Μετά τον θάνατο του, ο γιος του, Κρίστοφερ Τόλκιν (Christopher Tolkien), δημοσίευσε μια σειρά από έργα, βασισμένα στις εκτενείς σημειώσεις καιτα αδημοσίευτα χειρόγραφα του πατέρα του, συμπεριλαμβανομένου τουΣιλμαρίλλιον καιτουΑτελείωτες Ιστορίες. Τα βιβλία αυτά, μαζί μετοΧόμπιτκαιτοΟ Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, δημιουργούν ένα σώμα παραμυθιών, ποιημάτων, φανταστικών ιστοριών και επινοημένων γλωσσών, που διαδραματίζονται σε έναν φανταστικό κόσμο επινόησης του συγγραφέα και ονομάζεται Άρντα (Arda)καιτηΜέση-Γη (Middle-Earth), που βρίσκεται σε αυτήν. Στον κόσμο αυτόν, που θυμίζει τηΜεσαιωνικήΕυρώπη, υπάρχει η μαγεία, καθώς και άλλες φυλές πέρα από τους ανθρώπους, και μυθικά πλάσματα όπως ξωτικάκαιδράκοι. Μεταξύ του 1951 και 1955, ο Τόλκιν χρησιμοποίησε τον όρο legendarium γιανα αναφερθεί σε όλο το φανταστικό σύμπαν που δημιούργησε μέσα από τα γραπτά του.[7]
Ανκαι υπήρχαν και άλλοι συγγραφείς που έγραψαν έργα φαντασίας πριν από τον Τόλκιν,[8]η μεγάλη επιτυχία τουΆρχοντα των Δαχτυλιδιών καιτουΧόμπιτ οδήγησαν σε μία πρωτοφανή αναγέννηση του είδους, καθιστώντας το πολύ δημοφιλές. Αυτό κατέστησε τον Τόλκιν, ευρέως γνωστό, ως τον «πατέρα» της μοντέρνας φανταστικής λογοτεχνίας [9][10][11] —ή, πιο συγκεκριμένα, της υψηλής φαντασίας (high fantasy).[12]Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Το 2008, η βρετανική εφημερίδα The Times,τον κατέταξε 6οσε μία λίστα με τους «50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945».[13]Το αμερικανικό περιοδικό Forbesτον κατέταξε ως τον 5οπιο κερδοφόρο «διάσημο μετά θάνατον» το 2009.[14]
Οι περισσότεροι από τους προγόνους του Τόλκιν, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν τεχνίτες. Η οικογένεια Τόλκιν είχε τις ρίζες της στηνΚάτω Σαξονία, αλλά ζούσε στηνΑγγλία ήδη από τον 18ο αιώνα.[15]Το επίθετο Τόλκιν προήλθε από τη Γερμανική λέξη tollkühn, που σημαίνει «απερίσκεπτος».[16] Αρκετές οικογένειες μετο επίθετο Τόλκιν ή άλλες παραλλαγές του, ζουνστη βορειοδυτική Γερμανία, κυρίως στηνΚάτω ΣαξονίακαιστοΑμβούργο.[17][18] Ένας Γερμανός συγγραφέας πρότεινε πως, το επίθετο Τόλκιν, είναι πιο πιθανό να προέρχεται από το χωριό Τόλκινεν (Tolkynen), κοντά στοΡάστενμπουργκ, στηνΑνατολική Πρωσία (που τώρα βρίσκεται στη βορειοανατολική Πολωνία), ανκαιτο χωριό βρίσκεται μακριά από την Κάτω Σαξονία. Το όνομα προέρχεται από την πλέον νεκρή Παλαιά Πρωσική γλώσσα.[19][20]
ΟΤζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν, πρωτότοκος γιος του Άρθουρ Ρούελ Τόλκιν και της συζύγου του Μέιμπελ Σάφιλντ, γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου1892στοΜπλουμφοντέιν, την τότε πρωτεύουσα τουΕλεύθερου Κράτους της Οράγγης (Orange Free State), που σήμερα είναι τμήμα της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια βρισκόταν στηΝότια Αφρική λόγω μιας θέσης, στην τοπική τράπεζα, που είχε προσφερθεί στον Άρθουρ· την οποία θεώρησε ευκαιρία. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στη Νότια Αφρική το 1891. Το1894 γεννήθηκε ο πρώτος αδελφός του Ρόναλντ, ο Χίλαρι (Hilary).[21]
Χριστουγεννιάτικη, έγχρωμη, κάρτα, που έστειλε η οικογένεια του Τόλκιν σε συγγενείς στην Αγγλία.
Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, ένα περιστατικό που συνέβη στον Ρόναλντ, στο Μπλουμφοντέιν: είχε μόλις αρχίσει να περπατάει, όταν τον δάγκωσε μιαταραντούλα. Αυτό το γεγονός, πιθανώς, πολύ αργότερα, να γέννησε τηΣέλομπκαιτηνΟυνγκόλιαντ. Ο Τόλκιν, ωστόσο, ως ενήλικας, δεν είχε κάποιο μίσος για τις αράχνες, μάλιστα, είχε και θολές αναμνήσεις για εκείνο το συμβάν. Ένα άλλο περιστατικό, που συνέβη στην παιδική του ηλικία καιπου αναστάτωσε τη μητέρα του, ήταν όταν ένας νεαρός υπηρέτης της οικογένειας Τόλκιν, ο Άιζακ, τον οδήγησε στο χωριό του, ώστε να επιδείξει στους συγχωριανούς του, ένα λευκό και όμορφο μωρό· επιστρέφοντας τοτο επόμενο πρωί.[22] Μάλιστα, ο Άιζακ, που εκτιμούσε τόσο τους Τόλκιν, έδωσε στο ένα από τα δύο του παιδιά το όνομα του Άρθουρ: Άιζακ Τόλκιν Άρθουρ.[23]
Αγγλία
Όταν ήταν τριών ετών, ο Τόλκιν, πήγε στηνΑγγλίαμετη μητέρα τουκαιτον αδελφό του. Αυτό έμελλε να εξελιχθεί σε μακρά οικογενειακή παραμονή. Ο πατέρας του, ωστόσο, έχασε τη ζωή τουστη Νότια Αφρική, εξαιτίας ρευματικού πυρετού, πριν προλάβει, μάλιστα, να τους συναντήσει.[24] Αυτό το γεγονός, άφησε την οικογένεια χωρίς εισόδημα, έτσι η μητέρα του Τόλκιν, τον πήρε γιανα ζήσουν με τους γονείς της στοΜπέρμιγχαμ.[25] Λίγο μετά, το 1896, μετακόμισαν στο Σέιρχολ (σημερινό ΓκρινΧολ) και, στη συνέχεια, σε ένα χωριό τοΓουορστερσάιρ, το οποίο αργότερα προσαρτήθηκε στο Μπέρμιγχαμ.[26]Του άρεσε πολύ να εξερευνά τις γύρω περιοχές, οι οποίες αργότερα θατου εμπνεύσουν σκηνές στα βιβλία του, όπως το αγρόκτημα της θείας του, Τζέιν, Μπαγκ Εντ, το όνομα του οποίου χρησιμοποίησε στα έργα του.[27]
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ρόναλντ στο Μπλουμφοντέιν, είχαν ως αποτέλεσμα η αγγλική εξοχή νατου φανεί παράδεισος, όπως δήλωσε ο ίδιος στη διάσημη συνέντευξη του, το 1971:[28]
Αντο πρώτο σου χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι ένας καχεκτικός ευκάλυπτος, καιαν συνήθως σε βασανίζει η ζέστη καιη άμμος — τότε... ακριβώς στην ηλικία πουη φαντασία σου αρχίζει να αναπτύσσεται, τονα βρεθείς ξαφνικά σε ένα ήρεμο χωριό του Γουορικσάιρ, θεωρώ πως σου γεννά μια ιδιαίτερη αγάπη γιατην ύπαιθρο της Κεντρικής Αγγλίας, κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι τα όμορφα βότσαλα οι φτελιές, τα ήσυχα ποταμάκια κλ.π., και ασφαλώς οι άνθρωποί της.
