ΤοΠανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους (αγγλ.University of St Andrews, λατιν.Universitas Sancti Andreae apud Scotos) είναι δημόσιο πανεπιστήμιοστη μικρή πόλη Σαιντ Άντριους της Σκωτίας. Είναι το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Σκωτίας καιτο τρίτο αρχαιότερο της Μεγάλης Βρετανίας αλλά και ολόκληρου του αγγλόφωνου κόσμου (μετά τα πανεπιστήμια της ΟξφόρδηςκαιτουΚέμπριτζ). Ιδρύθηκε μεταξύ του1410καιτου1413, όταν οΠάπας της ΑβινιόνΒενέδικτος ΙΓ΄ εξέδωσε μία παπική βούλλασε μία μικρή ιδρυτική ομάδα Αυγουστινιανών ιερομονάχων.
Το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους αξιολογήθηκε το 2013 ως το τέταρτο καλύτερο πανεπιστήμιο στο Ηνωμένο Βασίλειο από τονGuardian University GuideκαιτονTimes Good University Guideτο 2014[2]. Το Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του κατατάχθηκε δεύτερο στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά από αυτό του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ[3]. Αντίστοιχα, το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους απαιτεί την τρίτη υψηλότερη βαθμολογία για εισαγωγή ανάμεσα σε όλα τα βρετανικά ΑΕΙ[4].
Το πανεπιστήμιο κυριαρχεί στη ζωή της μικρής ιστορικής πόλεως τουΣαιντ Άντριους: Κατά την περίοδο των μαθημάτων, πάνω από το 1/3 του πληθυσμού της είναι είτε φοιτητές, είτε εργαζόμενοι σε αυτό[5]. Το σώμα των φοιτητών είναι αξιοσημείωτα πολυεθνικό: πάνω από το 30% αυτών προέρχεται από 100 και πλέον ξένες χώρες, μετο 15% από τηΒ. Αμερική[6]. Είναι επίσης γνωστό γιατη διατήρηση ποικίλων φοιτητικών εθίμων και άλλων παραδόσεων[7].
Κατά μία έννοια, το Πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1410, όταν μία μικρή ομάδα Αυγουστινιανών ιερομονάχων, που είχαν εκδιωχθεί από τηΣορβόνη εξαιτίας του Σχίσματος της Αβινιόν, και από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης καιτου Κέμπριτζ εξαιτίας των πολέμων Αγγλίας-Σκωτίας, ίδρυσαν μία εταιρεία ανώτερων σπουδών στοΣαιντ Άντριους, που προσέφερε μαθήματα-διαλέξεις στη θεολογία, τη λογική, τη φιλοσοφία καιτη νομική. Μία «χάρτα» προνομίων δόθηκε στην εταιρεία αυτή από τον επίσκοπο της πόλεως, τον Ερρίκο Γουόρντλω (Henry Wardlaw), στις 28 Φεβρουαρίου 1411. Στη συνέχεια ο Γουόρντλω ζήτησε και πέτυχε να εκχωρήσει οΑντίπαπας Βενέδικτος ΙΓ΄στη σχολή «στάτους» πανεπιστημίου εκδίδοντας μία σειρά από παπικές βούλλες, στις 28 Αυγούστου 1413. Πολύ αργότερα, ο βασιλιάς Ιάκωβος Ε΄ της Σκωτίας εκδήλωσε τη στήριξή τουμετην εκχώρηση βασιλικού καταστατικού (royal charter) το1532[8][9]. Το κολέγιο θεολογίαςκαι «τεχνών» (ανθρωπιστικών επιστημών) του πανεπιστημίου, μετο όνομα «Κολέγιο του Αγίου Ιωάννου» (St John's College) ιδρύθηκε το1418[10]. Δύο ακόμα κολέγια, του «Αγίου Σωτήρος» (St Salvator's College) καιτου «Αγίου Λεονάρδου» (St Leonard's College), ιδρύθηκαν το 1450 και το 1511 αντιστοίχως. Το Κολέγιο του Αγίου Ιωάννου επανιδρύθηκε από τονκαρδινάλιο Τζέιμς Μπήτον (James Beaton) μετο νέο όνομα «Κολέγιο της Αγίας Μαρίας» (St Mary's College) το1538γιατη σπουδή της θεολογίας και της νομικής επιστήμης. Μετην επίσημη αποχώρηση της Σκωτίας από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το1560, το κολέγιο μετατράπηκε αμέσως σε ίδρυμα διδασκαλίας τωνπροτεσταντών κληρικών[11]. Ορισμένα από τα πανεπιστημιακά κτίσματα αυτής της περιόδου χρησιμοποιούνται ακόμα σήμερα, όπως το Παρεκκλήσιο του Αγίου Σωτήρος, το παρεκκλήσιο του Κολεγίου του Αγίου Λεονάρδου καιτα κτήρια του τετραπλεύρου του Κολεγίου της Αγίας Μαρίας. Εκείνη την εποχή, η διδασκαλία ήταν κυρίως θρησκευτικής φύσεως και γινόταν από κληρικούς του καθεδρικού ναού της πόλεως.
