Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/01/2016.
Ηυδρογονοβόμβα, όπως επίσης λέγεται, αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50 και από τις δύο πλευρές του τότε Ψυχρού πολέμου, και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα όπλα μαζικής καταστροφήςστον πλανήτη. Γνωστή διεθνώς και ως H-Bomb (Hydrogen Bomb), συγκριτικά είναι 100 έως και 1.000 φορές πιο καταστροφική απ' ό,τιμια απλή ατομική βόμβα σχάσης.
Οπυρήνας μιας υδρογονοβόμβας αποτελείται από άτομα δευτερίου () καιτριτίου (), τα οποία είναι βαρέα ισότοπατουυδρογόνου. Γιατην πυροδότηση μιας υδρογονοβόμβας προαπαιτείται μια μικρότερη έκρηξη σχάσης δηλαδή μιας μικρής ατομικής βόμβας, συνήθως πλουτωνίου, η οποία λαμβάνει χώρα στο περίβλημα του πυρήνα υδρογόνου. Αυτή η πρώτη έκρηξη αυξάνει την θερμοκρασία του πυρήνα σε 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου οδηγώντας έτσι σεσύντηξητο δευτέριο καιτο τρίτιο, παράγοντας άτομα ηλίουκαινετρόνιαμε ταυτόχρονη έκλυση τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας. Αυτή η διαμόρφωση είναι γνωστή ως σχέδιο Τέλερ-Ούλαμ, και αναπτύχθηκε από τους Έντουαρντ ΤέλερκαιΣτανίσουαφ Ούλαμτο 1951[1]για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η καταστροφική της ισχύς μεγιστοποιείται από την ενέργεια των απελευθερωμένων νετρονίων, τα οποία σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες είναι σε θέση να αντιδράσουν ακόμα καιμεταπιο αδρανή ραδιενεργά υλικά όπως τοαπεμπλουτισμένο ουράνιο, πράγμα αδύνατο σε μικρότερες ενεργειακές συνθήκες. Αυτό το κύμα ενέργειας υπερδιπλασιάζει την απόδοση της βόμβας αφήνοντας παράλληλα πίσω τουκαι τις μακροχρόνιες επιπτώσεις τουμετην δημιουργία ραδιενεργών καταλοίπων.
Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου έγινε στις 31 Οκτωβρίου (1η Νοεμβρίου τοπική) 1952στηνατόληEnewetak, σταΝησιά Μάρσαλ (Marshall) του Ειρηνικού ωκεανού από τις ΗΠΑ. Η έκρηξη εξαέρωσε 80 τόνους εδάφους και είχε 8 μίλια διάμετρο με 27 μίλια ύψος. Στις 12 Αυγούστου στηΣοβιετική Ένωση πραγματοποιείται η πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου. Τοπιο ισχυρό πυρηνικό όπλο αυτού του τύπου που χρησιμοποιήθηκε ποτέ ήταν μια βόμβα πυρηνικής σύντηξης, ηΒόμβα Τσαρ, που δοκιμάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση στο νησί Νόβαγια Ζεμλιάτου Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού στις 30 Οκτωβρίου 1961. Η ισχύς της ισοδυναμούσε με 57.000.000 τόνους ΤΝΤ. Εξερράγη 4 χλμ πάνω από το έδαφος. Μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα 3ου βαθμού σε απόσταση 100 χλμ, ενώ η δόνηση από την έκρηξη έγινε αισθητή μέχρι καιτηΦινλανδία. Η βόμβα ζύγιζε 27 τόνους.
Στις 24 Αυγούστουτου1968, πραγματοποιήθηκε στην ατόλη της Φανγκατάουφα, στο σύμπλεγμα της Μουρουρόα στον νότιο Ειρηνικό, η πρώτη ατμοσφαιρική δοκιμή της γαλλικής βόμβας υδρογόνου, σηματοδοτώντας την είσοδο της Γαλλίας στην ομάδα των πέντε πυρηνικών δυνάμεων. Η βόμβα, η οποία εξερράγη αναρτημένη σε αερόστατο σε ύψος 600 μέτρων από την ατόλη, είχε διαστάσεις αυτοκινήτου και ως εκ τούτου ήταν δύσχρηστη σαν όπλο. Άνοιξε όμως το δρόμο γιατην κατασκευή των πυρηνικών κεφαλών πουθα εξόπλιζαν τους γαλλικούς πυρηνικούς πυραύλους. Στις διαμαρτυρίες των κρατών της περιοχής γι' αυτήν την «μεγαλειώδη επιστημονική, τεχνική και βιομηχανική επιτυχία», όπως τη χαρακτήρισε ο στρατηγός ΣαρλντεΓκωλ, τοΠαρίσι απάντησε ότι τα φαινόμενα απατούν και ότι μόλις τρεις ώρες μετά το ολοκαύτωμα ήταν απόλυτα ασφαλής η επίσκεψη στην ατόλη.[2]
Ηπιο πρόσφατη δοκιμή βόμβας υδρογόνου έγινε το φθινόπωρο του2017 από τηΒόρειοΚορέα, όπως ανακοίνωσε ο ανώτατος ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ουν. Οι βορειοκορεάτες κατάφεραν τελικά, μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, να ανατινάξουν την βόμβα προκαλώντας τοπικό σεισμό 5,1 Ρίχτερ. Η απόφαση να προκαλέσουν έκρηξη μιας τέτοιας βόμβας επέφερε αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα.[3] Πάντως, δεν έγινε δυνατόν να επιβεβαιωθεί εξαρχής ο ισχυρισμός των Βορειοκορεατών ότι όντως πρόκειται για βόμβα υδρογόνου.