Η Μέιμπελ Τόλκιν δίδαξε καιταδυο της παιδιά η ίδια, καιο Ρόναλντ, όπως τον αποκαλούσαν στην οικογένεια, ήταν καλός μαθητής.[29] Εκείνη του έμαθε πολλά πράγματα γιατηβοτανικήκαι αυτό τον έκανε να φροντίζει καινα αγαπά τη φύση. Ως νέος, ο Τόλκιν, αρεσκόταν να ζωγραφίζει τοπία και δέντρα. Παρόλα αυτά, τα αγαπημένα του μαθήματα ήταν εκείνα που αφορούσαν τις γλώσσες. Μάλιστα η μητέρα του τού είχε μάθει κάποια βασικά πράγματα σχετικά μετηλατινική γλώσσα.[30]
Ο Τόλκιν, μόλις τεσσάρων ετών, μπορούσε να διαβάζει, ενώ λίγο αργότερα έμαθε καινα γράφει. Η μητέρα του τού επέτρεπε να διαβάζει πολλά βιβλία. Ωστόσο, βιβλία όπως τοΚυνήγι του θησαυρούκαιτοΟ αυλητής του Χαμελίν,δεντου άρεσαν, ενώ γιατοΟι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, τουΛιούις Κάρολ, σκεφτόταν πως είναι «διασκεδαστικό αλλά ενοχλητικό». Εκείνος, από την άλλη, προτιμούσε ιστορίες σχετικά με τους Ινδιάνους, αλλά καιφανταστικά έργα τουΤζορτζ ΜακΝτόναλντ.[31] Επιπλέον, τα παραμύθια τουΆντριου Λανγκ, ήταν πολύ σημαντικά για εκείνον, καθώς, όπως φαίνεται, στα μετέπειτα κείμενά του, η επιρροή τους ήταν εμφανής.[32]
Η Μέιμπελ Τόλκιν, παρά τις αντιδράσεις τις Βαπτιστικής οικογένειάς της, περιήλθε στηΡωμαιοκαθολική Εκκλησίατο 1900.[33] Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η οικογένειά της, να σταματήσει οποιαδήποτε οικονομική υποστήριξη προς αυτήν. Η μητέρα του Τόλκιν πέθανε το 1904, όταν εκείνος ήταν, μόλις, 12 ετών. Η Μέιμπελ πέθανε από οξύ διαβήτηστοΡέντναλ, στη φάρμα Fern, την οποία και νοίκιαζε. Ήταν σχεδόν 34 ετών, όσο περίπου δηλαδή άντεχαν χωρίς θεραπεία, εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι που είχαν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 — ηινσουλίνηθα ανακαλυφθεί περίπου δυο δεκαετίες αργότερα. Η Μέιμπελ Σέφιλντ Τόλκιν (Mabel Suffield Tolkien) βρίσκεται θαμμένη στο κοιμητήριο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του Αγίου Πέτρου, στοΜπρόμσγκροουβ, τουΓουορστερσάιρ.[34]Ο Τόλκιν, εννέα χρόνια μετά το θάνατό της, έγραψε:[35]
Ο Ναός στο Μπέρμιγχαμ, όπου ο Τόλκιν ήταν ενορίτης. (1902-1911)
Η αγαπητή μου μητέρα ήταν, πράγματι, ένας μάρτυρας, ο Θεός δε δίνει σε όλους τους ανθρώπους, τόσο εύκολα τα μεγάλα δώρα Του, όπως έκανε σε εμένα καιτον Χίλαρι, δίνοντάς μας τη μητέρα μας, η οποία με πολύ μόχθο και πολλά προβλήματα, διασφάλισε σε εμάς την πίστη μας.
Πριν από τον θάνατό της, η Μέιμπελ, είχε αναθέσει την κηδεμονία τωνγιων της, στο στενό φίλο και πνευματικό της,[36] Φράνσις Μόργκαν (Fr. Francis Xavier Morgan), έναν Καθολικό ιερέα από το Μπέρμιγχαμ, ο οποίος ανέλαβε να τους αναθρέψει σαν καλούς Καθολικούς. Στην αρχή, ωστόσο, ο πατέρας Φράνσις δεν ήταν σε θέση να τους φιλοξενήσει, διότι στο Παρεκκλήσιο τουΕτζεμπάστον, είχαν καταλύσει αγόρια από το Δημόσιο Σχολείο του Παρεκκλησίου. Έτσι, στη συνέχεια, τα δύο αδέλφια τα ανέλαβε ο θείους τους, Λόρενς Τόλκιν, όπου έμενε στοΚινγκς Νόρτον. Τα αδέλφια πήγαιναν σχολείο μετο τρένο. Κατόπιν, ο Φράνσις σκέφτηκε, τελικά, την καλύτερη λύση: έδωσε τα δύο αδέλφια στην Μπία, η οποία είχε μείνει άτεκνη και χήρα, από τον Γουίλ, τον αδελφό της Μέιμπελ. Η Μπία, όπως λέγανε τη θεία τους, λοιπόν, δέχτηκε νατα φιλοξενήσει έναντι 4 λιρώνκαι 16 σελινιώντο μήνα. Η Μπία, λόγω χηρείας, τελικά, αποδείχτηκε ιδιότροπη καιδεν ενδιαφερόταν ουδόλως γιατα δύο ορφανά.[37]Σεμια επιστολή του, ο Τόλκιν, το 1965, στον υιό του Μάικλ, θυμήθηκε την επιρροή πουτου άσκησε ο κηδεμόνας του, Φράνσις Μόργκαν:[38]
[Ο Μόργκαν] ήταν ένας ευγενής και συντηρητικός Ουαλοϊσπανός, καιπου φαίνεται να επαληθεύει ακριβώς την υπάρχουσα για αυτούς φήμη. Ήταν —καιδεν ήταν όμως. Καταρχάς, από αυτόν έμαθα τι σημαίνει φιλανθρωπία και αμνησικακία και, γνωρίζοντας αυτές τις αρετές, με έβγαλε από το 'φιλελεύθερο' σκοτάδι στο οποίο προερχόμουν, καθώς ήξερα πιο πολλά για ανούσια πράγματα, όπως τον μύθο της Bloody Mery, παρά γιατη Μητέρα του Ιησού Χριστού —την οποία την είχα ακούσει μόνο μέχρι τότε ως μια κακιά λατρεία των Ρωμανών.
Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Τόλκιν, μεγάλωσε στην περιοχή του Μπέρμιγχαμ, τοΕτζμπάστον, και παρακολούθησε μαθήματα στοKing Edward's School και, αργότερα, στοSt. Philip's School. Το 1903, κέρδισε μια υποτροφία του Ιδρύματος και επέστρεψε στοKing Edward's School. Ενώ ήταν μαθητής εκεί, ο Τόλκιν ήταν ένας από τους δόκιμους του Σώματος Εκπαίδευσης Αξιωματικών του σχολείου. Έτσι βοήθησε στον σχηματισμό της παρέλασης, πουθα γινόταν το 1910, προς τιμήν τουΓεωργίου Ε΄, ο οποίος θα παραλάμβανε το στέμμα του. Όπως πολλοί δόκιμοι από το σχολείο του, έτσι καιο Τόλκιν, τοποθετήθηκε, έξω από τις πύλες τωνΑνακτόρων του Μπάκιγχαμ.[39]
Στο Ετζμπάστον, ο Τόλκιν, έζησε στη σκιά τουPerrott's FollyκαιτουΒικτωριανής εποχής πύργου ύδρευσης, του Ετζμπάστον, το σκηνικό αυτό ενδέχεται να έχει επηρεάσει τις εικόνες των σκοτεινών πύργων μέσα τα έργα του.[40][41]Μια άλλη ισχυρή επιρροή για εκείνον ήταν οιρομαντικές ζωγραφιές τουΈντουαρντ Μπερν - ΤζόουνςκαιτωνΠροραφαηλιτών: το Μουσείο Birmingham Art Gallery είχε μια μεγάλη συλλογή των έργων τους, σε δημόσια έκθεση.[42]
Η σχολή King Edward's, του Μπέρμιγχαμ, όπου ο Τόλκιν φοιτούσε το 1900–1902 και 1903–1911[43]
Ενόσω βρισκόταν ακόμα στα προεφηβικά του χρόνια, ο Τόλκιν, είχε έρθει για πρώτη φορά σε επαφή μετην κατασκευή γλωσσών, καθώς τα ξαδέλφια του, Μέρι και Μάρτζορι Ίνγκλεντον, είχαν εφεύρει τη γλώσσα «Ανιμάλικ» (Animalic).[Σημ. 2] Εκείνη την περίοδο, ο Τόλκιν, διδασκόταν λατινικά και αγγλοσαξονικά. Το ενδιαφέρον, όμως, για αυτή τη γλώσσα πέρασε αλλά ο Μέρι και κάποιοι άλλοι, συμπεριλαμβανομένου καιτου Τόλκιν, δημιούργησαν κι άλλη γλώσσα, μια πολύπλοκη αυτή τη φορά, πουτην ονόμασαν «Νέβμπος» (Nevbosh). Η επόμενη γλώσσα μετην οποία ασχολήθηκε, τη Νάφαριν, τυγχάνει να είναι δική του δημιουργία.[45][46]
Το 1911, όσο ήταν ακόμα στοKing Edward's School, ο Τόλκιν και τρεις φίλοι του, οΡομπ Γκίλσον, ο Τζόφρυ Μπέιτς Σμιθκαιο Κρίστοφερ Ουάισμαν, δημιούργησαν μια «μυστική» λέσχη, πουτην ονόμασαν T.C.B.S. (Tea Club and Barrovian Society) κι αναφερόντουσαν στην αγάπη τους να καταναλώνουν τσάιστοBarrow's Stores, κοντά στο σχολείο τους, καθώς και, κρυφά, στη βιβλιοθήκη του σχολείου.[47][48] Όταν τελείωσαν το σχολείο, κράτησαν επαφή τα μέλη της «λέσχης» καιτον Δεκέμβριο του 1914, κανόνισαν συνάντηση στοΛονδίνο, στο σπίτι του Ουάισμαν. Τα αποτελέσματα γιατον Τόλκιν, αυτής της συνάντησης, ενίσχυσαν την αφοσίωσή τουστη συγγραφή ποίησης.
Στην απογραφή που έγινε, το 1911, στην Αγγλία καιτηνΟυαλία, ο Τόλκιν φαίνεται να κατοικεί στο Έτζμπαστον,[49]στην οδό 4 Highfieldκαι ως επάγγελμα αναφέρεται ότι ήταν μαθητής. Επίσης, συζούσε μετον αδελφό τουτον Χίλαρι, ο οποίος, όπως αναφέρει η απογραφή, ήταν υπάλληλος εμπορικού υλικού.[εκκρεμεί παραπομπή]
Το 1911, ο Τόλκιν, πήγε για καλοκαιρινές διακοπές στηνΕλβετία. Αυτό το ταξίδι θατο αναπολήσει, έντονα, σεμια επιστολή του, το 1968,[39] σημειώνοντας ότι το ταξίδι τουΜπίλμποσταΟμιχλώδη Βουνά (Misty Mountains) βασίζεται σε δικές του περιπέτειες καθώς η ομάδα του, που αποτελούνταν από 12 άτομα, πεζοπόρησε από τοΊντερλακενστοΛοφτερμπρούνενκαισε κατασκήνωση τουΜορέιν, πέρα από τοΜούρεν. Η ομάδα, διέσχισε τοKlein μέχρι τοGrindeκαι συνέχισε, διασχίζοντας τοGross ως τοMeiringen. Κατόπιν, ακολούθησε η πορεία από τοGrimselκαι μέσω του υψηλού Valai ως τοbrigστοAletsch glacierκαιτοZermatt.[50]
Τον Οκτώβριο του 1911, ο Τόλκιν, ξεκίνησε να φοιτά στοExeter College, της Οξφόρδης. Αρχικά, ξεκίνησε με Κλασικές σπουδές, όμως στην πορεία άλλαξε κατεύθυνση και, το 1913, συνέχισε με Αγγλική φιλολογία καιΛογοτεχνία. Το 1915, αποφοίτησε με άριστα στις τελικές εξετάσεις.[51]
Ο Τόλκιν, σε ηλικία 16 ετών, συναντήθηκε μετην Ήντιθ Μέρι Μπρατ, που ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερή του, όταν αυτός καιο αδελφός του, ο Χίλαρι, μετακόμισαν στο οικοτροφείο, όπου η Ήντιθ ζούσε. ΟΧάμφρεϊ Κάρπεντερ αναφέρει:[52]
«Ο Ρόναλντ καιη Ήντιθ, σύχναζαν σετεϊοποτεία του Μπέρμιγχαμ, ειδικότερα σε ένα, που είχε μπαλκόνι με θέα τον πεζόδρομο. Εκεί, λοιπόν, καθόντουσαν και πετάγανε κυβάκια ζάχαρης στα καπέλα των περαστικών, αλλά μόλις το βάζο άδειαζε, άλλαζαν τραπέζι... Με αυτά τα δύο άτομα, αυτής της προσωπικότητας, ήταν σίγουρο πως το ειδύλλιο θα άνθιζε. Ήταν καιοι δύο ορφανοί και είχαν ανάγκη από αγάπη, και βρήκαν, ότι μπορούσε νατη δώσει ο ένας στον άλλο. Κατά τη διάρκεια του θέρους, του 1909, αποφάσισαν ότι είναι και ερωτευμένοι.»
