ΟΖαν Νικό (γαλλ. Jean Nicot de Villemain, 1530 – 5 Μαΐου 1600)[8] ήταν Γάλλοςδιπλωμάτηςκαι λόγιος, προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε το φυτό του καπνού (Nicotiana tabacum).
Ο Νικό γεννήθηκε στηΝιμ, όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως γραμματέας.[9]Ο νεαρός Ζαν σπούδασε στηνΤουλούζηκαιστοΠαρίσι[10], όπου κατάφερε ναβρει εργασία στο περιβάλλον του Μεγάλου Σφραγιδοφύλακα της γαλλικής αυλής. Λόγω της θέσης του συναντιόταν μετον βασιλέα Ερρίκο Β΄καιτη βασίλισσα Αικατερίνη των Μεδίκων. Ο βασιλιάς τον συμπάθησε καιτον ονόμασε αρχικά ιδιαίτερο γραμματέα του.[9] Αργότερα του ανέθεσε καθήκοντα πρεσβευτή στηΛισαβόνα, όπου ο Νικό επρόκειτο να διαπραγματευτεί, εκτός από διάφορες εμπορικές συμφωνίες, τον γάμο του βασιλέα Σεβαστιανού της Πορτογαλίαςπου είχε γίνει βασιλέας το 1557 σε ηλικία τριών ετών και της Μαργαρίτας του Βαλουά.[10] Αναμεσα στους φίλους που απέκτησε στη Λισαβόνα ο Νικό ήταν ο λόγιος καιβοτανολόγος Damião de Góis (ή de Goes), ο οποίος σεμια συζήτηση μετά το δείπνο πουτου παρέθεσε, του έδειξε ένα φυτό καπνού, που είχε στον κήπο του, και άρχισε νατου εκθέτει τις ιαματικές ιδιότητες του νέου αυτού φυτού: Η εφαρμογή τουσεκαρκινικό όγκο αποτελούσε, κατά τον Γκόες, θεραπευτικό θαύμα. Ο Νικό πήρε μερικά τμήματα φυτών καπνού καιτα φύτευσε στον κήπο της γαλλικής πρεσβείας και, το 1560, δημοσίευσε ορισμένες από τις θεραπευτικές ιδιότητες που είχε διαπιστώσει να έχει αυτό το «νέο» γιατηνΕυρώπη φυτό, το οποίο περιέγραψε περίπου ως πανάκεια[9] Έστειλε φυτά στηΓαλλία, καθώς και «μυτιές» καπνού στη γαλλική Αυλή. Η Αικατερίνη των Μεδίκων εκτίμησε ιδιαίτερα τις ευεργετικά απολαυστικές ιδιότητες του καπνού, έγινε ζηλωτής τουκαι ενθάρρυνε την κατανάλωσή του αρχικά μέσα στην Αυλή της και αργότερα και έξω από αυτή[11].
Όταν ο Νικό επέστρεψε στη Γαλλία, του αποδόθηκε ο τίτλος "de Villemain" καιμια έκταση γης κοντά στο χωριό Brie-Comte-Robert, στο κεντρικό - βόρειο τμήμα τουΙλ-ντε-Φρανς. Ο Νικό αποσύρθηκε στην έκταση αυτή και ασχολήθηκε μετη συγγραφή του βιβλίου τουThresor de la langue françoyse, tant ancienne que moderne (Θησαυρός της παλαιάς και νέας γαλλικής γλώσσας) που εκδόθηκε το 1606.[10]
Το 1753 οΚάρολος Λινναίος απέδωσε το όνομα Nicotianaστο γένος του φυτού του καπνού, προς τιμήν του Νικό. Από το όνομά του, επίσης, έλαβε καιτο όνομα το αλκαλοειδές του καπνού, ηνικοτίνη.[10]
Σχετικά πολυμέσα