Κατά τον 17οκαιτον 18ο αιώνα το πανεπιστήμιο βρέθηκε συχνά στο επίκεντρο πολιτικών και θρησκευτικών αναταραχών. Σε μία ιδιαίτερα οξεία οικονομική ύφεση το 1747, έντονα οικονομικά προβλήματα κατέληξαν στη διάλυση του Κολεγίου του Αγίου Λεονάρδου, του οποίου η περιουσία καιτο προσωπικό συγχωνεύθηκαν με αυτά του Κολεγίου του Αγίου Σωτήρος και σχημάτισαν το «Ηνωμένο Κολέγιο τουΣαιντ Άντριους». Εξάλλου, μετά την ένωση της Σκωτίας μετην Αγγλία, το πανεπιστήμιο παρήκμασε, καθώς οι καλύτεροι καιοι πλουσιότεροι φοιτητές στέλνονταν πλέον από τους γονείς τους στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης καιτου Κέμπριτζ. Σε όλο τον 18ο αιώνα οι αριθμοί των φοιτητών στοΣαιντ Άντριους ήταν πολύ μικροί, π.χ. κατά την επίσκεψή τουστο πανεπιστήμιο το 1773 οΣάμιουελ Τζόνσον, βρήκε ένα ίδρυμα με λιγότερους από 100 φοιτητές, που βρισκόταν κατά τη γνώμη του, σε σταθερή παρακμή. Το περιέγραψε ως «αγωνιζόμενο γιατην επιβίωσή του»[12]. Η φτώχεια της Σκωτίας εκείνη την περίοδο έβλαψε επίσης το ίδρυμα, καθώς ελάχιστοι ήταν ικανοί νατο στηρίξουν ως ευεργέτες, ενώ η κρατική υποστήριξη ήταν εκτός συζητήσεως.
Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ο αιώνα αυξήθηκε η πίεση να ανοίξουν τα πανεπιστήμια για τις γυναίκες[13]. Το 1876 η σύγκλητος του Πανεπιστημίου τουΣαιντ Άντριους απεφάσισε να επιτρέψει σε γυναίκες να εκπαιδευθούν στο ίδρυμα μέχρι επίπεδο παρόμοιο του σημερινού μάστερ, στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ένα πρόγραμμα που αποκλήθηκε «Lady Literate in Arts» (L.L.A.). Οι φοιτήτριες έπρεπε να περάσουν 5 μαθήματα στο κανονικό επίπεδο και ένα με «άριστα» (honours level), και αυτό τους έδινε το δικαίωμα να πάρουν τίτλο σπουδών από το Πανεπιστήμιο. Η γενική εισδοχή γυναικών στα πανεπιστήμια της Σκωτίας ισότιμα με τους άνδρες έγινε το 1889. Με αυτό το καθεστώς, η Agnes Forbes Blackadder έγινε η πρώτη γυναίκα που απεφοίτησε από τοΣαιντ Άντριους τον Οκτώβριο του 1894, παίρνοντας μάστερ στις ανθρωπιστικές επιστήμες.
Μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους προσέφερε μία παραδοσιακή εκπαίδευση βασισμένη στις κλασικές γλώσσες, τη θεολογία και τις φιλοσοφικές σπουδές, και καθυστέρησε να αγκαλιάσει πιο πρακτικές σπουδές, όπως στις επιστήμες καιστην ιατρική, οι οποίες γίνονταν πιο δημοφιλείς σε άλλα πανεπιστήμια. Ανταποκρινόμενο στην ανάγκη για εκσυγχρονισμό, και προκειμένου να αυξήσει τον αριθμό των φοιτητών καινα απαλύνει τα οικονομικά του προβλήματα, το πανεπιστήμιο συγχωνεύθηκε το1897μετοΠανεπιστήμιο του Ντάντη, ένα ΑΕΙπου εστίαζε στις θετικές επιστήμες καιστην ιατρική.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, τα διάφορα προβλήματα τουΣαιντ Άντριους γενικώς υπεχώρησαν. Μέχρι το 1967, πολλοί φοιτητές που έπαιρναν πτυχίο από το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους είχαν στην πραγματικότητα περάσει το μεγαλύτερο μέρος των σπουδών τους στο Ντάντη.
Καθώς προχωρούσε ο 20ός αιώνας, άρχισε να γίνεται όλο καιπιο δημοφιλές στις ανώτερες τάξεις της Σκωτίας να στέλνουν τα παιδιά τους στο αρχαιότερο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας, με αποτέλεσμα τη γρήγορη αύξηση του φοιτητικού πληθυσμού του πανεπιστημίου. Αυτή η αναζωογόνηση συνεχίσθηκε μέχρι τις ημέρες μας.
