|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 30/09/2020. |
Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρονται σε μια ποικιλία τεχνολογικών πολυμέσων που προσεγγίζουν ένα μεγάλο κοινό μέσω μαζικής επικοινωνίας. Οι τεχνολογίες μέσω των οποίων πραγματοποιείται αυτή η επικοινωνία είναι πολυποίκιλες.
Τα μέσα μετάδοσης μεταδίδουν ηλεκτρονικά πληροφορίες μέσω μέσων όπως οι ταινίες, το ραδιόφωνο, η ηχογραφημένη μουσική ή η τηλεόραση. Τα ψηφιακά μέσα περιλαμβάνουν τόσο τη διαδικτυακή όσο και την κινητή μαζική επικοινωνία. Τα μέσα του διαδικτύου περιλαμβάνουν υπηρεσίες όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τους ιστότοπους, τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ραδιόφωνο και τηλεόραση με βάση το διαδίκτυο. Πολλά άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μια πρόσθετη παρουσία στο διαδίκτυο, όπως η σύνδεση ή η εκτέλεση τηλεοπτικών διαφημίσεων σε απευθείας σύνδεση ή τη διανομή Κώδικας QR σε υπαίθρια ή έντυπα μέσα για να κατευθύνουν τους χρήστες κινητών στον ιστότοπο. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητες εύκολης προσβασιμότητας που προσφέρει το διαδίκτυο, διευκολύνοντας έτσι την ταυτόχρονη και οικονομικά αποδοτική μετάδοση πληροφοριών σε πολλές διαφορετικές περιοχές του κόσμου. Τα εξωτερικά μέσα μεταφέρουν πληροφορίες μέσω τέτοιων μέσων όπως η διαφήμιση επαυξημένης πραγματικότητας, διαφημιστικές πινακίδες, μικρά αερόστατα, πινακίδες σε αεροσκάφη, πινακίδες ή περίπτερα τοποθετημένα εντός και εκτός λεωφορείων, εμπορικά κτίρια, καταστήματα, αθλητικά γήπεδα και βαγόνια μετρό ή τρένων.[1] Τα μέσα εκτύπωσης μεταδίδουν πληροφορίες μέσω φυσικών αντικειμένων, όπως βιβλία, κόμικς, περιοδικά, εφημερίδες ή φυλλάδια.[2] Η οργάνωση εκδηλώσεων και η δημόσια ομιλία μπορούν επίσης να θεωρηθούν μορφές μέσων μαζικής ενημέρωσης.[3]
Οι οργανισμοί που ελέγχουν αυτές τις τεχνολογίες, όπως τα κινηματογραφικά στούντιο, οι εκδοτικές εταιρείες και οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, είναι επίσης γνωστοί ως μέσα μαζικής ενημέρωσης.[4][5]
Ένα περιοδικό είναι μια περιοδική έκδοση που περιέχει μια ποικιλία άρθρων, τα οποία χρηματοδοτούνται γενικά από τη διαφήμιση ή την αγορά από τους αναγνώστες.
Τα περιοδικά τυπικά δημοσιεύονται εβδομαδιαία, ανα δύο εβδομάδες, μηνιαία, διμηνιαία ή τριμηνιαία, με ημερομηνία στο εξώφυλλο που είναι προγενέστερη της ημερομηνίας της πραγματικής δημοσίευσής της. Συχνά εκτυπώνονται με χρώμα σε επικαλυμμένο χαρτί και συνδέονται με ένα μαλακό κάλυμμα.
Τα περιοδικά εμπίπτουν σε δύο ευρείες κατηγορίες: τα περιοδικά των καταναλωτών και τα περιοδικά επιχειρήσεων. Στην πράξη, τα περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας αποτελούν ένα υποσύνολο περιοδικών, διαφορετικών από τα περιοδικά που παράγονται από εκδότες επιστημονικού, καλλιτεχνικού, ακαδημαϊκού ή ειδικού ενδιαφέροντος, οι οποίοι είναι μόνο συνδρομητικοί, ακριβότεροι, περιορισμένοι σε κυκλοφορία και συχνά έχουν λίγη ή καθόλου διαφήμιση.
Τα περιοδικά μπορούν να ταξινομηθούν ως:
- Περιοδικά γενικού ενδιαφέροντος (π.χ. Frontline, India Today, The Week, The Sunday Times κ.λπ.)
- Περιοδικά ειδικού ενδιαφέροντος (γυναικεία, αθλητικά, επαγγελματικά, καταδύσεις κ.λπ.)
