Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 22/04/2020.
ΟΓιοσινόρι Οσούμι (ιαπωνικά: 大隅良典, 9 Φεβρουαρίου 1945 - ) είναι Ιάπωνας κυτταρικός βιολόγοςμε ειδίκευση στηναυτοφαγία, δηλαδή στη διαδικασία που ακολουθούν τακύτταρα προκειμένου να καταστρέψουν καινα ανακυκλώσουν τα κυτταρικά συστατικά. Ο Οσούμι είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Καινοτόμου Έρευνας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τόκιο. Έλαβε το βραβείο Κιότο στις Βασικές Επιστήμες το 2012, τοΝόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικήςτο 2016 και το βραβείο Επιστημών το 2017 για τις ανακαλύψεις του πάνω στους μηχανισμούς γιατην αυτοφαγία.
Το 1977 επέστρεψε στοΠανεπιστήμιο του Τόκιο ως ερευνητικός υπότροφος. Το 1986 έγινε λέκτοραςστο ίδιο πανεπιστήμιο καιτο 1988 έγινε αναπληρωτής καθηγητής. Το 1996 μετακόμισε στο National Institute for Basic Biology στο Οκαζάκι της Ιαπωνίας, όπου εργάστηκε ως καθηγητής. Από το 2004 έως το 2009 ήταν καθηγητής στο Graduate University for Advanced Studies στην Χαγιάμα της Ιαπωνίας. Μετά την συνταξιοδότησή τουτο 2014, συνέχισε να εργάζεται ως καθηγητής στο Ινστιτούτο Καινοτόμου Έρευνας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας τουΤόκιο. Σήμερα διευθύνει το Cell Biology Research Unit, στο Ινστιτούτο Καινοτόμου Έρευνας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τόκιο.
ΟΚριστιάν ντεΝτιβ δημιούργησε τον όρο αυτοφαγία ήδη από το 1963 ενώ ο Οσούμι ξεκίνησε την έρευνά τουτο 1988. Μέχρι τότε, λιγότερες από 20 μελέτες είχαν δημοσιευτεί σε αυτό το θέμα. Την δεκαετία του 1990, η ομάδα του Οσούμι περιέγραψε την μορφολογία της αυτοφαγίας πάνω σεζύμηκαι πραγματοποίησε εξετάσεις σεκύτταρα ζύμης στα οποία ταυτοποιήθηκαν ταγονίδια ώστε τα κύτταρα να είναι ικανά να αυτοφάγουν.
Το 2016 βραβεύτηκε μεΒραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής "για τις ανακαλύψεις του στους μηχανισμούς της αυτοφαγίας". Είναι ο 25ος Ιάπωναςπου έχει βραβευτεί με βραβείο Νόμπελ. Η σύζυγος του Οσούμι, Μάρικο, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Επιστημών του Τέικιο, συνεργάστηκε στην έρευνα πάνω στην αυτοφαγία. Ο Οσούμι καιη γυναίκα του έχουν γράψει μαζί πολλές ακαδημαϊκές μελέτες.
Tsukada, M; Ohsumi, Y (25 October 1993). «Isolation and characterization of autophagy-defective mutants of Saccharomyces cerevisiae». FEBS Letters333 (1–2): 169–74. doi:10.1016/0014-5793(93)80398-e. PMID8224160.
Ohsumi, Y (March 2001). «Molecular dissection of autophagy: two ubiquitin-like systems». Nature Reviews Molecular Cell Biology2 (3): 211–6. doi:10.1038/35056522. PMID11265251.
Kuma, A; Hatano, M; Matsui, M; Yamamoto, A; Nakaya, H; Yoshimori, T; Ohsumi, Y; Tokuhisa, T και άλλοι. (23 December 2004). «The role of autophagy during the early neonatal starvation period». Nature432 (7020): 1032–6. doi:10.1038/nature03029. PMID15525940. Bibcode: 2004Natur.432.1032K.
Yamamoto, H; Ohsumi, Y (11 July 2016). «The intrinsically disordered protein Atg13 mediates supramolecular assembly of autophagy initiation complexes.». Dev. Cell38 (1): 86–99. doi:10.1016/j.devcel.2016.06.015. PMID27404361.