Το1967η ένωση μετο Πανεπιστήμιο του Ντάντη έληξε. Μετά από αυτό, τοΣαιντ Άντριους έχασε τη δυνατότητα να δίνει πτυχία σε πολλούς τομείς, όπως η νομική, τα λογιστικά, η οδοντιατρική καιοιεπιστήμες μηχανικού, αλλά καιη ιατρική. Ωστόσο, το ίδρυμα ευδοκίμησε με άλλους τρόπους.
Το 1972 το Κολέγιο του Αγίου Λεονάρδου άλλαξε το καταστατικό τουκαι έγινε μεταπτυχιακό ινστιτούτο[14].
Το πανεπιστήμιο είχε ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με τις ΗΠΑκαι αρκετοί εξέχοντες Αμερικανοί σκωτσέζικης καταγωγής είχαν κάποια σχέση με αυτό, με σημαντικότερο τονΆντριου Κάρνετζι, που εκλέχθηκε από τους φοιτητές rector και θεσμοθέτησε μία ομώνυμη υποτροφία εκεί. Αλλά και τρεις από τους υπογράψαντες τηΔιακήρυξη της Ανεξαρτησίας τωνΗΠΑ είχαν παρακολουθήσει ή είχαν τίτλο από το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους, οιΤζέιμς Ουίλσον, Τζων Γουίδερσπουν καιΒενιαμίν Φραγκλίνος.
Οι αμερικανικοί δεσμοί του ιδρύματος συνεχίζονται μέχρι σήμερα, καθώς έχει τη μεγαλύτερη αναλογία Αμερικανών φοιτητών ανάμεσα σε όλα τα βρετανικά πανεπιστήμια (περίπου 15%)[15]. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει σημαντική παρουσία αποφοίτων τουΣαιντ Άντριους στην Αμερική.
Το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους διαιρείται σε 4 ακαδημαϊκές Σχολές. Από ένας κοσμήτορας διορίζεται από τον διευθυντή του Ηνωμένου Κολεγίου γιανα επιβλέπει την καθημερινή λειτουργία της καθεμιάς. Οι φοιτητές αιτούνται να γίνουν μέλη μιας Σχολής και όχι ενός τμήματος. Αυτές οι Σχολές είναι: ητων ανθρωπιστικών επιστημών (Arts), η θεολογική (Κολέγιο της Αγίας Μαρίας), η ιατρική καιη (φυσικών) επιστημών (Faculty of Science).
Το Πανεπιστήμιο αποτελείται επίσης από τρία κολέγια, παρότι η ύπαρξή τους είναι πλέον κυρίως συμβολική: το Ηνωμένο Κολέγιο, υπεύθυνο για όλους τους φοιτητές των Σχολών των ανθρωπιστικών επιστημών, των θετικών επιστημών και της ιατρικής, το Κολέγιο της Αγίας Μαρίας, υπεύθυνο για όλους τους φοιτητές της θεολογικής, καιτο Κολέγιο του Αγίου Λεονάρδου, υπεύθυνο για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές.
Το πανεπιστημιακό έτος χωρίζεται σε δύο εξάμηνα. Το φθινοπωρινό εξάμηνο αποκαλείται «Martinmas», διαρκεί από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου και έχει 11 εβδομάδες διδασκαλίας, ενώ οι εξετάσεις του διεξάγονται αμέσως πριντα Χριστούγεννα. Το εαρινό εξάμηνο αποκαλείται «Candlemas» και διαρκεί από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τα τέλη Μαΐου. Η διδασκαλία σταματά στα τέλη Απριλίου και ακολουθούν επαναλήψεις και εξεταστική περίοδος μέχρι τις 31 Μαΐου[16].
Σύμφωνα μεταπιο πρόσφατα δεδομένα (2014), για κάθε 10 υποψήφιους που καταθέτουν αίτηση γιανα εγγραφούν στο Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους για προπτυχιακές σπουδές γίνεται δεκτός ο 1, κάτι πουτο καθιστά ένα από τα πλέον ανταγωνιστικά πανεπιστήμια στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το Πανεπιστήμιο έχει ένα από τα μικρότερα ποσοστά φοιτητών (13%) που προέρχονται από κατώτερα εισοδηματικά στρώματα σε σχέση μετα υπόλοιπα ΑΕΙτου Ηνωμένου Βασιλείου[17][18]. Οι φοιτήτριες είναι περισσότερες από τους φοιτητές σε αναλογία 42:58 στο προπτυχιακό επίπεδο[19].
Γιατην εξακοσιοστή επέτειο από την ίδρυση του Πανεπιστημίου, μία σειρά διαλέξεων (600th Lecture Series) διοργανώθηκε το 2011 και έφερε διάσημους ομιλητές από διάφορους χώρους, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, ο φυσιοδίφης Ντέιβιντ Ατένμπορωκαιο γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι, στην πόλη[20].