Μια εφημερίδα είναι μια δημοσίευση που περιέχει ειδήσεις, πληροφορίες και διαφημίσεις, συνήθως τυπωμένη σε χαρτί χαμηλού κόστους που ονομάζεται δημοσιογραφικό χαρτί. Μπορεί να είναι γενικού ή ειδικού ενδιαφέροντος, συνήθως δημοσιεύεται καθημερινά ή εβδομαδιαίως. Η πιο σημαντική λειτουργία των εφημερίδων είναι η ενημέρωση του κοινού για σημαντικά γεγονότα.[6] Οι τοπικές εφημερίδες ενημερώνουν τις τοπικές κοινότητες και περιλαμβάνουν διαφημίσεις από τοπικές επιχειρήσεις και υπηρεσίες, ενώ οι εθνικές εφημερίδες τείνουν να επικεντρώνονται σε ένα θέμα, όπως για παράδειγμα η "The Wall Street Journal" η οποία προσφέρει ειδήσεις για θέματα χρηματοδότησης και για θέματα σχετικά με τις επιχειρήσεις.[6] Η πρώτη έντυπη εφημερίδα δημοσιεύθηκε το 1605, και έχει αναπτυχθεί ακόμη και ενόψει ανταγωνισμού από τεχνολογίες όπως το ραδιόφωνο και η τηλεόραση. Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις στο διαδίκτυο αποτελούν σημαντικές απειλές για το επιχειρηματικό της μοντέλο. Η πληρωμένη κυκλοφορία μειώνεται στις περισσότερες χώρες και τα έσοδα από διαφημίσεις, τα οποία αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος μιας εφημερίδας, μετατοπίζονται από έντυπα σε διαδικτυακά. Ορισμένοι σχολιαστές, ωστόσο, επισημαίνουν ότι ιστορικά νέα μέσα όπως το ραδιόφωνο και η τηλεόραση δεν έχουν αντικατασταθεί πλήρως.
Το διαδίκτυο έχει ανταγωνιστεί τον Τύπο ως εναλλακτική πηγή πληροφοριών και γνώμης, αλλά έχει προσφέρει επίσης μια νέα πλατφόρμα για τους οργανισμούς εφημερίδων να προσεγγίζουν νέο κοινό.[7] Σύμφωνα με την World Trends Report, μεταξύ του 2012 και του 2016, η κυκλοφορία των έντυπων εφημερίδων συνέχισε να μειώνεται σε όλες σχεδόν τις περιοχές, με εξαίρεση την Ασία και τον Ειρηνικό, όπου η δραματική αύξηση των πωλήσεων σε μερικές επιλεγμένες χώρες έχει αντισταθμίσει τις πτώσεις σε ιστορικά ισχυρές Ασιατικές αγορές όπως η Ιαπωνία και η Δημοκρατία της Κορέας. Ειδικότερα, μεταξύ του 2012 και του 2016, η κυκλοφορία της εκτύπωσης στην Ινδία αυξήθηκε κατά 89%.[8]
Η αλληλουχία του περιεχομένου σε μια εκπομπή ονομάζεται πρόγραμμα. Με όλες τις τεχνολογικές προσπάθειες έχουν αναπτυχθεί αρκετοί τεχνικοί όροι και αργκό.
Τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα κατανέμονται σε ζώνες συχνοτήτων οι οποίες ελέγχονται από το εκάστοτε κράτος. Ένας τέτοιος έλεγχος περιλαμβάνει τον προσδιορισμό του πλάτους των ζωνών, της εμβέλειας, της αδειοδότησης, των τύπων δεκτών και πομπών που χρησιμοποιούνται και του αποδεκτού περιεχομένου.
Ένας ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός μπορεί να μεταδίδει πολλά προγράμματα ταυτόχρονα, μέσω διαφόρων καναλιών (συχνότητες), όπως για παράδειγμα η ΕΡΤ1 και η ΕΡΤ2. Από την άλλη πλευρά, δύο ή περισσότεροι οργανισμοί μπορούν να μοιράζονται ένα κανάλι και ο καθένας το χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια ενός καθορισμένου μέρους της ημέρας, όπως το Cartoon Network και το Adult Swim. Το ψηφιακό ραδιόφωνο και η ψηφιακή τηλεόραση μπορούν επίσης να μεταδίδουν πολυπλεξικό πρόγραμμα, με πολλά κανάλια συμπιεσμένα σε ένα σύνολο.
