Οδηγούσε από τηνΠόρτα ΛατίνασταΑυρηλιανά τείχη της Ρώμηςστο πέρασμα τουόρους Αλγίδους· ήταν σημαντική στην πρώιμη στρατιωτική ιστορία της Ρώμης. Πρέπει να είχε προηγηθεί της Αππίας Οδού ως διαδρομή προς τηνΚαμπανία, καθώς η λατινική αποικία στοCales είχε ιδρυθεί το 334 π.Χ. και πρέπει να ήταν προσβάσιμη από τη Ρώμη οδικώς, ενώ η Αππία Οδός έγινε μόλις 22 χρόνια αργότερα. Ακολουθεί επίσης μία πολύ πιο φυσική γραμμή επικοινωνίας, χωρίς τις μηχανικές δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεράσει η ολόισια Αππία Οδός. Ως ενδιάμεση διαδρομή, προηγήθηκε της Βία Λαβικάνα, ανκαιη τελευταία μπορεί να προτιμήθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους. [1]
Μετά τη διασταύρωση τους η Βία Λατίνα συνέχιζε να ακολουθεί την κοιλάδα τουTrerus (Σάκκο), ακολουθώντας μία γραμμή που ακολουθούσε ο σύγχρονος σιδηρόδρομος προς τηΝάποληκαι περνώντας κάτω από τους λόφους Hernican, Anagni (όπου ενωνόταν μετηBία Πραινεστίνα), Ferentino, Frosinoneκαι άλλα. ΣτοFregellae, διέσχιζε τοLiriκαιστη συνέχεια περνούσε από τοAquinoκαιτοCassino, και τις δύο πόλεις σχετικά χαμηλά. Στη συνέχεια εισερχόταν στο μεσοδιάστημα μεταξύ τωνΑπεννίνωνκαι της ηφαιστειακής ομάδας της Rocca Monfinaκαιτου αρχικού δρόμου και, αντί νατον διασχίσει, έστριβε απότομα βορειοανατολικά επάνω από τα βουνά προς τοVenafro, δίνοντας έτσι μία άμεση επικοινωνία μετο εσωτερικό τουSamnium από τους δρόμους προς τις IserniaκαιTelese. [1]
Μετά τις ταραχές των εμφυλίων πολέμων η Βία Λατίνα επισκευάστηκε από μία ομάδα επιφανών Ρωμαίων, συμπεριλαμβανομένου τουMάρκου Βαλερίου Μασάλα Κορνίβου. Το έργο ήταν σε εξέλιξη το 27 π.Χ., την εποχή της ελεγείας τουΤίβουλλου. [2]
Σε μεταγενέστερους χρόνους, ωστόσο, υπήρχε κατά πάσα πιθανότητα μία συντόμευση από τον Rufrae, κατά μήκος της γραμμής που ακολουθείται από τη σύγχρονη εθνική οδό καιτον σιδηρόδρομο. Οιδύο γραμμές ενώνοντο ξανά κοντά στον σημερινό σιδηροδρομικό σταθμό του Caianiello, καιο δρόμος κατευθυνόταν προς το Teanum καιτο Cales, και έτσι στοCasilinum, όπου υπήρχε η διέλευση τουVolturnoκαιη διασταύρωση μετην Αππία Οδό. Η απόσταση από τη Ρώμη έως το Casilinum ήταν 129 ρωμαϊκά μίλια από την Αππία Οδό, 135 ρωμαϊκά μίλια από την παλαιά Βία Λατίνα μέσω Venafrum, 126 ρωμαϊκά μίλια από τη συντόμευση μετά το Rufrae (τώρα Πρεζεντσάνο). Σημαντικά υπολείμματα του δρόμου υπάρχουν στην περιοχή της Ρώμης. Γιατα πρώτα 40 ρωμαϊκά μίλια, μέχρι το Compitum Anagninum, δεν αντικαταστάθηκε από κανέναν σύγχρονο δρόμο, ενώ πιο μακριά στην κατεύθυνσή της είναι ταυτόσημη μετη σύγχρονη εθνική οδό. [1]
ΟιΤάφοι της Βία Λατίνα είναι τάφοι σε ένα μικρό τμήμα του δρόμου λίγο έξω από τη Ρώμη. Επάνω από το έδαφος είναι σε μεγάλο βαθμό ανακατασκευασμένοι, αλλά σώθηκαν οι υπόγειοι θάλαμοι. Τώρα βρίσκονται σε «αρχαιολογικό πάρκο». Δεν πρέπει να συγχέονται μετη μικρή κατακόμβη Χριστιανική Βία Λατίνα, που ανακαλύφθηκε ξανά μόλις το 1955, με πολλές τοιχογραφίες. Είναι άγνωστο ανοι κατακόμβες κατασκευάστηκαν με βάση ένα μεγάλο σχέδιο ή αν έγιναν σταδιακά. Οι κατακόμβες αποτελούνται από πολλά ξεχωριστά δωμάτια, που συνδέονται όλα με μία σειρά από διαδρόμους. Γιανα οργανωθεί η ανασκαφή, δόθηκε σε κάθε δωμάτιο ένα γράμμα, γιανα καθοριστεί πού βρισκόταν καιποιο έργο τέχνης απεικονιζόταν μέσα. Η ανασκαφή των κατακομβών έγινε σε τέσσερα στάδια, ξεκινώντας από τις σκάλες και ολοκληρώθηκε με τους 3 διαδρόμους καιτα παρακείμενα δωμάτιά τους. [3]