Η σειρά διαλέξεων «`Άντριου Λανγκ» εγκαινιάσθηκε το 1927 προς τιμή του αποφοίτου του Πανεπιστημίου, Σκωτσέζου ποιητή, συγγραφέα και λαογράφου Άντριου Λανγκ. Ηπιο διάσημη διάλεξη σε αυτή τη σειρά είναι αυτή που δόθηκε από τονΤζ. Ρ. Ρ. Τόλκιντον Μάρτιο του 1939 με θέμα «Παραμύθια» και τυπώθηκε μετά υπό τον τίτλο On Fairy-Stories[21].
Το Πανεπιστήμιο έχει αρκετά διεθνή προγράμματα ανταλλαγών φοιτητών και συμμετέχει στο πανευρωπαϊκό Πρόγραμμα Erasmus. Το ίδρυμα του παίκτη τουγκολφ Μπόμπυ Τζόουνς (τοΣαιντ Άντριους θεωρείται η γενέτειρα του αθλήματος) χρηματοδοτεί προγράμματα ανταλλαγών μετοΠανεπιστήμιο ΈμορυστηνΑτλάντακαιτα πανεπιστήμια Κουήνς και Δυτικού Οντάριο στοΟντάριο[22]. Μία από τις μεγαλύτερες ανταλλαγές είναι μετοΠανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Τα τμήματα Διεθνών Σχέσεων και Νεότερων Γλωσσών εποπτεύουν πρόγραμμα ανταλλαγής μετοΙνστιτούτο Πολιτικών Σπουδών των Παρισίων. Το «Κέντρο Handa γιατη Μελέτη της Τρομοκρατίας και της Πολιτικής Βίας» του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του πανεπιστημίου προσφέρει ανταλλαγές φοιτητών μετο «Κέντρο Μελετών Ασφαλείας» στοΠανεπιστήμιο Τζώρτζταουν[23].
Το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους έχει κτήρια διδασκαλίας, βιβλιοθήκες, φοιτητικές εστίες-κοιτώνες και άλλα κτήρια διάσπαρτα σε όλη την πόλη τουΣαιντ Άντριους, αλλά συγκεντρωμένα κυρίως σε δύο τοποθεσίες: 1) Το Ηνωμένο Κολέγιο στη North Street, που περιλαμβάνει τα Τμήματα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Νεότερων Γλωσσών, μαζί μετο Κολέγιο της Αγίας Μαρίας στη South Street, όπου βρίσκονται τα Τμήματα Θεολογίας, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης, καθώς καιτη Βιβλιοθήκη King James. 2) Αρκετά τμήματα βρίσκονται στην περιοχή «The Scores», όπως των κλασικών γλωσσών, της αγγλικής φιλολογίας, της ιστορίας, της φιλοσοφίας, των οικονομικών και διεθνών σχέσεων, όπως καιτο Μουσείο του Πανεπιστημίου. Η North Street φιλοξενεί επίσης το τμήμα κινηματογραφικών σπουδών καιτην Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. Στο North Haugh βρίσκονται τα τμήματα των θετικών επιστημών καιτο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων (School of Management).
Το Πανεπιστήμιο διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών στο Ηνωμένο Βασίλειο, που περιλαμβάνει βιβλία, χειρόγραφα, έγγραφα και φωτογραφίες. Οι τόμοι βιβλίων είναι πάνω από ένα εκατομμύριο, μεταξύ των οποίων είναι περισσότερες από 200 χιλιάδες σπάνια και παλαιά βιβλία[24].
Η αρχική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου ιδρύθηκε από τον βασιλιά Ιακώβου Α΄το1612, μετη δωρεά 350 έργων από τη βασιλική συλλογή, μετά από παράκληση του τότε πρύτανη και αρχιεπισκόπου τουΣαιντ Άντριους, Γεωργίου Γκλέντστέινς, παρότι υπήρχαν ήδη βιβλιοθήκες των επιμέρους κολεγίων[25][26]. Από το 1710 ως το 1837 η βιβλιοθήκη λειτουργούσε ως αποθεματική καιγιατον λόγο αυτό διαθέτει εκτεταμένη συλλογή έργων του 18ου αιώνα[27].
Το κύριο κτήριο της βιβλιοθήκης, στη North Street, φιλοξενεί πάνω από 750.000 βιβλία[28]. Η ιστορική Βιβλιοθήκη King James, που κτίσθηκε το 1643, φιλοξενεί τις συλλογές θεολογίας και μεσαιωνικής ιστορίας του Πανεπιστημίου.
Το 2012 το Πανεπιστήμιο αγόρασε τον κενό Ναό των Μαρτύρων στη North Street καιτον μετέτρεψε σε αναγνωστήρια[29].