Το ραδιόφωνο είναι ένα αρκετά παλιό μέσο μαζικής ενημέρωσης που όμως θεωρείται ως ένας ευχάριστος τρόπος ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Είναι αρκετά εύχρηστο καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί παντού, είναι ακίνδυνο και προσφέρει πληροφορίες και άκουσμα μουσικής.
Η τηλεόραση, παρέχει ψυχαγωγία και ενημέρωση σε τηλεθεατές. Έχει τεράστια επικοινωνιακή δύναμη, αφού βρίσκεται δίπλα στον πολίτη οποιαδήποτε ώρα και ημέρα ασκώντας άμεση ή έμμεση επιρροή.
Ο όρος «ταινία» περιλαμβάνει κινηματογραφικές ταινίες ως μεμονωμένα έργα, καθώς και το πεδίο γενικά. Το όνομα προέρχεται από τη φωτογραφική ταινία (επίσης ονομάζεται filmstock), ιστορικά το κύριο μέσο εγγραφής και προβολής κινηματογραφικών ταινιών.
Οι ταινίες παράγονται με καταγραφή ατόμων και αντικειμένων με κάμερες ή με τη δημιουργία τους χρησιμοποιώντας τεχνικές κινουμένων σχεδίων ή ειδικά εφέ. Οι ταινίες περιλαμβάνουν μια σειρά μεμονωμένων καρέ, αλλά όταν αυτές οι εικόνες εμφανίζονται με γρήγορη διαδοχή, δημιουργείται μια ψευδαίσθηση της κίνησης. Το τρεμόπαιγμα μεταξύ των πλαισίων δεν φαίνεται, λόγω μιας επίδρασης που είναι γνωστή ως "ανθεκτικότητα της όρασης", με την οποία το μάτι διατηρεί μια οπτική εικόνα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μετά την αφαίρεση της πηγής. Επίσης έχει σημασία και αυτό που προκαλεί την αντίληψη της κίνησης: μια ψυχολογική επίδραση που προσδιορίζεται ως "βήτα κίνηση".
Η ταινία θεωρείται από πολλούς ως μια σημαντική μορφή τέχνης. Οι ταινίες διασκεδάζουν, εκπαιδεύουν, φωτίζουν και εμπνέουν το κοινό. Κάθε ταινία μπορεί να γίνει παγκόσμιο αξιοθέατο, ειδικά με την προσθήκη μεταγλώττισης ή υποτίτλων που μεταφράζουν το μήνυμα της ταινίας. Οι ταινίες είναι επίσης αντικείμενα που δημιουργούνται από συγκεκριμένους πολιτισμούς, που αντικατοπτρίζουν αυτούς τους πολιτισμούς, αλλά και τους επηρεάζουν.
Ένα βιντεοπαιχνίδι είναι ένα παιχνίδι ελεγχόμενο από υπολογιστή στον οποίο μια οθόνη ή τηλεόραση, είναι η κύρια συσκευή ανατροφοδότησης. Ο όρος "computer game" περιλαμβάνει επίσης παιχνίδια που εμφανίζουν μόνο κείμενο (και τα οποία, ως εκ τούτου, θεωρητικά μπορούν να παιχτούν σε μια συσκευή τυπογράφου) ή που χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους, όπως ήχο ή δόνηση, ως κύρια συσκευή ανάδρασης, αλλά υπάρχουν πολύ λίγα νέα παιχνίδια σε αυτές τις κατηγορίες. Πρέπει πάντα να υπάρχει κάποιο είδος συσκευής εισόδου, συνήθως με τη μορφή συνδυασμών κουμπιών / χειριστηρίου (σε παιχνίδια arcade), συνδυασμού πληκτρολογίου και ποντικιού / trackball (παιχνίδια υπολογιστή), χειριστήριο (παιχνίδια κονσόλας) ή συνδυασμός οποιουδήποτε από τα παραπάνω. Επίσης, έχουν χρησιμοποιηθεί περισσότερες μέθοδοι για είσοδο, π.χ. η κίνηση του παίκτη. Συνήθως υπάρχουν κανόνες και στόχοι, αλλά σε πιο ανοιχτά παιχνίδια ο παίκτης μπορεί να είναι ελεύθερος να κάνει ό, τι θέλει μέσα στα όρια του εικονικού σύμπαντος.
