαφρυντικό.
Τονα προκαλείς σωματικές βλάβες ή θάνατο λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ονομάζεται Ιερή βία και Ηθική βία. Ο θύτης δεν διαπράττει κάποιο έγκλημα σύμφωνα με τις αρχές του. Είναι πολύ επικίνδυνη μορφή βίας, όπως καιη πολιτική, γιατί ακόμη καιανο θύτης παραδεχθεί την πράξη του, δεν θεωρεί συνήθως ότι έκανε κάτι μεμπτό.
Ψυχολογική πίεση, συνειδητή καιμη. Ως ψυχολογική βία μπορεί να θεωρηθεί η πίεση ενός ατόμου να κάνει κάτι πουδεν θέλει, χωρίς το άτομο να έχει ερωτηθεί υπό ουδέτερες (μη καταπιεστικές) συνθήκες αν θέλει.[εκκρεμεί παραπομπή]Για παράδειγμα, η υποχρεωτική στράτευση σεμια χώρα είναι μορφή ψυχολογικής βίας σε όσους την αποδέχονται για κοινωνικούς λόγους. Δηλαδή ψυχολογική βία υπάρχει όταν η αποδοχή του θύματος είναι εικονική, γιαναμην διαταράξει οικογενειακές ισορροπίες. Π.χ. οι γονείς μου είναι δεξιοί, δεν θέλω να πάω στον στρατό, μαθα πάω να τελειώνω - σ' αυτό ευθύνη έχει πρώτα το κράτος πουδεν μελέτησε αυτήν την εκδοχή και μετά οι γονείς, πουτο κράτος δεν τους δίδαξε με ειδικό υποχρεωτικό μάθημα πως να είναι γονείς)[εκκρεμεί παραπομπή] Μορφή ψυχολογικής βίας είναι καιο ψυχαναγκασμός. Εκεί θύμα και θύτης πολλές φορές ταυτίζονται.
Ψυχολογική βία, μας ασκούν άτομα που επιμένουν να αγοράσουμε ένα προϊόν, ένας ζητιάνος που ακόμη καιανδεν μας μιλά, μας σοκάρει ψυχολογικά το κομμένο του πόδι καιη εμφάνισή του, την οποία προβάλει χωρίς να σέβεται τα όριά μας και μας εξαναγκάζει να δώσουμε κάτι μέσω του τρόμου. Το γεγονός ότι έχει ανάγκη τα χρήματα, δεν αναιρεί ότι ίσως και άθελά του, ασκεί έντονη ψυχολογική βία (μετην ευθύνη πάντα της πολιτείας πουδεντον στέγασε σε ίδρυμα). Η ψυχολογική βία, δεν αναιρείται αντα άτομα πουτην ασκούν έχουν κάποια δίκαια αιτήματα. Η βία τραυματίζει τους αποδέκτες της.
Τα έντονα ερεθίσματα, συνήθως αταίριαστα μετο περιβάλλον. Οι μεγάλες φωτεινές διαφημίσεις που μολύνουν αισθητικά κι επιβάλλουν ένα προϊόν, ο γείτονας που βάζει δυνατά μουσική τα μεσάνυχτα, ο θόρυβος στο κέντρο των πόλεων. Η οπτικοακουστική βία, αφορά μη φυσιολογικά ερεθίσματα, στα οποία το σώμα είτε δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, είτε το καταπιέζουν ψυχικά - με απόλυτα μετρήσιμα μεγέθη κι επιρροή στα επίπεδα ορμονών και άλλον φυσιολογικών διαδικασιών του σώματος. Εάν και μοιάζει μετην ψυχολογική βία, σε πολλές περιπτώσεις διαφέρει στα συμπτώματα. Παραδείγματος χάριν, η δυνατή μουσική μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στο αφτί, σε αντίθεση μεμια καθαρά ψυχολογική βία (ανκαι καθαρή ψυχολογική βία δεν νοείται, πάντα μιλάμε για ψυχοσωματικές επιπτώσεις, κι ακόμη για μετρήσιμα μεγέθη ικανά να καταγραφούν στο σώμα, πέραν μιας απλής ενοχλητικής σκέψης)
Η χρήση μορφών βίας στην τέχνη. Υπάρχει ηπιο άμεση εκδοχή, με απεικόνιση βίας, φθορά ανθρώπινων σωμάτων ή θάνατοι, ύβρεις κτλ. Σε πολλές μορφές καλλιτεχνικής βίας, η βία είναι πιο κεκαλυμμένη, επιτίθεται στις αισθήσεις μας όχι πάντα με άμεση ψυχολογική βία (μιας νεκροκεφαλής π.χ..), μα μέσω μιας μη αρμονικής φόρμας π.χ.. ή ενός αταίριαστου ηχητικού ή χρωματικού συνδυασμού.
Η καλλιτεχνική βία, έστω και καλοπροαίρετη, τελικώς αναισθητοποιεί το άτομο απ' την βία πάνω σε άνθρωπο, γιατί ο εγκέφαλος δεν διαφοροποιεί την βία σε καλή και κακή. Παραδείγματος χάριν, μεγάλες κυρίες φορούν μπλουζάκια με νεκροκεφαλές, απλά γιατί τα πουλάνε τα μαγαζιά, παλιά δεν υπήρχαν στην αγορά, εκτός από λίγα μαγαζιά μηχανόβιων, αυτό πιθανώς αμβλύνει την αντίδραση απέναντι στην αισθητική της βίας). Ακόμα ένα παράδειγμα καλλιτεχνικής και πολιτικής βίας είναι ο προπαγανδιστικός - μη αντικειμενικός πίνακας του Νταβίντ γιατον ηρωοποιημένο Μαρά).