Το κτήριο της βιβλιοθήκης από ψηλά μετην παραλία West Sands στο βάθος
Το Πανεπιστήμιο διατηρεί αρκετά μουσεία και πινακοθήκες, που είναι ανοικτά στο κοινό χωρίς εισιτήριο[30]. Το Μουσείο του Πανεπιστημίου τουΣαιντ Άντριους (MUSA) άνοιξε το 2008 και εκθέτει μέρος των συλλογών των εκατό χιλιάδων και πλέον ιστορικών αντικειμένων και πινάκων του ιδρύματος. Αρκετές από αυτές τις συλλογές έχουν αναγνωρισθεί ως «εθνικής σημασίας γιατη Σκωτία» από το Συμβούλιο Σκωττικών Μουσείων[31].
Το Μουσείο Bell Pettigrew φιλοξενεί τις συλλογές φυσικής ιστορίας του Πανεπιστημίου. Ιδρύθηκε το 1912 και στεγάζεται στο παλαιό κτήριο της Ιατρικής Σχολής. Ο επισκέπτης μπορεί ναδει εκεί τα υπολείμματα αρκετών ειδών που έχουν εκλείψει, όπως είναι τοντόντοκαιολύκος της Τασμανίας, καθώς και απολιθωμένα ψάρια από το κοντινό φαράγγι Ντούρα Ντεν.
Η πτέρυγα Wardlaw του κεντρικού κτηρίου του Πανεπιστημίου
Το Πανεπιστήμιο έχει δύο παρεκκλήσια. Το μεγαλύτερο, το Παρεκκλήσιο του Αγίου Σωτήρος (St Salvator's Chapel ή "Sallies", όπως είναι γνωστό στην κοινότητα), ιδρύθηκε το 1450 από τον επίσκοπο Τζέιμς Κένεντι και σήμερα αποτελεί ένα κέντρο της πανεπιστημιακής ζωής[32]. Το Παρεκκλήσιο του Αγίου Λεονάρδου είναι το αρχαιότερο κτίσμα του Πανεπιστημίου, με κάποια από τα τμήματά τουνα χρονολογούνται από το1144[33]. Το κάθε παρεκκλήσιο διαθέτει τη δική του χορωδία φοιτητών.
Το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους ξεχωρίζει ανάμεσα σταΑΕΙ της Σκωτίας στο ότι έχει μεγάλο αριθμό φοιτητών πουζουνσε πανεπιστημιακά καταλύματα (52% το 2012), τα οποία ποικίλλουν πολύ σε ηλικία και χαρακτήρα: το αρχαιότερο, το Deans Court, χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, ενώ το νεότερο, το David Russell Apartments, κτίσθηκε το 2004.[34]. Ο αρχιτεκτονικός τους ρυθμός ποικίλλει από τονγοτθικό μέχρι τονμπρουταλισμό. Σήμερα είναι πλέον όλα μικτά και απαγορεύεται σε όλα το κάπνισμα[35]. Το Πανεπιστήμιο εγγυάται στέγαση σε κάθε πρωτοετή φοιτητή[36].
Ο σύλλογος φοιτητών (Students' Association) αντιπροσωπεύει το φοιτητικό σώμα του Πανεπιστημίου[37] It was founded in 1885 and comprises the Students' Representative Council (SRC)[38]. Διαθέτει 9 υποεπιτροπές, μεταξύ των οποίων η επιτροπή για φιλανθρωπικές εκστρατείες καιη επιτροπή γιατον ραδιοσταθμό (STAR, St Andrews Radio).
Το Κτήριο του Συλλόγου Φοιτητών (ανεπίσημα γνωστό ως «η ένωση») βρίσκεται στο St Mary's Place. Φιλοξενεί βιβλιοπωλείο, μπαρ και τις υπηρεσίες υποστηρίξεως φοιτητών του Πανεπιστημίου.
Το Μουσικό Κέντρο του Πανεπιστημίου (κτήριο Younger Hall)
Υπάρχει μία ισχυρή παράδοση φοιτητικών μέσων στοΣαιντ Άντριους. Υπάρχουν δύο εφημερίδες στο Πανεπιστήμιο, η δεκαπενθήμερη The Saint, με υψηλά και σπάνια απαντώμενα επίπεδα οικονομικής και συντακτικής ανεξαρτησίας τόσο από το Πανεπιστήμιο, όσο και από τον σύλλογο φοιτητών[39], καιηThe Stand, μία ηλεκτρονική έκδοση που ιδρύθηκε το 2011[40]. Εκδίδεται επίσης ηForeign Affairs Review από την ομώνυμη φοιτητική οργάνωση[41]. Εκτός αυτών, υπάρχουν και μικρότερες φοιτητικές εκδόσεις, όπως τα περιοδικά The Tribe[42]καιThe Regulus, καθώς και εξειδικευμένα έντυπα, όπως τοStereoscope Magazineγιατηφωτογραφία, τοHa@sta (ετήσιο) για όσους ενδιαφέρονται γιατην ιστορία της τέχνης[43], τοAporiaγιατη φιλοσοφία[44]καιτο ερευνητικού επιπέδου Postgraduate Journal of Art History and Museum Studies[45]. Οραδιοσταθμός STAR (St Andrews Radio) του πανεπιστημίου μεταδίδει online πρόγραμμα 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια των εξαμήνων[46]. ΟThe Sinner είναι ένας ανεξάρτητος ιστότοπος και φόρουμ συζητήσεων που ιδρύθηκε από φοιτητές του πανεπιστημίου[47].
