ΟΈντουαρντ Τζέννερ (Edward Jenner, 17 Μαΐου1749 – 26 Ιανουαρίου1823) ήταν σπουδαίος Άγγλος γιατρός, που υπήρξε ο επινοητής τουεμβολιασμού, σήμερα, θεωρείται ως ο «πατέρας της ανοσολογίας». Η ανακάλυψή του θεωρείται ότι έσωσε περισσότερες ζωές σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ιατρική ανακάλυψη.
Ο Τζέννερ γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1749 στη μικρή πόλη Μπέρκλεϊ του Γκλόστερσερ. Γιος κληρικού, από μικρός διδάχθηκε να συντρέχει πάντοτε καινα βοηθά τους άλλους. Τα πρώτα γράμματα έμαθε στο Γούτον-άντερ-Ετζκαιστο Σάιρονσεστερ. Σε ηλικία 14 ετών ανέλαβε ως μαθητευόμενος του χειρουργού στο νοσοκομείο της περιοχής Ντάνιελ Λάντλοου και αργότερα στάλθηκε στοΛονδίνο (νοσοκομείο ΣαιντΤζορτζ) ως μαθητευόμενος στην ανατομία υπό το διάσημο, τότε, χειρουργό Τζον Χάντερ[13]. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του επέστρεψε στο Μπέρκλεϊ και άρχισε να εξασκεί το ιατρικό επάγγελμα. Στην πόλη του παρέμεινε μέχρι το θάνατό τουτο 1823.
Έντουαρντ Τζέννερ
Ο Τζέννερ ήταν ιδιαίτερα παρατηρητικός, καθώς είχε πολλές ενασχολήσεις που απαιτούσαν παρατηρητικότητα, όπως η μελέτη φυτών καιη συλλογή απολιθωμάτων. Στην περιοχή του ήταν πολύ συχνή η προσβολή των βοοειδών από δαμαλίτιδα, η οποία είναι μία μορφή ευλογιάςπου προσβάλλει κατά κύριο λόγο τα βοοειδή. Το1788, η επιδημία ευλογιάς στο Γκλόστερσερ ήταν πολύ έντονη καιο Τζέννερ παρατήρησε ότι όσοι γεωργοί είχαν προσβληθεί από την -πολύ ηπιότερη- δαμαλίτιδα, δεν προσβάλλονταν από ευλογιά, ενώ αντίθετα όσοι προσβάλλονταν δεν είχαν ποτέ αρρωστήσει από δαμαλίτιδα. Τις παρατηρήσεις του αυτές, τις έθεσε υπ' όψη μεγάλων επιστημόνων της ιατρικής επιστήμης, εκείνοι όμως δεν έδωσαν σημασία στο πόρισμα του Τζέννερ, ότι το μικρόβιο της δαμαλίτιδας δημιουργεί ανοσία γιατην ευλογιά, αποδίδοντας τις περιπτώσεις που ανέφερε, σε απλή σύμπτωση.
Όταν πήρε το δίπλωμα της ιατρικής, ο Τζέννερ γύρισε στη γενέτειρά τουγιανα εξασκήσει την επιστήμη του. Στο εξής η καταπολέμηση της ευλογιάς είχε γίνει σκοπός της ζωής του. Του χρειαζόταν, όμως, εκτός από τη στατιστική παρατήρηση, καιμιαπιο απτή απόδειξη. Με πειράματα διαπίστωσε ότι η δαμαλίτιδα μπορούσε να μεταδοθεί από έναν άνθρωπο στον άλλο με εμβολιασμό. Ήταν βέβαιος ότι ο εμβολιασμένος έτσι δενθα είχε φόβο νατον πιάσει η ευλογιά, δεν μπορούσε όμως ναβρει κανένα να δεχτεί νατου κάνει εμβόλιο δαμαλίτιδας.
Η ευκαιρία του δόθηκε όταν μία νεαρή αγρότισσα τον επισκέφθηκε με συμπτώματα δαμαλίτιδας. Ο Τζέννερ προσεκτικά πήρε το υγρό των εξελκώσεων που είχαν εμφανιστεί στο χέρι της νεαρής γυναίκας και αποφάσισε νατο μεταγγίσει στο σώμα ενός υγιούς ατόμου. Πίστευε ότι οι μικροοργανισμοί που προκαλούσαν τη δαμαλίτιδα θα έκαναν το σώμα του υγιούς ατόμου ικανό να αντιμετωπίσει μελλοντικό κρούσμα ευλογιάς. Στις 14 Μαΐουτου1796, ο Τζέννερ έκανε το πείραμά τουστον οκτάχρονο Τζέιμς Φιπς, ο οποίος ήταν γιος του κηπουρού του. Προς μεγάλη κατάπληξη του Τζέννερ, ο κηπουρός του δέχτηκε τη διεξαγωγή του πειράματος. Ο Τζέννερ εμβολίασε τον Τζέιμς Φιπς με μικρόβιο δαμαλίτιδας. Ανη θεωρία του ήταν ορθή, ο Τζέιμς δενθα πάθαινε ποτέ ευλογιά. Έτσι, ο Τζέννερ έκανε δύο μικρές επιφανειακές τομές στον αριστερό βραχίονα του μικρού και τις επάλειψε μετο υγρό που είχε αφαιρέσει από τη νεαρή αγρότισσα. Ύστερα επέδεσε τον βραχίονα.
