Ο Γιάννης Βαλαώρας έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με προπονητή τον Λάκη Μπακαρλιώτα στην Ανθούπολη το 1976-77, μια ομάδα που είχε ήδη βγάλει παίκτες όπως ο Γκόλαντας, ο Βασιλείου που έπαιξαν στηνΑΕΛ. Eφτασεστον τελικό στοΚύπελλο Ερασιτεχνών Ποδοσφαίρου Ελλάδος - ηττήθηκε από τονΑ.Ο. ΚαρδίτσαςστοΕ.Α.Κ. Βόλου.
Το 1978, στα 20 του, τον αποκτά ηΛάρισα, στην οποία αγωνίστηκε από την περίοδο 1978-79 και για 14 χρόνια ως το 1992. H ΑΕΛ έδωσε στην Ανθούπολη 150.000, με τρία γραμμάτια των 50.000.[1] Ήταν το διάστημα πουηΑΕΛ έκανε ανανέωση καιμετονΠαύλο Γρηγοριάδηστον πάγκο, έδινε τις ευκαιρίες σε νεά παιδιά. Παράλληλα στην ομάδα ήταν ο Δράμαλης, o Μαλουμίδης καιο Νίκος Αργυρούλης.
Tο 1980 είχε ενδιαφερθεί o Παναθηναϊκός. Tην επόμενη χρονιά το 1981 ο Ολυμπιακός, o Μακεδονικός καιηΑΕΚ. Η διοίκηση τότε, με πρόεδρο τον Σαμαρά, έκανε τα πάντα γιανατον κρατήσει (τότε τα συμβόλαιο ήταν 8ετή και είχε δικαίωμα της ανώτερης προσφοράς η ομάδα). To 1988 η Σερβέτ, η Αϊντραχτ Φρανγκφούρτης, καιη Σαμπντόρια, είχε κάνει πρόταση στηΑΕΛ, αλλά η διοίκηση δεντο συζήτησε (η Αϊντραχτ, πήρε τελικά τονΜπουμΚουΤσα).
Ήταν ο ηγέτης της ομάδας και από τους βασικούς πρωταγωνιστές στις επιτυχίες της τη δεκαετία 80 έως 90, μετο 11 στην πλάτη που αγαπήθηκε όσο λίγοι από το κοινό των «βυσσινί». Έχοντας σημειώσει 102 γκολ είναι ο πρώτος σκόρερ μετη φανέλα της ΑΕΛ (63 τέρματα στην Α΄ και 10 στη Β΄Εθνική). Το όνομά του έγινε σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων της ιστορικής ΑΕΛ, «Ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα», ενώ έχει συνδέσει την σπουδαία καριέρα τουμετο μοναδικό πρωτάθλημα που κατέκτησε ποτέ επαρχιακή ομάδα, έχοντας 27 συμμετοχές και 6 γκολ.[2]
Η χειρότερη ημέρα που σημάδεψε τη ζωή του, ήταν η 6η Σεπτεμβρίου 1979, όταν βρέθηκε στο ίδιο αυτοκίνητο (καθ’ οδόν γιατην Αθήνα για προπόνηση με Εθνική Ελπίδων) με τους «αδελφούς» και συμπαίκτες του Δημήτρη Μουσιάρη και Δημήτρη Κοκολίτσιο, οι οποίοι σκοτώθηκαν ακαριαία όταν το αμάξι τους συγκρούστηκε μετωπικά με λεωφορείο τουΚΤΕΛ Λαμίας.[3]
