ΗΔημοκρατία του Ούζιτσε (στασερβικά: Ужичка републикаκαιUžička republika) ήταν κατεχόμενο έδαφος, στην διάρκεια του φθινοπώρου του1941στα δυτικά της Σερβίας η οποία ευρισκόταν υπό ναζιστικό έλεγχο, από τους Παρτιζάνους ΚομμουνιστέςτουΤίτο. Κυριότερο κέντρο του εδάφους των Παρτιζάνων ήταν η πόλη τουΟύζιτσε, από την οποία και προήλθε το όνομα αυτού. Ανακατελήφθη από τους Γερμανούς τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους.
Η Δημοκρατία του Ούζιτσε ήταν επίσης γνωστή ως Σοβιετική Δημοκρατία του Ούζιτσε (στασερβικά: Ужичка совјетска републикаκαιUžička sovjetska republika) ή, με περισσότερο οικείο τρόπο, ως Σοβιετία (στασερβικά : СовјетијаκαιSovjetija)[1].
Μετά την μάχη τουΝτρέζνικ, στις 18 Αυγούστου1941, οι Παρτιζάνοι του Τίτο ενίσχυσαν τις θέσεις τους και, στις 24 Σεπτεμβρίου1941, πέτυχαν να απελευθερώσουν τοΟύζιτσε. Ωστόσο, στις 29 Νοεμβρίου1941 έλαβε χώρα η μάχη της Καντίνγιατσα, στην διάρκεια της οποίας οι Κομμουνιστές μαχητές ηττήθηκαν. Στις 1 Δεκεμβρίου1941η εφήμερη Δημοκρατία του Ούζιτσε έλαβε τέλος[6][7]. Η πλειοψηφία των Παρτιζάνων τράπηκαν σε φυγή, βρίσκοντας καταφύγιο στηΒοσνία, στοΣαντζάκκαιτοΜαυροβούνιο, προτού ανασυνταχθούν στηνΦότσα της Βοσνίας.
Η Δημοκρατία του Ούζιτσε περιελάμβανε σχεδόν το σύνολο του δυτικού τμήματος της Κεντρικής Σερβίας, ενώ είχε περισσότερους από 300.000 κατοίκους ως πληθυσμό. Ευρισκόταν μεταξύ της γραμμής Βάλιεβο-Μπάγινα Μπάστα (στα βόρεια), του ποταμού Ντρίνα (στα δυτικά), της Ζάπαντνα Μόραβα (στα ανατολικά) και της περιοχής τουΣαντζάκ (στα νότια).
Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν οΝτραγκόιλο Ντούντιτς, ενώ Αντιπρόεδρος, επισήμως αναφερόμενος ως Γενικός Γραμματέας, οΓιόσιπ Μπροζ Τίτι. Η κυβέρνηση αποτελείτο από τασυμβούλια του λαού (odbori). Οι Κομμουνιστές έχτισαν σχολεία και εξέδωσαν εφημερίδα μετο όνομα Borba, «Ο Αγώνας».
Στο απόγειο της επιτυχίας τους, πέτυχαν να θέσουν σε λειτουργία ταχυδρομική υπηρεσία καινα ελέγχουν περίπου 145 χμ. σιδηροδρομικού δικτύου. Ένα εργοστάσιο πυρομαχικών ήταν εγκατεστημένο στα υπόγεια της Τράπεζας του Ούζιτσε[8].