Ο Ιάκωβος ήταν το πέμπτο παιδί καιο δεύτερος γιος τουΙακώβου Α΄ της Σκωτίαςκαι της Τζόαν Μπώφορτ. Δεν υπάρχουν πληροφορίες γιατα πρώτα χρόνια της ζωής του πέρα από το ότι ο μεγαλύτερος δίδυμοςκαι μοναδικός αδελφός του, Αλέξανδρος, πέθανε κατά τη γέννησή τους, και έτσι ο Ιάκωβος έγινε διάδοχος τουθρόνουκαιδούκας του Ρόθσεϋ.
Ο πατέρας του δολοφονήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1437 και ο εξάχρονος Ιάκωβος Β΄ στέφθηκε βασιλιάς στις 25 Μαρτίου 1437 στο Αββαείο τουΧόλυρουντμετην παρέμβαση της μητέρας του. ΤοΚοινοβούλιο της Σκωτίας απαγόρευσε τη διαχείριση της βασιλικής περιουσίας μέχρι την εποχή πουο Ιάκωβος Β΄ φτάσει 18 ετών.[5]Ο μικρός Ιάκωβος ζούσε μέχρι το 1439 στο Κάστρο του Ντάνμπαρ μετη μητέρα τουκαι τις πέντε από τις έξι αδελφές του, ενώ η άλλη αδελφή τουΜαργαρίτα, πήγε στηΓαλλίακαι παντρεύτηκε τονΛουδοβίκο ΙΑ΄.[6]
Τη διετία 1437 - 1439 ο πρώτος ξάδελφος του Βασιλιά, Άρτσιμπαλντ Ντάγκλας, 5ος Κόμης τουΝτάγκλας, έγινε Υπολοχαγόςτου βασιλείου, μετά τον θάνατο τουκαιτην απώλεια των υψηλών κομήτωνπου ακολούθησε η εξουσία μεταβιβάστηκε σε μικρότερους όπως ο Ουίλλιαμ Κράιτον, 1ος Λόρδος Κράιτον καιΚαγκελάριος της Σκωτίας καιοσερ Αλεξάντερ Λίβινγκστον του Κάλλενταρ, φρουρός του νεαρού Βασιλιά στοΚάστρο του Στέρλινγκ. Ο Αλεξάντερ Λίβινγκστον εκμεταλλεύτηκε τη θέση τουγιανα συλλάβει τη βασιλομήτορα Τζόαν στις 3 Αυγούστου 1439 και νατη θέσει υπό περιορισμό στο Κάστρο του Στέρλινγκ. Η Ιωάννα απελευθερώθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου αφού συμφώνησε να παραμείνει ο μικρός Ιάκωβος υπό τηνκηδεμονίατου Λίβινγκστον καινατου δώσει όλη της τηνπροίκα της γιατην ασφάλεια του νεαρού Βασιλιά.[7]
Τον Νοέμβριο του 1440 ο 16χρονος Άρτσιμπαλντ Ντάγκλας, 6ος Κόμης του Ντάγκλας, καιο 12χρονος μικρότερος αδελφός του, Ντέηβιντ, προσκλήθηκαν στο Κάστρο τουΕδιμβούργουσε γεύμα στο όνομα του βασιλιά, όπου, σύμφωνα μετονθρύλο, ο Βασιλιάς που ήταν μόλις 10 ετών εντυπωσιάστηκε από ταδυο αδέλφια. Ο νεαρός Κόμης του Ντάγκλας καιο αδελφός τουμε προδοτικό τρόπο απομονώθηκαν καιαποκεφαλίστηκαν στις 24 Νοεμβρίου, την ίδια τύχη είχε τρεις μέρες αργότερα οσερ Μάλκολμ Φλέμινγκ του Κάμπερνολντ. Ο Ιάκωβος Β΄ που ήταν τότε μικρό παιδί ακούγεται ότι δεν είχε καμιά ανάμειξη στις δολοφονίες, τα τραγικά αυτά περιστατικά έμειναν γνωστά στην ιστορία σαν "Το μαύρο δείπνο".
Ο Ιάκωβος Β΄ έφτασε στην ενηλικίωση (1449), η βασιλεία του από τότε είχε σημαντικές διαφορές σε σχέση μεπριν. Οι Ντάγκλας χρησιμοποίησαν την ενηλικίωση του βασιλιά σαν πρόσχημα να ρίξουν από την εξουσία τους Λίβινγκστον καθώς ο νεαρός Ιάκωβος Β΄ ήθελε να εκδικηθεί γιατη σύλληψη της μητέρας τουτο 1439. Οι Ντάγκλας καιοι Κράιτον εξακολουθούσαν να έχουν το μεγαλύτερο μέρος της εξουσίας, ο Ιάκωβος δεν μπορούσε να κυβερνήσει χωρίς αυτούς.
