Η ταινία Δυο για το Δρόμο (Πρωτότυπος τίτλος Two for the Road), είναι ρομαντική δραματική κομεντί παραγωγής 1967 σε σκηνοθεσία Στάνλεϊ Ντόνεν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Όντρεϊ Χέπμπορν και Άλμπερτ Φίνεϊ[1].
Το σενάριο της ταινίας γράφτηκε απευθείας για τη μεγάλη οθόνη από τον Φρέντερικ Ραφαέλ και αναλύει το δωδεκαετή γάμο ενός ζευγαριού που ταξιδεύει με το αυτοκίνητο στη νότια Γαλλία. Η ταινία θεωρήθηκε πειραματική για την εποχή που γυρίστηκε, εφόσον η αφήγηση των διαφόρων φάσεων της ζωής του ζευγαριού δε γίνεται με χρονική συνέχεια.
Ο Φρέντερικ Ράφαελ ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, η Όντρεϊ Χέπμπορν προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ και ο Χένρι Μαντσίνι προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα καλύτερου τραγουδιού. Το τραγούδι TWo for the Road γράφτηκε από τον Χένρι Μαντσίνι, που είχε γράψει και το Moon River, για την ταινία Πρόγευμα στο Τίφανις (Breakfast at Tiffany's, 1961), επίσης με την Όντρεϊ Χέπμπορν.
Η Τζοάνα (Όντρεϊ Χέπμπορν) είναι ένα ανέμελο κορίτσι που ταξιδεύει με ένα λεωφορειάκι μαζί με άλλα κορίτσια, ως μέλη μιας χορωδίας θηλέων. Στο δρόμο τους το λεωφορειάκι συγκρούεται με ένα τρακτέρ, του οποίου επιβάτης είναι, ο Μαρκ Γουάλας (Άλμπερτ Φίνεϊ), ένας απένταρος αρχιτέκτονας, που επέλεξε αυτό το μέσο μεταφοράς για να ταξιδέψει δωρεάν. Η Τζοάνα και ο Μαρκ γνωρίζονται ερωτεύονται και παντρεύονται και περνούν μια ζωή που χαρακτηρίζεται από ταξίδια, είτε για διακοπές είτε για επαγγελματικούς λόγους. Ταξιδεύουν για πρώτη φορά μετά το γάμο τους παρέα με την οικογένεια της πρώην του Μαρκ, Κάθι Μάντσεστερ (Έλινορ Μπρον) και οδεύουν προς την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους αποφασίζουν να αφήσουν την Κάθι με το σύζυγός της Χάουαρντ (Γουίλιαμ Ντάνιελς) και το προβληματικό τους παιδί Ρούθι (Γκαμπριέλ Μίντλετον), προκειμένου να ταξιδέψουν μόνοι τους. Στο επόμενό τους ταξίδι έχουν ήδη αποκτήσει ένα κοριτσάκι την Κάρολαϊν. Έπειτα ταξιδεύουν στη Γαλλία όπου συναντούν τον Μορίς Νταλμπρέ (Κλοντ Ντοφέν) και τη σύζυγό του Φρανσουάζ (Νάντια Γκρέι). Ο Μορίς γίνεται πελάτης του Μαρκ γεμάτος απαιτήσεις, αλλά του ανοίγει το δρόμο για μεγάλες δουλειές, μέσω των οποίων η οικογένεια πλουτίζει. Η Τζοάνα συνάπτει εξωσυζυγικές σχέσεις με τον αδελφό της Φρανσουάζ, Ντέιβιντ (Ζορζ Ντεσεριέ) και εγκαταλείπει για λίγο καιρό τον Μαρκ για να επιστρέψει σε εκείνον ζητώντας συγχώρεση. Μετά από 12 χρόνια γάμου και έχοντας βρεθεί πολλές φορές στο χείλος του χωρισμού το ζευγάρι είναι ξανά περισσότερο ερωτευμένο από ποτέ και ταξιδεύει προς τη Ρώμη, έχοντας συμφωνήσει να συνεχίσουν το συζυγικό τους βίο, εγκαταλείποντας τα λάθη του παρελθόντος.