Ο κηδεμόνας του Τόλκιν, Μόργκαν, βλέποντας την Ήντιθ σαν πειρασμό του Τόλκιν από τα μαθήματά τουκαι τρομοκρατημένος από το γεγονός ότι, ο νεαρός προστατευόμενός του, είχε συνάψει σχέσεις μεμιαΠροτεστάντισσα, του απαγόρευσε νατη συναντά, να της μιλά ή, ακόμα, καινα της γράφει γράμματα, ωσότου φτάσει 21 ετών. Ο Τόλκιν δέχτηκε και τήρησε κατά γράμμα την απαγόρευση,[53]μεμια πρόωρη αλλά αξιοσημείωτη εξαίρεση, στην οποία ο Μόργκαν βασίστηκε, γιανατον απειλήσει ότι θα «τερματίσει πρόωρα» την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία.[54]
Ο Ρόναλντ, το βράδυ των 21 γενεθλίων του, έστειλε γράμμα στην Ήντιθ, δηλώνοντάς της ότι την αγαπά κι ότι θέλει νατην παντρευτεί. Η Ήντιθ, όμως, του απάντησε ότι είχε αρραβωνιαστεί με έναν άλλον άντρα, κι αυτό γιατί πίστεψε πως την είχε ξεχάσει. Τελικά, οι δύο τους συναντιούνται κάτω από μια σιδηροδρομική οδογέφυρα, αναρριπίζοντας τον έρωτά τους. Κατόπιν, η Ήντιθ επιστρέφει το δαχτυλίδι αρραβώνων της και ανακοινώνει πως θα παντρευτεί τον Τόλκιν.[55]Με «μισή καρδία» η Ήντιθ, ανακοινώνει επίσης, ότι κατόπιν της επιμονής του Ρόναλντ, θα ασπαστεί τονκαθολικισμό. Ο σπιτονοικοκύρης της, καθώς ήταν ένθερμος Προτεστάντης, εξαγριώθηκε τόσο πολύ μετην απόφασή της αυτή, πουτην έδιωξε από το σπίτι αφότου, βεβαία, εκείνη βρήκε αλλού κατάλυμα.[56]
Η Ήντιθ Μέρι Μπράντ καιοΤζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν αρραβωνιάστηκαν, επισήμως, τον Ιανουάριο του 1914, στοΜπέρμιγχαμ, και παντρεύτηκαν στις 22 Μαρτίου 1916, στηΡωμαιοκαθολική Εκκλησία, της Παναγίας του Ευαγγελισμού, στοΓουόργουικ.[57]
Η Αγγλία έκανε την είσοδό της στονΑ΄ Παγκόσμιο Πόλεμοτο 1914, στο πλευρό της Γαλλίαςκαι της Ρωσίας (Τριπλή Συνεννόηση).[58]Ο Πόλεμος ξεσπάει και αναστατώνει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή του Τόλκιν. Οι συγγενείς του Τόλκιν εξεπλάγησαν όταν εκείνος δεν εντάχθηκε εθελοντικά αμέσως στον Βρετανικό Στρατό. Αντί αυτού, ο Τόλκιν, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα, το οποίο καθυστερούσε την ένταξή τουστον στρατό, μέχρι να παραλάβει το πτυχίο του, τον Ιούλιο του 1915. Παρόλα αυτά, υπηρέτησε στους Τυφεκιοφόρους τουΛάνκασάιρ ως Ανθυπολοχαγός, αφού πρώτα εκπαιδεύτηκε, για 11 μήνες, στο 13ο Τάγμα (Εφέδρων), στοCannock Chase, του Στάφορντσαιρ.[59]Σεμια επιστολή του προς την Ήντιθ έγραψε με παράπονο:[60]
Οι Κύριοι σπανίζουν μεταξύ των ιεραρχικά ανωτέρων σου, ακόμα καιτα ανθρώπινα όντα είναι, πράγματι, σπάνια.
Κατόπιν, ο Τόλκιν, μεταφέρθηκε στο 11ο Τάγμα (Υποστηρίξεως), μετη Βρετανική εξερευνητική δύναμη και έφτασαν στηΓαλλία, στις 4 Ιουνίου 1916. Η αποχώρηση του από τηνΑγγλία έγινε σε ένα μεταγωγικό, στο οποίο εμπνεύστηκε ένα ποίημά του, τοLonely Isle.[61]Ο Τόλκιν έγραψε αργότερα:[62]
Οι νεοσύλλεκτοι αξιωματικοί πέφτανε 12 σε κάθε λεπτό. Βεβαίως, τονα βρίσκομαι χωριστά από τη γυναίκα μου... ήταν κι αυτό σαντο θάνατο.
Γαλλία
Κατεστραμένα σπίτια, κατά τη διάκρεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στην περιοχή τουΑμιέν, περιοχή στην οποία, ο Τόλκιν είχε μετατεθεί, από το Έταπλε.
Στις 5 Ιουνίου του 1916, ο Τόλκιν, αποβιβάστηκε με ένα μεταγωγικό στοΚαλαί, σε ένα ολονύχτιο ταξίδι. Ο Τόλκιν, όπως και άλλοι στρατιώτες, φτάσανε για πρώτη φορά εκεί πέρα και, στη συνέχεια, στάλθηκαν στη Βρετανική Εξερευνητική Δύναμη, πουειχετη βάση της στοΈταπλε.
Στις 7 Ιουνίου, ο Τόλκιν, πληροφορήθηκε ότι του ανατέθηκε το πόστου του Αξιωματικού Σημάτων, στο 11η Τάγμα των Τυφεκιοφόρων του Λάνκασιρ,[63]το οποίο είχε αποδεκατστεί από τη σφοδρή Μάχη του Βίμι Ριντζ. Παράλληλα, ο Τόλκιν, πέφτει σε πλήξη, καθώς βρισκόταν σε αναμονή για μετάθεση.
Γιανα περάσει, λοιπόν, την ώρα του, ξεκίνησε να γράφει το ποίημα The Lonely Isle, το οποίο, εμφανώς, εμπνεύστηκε από το ταξίδι τουστη θάλασσα, προς το Καλαί. Ο Τόλκιν, προκειμένου να αποφύγει τη λογοκρισία, που υπήρχε στις ταχυδρομικές επιστολές, από τον Βρετανικό Στρατό, ξεκίνησε να αναπτύσσει έναν κώδικα με τελείες, ώστε να πληροφορεί την Ήντιθ για τις θέσεις του.[64]
Ο ανθυπολοχαγός Τόλκιν, έφυγε από το Έταπλε στις 27 Ιουνίου του 1916 και εντάχθηκε στη νέα του μονάδα στοΡουμπεπρέ, κοντά στοΑμιάν.[65]
Ο Τόλκιν βρέθηκε να διοικεί καινα στρατολογεί άνδρες από την περιοχή του Λανκασίρ, πουοι περισσότεροι εξ αυτών ασχολούνταν μετην εξόρυξη, την άλεση καιτην ύφανση.[66]
Σύμφωνα μετονΤζωνΓκαρθ, ο Τόλκιν αισθάνθηκε ότι "αυτοί οι εργάτες ήταν οικείοι του, αλλά βάσει του στρατιωτικού πρωτοκόλλου, δεν μπορούσε να αναπτύξει δεσμούς φιλίας με αυτούς τους ανθρώπους. Αντίθετα, θα έπρεπε νατου πειθαρχήσει καινα αναλάβει την εκπαίδευσή τους, αλλά καινα λογοκρίνει τις επιστολές τους. Καιει δυνατόν, να τους εμπνεύσει αγάπη και αφοσίωση".[67]
Ο Τόλκιν, αργότερα, με είπε με οδυρμό ότι ''ηπιο ακατάλληλη δουλειά γιατον κάθε άνθρωπο... είναι να διευθύνει τους άλλους ανθρώπους. Ούτε μία στο εκατομμύριο δεν είναι κατάλληλο κάτι τέτοιο, ειδικότερα για αυτούς επιζητούν ευκαιρίες.[67]
Η μάχη τουΣομμ
ΤοSchwaben Redoubt, από τον Ουίλιαμ Όρπεν. Imperial War Museum (Πολεμικό Μουσείο), Λονδίνου.
