Ο Βασίλι Εροσένκο η Βασίλι Γιακόβλεβιτς Εροσένκο (ρωσικά: Василий Яковлевич Ерошенко ουκρανικά: Василь Якович Єрошенко (12 Ιανουαρίου 1890 – 23 Δεκεμβρίου 1952)[3] ήταν ένας τυφλός συγγραφέας, μεταφραστής, εσπεραντιστής, γλωσσολόγος, ποιητής και δάσκαλος. Έγραψε στα Εσπεράντο και στα Ιαπωνικά.
Στην ηλικία των τεσσάρων, μολύνθηκε από ιλαρά και ως εκ τούτου, έγινε τυφλός.
Από το 1907 έως το 1914 εργάστηκε ως βιολιστής για την ορχήστρα της Μόσχας για τους τυφλούς. Περίπου αυτή τη στιγμή σπούδασε Εσπεράντο, καθώς και Αγγλικά. Ταξίδεψε στη Βρετανία το 1912 και σπούδασε σε σχολείο τυφλών. Εκεί συνάντησε τον αναρχικό Πιοτρ Κροπότκιν, ο οποίος πρέπει να έχει επηρεάσει τις αναρχικές του απόψεις. Αργότερα επέστρεψε στη Μόσχα μέσω Παρισιού και συνέχισε το έργο του στην ορχήστρα. Εκεί άρχισε να μελετά την ιαπωνική γλώσσα.
Τον Απρίλιο του 1914, ο Εροσένκο, λόγω επαφών με τους Ιάπωνες Εσπεράντες, αναχώρησε για την Ιαπωνία. Σπούδασε μασάζ σε σχολικό κέντρο για τους τυφλούς στο Τόκιο, αφού έμαθε τη φήμη τους στην πρακτική. Εκεί προώθησε την Εσπεράντο μεταξύ των τυφλών μαθητών. Εκεί δημοσιεύθηκαν τα πρώτα του μυθιστορήματα, στα Ιαπωνικά. Μετά από δύο χρόνια πήγε στο Σιάμ και προσπάθησε να ιδρύσει σχολείο για τους τυφλούς. Αλλά λόγω των γραφειοκρατών δεν το πέτυχε. Πήγε στη Βιρμανία, στο Μαουλαμίνε, και ίδρυσε σχολείο για τους τυφλούς. Τον Νοέμβριο του 1917, όταν έμαθε για τη Ρωσική Επανάσταση, πήγε στην Ινδία και ήλπιζε να επιστρέψει στη Ρωσία από εκεί. Δυστυχώς συνελήφθη στην Καλκούτα, ως Ρώσος Μπολσεβίκος. Το 1918 επέστρεψε στη Βιρμανία και συνέχισε τη δουλειά του στο Μαουλαμίνε.
Με την ελπίδα να επιστρέψει στη Ρωσία με μια δεύτερη προσπάθεια επέστρεψε στην Ινδία. Στη συνέχεια, οι βρετανικές αρχές του απαγόρευαν την έξοδο από τη χώρα του και τέθηκε υπό κατ 'οίκον περιορισμό στην Καλκούτα. Δραπέτευσε από τη σύλληψη και πήγε στη Βομβάη, αλλά αργότερα συνελήφθει και στάλθηκε πίσω στην Καλκούτα. Προκάλεσε την αναχώρησή του από την Ινδία. Υπό σύλληψη επιβιβάστηκε σε πολεμικό πλοίο για να απελαθεί στην Ιαπωνία. Έφυγε από το πλοίο όταν έκανε στάση στην Σαγκάη και από εκεί επέστρεψε με επιτυχία στη Ρωσία.