Ο Ιάκωβος Β΄ δεν έμεινε ικανοποιημένος από την κατάσταση και προσπάθησε την περίοδο 1451-1455 να τους αποβάλλει από την εξουσία, οι προσπάθειες ξεκίνησαν μετην απουσία του Ουίλλιαμ Ντάγκλας, 8ου Κόμη του Ντάγκλας, από τη Σκωτία (1451) και ολοκληρώθηκαν μετη δολοφονία του Ντάγκλας στις 22 Φεβρουαρίου 1452 στο Κάστρο του Στέρλινγκ. Οι περισσότερες πληροφορίες γιατον φόνο του Ντάγκλας προέρχονται από τοΧρονικό του Άφλεκ,μια σύγχρονη πηγή που ήταν θραυσματική. Ο βασιλιάς κατηγόρησε τον κόμη για παράνομους δεσμούς μετονΤζον Μακντόναλντ, 11ο Κόμη του Ρος και Λόρδο Άιλα, καιτον Αλεξάντερ Λίντσεϋ, 4ο Κόμη του Κρώφορντ. Ο δεσμός αυτός ήταν επικίνδυνος γιατον ίδιο τον Ιάκωβο Β΄, έτσι ο Βασιλιάς ζήτησε από τον Ντάγκλας να σπάσει τον δεσμό εκείνος το αρνήθηκε, με αποτέλεσμα ο Ιάκωβος νατον σκοτώσει με 26 κτυπήματα καινα πετάξει το πτώμα του κάτω από το παράθυρο. Οι αυλικοί, πολλοί από τους οποίους ήταν παλιοί κτηματίες του Ντάγκλας, συμμετείχαν στη δολοφονία και ένας από αυτούς τον χτύπησε μετσεκούριστο κεφάλι.
Ο φόνος δεν έφερε τηνειρήνη, οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν καιο Ιάκωβος Β΄ προσπάθησε να κάνει κατάσχεση της περιουσίας των Ντάγκλας, αλλά τον έσυραν σε συνεχείς ταπεινώσεις καιτον ανάγκασαν να τους επιστρέψει τα εδάφη, να αναγνωρίσει τον Τζέημς Ντάγκλας, 9ο Κόμη του Ντάγκλας, καινα κλείσει ειρήνη. Οιστρατιωτικές συγκρούσειςπου συνεχίστηκαν έφεραν σε σοβαρό κίνδυνο τον Ιάκωβο Β΄ ακόμα καινα εκθρονιστεί καινα εκδιωχθεί από τη χώρα. Ο Ιάκωβος ανέτρεψε τηνσε βάρος του κατάσταση μετη δωροδοκία των συμμάχων του Ντάγκλας, ανάμεσα στους οποίους τον Κόμη του Κρώφορντ, μετά τη μάχη του Μπρέχιν. Το Μάιο του 1455, στη μάχη του Άρκινομ, ο Ιάκωβος συνέτριψε τους Ντάγκλας ολοκληρώνοντας τον θρίαμβο του.
Στους μήνες που ακολούθησαν, το Κοινοβούλιο, σε συμφωνία μετον Βασιλιά, αποφάσισε να κάνει κατάσχεση της περιουσίας των Ντάγκλας, οι οποίοι εξορίστηκαν κατόπιν στηνΑγγλία. Ο βασιλιάς ήταν πλέον παντοδύναμος καιοι διάδοχοι τουδεν αντιμετώπισαν κανένα σοβαρό πρόβλημα. Μετά την εξόντωση της οικογένειας τουΜέρντοχ Στιούαρτ από τον πατέρα τουη εξόντωση των Ντάγκλας ήταν το δεύτερο σημαντικό βήμα γιατην εδραίωση της βασιλικής εξουσίας.[8]
Την περίοδο 1455 - 1460 ο Ιάκωβος Β΄ προσπάθησε να ενισχύσει τη βασιλική εξουσία, οι φιλοδοξίες του όμως να καταλάβει τις Ορκάδες, ταΣέτλαντκαιτηΝήσο τουΜανδεν είχαν επιτυχία. Ο Βασιλιάς έκανε περιοδείες σε όλη τη χώρα και προσπάθησε να αυξήσει ταέσοδατουμετη δωροδοκία σοβαρών εγκλημάτων. Οι δημοφιλείς πρακτικές του Ιακώβου Β΄ ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1450.[9]Το 1458 το Κοινοβούλιο επέβαλε στον Βασιλιά να αλλάξει τη συμπεριφορά του, αλλά κανένας δεν μπορεί να μαντέψει τιθα είχε ακολουθήσει αν ζούσε περισσότερο.[10]Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Σκωτίας γιατον οποίο αναπαράσταση της εποχής του, ήταν μιαξυλογραφίαπου τόνιζε το σημάδι τουστο πρόσωπο.
