Ο Αλέξανδρος διατηρούσε εδάφη στηνΣκωτία βόρεια τουΦορθκαιστην Λόθιαν.[1] Διαδέχθηκε τον Έντγκαρ στον θρόνο αλλά σύμφωνα μετην διαθήκη τουο μικρότερος αδελφός τους Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας κληρονόμησε τα νότια εδάφη δηλαδή το Στράθκλιντ καιτηνΚάμπρια ύστερα από συμφωνία που είχαν κάνει ο Έντγκαρ, ο Αλέξανδρος, ο Δαυίδ καιο γαμπρός τους Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας. Μετην επέμβαση του Ερρίκου καιτων Άγγλο - Νορμανδών συμμάχων τουο Δαυίδ δέχτηκε πρόσθετα εδάφη στην Λόθιαν καιτον τίτλο τουπρίγκιπα της Κάμπριας υπό την υψηλή κυριαρχία του Αλεξάνδρου.[2]
Οι διαφωνίες ανάμεσα στον Αλέξανδρο καιτον Δαυίδ δεν άφησαν καθόλου καλές εντυπώσεις στους Σκωτσέζους εκείνη την εποχή ειδικά γιατον Δαυίδ, ένα Κέλτικο ποίημα γράφει :
"Ήταν πολύ κακό αυτό που έκανε ο γιος του Μάλκολμ να διαιρεθεί από τον Αλέξανδρο δεντο έκανε ποτέ γιος βασιλιά να λεηλατήσει την σταθερότητα της Αλβιόνας".[3]
Η διαφωνία για τις ανατολικές ακτές δεν επηρέασε σημαντικά τις σχέσεις τουμετον Ερρίκο της Αγγλίας, ενώθηκε μαζί τουσε εκστρατεία στην Ουαλία εναντίον του Γκράφαντ απ Σίναν της Γκουινέντ (1114).[4]Ο γάμος του Αλεξάνδρου Γ΄ μετην νόθη κόρη του Ερρίκου Σιβύλλα της Νορμανδίας έγινε την περίοδο 1107 - 1114.[5]Ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι γράφει ότι ο Αλέξανδρος ήταν επιθετικός στην Σιβύλλα αλλά σύμφωνα με τις πηγές της εποχής ήταν αγαπημένο ζευγάρι καιη Σιβύλλα ήταν πολύ ευσεβής.[6]Η Σιβύλλα πέθανε τον Ιούλιο του 1122 και τάφηκε στοαβαείο του Ντανφέρμλιν, ο Αλέξανδρος δεν ξαναπαντρεύτηκε και όπως αναφέρει ο ιστορικός Ουόλτερ Μπάουερ (1385 - 1449) σχεδίασε μια Αυγουστινιανή μονή γιανα τιμήσει την μνήμη της και έκανε βήματα γιατην αγιοποίηση της.[7]Ο Αλέξανδρος Γ΄ είχε τουλάχιστον ένα παιδί τονΜάλκολμ του Αλεξάνδρουπου αργότερα επαναστάτησε εναντίον του θείου του Δαυίδ Α΄, φυλακίστηκε πολλά χρόνια στο Ρόξμουργκ μέχρι τον θάνατο του μετά το 1157.[8]
Ο Αλέξανδρος Γ΄ όπως καιοι αδελφοί του Έντγκαρ και Δαυίδ ήταν εξαιρετικά ευσεβείς βασιλείς, ίδρυσε πολλά μοναστήρια στοΣκονκαιστο Ίνχολμ. Ο ιστοριογράφος της μητέρας του Θαργκότ έγινε επίσκοπος του Αγίου Ανδρέα υπό τις εντολές του Αλεξάνδρου.[9]Η περίπτωση του διαδόχου του Θαργκότ Ίντμιρ δείχνει ότι η γνώμη του Αλέξανδρου δεν γινόταν πάντα δεκτή από την θρησκευτική κοινότητα, ο Ίντμιρ είχε την υποστήριξη του αρχιεπισκόπου του Καντέρμπερι Ραλφντ'Εσκυρες. Ο Αλέξανδρος ήταν προστάτης της επισκοπής του Αγίου Ανδρέα στην οποία έκανε μεγάλες δωρεές όπως μια μονή Αυγουστινιανών γιανα τιμήσει την μνήμη της συζύγου του.[10]Ο Αλέξανδρος ήταν έντονα θρησκευόμενος αλλά δεν έμεινε γνωστός σαν άνθρωπος της ειρήνης, ο Ιωάννης του Φορντάν γράφει :