Οικατακόμβες της Βία Λατίνα, σε σύγκριση με άλλες ρωμαϊκές κατακόμβες, ανακαλύφθηκαν πρόσφατα. Η τέχνη στον τάφο χρονολογείται στον 4οαι. Αυτές οι συγκεκριμένες κατακόμβες στηΡώμη της Ιταλίας, απεικονίζουν εικόνες τόσο παγανιστικών όσο καιχριστιανικών έργων τέχνης. Άγνωστο ανο τάφος αυτός ανήκε σε συγκεκριμένη οικογένεια ή σε κάποια αδελφότητα. Η τέχνη γεμίζει κάθε δωμάτιο στις κατακόμβες. Οι κατακόμβες ανασκάφηκαν το 1955 και δημοσιεύτηκαν επίσημα το 1962 [4]
Κάθε δωμάτιο μέσα στις κατακόμβες έχει διαφορετική ζωγραφική ή θέμα, που απεικονίζεται στους τοίχους. ΟιΧριστιανικές ιστορίες από τηνΠαλαιά ΔιαθήκηκαιτηνΚαινή Διαθήκη γεμίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των δωματίων. Ηειδωλολατρική τέχνη, συγκεκριμένα ο ήρωας Ηρακλής, περιλαμβάνεται σε συγκεκριμένες αίθουσες, για τις οποίες είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι κατακόμβες της Βία Λατίνα είναι ξεχωριστές. Κάθε δωμάτιο συνήθως δηλώνεται με ένα γράμμα, που βοηθά στην οργάνωση των διαφορετικών δωματίων και έργων τέχνης. Το δωμάτιο Ν είναι διακοσμημένο εξ ολοκλήρου από νωπογραφίες του ειδωλολατρικού ήρωα Ηρακλή [5]Οι ζωγραφιές δείχνουν τον Ηρακλή ως ήρωα ή σωτήρα. Λέγεται ότι αυτό συμβολίζει τη μετά θάνατον ζωή. Για πολλά από τα άλλα δωμάτια, το θέμα είναι κυρίως χριστιανικής τέχνης, που απεικονίζει εικόνες τόσο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και της Καινής Διαθήκης. Αξιοσημείωτες σκηνές τέχνης που απεικονίζονται, είναι η Σκηνή του Κατακλυσμού, η φιλοξενία από τον Αβραάμ των Τριών Αγγέλων κάτω από τηδρυτου Μαμβρή, η Διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας, η Ανάληψη του Ηλία καιο Καλός Ποιμήν.
Η φωτογραφία στα δεξιά, ηΑνάσταση του Λαζάρου, είναι μία από τις πολλές θρησκευτικές ιστορίες, που αναπαριστώνται στους τοίχους των κατακομβών. Οι θεατές μπορούν ναδουντη μορφή τουΙησού, που εγείρει έναν άνθρωπο από τους νεκρούς, καθώς οι μαθητές του παρακολουθούν με προσοχή. Οι θεατές μπορεί επίσης να παρατηρήσουν ότι οΜωυσήςστο παρασκήνιο λαμβάνει ένα μήνυμα από ψηλά. [6]Η τεχνοτροπία του έργου τέχνης είναι παρόμοιο σε κάθε δωμάτιο στις κατακόμβες, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα έργα τέχνης παράγονται από ένα άτομο ή μία ομάδα ανθρώπων, που χρησιμοποιούσαν τον ίδιο ρυθμό καιτην ίδια τεχνική εκτέλεσης.
Μπεργκ, Μπέβερλι. 1994. «Η Άλκηστη καιο Ηρακλής στην Κατακόμβη της Via Latina». Vigiliae Christianae: A Review of Early Christian Life and Language 48, αρ.3: 219–34.
Dulaey, Martine. 2011. "Imagery and the Pathers of the Church: About the Cubiculum F in the Via Latina Catacomb." Antiquité Tardive 19: 47–62.
Φερούα, Αντόνιο. 1991. The Unknown Catacomb: A Unique Discovery of Early Christian Art. New Lanark, Σκωτία: Geddes & Grosset.
Snyder, H. Gregory. 2011. Μια χριστιανική επιγραφή του δεύτερου αιώνα από τη Via Latina." Journal of Early Christian Studies 19, αρ. 2: 157–95.
Tronzo, William. 1986. The Via Latina Catacomb: Imitation and Uncontinuity in Fourth-Century Roman Painting. University Park: Pennsylvania State University Press.
Πολυμέσα
