Ο Βαλδουίνος (Boudewijn, 7 Σεπτεμβρίου 1930 - 31 Ιουλίου 1993) ήταν Βασιλιάς των Βέλγων, από το 1951, όταν και παραιτήθηκε ο πατέρας του, μέχρι το 1993, όπου απεβίωσε. Γονείς του ήταν ο Λεοπόλδος Γ΄ του Βελγίου (1901–83) και η πρώτη σύζυγός του Άστριντ της Σουηδίας (1905–35).
Μη έχοντας αποκτήσει ο ίδιος παιδιά, το στέμμα έπειτα πέρασε στον μικρότερο αδελφό του, Αλβέρτο Β΄. Ο Βαλδουίνος ήταν πρώτος ξάδελφος με τον Χάραλντ Ε΄ της Νορβηγίας και τις αδελφές του Άστριντ και Ρανχίλδη.
Ο Βαλδουίνος Αλβέρτος Κάρολος Λεοπόλδος Άξελ Μαρία Γουσταύος γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1930 στο Κάστρο Στίβενμπεργκ του Βελγίου. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Λεοπόλδου, Πρίγκηπα του Βελγίου, και της συζύγου του Άστριντ της Σουηδίας. Ο πατέρας του έγινε Βασιλιάς των Βέλγων ως Λεοπόλδος Γ΄ το 1934. Ένα χρόνο αργότερα, η μητέρα του θα πεθάνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Ο Λεοπόλδος Γ΄ ζήτησε από την βελγική κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο της χώρας να εγκρίνει ένα νόμο μεταβίβασης των εξουσιών του στο γιο του, Βαλδουίνο. Έτσι, στις 17 Ιουλίου 1951 ο Βαλδουίνος θα ορκιστεί ως Βασιλιάς των Βέλγων.
Στις 15 Δεκεμβρίου 1960 ο Βαλδουίνος θα παντρευτεί στις Βρυξέλλες την Ισπανίδα Δόνια Φαμπιόλα δε Μόρα ι Αραγόν. Ωστόσο, δεν απέκτησαν κανένα παιδί, καθώς και οι πέντε εγκυμοσύνες της Φαμπιόλα κατέληξαν σε αποβολές.[1]
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βαλδουίνου η αποικία του Βελγικού Κονγκό απέκτησε ανεξαρτησία το 1960. Ένα χρόνο νωρίτερα όταν είχε επισκεφτεί την περιοχή, έγχρωμοι κάτοικοι τον είχαν υποδεχθεί με πέτρες.[2]
Το 1976, στην 25η επέτειο της ανόδου του Βαλδουίνου στον θρόνο, θα ιδρυθεί το Ίδρυμα Βασιλιάς Βαλδουίνος, με στόχο την αρωγή για την βελτίωση των συνθηκών ζωής του βελγικού λαού.
Ο Βαλδουίνος παραιτήθηκε το 1990 για μία ημέρα από τα καθήκοντά του για να αποφύγει να υπογράψει νομοσχέδιο που νομιμοποιούσε τις αμβλώσεις στο Βέλγιο. Ωστόσο, το νομοσχέδιο πέρασε χωρίς την έγκριση του Βασιλιά, όπως προβλεπόταν από το Σύνταγμα του Βελγίου.[3]
Ο Βαλδουίνος βασίλευσε για 42 χρόνια. Απεβίωσε από καρδιακή ανακοπή στις 31 Ιουλίου 1993 στη Βίγια Αστρίδα της πόλης Μοτρίλ της Ισπανίας. Παρόλο που τον Μάρτιο του 1992 ο Βασιλιάς είχε εγχειριστεί στη μιτροειδή βαλβίδα της καρδιάς του, το τέλος του ήρθε απρόσμενα. Εκτιμάται ότι 500.000 Βέλγοι (5% του πληθυσμού) προσκήνυσαν τη σορό του Βαλδουίνου. Ενταφιάστηκε στις 6 Αυγούστου στην Εκκλησία της Παναγίας του Λαίκεν των Βρυξελλών.[4]
Στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο μικρότερος αδελφός του, Αλβέρτος Β΄.
Νυμφεύτηκε το 1960 τη Φαμπιόλα του Βελγίου, κόρη του Γκονθάλο δε Μόρα Φερνάντεθ Ριέρα ντελ Όλμο, Μαρκήσιου ντε Κάσα Ριέρα. Δεν απέκτησαν απογόνους.
| Πρόγονοι του Βαλδουίνου του Βελγίου
|
|
|
- 7 Σεπτεμβρίου 1930 - 17 Φεβρουαρίου 1934: Η Βασιλική Υψηλότητα Πρίγκιπας Βαλδουίνος του Βελγίου, Πρίγκιπας της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, Δούκας της Σαξονίας
- 17 Φεβρουαρίου 1934 - 17 Ιουλίου 1951: Η Βασιλική Υψηλότητα Ο Δούκας της Βραβάντης, Πρίγκιπας του Βελγίου
- 17 Ιουλίου 1951 - 31 Ιουλίου 1993: Η Μεγαλειότητα Του Ο Βασιλιάς των Βέλγων
- Wilsford, David, ed. Political leaders of contemporary Western Europe: a biographical dictionary (Greenwood, 1995) pp 25-31.
- A. Molitor, La fonction royale en Belgique, Brussels, 1979
- J.Stengers, De koningen der Belgen. Van Leopold I tot Albert II, Leuven, 1997.
- Kardinaal Suenens, Koning Boudewijn. Het getuigenis van een leven, Leuven, 1995.
- Kerstrede 18.12.1975, (ed.V.Neels), Wij Boudewijn, Koning der Belgen. Het politiek, sociaal en moreel testament van een nobel vorst, deel II, Gent, 1996.
- H. le Paige (dir.), Questions royales, Réflexions à propos de la mort d'un roi et sur la médiatisation de l'évènement, Brussels, 1994.
Σχετικά πολυμέσα
