Ο Πέτρος Β΄ της Γιουγκοσλαβίας (Петар II Карађорђевић, 6 Σεπτεμβρίου 1923 – 3 Νοεμβρίου 1970), επίσης γνωστός και ως Πέτρος Β΄ Καραγεώργεβιτς, ήταν ο τελευταίος Βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της χώρας μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 1934 και εκθρονίστηκε από το καθεστώς του Τίτο το 1945.[1][2][3][4]
Ο Πέτρος γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1923 στο Βελιγράδι και ήταν ο γιος του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄ της Γιουγκοσλαβίας και της βασίλισσας Μαρίας των Χόεντσολερν-Ζίγκμαρινγκεν, κόρης του βασιλιά της Ρουμανίας Φερδινάνδου Α΄ και της βασίλισσας Μαρία της Ρουμανίας.[3] Κατά τη βάπτισή του ανάδοχοι ήταν ο βασιλιάς Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και η τότε πριγκίπισσα Ελισάβετ του Ηνωμένου Βασιλείου.[3]
Ο πρίγκιπας αρχικά εκπαιδεύτηκε ιδιωτικά στο παλάτι του Βελιγραδίου και, έπειτα, στο Σχολείο Σαντρόιντ του Γουίλτσερ.[3] Στις 9 Οκτωβρίου 1934, όντας σε ηλικία 11 ετών, ανήλθε στο γιουγκοσλαβικό θρόνο, έπειτα από τη δολοφονία του πατέρα του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄ στη Μασσαλία, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στη Γαλλία.[3] Εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του νέου μονάρχη, συστάθηκε μια αντιβασιλεία με αντιβασιλέα τον ξάδελφο του πατέρα του πρίγκιπα Παύλο της Γιουγκοσλαβίας.[3][5]
Παρά το γεγονός ότι ο βασιλιάς Πέτρος και οι σύμβουλοί του ήταν εντελώς ενάντιοι στη Ναζιστική Γερμανία, ο αντιβασιλέας Παύλος ενέταξε στις 25 Μαρτίου 1941 το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας στο Τριμερές Σύμφωνο του Άξονα.[3] Δύο ημέρες αργότερα, ο βασιλιάς Πέτρος, σε ηλικία 17 ετών, ανακηρύχθηκε ενήλικος και, με την υποστήριξη των Βρετανών, απέκτησε την εξουσία μέσω πραξικοπήματος.[3][6]
Αναβάλλοντας την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, η Γερμανία επιτέθηκε ταυτόχρονα στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, στις 6 Απριλίου 1941. Η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 17 Απριλίου.[3][7] Εδάφη της Γιουγκοσλαβίας προσαρτήθηκαν από την Ιταλία, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τη Γερμανία, ενώ σε άλλα εγκαταστάθηκαν κυβερνήσεις μαριονέτες των κατοχικών δυνάμεων.
Ο Πέτρος αυτοεξορίστηκε από τη χώρα μαζί με την κυβέρνησή του, έπειτα από την εισβολή των δυνάμεων του Άξονα.[3][8] Αρχικά, ο Γιουγκοσλάβος βασιλιάς και οι υπουργοί της κυβέρνησής του κατέφυγαν στην Ελλάδα, ενώ κατέληξαν στο Κάιρο της Αιγύπτου.[3][9] Τον Ιούνιο του 1941 ο Πέτρος έφτασε στο Λονδίνο, όπου βρίσκονταν ήδη πολλές άλλες εξόριστες κυβερνήσεις της κατεχόμενης Ευρώπης.[3]
Ο βασιλιάς ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, πριν να ενταχθεί στην Βρετανική Βασιλική Αεροπορία.[3] Το 1942 πραγματοποίησε επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούζβελτ και τον Καναδό πρωθυπουργό Γουίλιαμ Λίον Μακένζι Κινγκ. Η περιοδεία του δεν πέτυχε το στόχο της εξασφάλισης της υποστήριξης των Συμμάχων για την εξόριστη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση.[10] Ο Ρούζβελτ και ο Τσώρτσιλ είχαν ήδη εκφράσει την υποστήριξή τους προς τους κομμουνιστές Παρτιζάνους του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο.[3]
Ο Πέτρος, εν τω μεταξύ, παντρεύτηκε στο Λονδίνο στις 20 Μαρτίου 1944 την τρίτη εξαδέλφη του, πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας, κόρη του βασιλιά Αλέξανδρου και της Ασπασίας Μάνου.[3][11] Μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον πρίγκιπα Αλέξανδρο, γεννημένο στις 17 Ιουλίου 1945.[3][12]
Ο Πέτρος εκθρονίστηκε από την Κομμουνιστική Συντακτική Συνέλευση της Γιουγκοσλαβίας, στις 29 Νοεμβρίου 1945.[3] Μετά τον πόλεμο, εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες.[3] Έπειτα από πολλά χρόνια, κατά τα οποία έπασχε από κίρρωση του ήπατος, πέθανε στο Ντένβερ στις 3 Νοεμβρίου 1970, σε ηλικία 47 ετών.[3] Αιτία του θανάτου του ήταν μια αποτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος. Ενταφιάστηκε στο Μοναστήρι του Αγίου Σάββα στο Λίμπερτιβιλ του Ιλινόις.[3][13][14] Το 2013 η σορός του επαναπατρίσθηκε στη Σερβία και ενταφιάστηκε στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Όπλενατς.[3][15]
Νυμφεύτηκε στις 20 Μαρτίου 1944 στο Λονδίνο την Αλεξάνδρα πριγκίπισσα της Ελλάδας, κόρη του Αλεξάνδρου βασιλιά της Ελλάδας και είχε τέκνο:
- Αλέξανδρος γενν. 1945, διάδοχος της Γιουγκοσλαβίας. Νυμφεύτηκε πρώτα τη Μαρία ντα Γκλόρια της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα και μετά την Αικατερίνη Μπατή.
| Πρόγονοι του Πέτρου Β΄ της Γιουγκοσλαβίας
|
|
|
- ↑ http://www.worldstatesmen.org/Serbia.html
- ↑ http://www.hssaatio.fi/wp-content/uploads/2015/10/European_Pirate_Parties_and_the_Politics_of_Communication.pdf
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 http://www.royalfamily.org/dynasty/hm-king-peter-ii-of-yugoslavia/
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2016.
- ↑ http://www.bbc.com/news/world-europe-22671634
- ↑ https://artemisiasroyalden.wordpress.com/2013/01/18/peter-ii-of-yugoslavia-and-alexandra-of-greece-and-denmark/
- ↑ http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/serbia/10022862/Yugoslavias-exiled-Queen-returns-home-at-long-last.html
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2016.
- ↑ https://www.britannica.com/biography/Peter-II-king-of-Yugoslavia
- ↑ http://www.unofficialroyalty.com/king-peter-ii-of-yugoslavia/
- ↑ http://edition.cnn.com/2014/12/18/world/europe/serbian-crown-prince/
- ↑ http://photoblog.nbcnews.com/_news/2013/01/23/16664297-only-european-king-buried-on-us-soil-goes-back-home?lite
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2016.
- ↑ http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-22671634
Σχετικά πολυμέσα