Μετά την εκπαίδευση του, ως Αξιωματικός Ασυρματιστής, ο Τόλκιν, κατέφθασε στοΣομμ. Ευρέθη όπισθεν της γραμμής τουBouzincourtκαι συμμετείχε στην επίθεση στοSchwaben Redoubtκαιστη Λειψία. Σύμφωνα, μετα απομνημονεύματα του Αιδεσιμότατου Μέρβυν Σ. Έβερς:[68]
«Σε κάποια από τις περιπτώσεις, πέρασα τη νύχτα μετον Αξιωματικό, που ήταν υπεύθυνος γιατα πολυβόλα στην Ταξιαρχία, καιμε έναν Αξιωματικό Ασυρματιστή, σε ένα από τα κατειλημμένα γερμανικά χαρακώματα ... Ξαπλώσαμε σε πολύ άβολο μέρος, ελπίζοντας ότι θα μας πάρει ο ύπνος τη νύχτα, αλλά δε συνέβη έτσι. Μετοπου ξαπλώσαμε, «ορδές» ψειρών, εμφανίστηκαν. Έτσι κι εμείς κατευθυνθήκαμε αμέσως στον Ιατρό, ο οποίος ήταν κι αυτός εκεί στα χαρακώματα, μετον εξοπλισμό του, και μας έδωσε μια αλοιφή, γιατην οποία μας βεβαίωσε ότι θα κρατούσε μακρυά αυτά τα «κτήνη». Αλειφθήκαμε, παντού, με αυτό και ξαπλώσαμε πάλι, έχοντας μεγαλύτερες προσδοκίες αυτή τη φορά, αλλά δε συνέβη έτσι, επειδή, αντί νατα αποθαρρύνει, φάνηκε να αποτελεί έναν είδος «μεζέ» για αυτούς, τους μικρούς ζητιάνους, των οποίων η όρεξη, για συμπόσιο, επανήλθε δριμύτερη.»
Τις ώρες της μάχης, το μυαλό του Τόλκιν πήγαινε συνεχώς στην Ήντιθ. Φοβόταν ότι ανά πάσα στιγμή θα χτυπούσαν την πόρτα της καιθα της ανακοίνωναν πως είναι χήρα. Γιανα αποφευχθεί η Ταχυδρομική Λογοκρισία του Βρετανικού Στρατού, οι Τόλκιν, ανέπτυξαν ένα μυστικό κώδικα για τις επιστολές του, πουθα έστελνε πίσω στο σπίτι. Μετη χρήση, λοιπόν, του κώδικα, ο Τόλκιν, μπορούσε να ενημερώνει την Ήντιθ για τις κινήσεις τουστο χάρτη, στοΔυτικό Μέτωπο.
Στις 27 Οκτωβρίου 1916, ενόσω το Τάγμα του πραγματοποιούσε επίθεση στοRegina Trench, ο Τόλκιν προσβλήθηκε μετον πυρετό των χαρακωμάτων, μια ασθένεια που προήλθε από τις ψείρες καιη οποία ήταν κοινή γιατα χαρακώματα. Κατόπιν, ο Τόλκιν, μεταφέρθηκε στην Αγγλία, στις 8 Νοεμβρίου 1916.[69] Πολλοί όμως από τους πιο αγαπημένους του φίλους, δεν είχαν την ίδια τύχη και σκοτώθηκαν σε εκείνον τον Πόλεμο. Μεταξύ των οποίων και μέλη του T.C.B.S., όπως οΡομπ Γκίμπσον, που σκοτώθηκε την πρώτη μέρα στοΣομμ, ενώ ηγούνταν τους άντρες τουστην επίθεση τουBeaumont Hamel. Ο φίλος τουκαι μέλος του T.C.B.S., Τζόφρυ Σμιθ, σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της ίδιας μάχης από το Γερμανικό πυροβολικό, καθώς μια οβίδα προσγειώθηκε στο σταθμό πρώτων βοηθειών. Μετά την επιστροφή του Τόλκιν στην Αγγλία, το Τάγμα του, είχε σχεδόν εξαλειφθεί.
Ο Τόλκιν, πιθανώς, να είχε διαπράξει αυτοκτονία, αλλά υπέφερε από διάφορα προβλήματα υγείας καιτον μετακινούσαν συχνά από τα πεδία των μαχών.[70]
Επαναπατρισμός
Ο Τόλκιν, καταπονημένος και αδυνατισμένος, πέρασε το υπόλοιπο της θητείας τουστα νοσοκομεία καιστη φρουρά, που κρινόταν ακατάλληλος, λόγω υγείας.[71][72]
Κατά τη διάκρεια της αποθεραπείας του, κι ενώ διέμενε σε ένα αγρόκτημα στοΛιττλ ΧόλυγουνττουΣτάφορντσιρ, ξεκίνησε να δουλεύει σε κάτι, το οποίο ονόμασε Το Βιβλίο των Χαμένων Ιστοριών, ξεκινώντας μετηνΠτώση της Γκοντόλλιν. Καθόλη τη διάρκεια του 1917 και του 1918, η ασθένεια τουδεντον εγκατέλειψε, όμως είχε αναρρώσει αρκετά, ώστε να μπορεί να κάνει την υπηρεσία τουστο σπίτι, ενώ προήχθει καιστον βαθμό του Ανθυπασπιστή. Ήταν, επίσης, καιη εποχή πουη Ήντιθ γέννησε το πρώτο τους παιδί τονΤζων Φράνσις Ρόιελ Τόλκιν. Σε ένα γράμμα, το 1941 προς τονγιοτου Μάικλ, περιέγραψε, ο Τόλκιν, αυτά τα γεγονότα:[73]
«...(έμεινε έγκυος και κυοφορούσε στη διάρκεια της χρονιάς της πείνας, το 1917 και της μεγάλης επιχείρησης των γερμανικών υποβρυχίων) την περίοδο της Μάχης του Καμπρέ, τότε πουτο τέλος του πολέμου φαινόταν τόσο μακρινό όσο και τώρα.»
Όταν, αργότερα, τον τοποθέτησαν στοΚίνγκστον απόν Χαλ, αυτός καιη Ήντιθ πήγανε για περπάτημα μέσα στο δάσος, κοντά στην περιοχή τουΡους, τότε η εκείνη ξεκίνησε νατου χορεύει σε ένα ξέφωτο, ανάμεσα σε ανθισμένα φυτά. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του, το 1971, ο Τόλκιν θυμάται:[74]
«Πότε δεν αποκάλεσα την Ήντιθ Λούθιεν — αλλά αυτή ήταν η πηγή της ιστιρίας που, αργότερα, αποτέλεσε το κύριο μέρος τουΣιλμαρίλλιον. Αρχικά την εμπνεύστηκα σ' ένα μικρό ξέφωτος του δάσους, γεμάτο ανθισμένα κώνεια, στο Ρους Γιόρκσάιρ (όπου ήμουν επικεφαλής ενός προκεχωρημένου φυλακίου της Φρουρας Χάμπερ το 1917 και τα είχε καταφέρει να είναι για λίγο μαζί μου). Τοτετα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα κορακίσια, η επιδερμίδα της αψεγάδιαστη καιτα μάτια της πιο λαμπερά απ' ό,τιτα έχεις δει ποτέ σου. Μπορούσε να τραγουδά — καινα χορεύει. Αλλά η ιστορία τελείωσε κι απέμεινα εγώ, και εγώ δεν μπορώ να παρακαλέσω τον ανένδοτο Μάντος.»
