ΟΚάρολος Β΄ του Αλανσόν (Γαλλική γλώσσα : Charles II d'Alençon, 1297 - 26 Αυγούστου1346) από τονΟίκο των Βαλουά ήταν κόμης του Αλανσόν (Alençon) καιτου Περς (Perche) (1325 - 1346). Είναι ο ιδρυτής του κλάδου Βαλουά-Αλανσόν. Ήταν δευτερότοκος γιος τουΚαρόλου, κόμη του Βαλουά, Αλανσόν, Περςκαι της πρώτης συζύγου τουΜαργαρίτας Καπετιδών-Ανζού, κόρης τουΚαρόλου Β΄ της Νάπολης. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν οΦίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας.
Έδειξε μεγάλη, παράτολμη ανδρεία από την πρώτη φορά που ανέλαβε τα όπλα το 1324 στην Ακουιτανία. Το 1325 απεβίωσε ο πατέρας τουκαιτον διαδέθηκε στο Αλανσόν και Περς. Έλαβε μέρος στη μάχη του Κάσσελ το 1328. Το 1340 έλαβε μέρος στον Πόλεμο γιατη διαδοχή της Βρετάνης, αλλά στη μάχη του Κρεσύ σκοτώθηκε[1].
Τάφηκε, όπως καιο πατέρας του, στο ναό της γυναικείας μονής των Ιακωβίνων στο Παρίσι. Ο ναός έχει γκρεμιστεί, αλλά το επιτάφιο γλυπτό ομοίωμα του Καρόλου Β΄ βρίσκεται στη βασιλική τουΑγ. Διονυσίου. Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του, ο Κάρολος Γ΄ στο Αλανσόν, που παραιτήθηκε υπέρ του Πέτρου Β΄ καιο Ροβέρτος στο Περς.
Το 1314 νυμφεύτηκε την Ιωάννα του Ζουανύ (Joigny), κόρη και κληρονόμο του Ιωάννου Β΄ κόμη του Ζουανύ, δεν απέκτησαν απογόνους.
Η Ιωάννα απεβίωσε το 1315 και το 1336 ο Κάρολος Β΄ έκανε δεύτερο γάμο μετηΜαρία των Ιβρέα, κόρη τουΦερδινάνδου δελα Θέρδα διαδόχου της Καστίλης[1]και είχε τέκνα:
Κάρολος Γ΄ του Αλανσόν 1337-1375, κόμης του Αλανσόν. Παραιτήθηκε και έγινε αρχιεπίσκοπος της Λυών και προκαθήμενος της Γαλλίας.[2]
Φίλιππος του Αλανσόν 1338-1397, επίσκοπος του Μπωβαί, καρδινάλιος, αρχιεπίσκοπος της Ρουέν, πατριάρχης της Ιερουσαλήμ, της Ακουιλέια, επίσκοπος της Όστια και της Σαμπίνα.[2]
Σχετικά πολυμέσα