Ο Μάριο Φράνσις Πούζο (αγγλικά: Mario Francis Puzo· προφορά του επωνύμου στα ιταλικά: Πούτσο/Πούτζο· 15 Οκτωβρίου 1920 - 2 Ιουλίου 1999) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, σεναριογράφος και δημοσιογράφος ιταλικής καταγωγής;. Είναι γνωστός για τα μυθιστορήματά του για την ιταλο-αμερικανική μαφία και τη μαφία της Σικελίας, κυρίως το Ο Νονός του 1969, το οποίο αργότερα συν-προσαρμόστηκε σε μια τριλογία σε σκηνοθεσία του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Έλαβε το Όσκαρ για το Καλύτερο Προσαρμοσμένο Σενάριο για την πρώτη ταινία του 1972 και το Μέρος ΙΙ του 1974. Ο Πούζο έγραψε επίσης το αρχικό σενάριο για την ταινία του Σούπερμαν του 1978. Το τελευταίο του μυθιστόρημα, Η Οικογένεια, κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο το 2001.[12]
Ο Πούζο γεννήθηκε στην περιοχή Χελς Κίτσεν του Μανχάταν, στην Νέα Υόρκη, από μια φτωχή οικογένεια από την Πιετραντεφούζι, επαρχία Αβελλίνο, Καμπανία, Ιταλία. Πολλά από τα βιβλία του βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην κληρονομιά του. Μετά την αποφοίτησή του από το City College της Νέας Υόρκης, εντάχθηκε στις Πολεμικές Αεροπορικές Δυνάμεις των ΗΠΑ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Λόγω της κακής του όρασης, δεν του επιτράπηκε να αναλάβει καθήκοντα μάχης, αλλά έγινε αξιωματικός δημοσίων σχέσεων και τοποθετήθηκε στη Γερμανία. Ο Πούζο επέστρεψε στη Νέα Υόρκη όπου φοίτησε στο New School for Social Research και μετά στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.[13]
Το 1950, το πρώτο του διήγημα, Τα τελευταία Χριστούγεννα, δημοσιεύθηκε στην American Vanguard. Μετά τον πόλεμο, έγραψε το πρώτο του βιβλίο, Η σκοτεινή αρένα (αγγλικά: The Dark Arena), το οποίο εκδόθηκε το 1955.[14]
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Πούζο εργάστηκε ως συγγραφέας / συντάκτης για την Εταιρεία Διαχείρισης Περιοδικών του εκδότη Μάρτιν Γκούντμαν. Ο Πούζο, μαζί με άλλους συγγραφείς όπως ο Μπρους Τζέι Φράιντμαν, εργάστηκε για τη σειρά εταιρειών ανδρικών περιοδικών, σε τίτλους όπως Male, True Action και Swank. Με το ψευδώνυμο Μάριο Κλέρι, ο Πούζο έγραψε τα χαρακτηριστικά των περιπετειών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την True Action.[15]
Το πιο διάσημο έργο του Πούζο, Ο Νονός (1969), ενθαρρύνθηκε από μια πρόταση του εκδότη του The Luckunate Pilgrim (1965), ο οποίος πίστευε ότι αν υπήρχε περισσότερη μαφία σε αυτό το βιβλίο, θα ήταν πιο επιτυχημένη. Ένα περίγραμμα ιστορίας ετοιμάστηκε και παρουσιάστηκε στον εκδότη, ο οποίος το απέρριψε. Αφού προσεγγίστηκαν αρκετοί εκδότες, οι συντάκτες του Putnam συναντήθηκαν χωρίς να έχουν διαβάσει το περίγραμμα. Τους είπε μερικές ιστορίες και το έργο εγκρίθηκε. Είχε ακούσει ανέκδοτα για τις οργανώσεις της Μαφίας κατά τη διάρκεια του χρόνου του στη παλπ δημοσιογραφία.[16]
Είπε σε συνέντευξή του στον Λάρι Κινγκ ότι η κριτική παραλαβή των δύο προηγούμενων βιβλίων του, χωρίς να ακολουθήσει η χρηματική επιτυχία, έκανε το ζήτημα ακόμη πιο σημαντικό στην επόμενη εργασία για να μπορέσει "να μεγαλώσει τα πέντε παιδιά του με μισθό κυβερνητικού υπαλλήλου". Έψαχνε να γράψει κάτι που θα προσελκύσει τις μάζες.[17] Βρήκε το κοινό του με το μυθιστόρημα, το οποίο έγινε το κορυφαίο μπεστ σέλερ για μήνες στη λίστα των καλύτερων πωλητών των New York Times. Το βιβλίο μετατράπηκε αργότερα στην ταινία Ο Νονός (αγγλικά: The Godfather), σε σκηνοθεσία του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Η ταινία έλαβε τρία βραβεία από τις έντεκα υποψηφιότητες για την κατηγορία Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου του Όσκαρ του Πούζο για το Καλύτερο Προσαρμοσμένο Σενάριο. Στη συνέχεια, ο Κόπολα και ο Πούζο συνεργάστηκαν σε συνέχειες της αρχικής ταινίας, Ο Νονός Μέρος II και Ο Νονός Μέρος III.[18]
Ο Πούζο έγραψε ένα προσχέδιο του σεναρίου για την ταινία καταστροφών Σεισμός (αγγλικά: Earthquake) του 1974, αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει να εργάζεται σε αυτό λόγω της δέσμευσής του στο Ο Νονός II. Ο Πούζο έγραψε επίσης το αρχικό σενάριο για το Σούπερμαν του Ρίτσαρντ Ντόνερ, το οποίο στη συνέχεια περιλάμβανε επίσης την πλοκή για το Σούπερμαν 2, καθώς αρχικά γράφτηκαν ως μία ταινία.[19] Συνεργάστηκε επίσης στις ιστορίες για την ταινία A Time to Die του 1982 και την ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα του 1984 The Cotton Club.[20]