Η «Μουσική Εταιρεία» του Πανεπιστημίου αποτελείται από πολλά μουσικά σύνολα που διοικούνται από φοιτητές, μεταξύ των οποίων είναι ησυμφωνική ορχήστρα, η ορχήστρα πνευστών και χορωδίες. Από τα παλαιότερα σύνολα είναι η «Ομάδα Μαδριγαλίωντου Πανεπιστημίου τουΣαιντ Άντριους», που δίνει μία συναυλία κάθε εξάμηνο και περιοδεύει κάθε καλοκαίρι.
Το φοιτητικό θέατρο στο Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους χρηματοδοτείται από ειδικό ταμείο (Mermaids Performing Arts). Δίνονται τακτικές παραστάσεις στο Θέατρο Barron[48], ενώ η ομάδα αυτοσχεδιαστικού θεάτρου Blind Mirth ανεβάζει παραστάσεις κάθε εβδομάδα στην πόλη και μία φορά τον χρόνο μία παραγωγή στοΦεστιβάλ του Εδιμβούργου[49].
ΗΛέσχη Κέιτ Κένεντι διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στην πανεπιστημιακή ζωή, συντηρώντας πανεπιστημιακές παραδόσεις όπως η «Πομπή Κέιτ Κένεντι», στην οποία φοιτητές παρελαύνουν στους δρόμους της πόλεως ντυμένοι ως εξέχουσες μορφές της ιστορίας του Πανεπιστημίου, και οργανώνοντας κοινωνικές εκδηλώσεις όπως οι χοροί της ενάρξεως καιτου Μαΐου. Η λέσχη αυτή ιδρύθηκε το 1926 και αποτελείται από 60 εγγεγραμμένους φοιτητές που εκλέγονται. Τη δεκαετία του 2000 η λέσχη δέχθηκε επικρίσεις από τη διευθύντρια του Πανεπιστημίου Λουίζ Ρίτσαρντσον καιτην απόφοιτο δούκισσα Αικατερίνηγιατο ότι δεν δεχόταν γυναίκες ως μέλη. Κατόπιν αυτών, το 2012 η λέσχη απεφάσισε να επιτρέψει την είσοδο σε φοιτήτριες[50][51].
Προκειμένου να καταστεί φοιτητής ή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο, κάθε νεοεισερχόμενος είναι υποχρεωμένος/-ηνα δώσει τον παρακάτω όρκο στηλατινική γλώσσα κατά την εγγραφή, γνωστό ως Sponsio Academica, που τώρα πάντως μπορεί να δοθεί και ηλεκτρονικά:
Nos ingenui adolescentes, nomina subscribentes, sancte pollicemur nos preceptoribus obsequium debitum exhibituros in omnibus rebus ad disciplinam et bonos mores pertinentibus, Senatus Academici autoritati obtemperaturos, et hujus Academiae Andreanae emolumentum et commodum, quantum in nobis sit, procuraturos, ad quemcunque vitae statum pervenerimus. Item agnoscimus si quis nostrum indecore turbulenterve se gesserit vel si parum diligentem in studiis suis se praebuerit neque admonitus se in melius correxerit eum licere Senatui Academico vel poena congruenti adficere vel etiam ex Universitate expellere.
Σε μετάφραση:
Εμείς οι φοιτητές που θέτουμε τα ονόματά μας κάτωθι με όλη την καλή πίστη δίνουμε επίσημα μία υπόσχεση ότι θα επιδεικνύουμε τον προσήκοντα σεβασμό στους δασκάλους μας σε όλα τα θέματα που αφορούν την τάξη καιτην καλή διαγωγή, ότι θα υπακούμε στην εξουσία της Συγκλήτου (Senatus Academicus) και ότι θα προάγουμε, οποιαδήποτε θέση καιαν αποκτήσουμε στο μέλλον, όσο εξαρτάται από εμάς, το όφελος καιτα συμφέροντα του Πανεπιστημίου μας. Περαιτέρω, αναγνωρίζουμε ότι, αν κάποιος από εμάς συμπεριφερθεί μεμη προσήκοντα τρόπο ή επιδείξει ανεπαρκή επιμέλεια στις σπουδές τουκαι, μετά από παρατήρηση, δεν βελτιωθεί, είναι στις εξουσίες της Συγκλήτου νατον τιμωρήσει κατάλληλα, ή ακόμα καινατον αποβάλλει από το Πανεπιστήμιο.
