ΤοΛοριάν (Γαλλικά: Lorient ή L'Orient, Βρετονικά: An Oriant) είναι πόλη και σημαντικός λιμένας στη βορειοδυτική Γαλλίαστο διαμέρισμα (département) Μορμπι(χ)άν (Morbihan) της περιοχής της Βρετάνης. Βρίσκεται σε ένα μεγάλο φυσικό όρμο στον οποίο οι ποταμοί Μπλαβέ (Blavet) και Σκορφ (Scorff) εκβάλλουν στονΑτλαντικό ωκεανό.
Στην ευρύτερη περιοχή ανευρίσκονται μεγαλιθικά μνημεία της Παλαιολιθικής εποχής και συγκεκριμένα στις περιοχές Kerguelen, Kerroch, Quéven, Gâvres, Riantec και Gruguellic, τα οποία πιστεύεται ότι δημιουργούσαν οι κάτοικοί της γιανα τιμήσουν τους θεούς τους.[7]
Τον 5ο αιώνα οι Βρετόνοι, κελτικό φύλο, εκδιωγμένοι από τις Βρετανικές νήσους από τους Σάξωνες και τους Νορμανδούς αποβιβάζονται στη χερσόνησο της Αρμορικήςκαι εγκαθίστανται σε αυτήν.
Τον 15ο αιώνα και ενώ η Λοριάν ως πόλη δεν υφίσταται ακόμη, στις όχθες τουΣκορφ κτίζεται η μικρή εκκλησία του St. Christophe. Λίγο αργότερα, το 1590, κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών πολέμων, οι Ισπανοί κατασκευάζουν κατά μήκος της ακτής της Βρετάνης πολυάριθμα οχυρά. Ένα από αυτά, το Οχυρό του Αετού (fort de l’Aigle) θα αποτελέσει το κάστρο του παρακείμενου Πορ Λουΐ (Port-Louis) στην είσοδο του όρμου του Λοριάν.[7]
Στα 1664 η γαλλική «Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών», δημιούργημα τουΖαν-Μπατίστ Κολμπέρ (Jean-Baptiste Colbert) κατασκευάζει στοΠορ Λουΐ αποθήκες και άλλες εγκαταστάσεις.[8]Η στενότητα του χώρου στοΠορ Λουΐ αναγκάζει την εταιρεία να κατασκευάσει τα ναυπηγεία της σεμια ως τότε έρημη περιοχή μετην ονομασία Faouëdic. Το 1666 δημιουργείται το Λοριάν, γιανα ανταποκριθεί στις ανάγκες της Εταιρείας: Τα ναυπηγεία φέρνουν κόσμο να εργαστεί σε αυτά καιτο εμπόριο γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη. Επιπλέον, τόσο ο Λουδοβίκος ο 14ος όσο καιο Κολμπέρ ήθελαν να δημιουργήσουν μια βάση - ναύσταθμο καιγια εμπορικά αλλά καιγια πολεμικά σκάφη. Από τα ναυπηγεία που κατασκευάστηκαν στην περιοχή, το 1669 βγήκε το πρώτο ναυπηγημένο πλοίο, το οποίο ονομάστηκε «Soleil d’Orient» (Ήλιος της Ανατολής). Το 1737 κατασκευάστηκε μια σειρά από ναυτικές σημάνσεις (φάρους) γιατη διευκόλυνση της ναυσιπλοΐας. Το 1746 οι Βρετανοί πραγματοποίησαν επιδρομή γιατην καταστροφή του γαλλικού ναυστάθμου.