Δραματική κομεντί του Στάνλεϊ Ντόνεν, με πρωταγωνιστές τους Άλμπερτ Φίνεϊ και την Όντρεϊ Χέπμπορν (σε έναν ρόλο πολύ διαφορετικό από εκείνο του ασχημόπαπου που γίνεται κύκνος).. Η ταινία είναι μια road movie, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής της διαδραματίζεται στο δρόμο και θεωρήθηκε καινοτόμος για την περίοδο που γυρίστηκε, εφόσον στερείται συνέχειας. Η αφήγηση των γεγονότων πραγματοποιείται με μια σειρά εναλλασσόμενων φλασμπάκ. Ο θεατής καλείται λοιπόν να μαντέψει τι έχει προηγηθεί σε κάποιες σκηνές όπου αφήνονται να εννοηθούν γεγονότα, τα οποία παρουσιάζονται σε κατοπινές σκηνές της ταινίας. Το σενάριο της ταινίας γράφτηκε από τον Φρέντερικ Ραφαέλ, ο οποίος ήταν μόνιμος συνεργάτης του Τζον Σλέσιντζερ, έχοντας γράψει το σενάριο της ταινίας Ντάρλινγκ (Darling, 1965) και έχοντας διασκευάσει το μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι Μακριά από το αγριεμένο πλήθος για τη μεγάλη οθόνη. Τα αυτοκίνητα κατέχουν σημαντικό ρόλο στην ταινία, εφόσον οι πρωταγωνιστές εμφανίζονται σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους σε διαφορετικά αυτοκίνητα, μερικά από αυτά είναι μια Μερσεντές Μπεντζ 230SL, ένα MG-TG, μια Triumph Herald, ένα λεωφορειάκι βοκσβάγκεν και ένα φορντ. Ο Πάκο Ραμπάν σχεδίασε μερικά από τα ρούχα της Όντρεϊ Χέπμπορν.
Πρώτη επιλογή για το ρόλο του Μαρκ Γουάλας ήταν ο Πολ Νιούμαν, ο οποίος τον απέρριψε, ενώ ένας άλλος ηθοποιός που θεωρήθηκε κατάλληλος για το ρόλο ήταν ο Μάικλ Κέιν. Ο Τόνι Κέρτις ήθελε διακαώς να αναλάβει το ρόλο και τον ζήτησε από τον Στάνλεϊ Ντόνεν, ο οποίος του τον αρνήθηκε, προσλαμβάνοντας τελικά τον Άλμπερτ Φίνεϊ, ο οποίος μετά τις ερμηνείες του στις ταινίες Σάββατο Βράδυ... Κυριακή Πρωί (Saturday Night and Sunday Morning, 1961) και Τομ Τζόουνς - Επιχείρηση Κρεβατοκάμαρα (Tom Jones, 1964) ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους ηθοποιούς της περιόδου. Η Όντρεϊ Χέπμπορν, ήταν η πρώτη και μοναδική επιλογή του Ντόνεν για το ρόλο της Τζοάνα, αλλά η ηθοποιός αρχικά τον απέρριψε θεωρώντας τον πολύ αβάν-γκαρντ για το γούστο της. Μια από τις προηγούμενές της ταινίες το Καυτό Παρίσι (Paris when it sizzles, 1964) δεν ήταν επιτυχημένη και γι' αυτό το ρόλο η ηθοποιός δίσταζε να συμμετάσχει σε ανάλογο εγχείρημα. Όταν διάβασε όμως το σενάριο του Ραφαέλ, άλλαξε αμέσως γνώμη. Η ηθοποιός, που ήταν γνωστή για τη σεμνότητά της, είχε επίσης ενδοιασμούς για το γεγονός ότι έπρεπε να εμφανιστεί γυμνή στην ταινία (μια σκηνή που κατά πάσα πιθανότητα κόπηκε στο μοντάζ). Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η Χέπμπορν έμεινε έγκυος και ο Ντόνεν σκέφτηκε να την αντικαταστήσει με την Τζούλι Κρίστι, αλλά η ηθοποιός απέβαλε και επέστρεψε. Επιπλέον ο γάμος της Χέπμπορν με τον Μελ Φερέρ όδευε προς το τέλος του και υπήρχαν φήμες για πιθανή ερωτική σχέση της ηθοποιού με τον Άλμπερτ Φίνεϊ, τις οποίες διέψευσαν και οι δυο. Αλλά ο Στάνλεϊ Ντόνεν είπε ρίχνοντας λάδι στη φωτιά: «με τον Άλμπερτ Φίνεϊ ήταν μια διαφορετική γυναίκα. Αυτή και ο Άλμπι είχαν κάτι υπέροχο, ήταν σαν ζευγάρι από παιδιά. Όταν ο Μελ απουσίαζε από το πλατό, έλαμπαν. Όταν ο Μελ ήταν εκεί, ήταν αστείο. Η Όντρεϊ και ο Άλμπι φέρονταν επίσημα και με αμηχανία»[2]. Το ζευγάρι χώρισε προτού πάρει διαζύγιο.
Στην ταινία εμφανίστηκε επίσης μια νεότατη Ζακλίν Μπισέ σε έναν από τους πρώτους της ρόλους, λίγο μετά τη λήξη των γυρισμάτων η Μπισέ έλαβε την πρόταση για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Πίτερ Γέιτς Μπούλιτ (Bullitt, 1968).
Η Χέπμπορν προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ κι έχασε το βραβείο από την Αν Μπάνκροφτ που κέρδισε τελικά το βραβείο για την ερμηνεία της στην ταινία Ο Πρωτάρης (The Graduate). Η Χέμπορν εκείνη τη χρονιά ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει (Wait Until Dark, 1967) της ίδιας χρονιάς. Ο Φρέντερικ Ράφαελ προτάθηκε για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου.
Υποψηφιότητα:
- Πρωτότυπου Σεναρίου - Φρέντερικ Ράφαελ
9/20/1967