Φοιτητές τουΣαιντ Άντριους με τηβέννους προπτυχιακών
Μία από τις πλέον ορατές παραδόσεις στοΣαιντ Άντριους είναι η αμφίεση με ακαδημαϊκά ενδύματα, ιδίως μετην ξεχωριστή ερυθρή τήβεννοτων προπτυχιακών του Ηνωμένου Κολεγίου. Προπτυχιακοί φοιτητές σε επίσημες τελετές ή ακολουθίες στα παρεκκλήσια, σε περιπάτους στην αποβάθρα, σε επίσημες δεξιώσεις, σε ξεναγήσεις υποψήφιων φοιτητών και επισκεπτών, καθώς καιστην εορτή του πολιούχου Αγίου Ανδρέου, κατά την οποία προσφάτως πολλοί φοιτητές φορούν την τήβεννό τους ολόκληρη την ημέρα. Οι φοιτητές της θεολογικής φορούν μαύρη τήβεννο, ενώ οι μεταπτυχιακοί, ως ανήκοντες στο Κολέγιο του Αγίου Λεονάρδου, μαύρη τήβεννο με βυσσινί τελείωμα.
Οι πρωτοετείς φοιτητές αποκαλούνται Bejants, ενώ οι πρωτοετείς φοιτήτριες Bejantines. Οι δευτεροετείς είναι γνωστοί ως Semis, ο τριτοετής αποκαλείται Tertian καιο τελειόφοιτος Magistrand. Αυτοί όλοι οι όροι θεωρούνται μοναδικοί, καιδεν χρησιμοποιούνται σε κανένα άλλο πανεπιστήμιο. Οι φοιτητές κάθε έτους μπορούν να ξεχωρίσουν από τον τρόπο μετον οποίο φορούν τις τηβέννους τους.
Οι φοιτητές του Πανεπιστημίου τουΣαιντ Άντριους έχουν μία ασυνήθιστη «οικογενειακή παράδοση» που αποσκοπεί να κάνει τους νεοεισερχόμενους να νιώσουν «σανστο σπίτι τους» καινα οικοδομήσουν σχέσεις μέσα στο φοιτητικό σύνολο. Παραδοσιακά, ένας Bejant ή μία Bejantine αποκτά «ακαδημαϊκούς γονείς», οι οποίοι φοιτούν τουλάχιστον στο τρίτο έτος σπουδών. Αυτοί οι παλαιότεροι φοιτητές δρουν ως ανεπίσημοι καθοδηγητές σε ακαδημαϊκά και κοινωνικά θέματα, καιδεν είναι ασυνήθιστο για τέτοιους «ακαδημαϊκούς οικογενειακούς δεσμούς» να συνεχισθούν μετά τα φοιτητικά χρόνια. Η σύναψη αυτών των δεσμών αρχίζει ήδη από την αρχή του πρώτου εξαμήνου[52].
Το τετράπλευρο του Αγίου Σωτήρος μετά την «αφρομαχία» του Raisin Weekend
Στη συνέχεια, ακολουθεί το «Raisin Weekend» που τιμά τη σχέση μεταξύ «ακαδημαϊκών τέκνων» και «ακαδημαϊκών γονέων». Ως ανταπόδοση γιατην καθοδήγηση από τους «γονείς», επεκράτησε η παράδοση τα «τέκνα» τους να τους ανταμείβουν με μία λίβρασταφίδες (raisins). Από τον 19ο αιώνα το δώρο αυτό έδωσε βαθμιαία τη θέση τουσεπιο «σύγχρονα», όπως ένα μπουκάλι κρασί. Ανταποδίδοντας, οι «γονείς» δίνουν στα «τέκνα» τους μία «απόδειξη» γιατο δώρο, τηRaisin Receipt, γραμμένη στα λατινικά. Μετην πάροδο των αιώνων, αυτή η απόδειξη έγινε πιο περίτεχνη ως κείμενο και συχνά χιουμοριστική. Η απόδειξη μπορεί να είναι γραμμένη πάνω σε οτιδήποτε και κατά το έθιμο πρέπει νατη φέρει επάνω του/της παντού ο/η Bejant/Bejantine το πρωί της επόμενης ημέρας, της «Raisin Monday», μέχρι το μεσημέρι[53].