Ο μικρός Τζέιμς προσβλήθηκε από πολύ ήπια μορφή δαμαλίτιδας. Τον επόμενο Ιούλιο, όταν ο μικρός είχε συνέλθει τελείως, ο Τζέννερ τον εμβολίασε και πάλι, αυτή τη φορά με κανονικό ιό ευλογιάς. Ο μικρός δεν προσβλήθηκε από ευλογιά κι έτσι ο Τζέννερ είχε την επιβεβαίωση της θεωρίας του. Το πείραμά του, ωστόσο, θα μπορούσε νατου έχει στοιχίσει ως καιτη ζωή του: Αν αποτύγχανε καιο μικρός πέθαινε από ευλογιά, θα θεωρούνταν δολοφόνος. Ο Τζέννερ δε δίστασε να επαναλάβει το πείραμα καισε άλλα παιδιά, μεταξύ των οποίων ήταν καιο ηλικίας 11 μηνών γιος του[14]. Μετά την επιτυχία του πειράματος, πολλοί δέχτηκαν χωρίς δυσκολία να τους εμβολιάσει κατά της ευλογιάς.
Χαρακτικό προς εμπαιγμό του Τζέννερ καιτου εμβολιασμού του. Λονδίνο, 1802.
Το1797 υπέβαλε τα αποτελέσματα των ερευνών τουστη Βασιλική Εταιρεία, η οποία τα απέρριψε. Το1798, ο Τζέννερ υπέβαλε εκ νέου τις ανακαλύψεις τουκαιη Εταιρεία ενέκρινε τη δημοσίευσή τους, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό τον τίτλο «Έρευνα επί των αιτίων καιτων αποτελεσμάτων της ευλογιάς» (An Inquiry into the Causes and Effects of the Variolae Vaccinae). Ο Τζέννερ αποκάλεσε τη διαδικασία vaccination (εμβολιασμός) από το όνομα του ιού variolae vaccinae, ενώ ήταν καιο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο virus (ιός)[15]. Η δημοσίευσή τουδεν έγινε ευμενώς δεκτή. Αντίθετα λοιδορήθηκε σχεδόν από το σύνολο του Τύπου, ενώ σφοδρή ήταν καιη επίθεση που δέχθηκε από τον Κλήρο, που ισχυριζόταν ότι ο εμβολιασμός ήταν απεχθής πράξη και ενάντια στη θεϊκή θέληση[16].
Λίγο αργότερα, και παρά τις αντιδράσεις, ο εμβολιασμός εισήχθη στο νοσοκομείο του Αγίου Θωμά. Στην πράξη, πρώτα χρησιμοποιήθηκε στο βρετανικό στρατό καιτο ναυτικό, γιανα διαδοθεί κατόπιν σε όλη την Αγγλία. Η μέθοδος γρήγορα διαδόθηκε τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όσο καιστην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο βασιλιάς της Αγγλίας εντυπωσιάστηκε από τα αποτελέσματα της μεθόδου του Τζέννερ ώστε του παραχώρησε την άδεια να «αφιερώσει τη δεύτερη έκδοση του έργου τουστο βασιλέα». Η αντίδραση, ωστόσο, εξακολουθούσε καιο Τζέννερ, ο οποίος είχε κατασκευάσει ένα μικρό νοσοκομείο πλάι στο ιατρείο τουκαι εμβολίαζε τον κόσμο δωρεάν, άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσχέρειες. Οικονομική ενίσχυση του ήλθε από τη βρετανική κοινότητα της Ινδίαςκαι μόνο το 1807 ευδόκησε το κοινοβούλιο νατον επιχορηγήσει μετο ποσό των 20.000 λιρών. Αρκεί να σημειωθεί ότι κάθε μέρα ο Τζέννερ έκανε 300 εμβολιασμούς, φυσικά δωρεάν. Έτσι, μέσα σε 18 μήνες η ευλογιά ελαττώθηκε στην Αγγλία κατά 75%.
Ο Τζέννερ έλαβε πολλές τιμές. Μεταξύ των άλλων ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής τουΠανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Ο Τζέννερ αποφάσισε να αποσυρθεί από τις έρευνές τουτο1809. Μετά τον θάνατο της γυναίκας τουτο1815, αποσύρθηκε στην ιδιωτική ζωή, ευχαριστημένος να είναι γιατρός στην επαρχία. Από το επάγγελμά του αποσύρθηκε το1822. Απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου του 1823 στο Μπέρκλεϊ. Εκατόν ογδόντα χρόνια αργότερα, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ανακοίνωσε επίσημα ότι το όραμα πουο Τζέννερ είχε το 1801, την ολοσχερή εξάλειψη της ευλογιάς, είχε επιτέλους γίνει πραγματικότητα: «Η ευλογιά είναι νεκρή» (Smallpox is dead).