Στο κοινό λεξιλόγιο, ένα "παιχνίδι arcade" αναφέρεται σε ένα παιχνίδι που έχει σχεδιαστεί για να παίζεται σε μια συσκευή στην οποία οι πελάτες πληρώνουν για να παίξουν σε κάθε χρήση. Ένα "παιχνίδι υπολογιστή" ή "pc game" αναφέρεται σε ένα παιχνίδι που παίζεται σε έναν προσωπικό υπολογιστή. Ένα "βιντεοπαιχνίδι" (ή "βιντεοπαιχνίδι") έχει εξελιχθεί σε μια λέξη που περιλαμβάνει το οποιοδήποτε παιχνίδι που έχει δημιουργηθεί για οποιαδήποτε συσκευή, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, προηγμένων αριθμομηχανών, κινητών τηλεφώνων, PDA κ.λπ.
Η καθημερινή ενημέρωση από διαδικτυακούς τόπους έχει μπει ολοένα και περισσότερο στη ζωή του κοινού. Οι διαδικτυακοί τόποι προσφέρουν στην πλειοψηφία τους άμεση ενημέρωση, ενώ ο αυξανόμενος αριθμός τους εγγυάται πλουραλισμό απόψεων. Επιπλέον, σε αυτή την κατεύθυνση βοηθάει και η παρουσία εκατοντάδων ενημερωτικών ιστολογιών (blogs). Υπάρχει επίσης ο ηλεκτρονικός τύπος και πολλές ιστοσελίδες (sites) που προσφέρουν απόψεις ανθρώπων, πληροφορίες κ.α. Ενημέρωση μπορεί επίσης να γίνει μέσω διαφόρων μέσων κοινωνικοποίησης (facebook, twitter, κ.α.), όπου οι άνθρωποι όχι μόνο μαθαίνουν τι γίνεται στον κόσμο αλλά και ψυχαγωγούνται. Το διαδίκτυο είναι ένα πιο διαδραστικό μέσο μαζικών μέσων και μπορεί να περιγραφεί εν συντομία ως "δίκτυο δικτύων". Συγκεκριμένα, είναι το παγκόσμιο, προσβάσιμο από το κοινό δίκτυο διασυνδεδεμένων δικτύων υπολογιστών που μεταδίδει δεδομένα με εναλλαγή πακέτων χρησιμοποιώντας το τυπικό πρωτόκολλο διαδικτύου (IP). Αποτελείται από εκατομμύρια μικρότερα εγχώρια, ακαδημαϊκά, επιχειρηματικά και κυβερνητικά δίκτυα, τα οποία μαζί μεταφέρουν διάφορες πληροφορίες και υπηρεσίες, όπως email, διαδικτυακή συνομιλία, μεταφορά αρχείων και τις διασυνδεδεμένες ιστοσελίδες και άλλα έγγραφα του World Wide Web.
Σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, το διαδίκτυο (επίσης γνωστό απλώς ως "ο Ιστός") και ο Παγκόσμιος Ιστός δεν είναι συνώνυμα. Το διαδίκτυο είναι το σύστημα διασυνδεδεμένων δικτύων υπολογιστών, που συνδέονται με καλώδια χαλκού, καλώδια οπτικών ινών, ασύρματες συνδέσεις κλπ. Ο Παγκόσμιος Ιστός είναι το περιεχόμενο ή τα διασυνδεδεμένα έγγραφα που συνδέονται με hyperlinks και διευθύνσεις URL. Το World Wide Web είναι προσβάσιμο μέσω του διαδικτύου, μαζί με πολλές άλλες υπηρεσίες όπως e-mail, κοινή χρήση αρχείων κλπ.
Προς το τέλος του 20ού αιώνα, η έλευση του Παγκόσμιου Ιστού σηματοδότησε την πρώτη εποχή στην οποία τα περισσότερα άτομα θα μπορούσαν να έχουν μέσα έκθεσης σε κλίμακα συγκρίσιμη με εκείνη των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Οποιοσδήποτε έχει έναν ιστότοπο έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί σε ένα παγκόσμιο κοινό, αν και η εξυπηρέτηση σε υψηλά επίπεδα κυκλοφορίας, εξακολουθεί να είναι σχετικά ακριβή. Είναι πιθανό ότι η άνοδος των τεχνολογιών peer-to-peer μπορεί να είχε ξεκινήσει τη διαδικασία για τη διαχείριση του κόστους του εύρους ζώνης. Παρόλο που διατίθεται τεράστιος αριθμός πληροφοριών, εικόνων και σχολίων (δηλ. το "Περιεχόμενο"), είναι συχνά δύσκολο να προσδιοριστεί η αυθεντικότητα και η αξιοπιστία των πληροφοριών που περιέχονται σε ιστοσελίδες (σε πολλές περιπτώσεις, το περιεχόμενο είναι αυτο-δημοσιευόμενο). Η εφεύρεση του διαδικτύου έχει επιτρέψει επίσης να φτάνουν ειδήσεις σε όλο τον κόσμο μέσα σε λίγα λεπτά. Αυτή η ταχεία ανάπτυξη της στιγμιαίας, αποκεντρωμένης επικοινωνίας θεωρείται συχνά πιθανό να αλλάξει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη σχέση τους με την κοινωνία.