Το προσωνύμιο "Φλογισμένο Πρόσωπο" (Fiery Face) το πήρε από ένα σημάδι στο πρόσωπο όταν γεννήθηκε, το οποίο έδειχνε εκρηκτική φυσιογνωμία.[11]Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν ενεργητικός βασιλιάς, πολιτικοποιημένοςκαι δημοφιλής στους Σκώτους, όπως όλοι οι βασιλείς από τονΟίκο των Στιούαρτ, ηνομοθεσίατου είχε επίσης πολλά στοιχεία δημοφιλίας. Δεν κληρονόμησε ταλογοτεχνικά ενδιαφέροντα του πατέρα του όπως οιδυο από τις αδελφές του, αλλά την εποχή του ιδρύθηκε τοΠανεπιστήμιο της Γλασκώβης από τον επίσκοπο Τέρνμπουλ και έκανε προσφορές στοΣαιντ Σάλβατορ, το νέο κολλέγιο τουαρχιεπισκόπουτουΣαιντ Άντριους, Τζέημς Κέννεντυ. Είχε κληρονομήσει μεγάλο μέρος από την ενεργητικότητα του πατέρα του, αλλά η δολοφονία του Κόμη του Ντάγκλας ήταν μεγάλο στίγμα γιατη βασιλεία του.[12]
Ο Ιάκωβος Β΄ σε ηλικία 19 ετών (1449) παντρεύτηκε την 15χρονη Μαρία του Χέλρε κόρη τουΆρνολντ, Δούκα του Χέλρε. Οι διαπραγματεύσεις γιατον γάμο μετη Μαρία του Χέλρε ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1447 όταν ένας απεσταλμένος από τηΒουργουνδία ήρθε στη Σκωτία και ολοκληρώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1448 μεμια αποστολή υπό τον καγκελάριο Κράιτον. ΟΦίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας έδωσε 60.000 κορώνεςστη συγγενή τουκαιτην προίκα της αξίας 10.000 κορονών με εδάφη στο Στράδερν, το Άθολ, το Μέθβεν καιτο Λινλίθγκοου. Στις 25 Φεβρουαρίου 1449 πραγματοποιήθηκε ένα τουρνουά ανάμεσα στον Τζέημς, Λόρδο Ντάγκλας, έναν άλλο Τζέημς, αδελφό του Λόρδου Λοχ Λέβεν καισεδυο άλλους ευγενείς ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν οΖακντε Λαλαίν, ένας από τους διάσημους ιππότες της εποχής του. Ο γάμος εορτάστηκε στις 3 Ιουλίου 1449 στο Χόλυρουντ, ένας διάσημος Γάλλος χρονικογράφος, ο Ματιέ ντ'Εσκουσύ, δίνει λεπτομερείς πληροφορίες γιατην τελετή. Πολλοί συνοδοί της Μαρίας από την οικογένεια Φλέμινγκ παρέμειναν στη Σκωτία καιοι σχέσεις ανάμεσα στη Σκωτία καιτηΦλάνδραπου ήταν ήδη φιλικές από την εποχή του Ιακώβου Α΄ έγιναν πιο στενές.[13]Το ζεύγος έκανε επτά παιδιά, από τα οποία τα έξι έφτασαν μέχρι την ενηλικίωση.