Το 1991, δημοσιεύτηκε η νουβέλα θεωρητικής μυθοπλασίας του Πούζο, The Fourth K. Μιλάει για ένα μέλος της οικογένειας Κένεντι που γίνεται πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στις αρχές της δεκαετίας του 2000.[21]
Ο Πούζο δεν είδε ποτέ τη δημοσίευση του προτελευταίου βιβλίου του, Omertà, αλλά το χειρόγραφο τελείωσε πριν από το θάνατό του, όπως και το χειρόγραφο για τo H Oικογένεια. Ωστόσο, σε μια κριτική που δημοσιεύθηκε αρχικά στο San Francisco Chronicle, ο Τζουλς Σίγκελ, ο οποίος είχε συνεργαστεί στενά με τον Πούζο στην εταιρεία διαχείρισης περιοδικών, υπέθεσε ότι το Omertà μπορεί να έχει ολοκληρωθεί από «κάποιον ατάλαντο». Ο Σίγκελ δέχθηκε επίσης τον πειρασμό του να «εξορθολογιστεί, αποφεύγοντας να δεχθεί την αλήθεια - ότι το έγραψε ο Πούζο και είναι απαίσιο».[22]
Ο Πούζο πέθανε από ανακοπή στις 2 Ιουλίου 1999 στο σπίτι του στο Μάνορ Λέιν του Γουέστ Μπέι Σορ της Νέας Υόρκης. Η οικογένειά του ζει τώρα στο Ιστ Άισλιπ της Νέας Υόρκης.[23]
- The Dark Arena (1955)
- The Fortunate Pilgrim (1965)
- The Runaway Summer of Davie Shaw (1966)
- Six Graves to Munich (1967) (ως Μάριο Κλέρι)
- The Godfather (1969)
- Fools Die (1978)
- The Sicilian (1984)
- The Fourth K (1990)
- The Last Don (1996)
- Omertà (2000)
- The Family (2001) (ολοκληρώθηκε από τη μακροχρόνια φίλη του Πούζο, Κάρολ Τζίνο)
- "Test Yourself: Are You Heading for a Nervous Breakdown?" (1965) (ως Μάριο Κλέρι)
- The Godfather Papers and Other Confessions (1972)
- Inside Las Vegas (1977)
Όλες οι διηγήσεις, εκτός από το "The Last Christmas", γράφτηκαν με το ψευδώνυμο Μάριο Κλέρι:
- "The Last Christmas" (1950)
- "John 'Red' Marston's Island of Delight" (1964)
- "Big Mike's Wild Young Sister-in-law" (1964)
- "The Six Million Killer Sharks That Terrorize Our Shores" (1966)
- "Trapped Girls in the Riviera's Flesh Casino" (1967)
- "The Unkillable Six" (1967)
- "Girls of Pleasure Penthouse" (1968)
- "Order Lucy For Tonight" (1968)
- "12 Barracks of Wild Blondes" (1968)
- "Charlie Reese's Amazing Escape from a Russian Death Camp" (1969)
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12633308d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6z620p9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 23456. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0701374/bio?ref_=nm_ov_bio_sm.
- ↑ 6,0 6,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 23456. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12633308d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ CONOR.SI. 16075875.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/124531. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ classify.oclc.org/classify2/ClassifyDemo?owi=52746946. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ Sharp, Michael D. (2006). Popular Contemporary Writers. Marshall Cavendish. ISBN 978-0-7614-7609-2.
- ↑ Paglia, Camille (1997-05-08). «It All Comes Back To Family» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1997/05/08/garden/it-all-comes-back-to-family.html. Ανακτήθηκε στις 2020-07-14.
- ↑ «The Last Christmas by PUZO, MARIO: Very Good Hardcover 1st Edition | STEPHEN LUPACK». www.abebooks.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ Flamm, Matthew (June 2, 2002). "A Demimonde in Twilight", New York Times.
- ↑ Tucker, Reed (2 Μαρτίου 2019). «How Mario Puzo penned 'The Godfather' to get out of debt — and made bank». New York Post (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Mario Puzo on Larry King Live». www.mariopuzo.com. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Mario Puzo». Mafia Wiki (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Superman, the Original Script by Mario Puzo».
- ↑ Harmetz, Aljean (June 10, 1984). "Cotton Club Investor Sues Partners in Film". New York Times.
- ↑ "Mario Puzo", in "Obituaries", in Newsmakers: The People Behind Today's Headlines, 2000, Issue 1, Farmington Hills, MI: Gale.
- ↑ «Book@arts». cafecancun.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Mario Puzo». Interesting stories about famous people, biographies, humorous stories, photos and videos. (στα Αγγλικά). 19 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
.jpg)
Σχετικά πολυμέσα