Το διαδίκτυο γίνεται γρήγορα το κέντρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Όλα γίνονται προσβάσιμα μέσω του διαδικτύου. Αντί να αγοράζουν εφημερίδες ή να παρακολουθούν τις ειδήσεις των 8, όλοι μπορούν να συνδεθούν στο διαδίκτυο για να λάβουν τις ειδήσεις που θέλουν, όταν το θέλουν. Για παράδειγμα, πολλοί εργαζόμενοι ακούνε το ραδιόφωνο μέσω του διαδικτύου καθισμένοι στο γραφείο τους.
Ακόμη και το εκπαιδευτικό σύστημα βασίζεται στο διαδίκτυο. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να επικοινωνήσουν με ολόκληρη την τάξη στέλνοντας ένα e-mail. Μπορούν να έχουν ιστοσελίδες στις οποίες οι μαθητές μπορούν να πάρουν ένα άλλο αντίγραφο των εργασιών της τάξης.
Το blogging, επίσης, έχει γίνει μια διαδεδομένη μορφή μέσου μαζικής ενημέρωσης. Ένα Ιστολόγιο ή blog είναι ένας ιστότοπος, που συνήθως συντηρείται από ένα άτομο, με τακτικές καταχωρήσεις σχολίων, περιγραφών γεγονότων ή διαδραστικών μέσων όπως εικόνες ή βίντεο. Οι καταχωρήσεις εμφανίζονται συνήθως με αντίστροφη χρονολογική σειρά, με τις πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις να εμφανίζονται στην κορυφή. Πολλά ιστολόγια παρέχουν σχόλια ή ειδήσεις για ένα συγκεκριμένο θέμα, ενώ άλλα λειτουργούν ως πιο προσωπικά διαδικτυακά ημερολόγια. Ένα τυπικό ιστολόγιο συνδυάζει κείμενο, εικόνες, αλλά και συνδέσμους προς άλλα ιστολόγια, ιστοσελίδες και σχετικά μέσα. Η ικανότητα των αναγνωστών να αφήνουν σχόλια σε διαδραστική μορφή, είναι ένα σημαντικό κομμάτι πολλών ιστολογίων. Τα περισσότερα ιστολόγια είναι κυρίως κειμενικά, αν και κάποια εστιάζουν στην τέχνη (artlog), σε φωτογραφίες (photoblog), σε σκίτσα (sketchblog), σε βίντεο (vlog), σε μουσική (blog MP3), στον ήχο (podcasting) και αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου δικτύου κοινωνικών μέσων. Το Microblogging είναι ένας άλλος τύπος blogging που αποτελείται από ιστολόγια με πολύ σύντομες δημοσιεύσεις.
Τα κινητά τηλέφωνα εισήχθησαν στην Ιαπωνία το 1979, αλλά έγιναν μέσα μαζικής ενημέρωσης μόνο το 1998 όταν η Φινλανδία παρουσίασε τους πρώτους ήχους κλήσης με δυνατότητα λήψης. Σύντομα, οι περισσότερες μορφές πολυμέσων εισήχθησαν στα κινητά τηλέφωνα, στα tablet και σε άλλες φορητές συσκευές, και σήμερα η συνολική αξία των μέσων που καταναλώνονται σε κινητά υπερβαίνει κατά πολύ αυτή του διαδικτυακού περιεχομένου και αξίζει πάνω από $31 δισεκατομμύρια δολάρια (2007). Το περιεχόμενο των πολυμέσων για τα κινητά τηλέφωνα περιλαμβάνει: μουσική αξίας άνω των 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων (ήχοι κλήσης, ήχοι κλήσης, truetones, αρχεία MP3, καραόκε, μουσικά βίντεο, υπηρεσίες ροής μουσικής κ.λπ.), παιχνίδια για κινητά αξίας άνω των 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων αλλά και διάφορες ειδήσεις, υπηρεσίες ψυχαγωγίας και διαφήμισης. Στην Ιαπωνία, τα βιβλία για κινητά είναι τόσο δημοφιλή που πέντε από τα δέκα έντυπα βιβλία με τις καλύτερες πωλήσεις κυκλοφόρησαν αρχικά ως βιβλία για κινητά τηλέφωνα.
