Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|29|07|2024}}
Γεννήθηκε στοΜπουντρύ (Boudry) τουΝεσατέλ (Neuchâtel) της Ελβετίας. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια.
Σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια τουΜπορντόκαιτουΠαρισιού. Ως γιατρός ήταν αποτυχημένος και φτωχός, καταλήγοντας μάλιστα σε κάποια φάση της ζωής τουνα βρίσκει καταφύγιο στους υπονόμους του Παρισιού, όπου απέκτησε μία δερματοπάθεια πουτον υποχρέωνε αργότερα σε πολύωρα λουτρά. Επηρεασμένος από τις ιδέες των Γάλλων διαφωτιστών, στράφηκε από τα νεανικά του χρόνια στη μελέτη καιστην έρευνα των κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων της εποχής του. Πρώτος καρπός των ερευνών του ήταν δύο μελέτες με τους τίτλους: Φιλοσοφικό δοκίμιο γιατον άνθρωποκαιΑλυσίδες της δουλείας, τις οποίες δημοσίευσε σε ηλικία 30 ετών.
Το 1789 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα «Ο Φίλος του Λαού», από τις στήλες της οποίας στηλίτευε τους αριστοκράτες. Επίσης, έκανε λόγο για ανεπάρκεια των κυβερνητικών παραγόντων.
Ήταν μέλος της περίφημης «Λέσχης των Κορδελιέρων» και αναγκάστηκε πολλές φορές να διακόψει την έκδοση της εφημερίδας τουκαινα καταφύγει στο εξωτερικό (στην Αγγλία) γιανα αποφύγει τη σύλληψη. Ήταν αδιάλλακτος αντίπαλος του μοναρχικού καθεστώτος και συνέβαλε μετην αρθρογραφία τουστην καταδίκη και εκτέλεση του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, το 1793. Ο Μαρά αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή της «Επιτροπής για Επαγρύπνηση της Κομμούνας».
Παρόλο που απολάμβανε της αγάπης του λαού, ως πολιτικός σύντομα κατέληξε σε ακρότητες. Υποστήριζε τη βία ως μέσο γιατην εξουδετέρωση των συνωμοσιών εναντίον της Επανάστασης και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις «Σφαγές του Σεπτέμβρη». Ως πρόεδρος της «Λέσχης των Ιακωβίνων» απομάκρυνε το Στρατηγό Ντυμουριέ από την ηγεσία των επαναστατικών στρατευμάτων. Συνέβαλε επίσης στην ανατροπή των Γιρονδίνων από την εξουσία (1793).
Ένα μήνα αργότερα και ενώ βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του, στις 13 Ιουλίου 1793, δολοφονήθηκε από τη νεαρή Σαρλότ Κορντέ.
Η Κορντέ τον δολοφόνησε με μαχαίρι στο λουτρό του, όπου ο Μαρά περνούσε πολλές ώρες λόγω της δερματοπάθειάς του. Μετά το θάνατό του, τιμήθηκε ως ήρωας και μάρτυρας, λίγους μήνες όμως μετά, ο γαλλικός λαός τον χαρακτήρισε τέρας και αποκατέστησε τη δολοφόνο του, η οποία είχε εκτελεστεί στη λαιμητόμο, λίγο μετά την πράξη της.
Έγινε μαζί μετονΠολ Τουρνεσόλ (γιοτου πρώην υπουργού οικονομιkών κόμη Ταβερβάλ που άλλαζε το επίθετο τουγιαναμηντον καρατομήσουν) επίσης υπεύθυνος γιατηνσε βάρος συκοφαντική δυσφήμιση και θανάτου του διάσημου Γάλλου χημικού Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ (πατερά της σύγχρονης χημείας) πουτον μισούσαν θανάσιμα.
Σχετικά πολυμέσα