Το Raisin Weekend είναι το τελευταίο Σαββατοκύριακο τουΝοεμβρίου. Οι σχετικές εκδηλώσεις αρχίζουν συχνά με ένα πάρτι τσαγιού (ή κάτι παρόμοιο) από τις «μητέρες» και συνεχίζονται μεμια «μπαρότσαρκα» ή πάρτι στο σπίτι καθοδηγούμενα από τους «πατεράδες». Είναι αρκετά συνηθισμένο αρκετές ακαδημαϊκές οικογένειες να συνδυάζονται στα τελευταία στάδια των εκδηλώσεων[54]. Το μεσημέρι, όλοι οι πρωτοετείς συγκεντρώνονται στο Τετράπλευρο του Κολεγίου του Αγίου Σωτήρος γιανα συγκρίνουν τις «αποδείξεις» τους καινα δεχθούν να τις εξετάσουν παλαιότεροι φοιτητές γιανα ανακαλύψουν λάθη στα λατινικά του κειμένου (μία σχεδόν αναπόφευκτη περίπτωση). Μετά την ανακάλυψη τέτοιων λαθών, μπορεί να ζητηθεί από τον φορέα να τραγουδήσει τοGaudeamus igitur. Τα τελευταία χρόνια, αυτή η συγκεντρωση αποκορυφώνεται με έναν «πόλεμο με αφρό ξυρίσματος». Το Raisin Weekend έχει επίσης γίνει συνώνυμο μετην υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.[55]
Στην πόλη τουΣαιντ Άντριους υπάρχουν σημάδια με πέτρες στο καλντερίμι που δείχνουν τους τόπους στους οποίους μάρτυρεςτουπροτεσταντισμού κάηκαν στην πυρά τον 16ο αιώνα. Για τους φοιτητές, οι σημαντικότερες από αυτές τις πέτρες είναι οι 26 που σχηματίζουν τα αρχικά «PH», όντας έξω από την κύρια πύλη του Κολεγίου του Αγίου Σωτήρος. Αυτές οι πέτρες υποδεικνύουν το σημείο στο οποίο μαρτύρησε ο Πάτρικ Χάμιλτον το έτος 1528.[56] Κατά τη φοιτητική παράδοση, όποιος πατήσει πάνω στο «PH» θα ενεργοποιήσει μία κατάρα, με αποτέλεσμα να αποτύχει στις πτυχιακές εξετάσεις του. Γιατον λόγο αυτό, οι φοιτητές υπερπηδούν τις συγκεκριμένες πέτρες όταν περνούν από εκεί. Προκειμένου να απαλλαγεί κάποιος από την κατάρα, μία παλαιά «συνταγή» είναι να περπατήσει τρεις φορές γύρω από τον στύλο στην άκρη της αποβάθρας, ενώ μία νεότερη είναι να συμμετάσχει στη «βουτιά του Μάη».
Η «βουτιά του Μάη» στοΣαιντ Άντριους το έτος 2013
Η «βουτιά του Μάη» (May Dip) είναι ένα φοιτητικό έθιμο που λαβαίνει χώρα μία φορά τον χρόνο, την αυγή της Πρωτομαγιάς. Σύμφωνα με αυτό, οι φοιτητές ξενυχτούν μέχρι την αυγή και τότε τρέχουν όλοι μαζί μέσα στη θάλασσα υπό τους ήχους τωνμαδριγαλίωνπου τραγουδά ηχορωδία «Ομάδα Μαδριγαλίων του Πανεπιστημίου τουΣαιντ Άντριους»[57].
Το Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους έχει εμφανισθεί ή αναφέρεται σε ταινίες ή βιβλία:
Αναφέρεται στο έργο ταξιδιωτικής λογοτεχνίας τουΣάμιουελ ΤζόνσονΤαξίδιον εις τας δυτικάς νήσους της Σκωτίας (1775), καθώς ο συγγραφέας επισκέφθηκε το ίδρυμα[60].
Το ρομαντικό μυθιστόρημα του 1956 «Κορίτσι το Μάη» (Girl in May) τουΜπρους Μάρσαλ διαδραματίζεται στο Πανεπιστήμιο καιστην πόλη[61].
Στα έξι μυθιστορήματα της Ένιντ ΜπλάιτονMalory Towers, η ηρωίδα Ντάρελ Ρίβερς σχεδιάζει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο τουΣαιντ Άντριους με μερικά από τα άλλα πρόσωπα του έργου[62].
Στο Andrew Melville Hall του Πανεπιστημίου κινηματογραφήθηκαν σκηνές της ταινίας Never Let Me Go (2010), βασισμένης στο ομώνυμο μυθιστόρημα τουΚαζούο Ισιγκούρο[63].
Στην παραλία West Sands στοΣαιντ Άντριους κινηματογραφήθηκε η σκηνή της ταινίας Οι Δρόμοι της Φωτιάς (1981) στην οποία πολλά από τα κύρια πρόσωπα του έργου τρέχουν κατά μήκος της ακτής, σκηνή που χαρακτηρίστηκε γενικά ως μία από τις πιο διάσημες στην ιστορία ολόκληρου του βρετανικού κινηματογράφου[64][65].
.jpg)
«University of Saint Andrews». Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913.