Ο γάμος του Βασιλιά της Σκωτίας οδήγησε στον περιορισμό της κηδεμονίας καιστην πτώση των Λίβινγκστον. Το φθινόπωρο οσερ Αλεξάντερ και άλλα μέλη της οικογένειας συνελήφθησαν. Στις 19 Ιανουαρίου 1450 με απόφαση του Κοινοβουλίου, ο Αλεξάντερ Λίβινγκστον, γιος τουσερ Αλεξάντερ, καιο Ρόμπερτ Λίβινγκστον του Λινλιθγκόου εκτελέστηκαν για προδοσία στο Κάστρο τουΧιλλ. Οσερ Αλεξάντερ καιοι συγγενείς του έμεναν υπό περιορισμό σε διαφορετικά κάστρα, και μόνο ένα μέλος της οικογένειας ο Τζέημς, μεγαλύτερος γιος τουσερ Αλεξάντερ, αποκαταστάθηκε στη θέση του καγκελάριου (1454), στην οποία είχε διοριστεί το καλοκαίρι του 1449.[14]
Το Κάστρο του Ρόξμπεργκ στο οποίο ο Ιάκωβος Β΄ σκοτώθηκε μετην έκρηξη του"Λέοντος".
Ο Ιάκωβος Β΄ ενθουσιασμένος παρήγγειλε τοπιο σύγχρονο πυροβολικόγιανατο χρησιμοποιήσει εναντίον των Μελανών Ντάγκλας καιοι φιλοδοξίες τουτον οδήγησαν στηνπολιορκίατου Κάστρου του Ρόξμπεργκ (1460), ενός από τα ελάχιστα κάστρα που είχαν απομείνει στους Άγγλους μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
Ο Ιάκωβος Β΄ εισήγαγε πολλά κανόνια από τη Φλάνδρα για τις ανάγκες της πολιορκίας. Στις 3 Αυγούστου, ενώ στεκόταν μπροστά σε ένα από αυτά τα κανόνια, ο "Λέων", εξερράγη καιτον σκότωσε σε ηλικία 29 ετών. Οιστορικός Ρόμπερτ Στιούαρτ του Πιτσκόττι σημειώνει: "καθώς ο Βασιλιάς στεκόταν μπροστά σε ένα κομμάτι του πυροβολικού τομηριαίο οστότου θρυμματίστηκε από ένα κομμάτι πυροβόλου που εκσφενδονίστηκε και πέθανε επί τόπου".[15]Οι Σκώτοι συνέχισαν την πολιορκία μετον Τζορτζ Ντάγκλας, 4ο Κόμη του Άνγκους, καιτο κάστρο έπεσε σε λίγες μέρες. Στη συνέχεια, η χήρα του Ιακώβου Β΄, Μαρία του Χέλρε, διέταξε την καταστροφή του.[16]
Τον Ιάκωβο Β΄ διαδέχθηκε ο γιος του, Ιάκωβος, υπό την αντιβασιλεία της μητέρας του, Μαρίας, που πέθανε τρία χρόνια αργότερα.
Ο Ιάκωβος Β΄ της Σκωτίας εμφανίζεται στα παρακάτω μυθιστορήματακαι έργα:[17]
"Ο καπετάνιος της φρουράς" (1962) του Τζέημς Γκραντ. Το μυθιστόρημα καλύπτει τα γεγονότα της περιόδου 1440 - 1452 και τις συγκρούσεις του Ιακώβου Β΄ με τους κόμητες του Ντάγκλας, τα περισσότερα από τα γεγονότα έγιναν μακριά από τη Σκωτία στην Αυλή του Δούκα του Χέλρε, πεθερού του Βασιλιά.[18]
"Δυο άπορες πριγκίπισσες" (1891) της Σάρλοτ Μαίρυ Γιόνγκ (1823 - 1901). Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν δευτερεύων χαρακτήρας με κύριους χαρακτήρες τις αδελφές τουΕλεονώρα, ΜαρίακαιΙωάννα, το μυθιστόρημα περιέχει τα ταξίδια τους στις ξένες Αυλές, ιδιαίτερα τουΕρρίκου ΣΤ΄ της ΑγγλίαςκαιτουΡενέ Α΄ της Νεαπόλεως.[19][20]
"Ο Μελανός Ντάγκλας" (1899) καιη"Κόρη Μαργαρίτα" (1905) του Σάμιουελ Ράδερφορντ Κρόκετ (1859 - 1914). Ταδυο μυθιστορήματα καλύπτουν την περίοδο 1439 - 1460 ιδιαίτερα τις συγκρούσεις του Ιακώβου Β΄ με τους κόμητες του Ντάγκλας, περιγράφει τη θανάτωση του Ουίλλιαμ Ντάγκλας, 8ου Κόμη του Ντάγκλας (1452), καιτον θάνατο του ίδιου του Ιακώβου στην πολιορκία του Ρόξμπεργκ (1460). Οι υπόλοιπες ιστορικές φυσιογνωμίες που απεικονίζονται είναι ο Ουίλλιαμ Ντάγκλας, 6ος Κόμης του Ντάγκλας, ο μικρότερος αδελφός του, Ντέηβιντ, η πρωταγωνίστρια του δεύτερου μυθιστορήματος Μάργκαρετ Ντάγκλας, ηΩραία Κόρη του Γκάλλογουεϋ, οσερ Αλεξάντερ Λίβινγκστον του Κάλενταρ, ο Ουίλλιαμ Κραιτον, 1ος Λόρδος Κράιτον, οΚάρολος Ζ΄ της Γαλλίας, οδελφίνος ΛουδοβίκοςκαιηΑνιές Σορέλ. Υπάρχει μικρή αναφορά γιατην πρώτη φάση του"Πολέμου των Ρόδων", αλλά τα γεγονότα στην Αγγλία τονίζονται μονάχα επιφανειακά.[21]