Παλιά κατοικία, του Τόλκιν, στην οδό Darnley 2, στην περιοχή τουΛιντς
Μετά το τέλος τουΠρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η πρώτη δουλειά του Τόλκιν, ως πολίτης πλέον, ήταν στοΑγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης, όπου κυρίως εργαζόταν στην ιστορία καιστην ετυμολογία λέξεων γερμανικής προέλευσης, ξεκινώντας μετο γράμμα W.[76]Το 1920, έγινε ο νεότερος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, αφού ανέλαβε τη θέση τουΡίντερ (ακαδημαϊκός βαθμός) της αγγλικής γλώσσας.[77] Ενώ βρισκόταν στο Λιντς, δημιούργησε Ένα Λεξικό της Μέσης Αγγλικήςκαι μία έκδοση ορισμών τουΣερ Γκανιάν καιο Πράσινος Ιππότης, μαζί μετονΕ.Β. Γκόρντον —καιοιδυο δουλέψαν πολλές δεκαετίες ως ακαδημαϊκοί. Ωστόσο, μετέφρασε τοΣερ Γκανιάν, τοPearlκαιτοΣερ Όρφεο. Το 1925, επέστρεψε στηνΟξφόρδη, ως καθηγητής της Αγγλοσαξονικής, στοΚολλέγιο Πέμπροκ.
Κατά την παραμονή τουστο Κολλέγιο του Πέμπροκ ο Τόλκιν συνέγραψε τοΧόμπιτ, και τους δύο πρώτους τόμους του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ενώ ζούσε στη Νόρθμουρ Ρόουντ 20, στηΒόρεια Οξφόρδηστο σπίτι, (το 2002 τοποθετήθηκε Blue plaqueστο σπίτι όπου διέμενε εκεί).
Μπέογουλφ
Στις αρχές του 1920, ο Τόλκιν, δεσμεύθηκε να ξεκινήσει τη μετάφραση τουΜπέογουλφ, τελειώνοντάς την, μάλιστα, το 1926. Έργο που, όμως, ποτέ δε δημοσίευσε. Παρόλα αυτά, το έργο αυτό επεξεργάστηκε και εξεδόθη, το 2014, δηλαδή σχεδόν 40 χρόνια μετά τον θάνατο του Τόλκιν και 90 χρόνια, αφού το ολοκλήρωσε.[78]
Δέκα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της μετάφρασης, ο Τόλκιν, έδωσε μία άκρως αναγνωρισμένη διάλεξη, έργο που ονομάστηκε Beowulf: The Monsters and the Critics, το οποίο επηρέασε τους κατοπινούς μελετητές τουΜπέογουλφ.[79]Ο Λούις Ι. Νίκολσον, δήλωσε ότι το άρθρο που έγραψε ο Τόλκιν είναι «ευρέως αναγνωρίσιμο ως καταλύτης στην κριτική του Μπέογουλφ», σημειώνοντας ότι καθιέρωσε την υπεροχή της ποιητικής φύσης του έργου, παρά τα αμιγώς γλωσσολογικά του στοιχεία.[80]Οι λόγιοι της εποχής, επέκριναν το έργο Μπέογουλφ, καθώς υποστήριζαν ότι πρόκειται πιο πολύ για ένα παιδαριώδες ανάγνωσμα και μάχες με τέρατα, παρά ένα ποίημα με μία ρεαλιστική απεικόνιση φυλετικών μαχών. Ο Τόλκιν διαφώνησε σε αυτό, λέγοντας ότι το ποίημα αναφέρεται, γενικότερα, στη μοίρα του ανθρώπου παρά στις φυλετικές μάχες, συμπληρώνοντας ότι τα τέρατα ήταν απαραίτητα γιατο ποίημα.[81]
Η συνέχεια της ιστορίας του έπους φαντασίας Άρχοντα των Δαχτυλιδιών όμως διακόπηκε από τονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμοπου ξέσπασε και επηρέασε γιαμια ακόμα φορά τα γραπτά του Τόλκιν. Το βιβλίο ολοκληρώθηκε τελικά σε 12 χρόνια. Λίγο μετά την έκδοση του έργου του, ο Τόλκιν παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο γιανα μείνει μαζί μετην αγαπημένη του Ήντιθ στην παραθαλάσσια πόλη Μπόρνμουθ.
Το 1971 και μετά το θάνατο της γυναίκας του, επέστρεψε στην Οξφόρδη, κοντά στα παιδιά του. Απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα, λόγω μιας καλπάζουσας ασθένειας, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1973, σε ηλικία 81 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται δίπλα σε αυτόν της συζύγου του, στο κοιμητήριο της Οξφόρδης. Εκεί, εκτός από το κανονικό τους όνομα, αναγράφονται καιτα ονόματα των μυθικών ηρώων του, Μπέρεν και Λούθιεν.
Το μεγάλο μυθολογικό έργο του, τοΣιλμαρίλλιον, εκδόθηκε μετά το θάνατό του, αφού συγκεντρώθηκε και επεξεργάστηκε από τον μικρότερο γιοτου, τονΚρίστοφερ Τόλκιν.
Η pub στην Οξφόρδη, όπου μεταξύ του 1930 και το 1950, σύχναζαν οιInklings.
Ο Τόλκιν ήταν πιστός ρωμαιοκαθολικός χριστιανός και μάλλον μετριοπαθής συντηρητικός στις θρησκευτικές και πολιτικές απόψεις του. Το 1943 έγραψε:[82]
«Οι πολιτικές απόψεις μου κλίνουν ολοένα και περισσότερο προς την Αναρχία (μετη φιλοσοφική έννοια του όρου, που σημαίνει κατάργηση του ελέγχου και όχι γεννειαφόροι βομβιστές) –ή προς τηνμη-συνταγματική μοναρχία» (Επιστολές,αρ. 52, προς τον Κρίστοφερ Τόλκιν, 29 Νοεμβρίου 1943).
Απεχθανόταν έντονα τις παρενέργειες της εκβιομηχάνισης, θεωρώντας ότι καταστρέφουν την αγγλική ύπαιθρο καιτον απλό τρόπο ζωής. Τα περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής του περιφρονούσε τα αυτοκίνητα και προτιμούσε να κινείται με ποδήλατο.[83] Αυτή η στάση αποτυπώνεται καιστο έργο του, ιδιαίτερα στην απεικόνιση της αναγκαστικής «εκβιομηχάνισης» του Σάιρ στονΆρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Πολλοί σχολιαστές, έχουν σημειώσει την ύπαρξη πιθανών συσχετισμών ανάμεσα σε γεγονότα της ζωής τουκαιτο θρύλο της Μέσης Γης. Είπαν μάλιστα ότι ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» φαίνεται πως παριστάνει την Αγγλία κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Ωστόσο ο ίδιος απέρριψε κατηγορηματικά αυτή την άποψη, δηλώνοντας, στον πρόλογό του της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου, ότι το έργο του είναι καθαρώς αλληγορικό. Στο θέμα αυτό επανήλθε εκτεταμένα στο δοκίμιό του «Περί των παραμυθιών» (1947), όπου υποστηρίζει ότι τα παραμύθια είναι τόσο εύστοχα, επειδή διαθέτουν εσωτερική συγκρότηση και ταυτόχρονα λένε αλήθειες γιατην πραγματικότητα. Καταλήγει μάλιστα λέγοντας ότι καιο Χριστιανισμός διαθέτει εσωτερική συγκρότηση λέγοντας ταυτόχρονα την αλήθεια γιατην πραγματικότητα.[84]
Η πίστη του Τόλκιν στις θεμελιώδεις αλήθειες του χριστιανισμού έχει οδηγήσει τους σχολιαστές τουνα εντοπίζουν χριστιανικά θέματα στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Καιο ίδιος, παρ’ ότι διαφωνούσε μετη χρήση άμεσων θρησκευτικών αναφορών στα «Χρονικά της Νάρνια», τουΚ.Σ. Λιούις, έγραψε ότι η σκηνή στο Βουνό του Χαμού, στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», παραπέμπει στην προσευχή του Χριστού στο Όρος των Ελαιών (Επιστολές,αρ. 181).