Το καλοκαίρι του 1919, επέστρεψε στην Ιαπωνία μέσω της Σαγκάης. Με καλή κατανόηση στην ιαπωνική γλώσσα, ο Εροσένκο έγραψε πολλές παιδικές ιστορίες σε αυτή τη γλώσσα και έγινε διάσημος μεταξύ της ιαπωνικής λογοτεχνικής κοινότητας[4]. Τον Μάιο του 1921, λόγω της ενεργού συμμετοχής σε σοσιαλιστικές διαμαρτυρίες και της συμμετοχής του στη δεύτερη συνέλευση του Ιαπωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Εροσένκο ξυλοκοπήθηκε από την αστυνομία και συνελήφθη. Ένα μήνα αργότερα απελάθηκε και πήγε στο Βλαδιβοστόκ της Σοβιετικής Ένωσης.
Από το 1921 έως το 1923, ο Εροσένκο πήγε στην Κίνα και έζησε στο Χάρμπιν για περίπου τρεις μήνες και έμεινε στο Πεκίνο της Κίνας, όπου δίδαξε την Εσπεράντο. Από τον Οκτώβριο του 1921 έως τον Φεβρουάριο του 1922 εργάστηκε στο Ινστιτούτο Γλωσσών στη Σαγκάη. Ήταν σε επαφή με τον Κινέζο συγγραφέα Λου Σιουν, ο οποίος μετέφρασε ένα έργο και μια συλλογή παραμυθιών του Εροσένκο στα Κινέζικα. Ο Εροσένκο εμφανίζεται στη διήγηση του μου «Η κωμωδία των παπιών»[5]. Έδωσε διαλέξεις σε πανεπιστήμιο και σχολή κατάρτισης δασκάλων για γυναίκες στο Πεκίνο σχετικά με τη ρωσική λογοτεχνία και άλλα θέματα.
Το 1922 συμμετείχε στο 15ο Συνέδριο Εσπεράντο στο Ελσίνκι της Φινλανδίας. Το 1923 ο Εροσένκο έφυγε από την Κίνα και πέρασε τον υπόλοιπο χρόνο του στην Ευρώπη. Το 1924 συμμετείχε στο 16ο Συνέδριο Εσπεράντο στο Παρίσι και στο συνέδριο τυφλών Εσπεραντιστών στη Βιέννη.
Από το 1924 έως το 1927 εργάστηκε ως μεταφραστής στο Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής. Μεταφράζει έργα των Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν στα Ιαπωνικά. Το 1929-1930 ταξίδεψε στο Chukotka και ίδρυσε σχολείο τυφλών παιδιών. Λόγω του χαμηλού αριθμού εγγραφών, αυτό το εγχείρημα δεν πέτυχε.
Από το 1930 έως το 1932 εργάστηκε σε σχολείο τυφλών κατασκευαστών πινέλων στο Νίζνι Νόβγκοροντ ως καθηγητής μαθηματικών, Μπράιγ και ρωσικής γλώσσας. Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στη Μόσχα για να εργαστεί ως αναγνώστης απόδειξης σε τυπογραφείο.
Το 1935 ίδρυσε το πρώτο σχολείο τυφλών παιδιών στο Kushka του Τουρκμενιστάν, όπου παρέμεινε μέχρι το 1945. Το 1946-1948 εργάστηκε ως εκπαιδευτής αγγλικής γλώσσας σε σχολείο για τα τυφλά παιδιά στη Μόσχα. Το 1949-1951 έζησε και δούλεψε σε ένα νυχτερινό σχολείο για τους τυφλούς στην Τασκένδη. Το 1952 επέστρεψε στο Obukhivka, τη γενέτειρά του, και εργάστηκε στο τελευταίο του βιβλίο. Πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου και θάφτηκε σε ένα εξοχικό νεκροταφείο.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 www.sensusnovus.ru/culture/2013/07/04/16713.html.
- ↑ Poulson, David (20 Οκτωβρίου 2014). Eroshenko. ISBN 9786175171639. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Nathan, Richard (12 Μαρτίου 2021). «Changing Nations: The Japanese Girl With a Book». Red Circle Authors.
- ↑ Lu Xun, Te wapen (translated from the Chinese by K. Ruitenbeek, Amsterdam: Meulenhoff 1985) page 191-192, notes 1 and 3.
Σχετικά πολυμέσα