Ο βασιλιάς ήταν πολύ ευγενής και υπέροχος, αγαπητός και ανθρώπινος στους κληρικούς καιστο περιβάλλον του αλλά τρομερός με τους υπόλοιπους υπηκόους του, ένας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά που πάντα προσπαθούσε να ξεπεράσει τις δυνάμεις του.[11]
Ο Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας σε έργο του Σκωτσέζου ζωγράφου Τζέικομπ ντε Γουέτ (1673)
Έδειξε την σκληρότητα του χαρακτήρα τουστην καταστολή της εξέγερσης του μορμάρδου του Μόρεϊ. Ο Άντριου Ουίντουν στο έργο του"Οριτζινάλε Κρονυκίλ" γράφει ότι ο Αλέξανδρος ενώ βρισκόταν στην αυλή του δέχτηκε επίθεση από τους άντρες των νησιών.[12]Ο Ουόλτερ Μπάουερ (1385 - 1449) αναφέρει ότι οι εισβολείς προέρχονταν από το Μόρεϊ καιτο Μερνς, ο Αλέξανδρος τους πίεσε προς τα βόρεια στην Ρος και τους νίκησε, η νίκη αυτή σύμφωνα μετον Ουίντουν του έδωσε το προσωνύμιο ο Ισχυρός. Η ημερομηνία είναι αβέβαιη όπως καιη ταυτότητα των εχθρών, ταΧρονικά του Ούλστερ (1116) σημειώνουν : "Ο Λάντμαν γιος του Ντόμναλλ, εγγονός του βασιλιά της Σκωτίας σκοτώθηκε από τους άντρες του Μόρεϊ". Ο βασιλιάς ήταν ο πατέρας του Αλεξάνδρου Α΄ Μάλκολμ Γ΄ καιο Ντόμναλλ ο ετεροθαλής αδελφός του Αλεξάνδρου. Η μονμαρδία του Μόρεϊ κυβερνήθηκε από την οικογένεια τουΜάκβεθ της ΣκωτίαςκαιτουΛούλαχ της Σκωτίαςη οποία βασίλευσε στην Σκωτία για χρονικό διάστημα λίγο μεγαλύτερο από μια γενιά. Είναι άγνωστο ποιος ήταν βασιλιάς ή μονμάρδος του Μόρεϊ εκείνη την περίοδο, πιθανότατα ήταν ο Άνγκους του Μόρεϊ ή ο πατέρας τουπουδεν είναι γνωστό το όνομα του, ο μόνος γνωστός μονμάρδος των Μερνς ήταν ο Πίτερ Μέιλ που σκότωσε τον ετεροθαλή αδελφό του Αλεξάνδρου Α΄ Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας (1094).[13]
Ο Αλέξανδρος Α΄ πέθανε τον Απρίλιο του 1124 στην αυλή τουστο Στέρλινγκ, κληρονόμο του όρισε τονγιοτου από την Σιβύλλα.[14]
Ο Αλέξανδρος Α΄ της Σκωτίας εμφανίζεται στο εξής φανταστικό μυθιστόρημα :
"Η Αποτελεσματική φρουρά" από το βιβλίο των Σόϊερ Σεντ Άντριους καιΤζονΦ. Μπρότρικ. Στο έργο παρουσιάζεται με έντονες ανησυχίες επειδή δεν μπορούσε να αποκτήσει τον διάδοχο ενώ ο Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας τους πίεζε έντονα επειδή ήθελε να αποκτήσει έναν εγγονό.[15]
Barrow, Geoffrey (2003). The Kingdom of the Scots: Government, Church and Society from the Eleventh to the Fourteenth Century. Edinburgh University Press.
Archibald Alexander McBeth Duncan (2002). The kingship of the Scots, 842-1292: succession and independence. Edinburgh University Press.
Oram, Richard D. (2004). David I: the king who made Scotland. Tempus Pub Ltd.
Russell Andrew McDonald (2003). Outlaws of medieval Scotland: challenges to the Canmore kings, 1058-1266. Tuckwell Press, Ltd.
Saint Andrews, Sawyer; Brodrick, John F (2010). Pater Nostras Canis Dirus: The Garrison Effect. AuthorHouse.
_i.JPG)
Σχετικά πολυμέσα_ii.JPG)
.jpg)