Στο ποίημά του «Μυθοποιΐα», πουτο έγραψε έπειτα από μια συζήτησή του στις 19 Σεπτεμβρίου του 1931 μετονΚ.Σ. Λιούις καιτονΧιούγκο Ντάισον, υποστηρίζει τη μυθοποιία σανμια δημιουργική τέχνη σχετική με τις θεμελιώδεις αλήθειες −θέμα, που αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο των συζητήσεων στους Inklings.
Η ένθερμη πίστη του Τόλκιν ήταν δεδομένη έως το τέλος της ζωής τουκαι υπήρξε σημαντικός παράγοντας γιατη μεταστροφή του έως τότε άθεου Κ.Σ. Λιούις στον χριστιανισμό, παρ’ όλο πουο Λιούις προτίμησε την Αγγλικανική Εκκλησία αντί της Ρωμαιοκαθολικής.[85]
Σύμφωνα μετον εγγονό του, Σάιμον Τόλκιν, τα τελευταία χρόνια της ζωής τουο Τόλκιν είχε απογοητευτεί από ορισμένες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στη λειτουργία, έπειτα από τη Δεύτερη Βατικάνεια Σύνοδο (1962-1965). Συγκεκριμένα, φαίνεται ότι διαφωνούσε μετη μετάφραση της λειτουργίας από τα λατινικά στα αγγλικά (Tolkien, Simon «My Grandfather».The Mail on Sunday. 23 Φεβρουαρίου 2003).
Η ρωμαιοκαθολική θεολογία και λογοτεχνία έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση της δημιουργικής φαντασίας του Τόλκιν, όπως το παραδέχτηκε καιο ίδιος:
ΟΆρχοντας των Δαχτυλιδιών είναι φυσικά ένα έργο βαθύτατα θρησκευτικό και ρωμαιοκαθολικό. Στην αρχή κάπως ασυνείδητα, αλλά εντελώς συνειδητά κατά την αναθεώρησή του. Γι’ αυτό το λόγο δεν έβαλα σε αυτό τον φανταστικό κόσμο, ή και αφαίρεσα, κάθε αναφορά σε συγκεκριμένη «θρησκεία», λατρείες και θρησκευτικά τελετουργικά. Διότι σε αυτό το έργο, το θρησκευτικό στοιχείο είναι εντελώς ενσωματωμένο μέσα στην ιστορία καιτο συμβολισμό της. (Επιστολές,αρ. 142).
ΟPaul H. Kocher, πανεπιστημιακός μελετητής του Τόλκιν, επισημαίνει ότι ο Τόλκιν περιγράφει το Κακό σύμφωνα με τις διδασκαλίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλαδή ως «απουσία Καλού». Παραθέτει πολλά παραδείγματα από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», όπως για παράδειγμα το «Μάτι του Σάουρον»: «Η μαύρη σχισμή της κόρης του Ματιού είναι σαν ένα παράθυρο ανοιχτό στο Μηδέν». Ο Κότσερ θεωρεί επίσης ότι ο Τόλκιν εμπνεύστηκε και από τον Θωμά Ακινάτη, «τον οποίον, ως μεσαιωνολόγος και ρωμαιοκαθολικός, θα πρέπει να γνώριζε πολύ καλά». (Kocher, Paul H., Master of Middle-earth: The Fiction of J. R. R. Tolkien. Houghton Mifflin, 1972).
Ο μεσαιωνολόγος πανεπιστημιακός Tom Shippey υποστηρίζει το ίδιο, αλλά αντί του Ακινάτη, θεωρεί ότι ο Τόλκιν γνώριζε πολύ καλά το έργα του χριστιανού φιλόσοφου Βοηθίου, «Η παρηγοριά της φιλοσοφίας», από την αγγλοσαξωνική μετάφραση του Αλφρέδου του Μεγάλου. Ο Σίπι σημειώνει ότι η ιδέα ότι το Κακό είναι απουσία Καλού αναφέρεται ξεκάθαρα από τον Βοήθιο. Σημειώνει επίσης ότι ο Τόλκιν χρησιμοποίησε καιτην συμπληρωματική προς την προηγούμενη ιδέα, ότι το Κακό δεν δημιουργεί. Αναφέρει ως παράδειγμα την παρατήρηση του Φρόντο, ότι «η Σκιά … μπορεί μόνο να διαστρέφει, όχι να δημιουργεί: τίποτε το πραγματικό δεν είναι δικό της έργο», καθώς και παρόμοιες παρατηρήσεις του Δεντρογένη καιτου Έλροντ. Ο Σίπι σημειώνει επίσης ότι κάποιες φορές στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» το Κακό παρουσιάζεται σανμια αυτόνομη δύναμη (όχι όμως όπως το βλέπει ο Μανιχαϊσμός), σαν κάτι περισσότερο από απουσία Καλού, και προτείνει ότι είναι πολύ πιθανόν να συνέβαλαν σε αυτό οι σημειώσεις του Αλφρέδου του Μεγάλου στο βιβλίο του Βοήθιου. (Shippey, Tom. The Road to Middle-earth. : Houghton Mifflin, 1983).
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι καιη θεολογική προσέγγιση στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» από τον Stratford Caldecott. Λέει: «Το Δαχτυλίδι της Δύναμης υποδηλώνει τη σκοτεινή μαγεία της διεφθαρμένης βούλησης, την έπαρση του ανθρώπινου Εγώ κατά του Θεού. Υπόσχεται την ελευθερία, αλλά στην πραγματικότητα οδηγεί στην υποδούλωση όποιου το φοράει στον Έκπτωτο Άγγελο. Διαβρώνει τη βούληση εκείνου πουτο περνάει στο δάχτυλό του, κάνοντάς τον αδιόρατο και εξωπραγματικό. Πράγματι, το ότι έχει τη δύναμη να κάνει αόρατο όποιον το φοράει, συμβολίζει τη δύναμή τουνα καταστρέφει κάθε φυσική ανθρώπινη σχέση και ταυτότητα. Μπορεί ναπει κανείς, ότι το Δαχτυλίδι είναι η ίδια ηαμαρτία. Γεμάτο υποσχέσεις και φαινομενικά άκακο στην αρχή, στη συνέχεια αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο ότι σε διαφθείρει καιδεν μπορείς ν’ απαλλαγείς από αυτό» (Caldecott, Stratford. "The Lord & Lady of the Rings". Touchstone Magazine. Ιαν.-Φεβρ. 2002, 27 March 2011).