"Ιάκωβος Β΄: Η μέρα των αθώων" (2014) της Ρόνα Μανρό (γεν. 1959). Μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου της Σκωτίας, του Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας καιτου Διεθνούς Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, οι τρεις Ιάκωβοι (Ιάκωβος Α΄, Ιάκωβος Β΄ και Ιάκωβος Γ΄) είναι τρία ξεχωριστά έργα. Το κάθε έργο παρουσιάζει τη Σκωτία μέσα στον χρόνο το δεύτερο έργο περιγράφει τις σχέσεις του Ιακώβου Β΄ με τους Ντάγκλας καιτον θάνατο του λόρδου Ντάγκλας.[22]
Το κουτάβι του Λέοντος" του Νάιτζελ Τράντερ (1909 - 2000), στο διάστημα 1437-60, κατά τη βασιλεία του Ιακώβου Β΄, ο συγγραφέας περιγράφει την άνοδο του νεαρού Βασιλιά υπό τους αντιβασιλείς Ντάγκλας, Κράιτον και Λίβινγκστον, καθώς καιτη δολοφονία του Ουίλλιαμ Ντάγκλας, και τελειώνει μετο θάνατο του Ιακώβου. Η πλοκή διαφαίνεται από την οπτική του Αλεξάντερ Λάυον, Άρχοντα και μετά 2ου Λόρδου Γκλάμις.
"Μελανός Ντάγκλας"του Νάιτζελ Τράντερ, το μυθιστόρημα καλύπτει τα γεγονότα της δολοφονίας του 8ου Κόμη του Ντάγκλας.
"Η άνοδος του Νικκολό" της Ντόροθυ Ντάννετ (1923 - 2001), το μυθιστόρημα καλύπτει τα γεγονότα και τους πολέμους της εποχής σε διεθνές επίπεδο με επίκεντρο ιδιαίτερα τη Φλάνδρα.
"Στο κλείδωμα του χρόνου" της Μάργκαρετ Τζ. Άντερσον (γεν. 1931). Μυθιστόρημα παιδικής φαντασίας, εμφανίζεται σαν ένας από τους πρωταγωνιστές στη μάχη του Ρόξμπεργκ και τονίζεται ιδιαίτερα η στιγμή της έκρηξης του"Λέοντος"πουτον σκοτώνει.
↑Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
↑Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
↑Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
↑McGladdery, James II, Chapter 4, Appendix 2 (The Auchinleck Chronicle); Brown, The Black Douglases, chapter 13; Tanner, Scottish Parliament, Chapter 5
Colvin, H. M.; Brown, R. A. (1963), "The Royal Castles 1066–1485", The History of the King's Works. Volume II: The Middle Ages, London: Her Majesty's Stationery Office
McAndrew, Bruce A. (2006), Scotland's Historic Heraldry, Boydell & Brewer.
Nield, Jonathan (1968), A Guide to the Best Historical Novels and Tales, Ayer Publishing.
Mike Salter (1985). Discovering Scottish Castles. Shire Publications Ltd.
Tanner, Roland (2001). The Late Medieval Scottish Parliament: Politics and the Three Estates, 1424-1488. Tuckwell.
'The Auchinleck Chronicle', printed in McGladdery, James II, Appendix 2, pp 160–73.
M. Brown, The Black Douglases (East Linton, 1998).
C. McGladdery, James II (Edinburgh, 1990).
R. Tanner, The Late Medieval Scottish Parliament: Politics and the Three Estates, 1424-1488 (East Linton, 2001).
.svg)