Το καλό λιμάνι καιη γειτνίασή τουμετον Ατλαντικό ώθησαν τοΓερμανικό Πολεμικό Ναυτικόνα κατασκευάσει εκεί βάση γιατα υποβρύχιά του. Οι βάσεις των γερμανικών υποβρυχίων βρίσκονταν στη Βόρεια θάλασσα, γεγονός πουτα υποχρέωνε να διανύουν μεγάλη απόσταση προκειμένου να συμμετάσχουν στημάχη του Ατλαντικού. Έτσι το 1940, ύστερα από την κατάληψη της Γαλλίας από τους Ναζί, στήθηκαν "ανοικτές" βάσεις στο Λοριάν και άλλους γαλλικούς λιμένες. ΗRAF όμως πραγματοποίησε επιδρομή κατά του Λοριάν στις 27 Σεπτεμβρίου 1940[9]και καταστροφή που επακολούθησε έπεισε τους Ναζί ότι ήταν απαραίτητη η δημιουργία οχυρωμένης βάσης. ΗΟργάνωση Τοτ απέστειλε μια ομάδα γιανα αναζητήσει κατάλληλο μέρος γιατη δημιουργία μιας βάσης κάτω από προστατευτικό μπετόν, στην οποία τα υποβρύχια θα μπορούσαν να ελλιμενίζονται, να υφίστανται επισκευές καινα ανεφοδιάζονται. Ύστερα από διερεύνηση αρκετών περιοχών, η ομάδα μελέτης κατέληξε στην επιλογή της χερσονήσου Κερομάν (Keroman), στην οποία επίταξαν έκταση 20 εκταρίων. Οι εργασίες άρχισαν στις 2 Φεβρουαρίου 1941 μετην κατασκευή του υποστέγου Κ1 (Keroman I, διαστάσεις 119,5 m μήκος, 85 m πλάτος και 18,5 m ύψος με πάχος οροφής 3,5 m), ενώ τρεις μήνες αργότερα άρχισε η κατασκευή του δεύτερου υποστέγου (Keroman II, διαστάσεις 128 m μήκος, 138 m πλάτος και 18,5 m ύψος με πάχος οροφής 3,5 m) καιτου τρίτου (Keroman III, διαστάσεις 138 m μήκος, 170 m πλάτος και 20 m ύψος, με πάχος οροφής κυμαινόμενο από 6,5 ως 7,4 m) τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Το τελευταίο υπόστεγο άρχισε να χρησιμοποιείται το 1943.[9]Γιατην κατασκευή των υποστέγων χρησιμοποιήθηκαν 15.000 άνδρες από σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης και περίπου 2.000 φορτηγά. Λόγω του σκληρού πετρώματος δεν ήταν δυνατή η εκσκαφή υγρής δεξαμενής επισκευών κι έτσι επιλέχθηκε η ξηρή δεξαμενή (dry dock).[10]
Το υπόστεγο ΙΙΙ ήταν άμεσα προσβάσιμο μέσω του ποταμού. Στα άλλα δύο τα υποβρύχια εισέρχονταν μέσω ενός συστήματος από ράγες, πάνω στις οποίες ολίσθαιναν. Πλάι στα υπόστεγα κατασκευάστηκαν έξι οχυρά, στα οποία αποθηκεύονταν οιτορπίλεςκαι γύρω από την ευρύτερη περιοχή κατασκευάστηκαν πολλές "φωλεές" αντιαεροπορικών σε σημείο πουοι Γερμανοί να κάνουν λόγο γιατο "φρούριο Λοριάν" (Festung Lorient). Η δημιουργία τόσο σημαντικής βάσης οδήγησε τον Ναύαρχο Καρλ Ντένιτςνα μεταφέρει στο Λοριάν το αρχηγείο διοίκησης των υποβρυχίων επί 17 μήνες (το αρχηγείο μεταφέρθηκε στο Παρίσι ύστερα από επιδρομές στο Λοριάν και κρίθηκε ότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη ασφάλεια). Η πόλη σχεδόν ισοπεδώθηκε από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς το 1944 και ανοικοδομήθηκε μετά τη λήξη του Πολέμου.
Τα υπόστεγα χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα από το Γαλλικό Ναυτικό, ανκαι υπάρχει σκέψη πώλησής τους με άγνωστο το μέλλον τους. Η κατεδάφισή τους κρίνεται ασύμφορη.
Η πόλη στηρίζει την οικονομία της στο λιμάνι της, σημαντικό για αλιευτικά σκάφη ανοικτής θάλασσας. Το λιμάνι μπορεί επίσης να δεχτεί μεγάλα επιβατηγά και φορτηγά σκάφη. Παλαιότερα αποτελούσε σημαντικό ναύσταθμο του Γαλλικού Ναυτικού, σήμερα οι περισσότερες από τις παλαιές εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί.
Σημαντικός γιατην πόλη είναι καιο τουρισμός. Ανκαισε ορισμένους ιστοχώρους αναφέρεται ως "καταθλιπτικό λιμάνι" ("A functional, rather depressing port today"),[8]στην πόλη υπάρχουν αρκετές μαρίνες γιατον ελλιμενισμό γιωτ ενώ κάθε χρόνο διοργανώνεται εκεί το Διακελτικό Φεστιβάλ (Festival Interceltique de Lorient) που προσελκύει μεγάλο αριθμό επισκεπτών (700.000 άτομα το 2009).
Δυτικά της πόλης βρίσκεται το αεροδρόμιο της πόλης, μετο οποίο εξασφαλίζεται αεροπορική σύνδεση μετοΠαρίσικαιτηΛυών. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχουν απευθείας πτήσεις από/προς Ιρλανδία.
Από τον σιδηροδρομικό σταθμό (Gare de Lorient) εξασφαλίζεται σιδηροδρομική σύνδεση του Λοριάν με τις πόλεις Ναντ, Ρεν, ΚαμπέρκαιΠαρίσι (απ' όπου απέχει περίπου 4 ώρες με συρμό TGV). Καλύπτονται, επίσης, αρκετοί τοπικοί προορισμοί.
Το σημαντικότερο ίσως αξιοθέατο της πόλης είναι οι οχυρές βάσεις στη χερσόνησο Κερομάν. Προσφέρεται, επίσης, για θαλάσσιο περίπατο η επίσκεψη στο νησί που βρίσκεται στην είσοδο του όρμου, τοΓκρουά.