Η ακαδημαϊκή καριέρα καιη συγγραφική παραγωγή του Τόλκιν είναι αδιαχώριστες από την αγάπη τουγιατη γλώσσα καιτη φιλολογία. Ειδικεύτηκε στην Αγγλική φιλολογία στο πανεπιστήμιο καιτο 1915 αποφοίτησε με ειδικό μάθημα ταΑρχαία Σκανδιναβικά. Από το 1918 εργάζεται γιατη σύνταξη του Νέου Λεξικού της Αγγλικής (New English Dictionary). To 1920 διορίζεται λέκτορας της Αγγλικής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς (Leeds University), όπου κατάφερε να αυξήσει τον αριθμό των φοιτητών από πέντε σε είκοσι. Παρέδωσε μαθήματα στον ηρωικό έμμετρο λόγο της Αρχαίας Αγγλικής, στην ιστορία της Αγγλίας, σε διάφορα κείμενα της Αρχαίας και Μεσαιωνικής Αγγλικής, Φιλολογία Αρχαίας και Μεσαιωνικής Αγγλικής, εισαγωγικά στην Γερμανική Φιλολογία, Γοτθικά, Αρχαία Ισλανδικά και Μεσαιωνικά Ουαλικά. Το 1925, σε ηλικία 33 ετών, προάγεται σε Καθηγητή (Professor) στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο οποίο την ίδια χρονιά είχε κάνει αίτηση.
Το ιδιωτικό ενδιαφέρον του Τόλκιν στρεφόταν σε "θέματα φυλετικής και γλωσσολογικής σημασίας", καιτο 1955 στο μάθημά του Αγγλικά και Ουαλικά, το οποίο ήταν μείζονος σημασίας γιατην κατανόησή του περί φυλής και γλώσσας. Σε αυτό μελέτησε την αντίληψη των "έμφυτων γλωσσολογικών προτιμήσεων", τις οποίες όρισε ως "έμφυτη γλώσσα", που βρίσκεται σε αντίθεση μετην "γλώσσα της κούνιας",[86] δηλαδή τη γλώσσα που μαθαίνει ο άνθρωπος στα πρώτα παιδικά του χρόνια.
Ο Τόλκιν έμαθε Λατινικά, Γαλλικά και Γερμανικά από τη μητέρα του, και όσο βρισκόταν στο σχολείο έμαθε Μεσαιωνικά Αγγλικά, Αρχαία Αγγλικά, Φινλανδικά, Γοτθικά, Αρχαία Ελληνικά, Ιταλικά, Αρχαία Σκανδιναβικά, Ισπανικά. Ουαλικά και Μεσαιωνικά Ουαλικά. Είχε επίσης γνώση Δανέζικων, Ολλανδικών, Λομβαρδικών, Νορβηγικών, Σέρβικων,[87] Ρώσικων, Σουηδικών και άλλες Αρχαίες και Νέες μορφές Γερμανικών και Σλαβικών γλωσσών,[88] πράγμα που αποδεικνύει το βαθύ του γλωσσολογικό ενδιαφέρον, και κυρίως για τις Γερμανικές γλώσσες.
Παράλληλη προς το επάγγελμά του ως φιλόλογος, και κάποιες φορές επισκιάζοντας τη δουλειά του, με αποτέλεσμα η ακαδημαϊκή του παραγωγή να παραμείνει μάλλον ισχνή, ήταν η αγάπη τουγιατην κατασκευή γλωσσών. Οιπιο αναπτυγμένες από τις επτά γλώσσες του είναι ηΚουένυακαιηΣίνταριν, η ετυμολογική σχέση των οποίων δημιούργησε τον κορμό μεγάλου μέρους τουlegendarium (του συνόλου δηλαδή, του επινοημένου κόσμου του Τόλκιν). Η γλώσσα καιη γραμματική γιατον Τόλκιν ήταν θέμα αισθητικής και ευφωνίας, καιη Κουένυα συγκεκριμένα δημιουργήθηκε με βασικό κριτήριο την φωνητική αισθητική. Δημιουργήθηκε ως τα "Λατινικά της γλώσσας των Ξωτικών", και φωνολογικά βασίστηκε σταλατινικά, με στοιχεία από φινλανδικά, ουαλικά, αγγλικάκαιαρχαία ελληνικά.[89] Μία προσθήκη ήρθε προς το τέλος του 1945 μετα Αντουναϊκά ή Νουμενόριαν, μία γλώσσα με "ελαφρύ σημιτικό άρωμα", συνδεδεμένη μετον μύθο του Τόλκιν γιατηνΑτλαντίδατην οποία, σύμφωνα μετοThe Notion Club Papers (μία ανολοκλήρωτη νουβέλα του Τόλκιν), συνδέει ευθέως με τις ιδέες του περί ανικανότητας να "κληρονομηθεί" η γλώσσα, και μέσω της "Δεύτερης Εποχής" καιτην ιστορία του Εαρέντιλ, στερεώθηκε σε καλές βάσεις στοlegendarium, εξασφαλίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο έναν σύνδεσμο μεταξύ του 20ου αιώνα του "πραγματικού κόσμου" καιτου θρυλικού παρελθόντος της Μέσης-Γης.
Η δημοτικότητα των βιβλίων του Τόλκιν είχε μία μικρή αλλά διαρκή επίδραση στη χρήση της γλώσσας στη λογοτεχνία φαντασίας συγκεκριμένα, αλλά καισε κανονικά λεξικά, τα οποία σήμερα συχνά αποδέχονται την ιδιοσυγκρασία της ορθογραφία των λέξεων dwarves καιdwarvish (μαζί μεταdwarfs και dwarfish), που είχαν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα πριντα μέσα του 19ου αιώνα (στην πραγματικότητα, σύμφωνα μετον Τόλκιν, ανο πληθυντικός των αρχαίων αγγλικών είχε επιβιώσει, θα ήταν dwarrows ή dwerrows).
↑Με αυτό το όνομα αναφέρεται στα εξώφυλλα γνωστών βιβλίων τουπου μεταφράστηκαν στα ελληνικά, όπως το βιβλίο του «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών - Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού» (Εκδόσεις «Κέδρος», 1985)[3]καιτο βιβλίο «Χόμπιτ» (Εκδόσεις «Κέδρος», 1978)[4]
↑Βλ. ενδεικτικά τα βιβλία (1) Humphrey Carpenter, The Inklings: C.S. Lewis, J.R.R. Tolkien, Charles Williams and Their Friends. (1979), ISBN 0395276284. (2) Gareth Knight, The Magical World of the Inklings: J.R.R. Tolkien, C.S. Lewis, Charles Williams, Owen Barfield, (1990), ISBN 9781908011015. (3)
↑Learnnoutloud.com "Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν, ο πατέρας της σύγχρονης λογοτεχνίας φαντασίας"
↑The Oxford companion to English Literature calls him "the greatest influence within the fantasy genre. (Sixth edition, 2000, page 352. Ed. Margaret Drabble.)
↑Βιογραφία Tolkien.gr John Ronald Reuel Tolkien ( 1892 – 1973) the South African-born philologist and author of ‘The Hobbit’ and ‘The Lord Of The Rings’. - Ανακτήθηκε 4 Μάη 2014
↑J.R.R. Tolkien, Birmingham Heritage Forum. Retrieved on 27 April 2009.
↑J. R. R. Tolkien, Archives and Heritage Service, Birmingham City Council. Updated 7 January 2009. Retrieved on 28 April 2009.
↑Saler, Michael T. (2012) As If: Modern Enchantment and the Literary Pre-History of Virtual Reality, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-534316-8, page 181
.svg){kind=small}
Βρετανική
Πολυμέσα σχετικά 
.jpg)
