Η Ναταλί Σαρώτ (Γαλλικά: Nathalie Sarraute, 1900 - 1999) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας και δικηγόρος. Ήταν ρωσικής εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε ως Νατάλια Ιλίνισνα Τσερνιάκ στη Ρωσία.[9]Σχετίζεται με το Νέο Μυθιστόρημα.
Η Ναταλί Σαρώτ γεννήθηκε στο Ιβάνοβο - Βοζνεσένσκ, 300 χλμ βορειοανατολικά της Μόσχας σε μια εύπορη οικογένεια της εβραϊκής αστικής τάξης, κόρη της συγγραφέα Πωλίν και του Ιλία Τσερνιάκ, χημικού. Μετά το διαζύγιο των γονιών της, πέρασε την παιδική της ηλικία μεταξύ Γαλλίας και Ρωσίας. Το 1909 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι με τον πατέρα της. Σπούδασε νομική και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, έχοντας ιδιαίτερη αγάπη για τη σύγχρονη λογοτεχνία και τα έργα των Μαρσέλ Προυστ, Τζέιμς Τζόυς και Βιρτζίνια Γουλφ, που επηρέασαν πολύ την αντίληψή της για το μυθιστόρημα, και στη συνέχεια μελέτησε Ιστορία στην Οξφόρδη και Κοινωνιολογία στο Βερολίνο, πριν πάρει την άδεια και ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου. [10]
Το 1925, παντρεύτηκε τον Ρεϊμόν Σαρώτ, έναν συνάδελφο δικηγόρο, με τον οποίο απέκτησε τρεις κόρες. Το 1941, η Σαρώτ, λόγω της εβραϊκής καταγωγής της, απαγορεύτηκε να εργάζεται ως δικηγόρος ως αποτέλεσμα των αντι-εβραϊκών νόμων του καθεστώτος του Βισύ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κρυβόταν και προσπάθησε να πάρει διαζύγιο από τον σύζυγό της σε μια προσπάθεια να τον προστατεύσει, αν και τελικά δεν χώρισαν.
Η Ναταλί Σαρώτ πέθανε σε ηλικία 99 ετών στο Παρίσι. Η κόρη της, δημοσιογράφος Κλωντ Σαρώτ, παντρεύτηκε τον Γάλλο Ακαδημαϊκό Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ.[11]
Το 1932 έγραψε το πρώτο της βιβλίο, Τροπισμοί, μια σειρά από σύντομα κείμενα και αναμνήσεις που έθεσαν τον τόνο για ολόκληρο το έργο της.[12] Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1939, ωστόσο ο αντίκτυπος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μείωσε τη δημοτικότητά του. Η Ναταλί Σαρώτ αφιερώθηκε στη λογοτεχνία, το επόμενο έργο της ήταν το Πορτραίτο ενός άγνωστου (1948). Τα δύο πρώτα βιβλία της δεν είχαν επιτυχία, όταν όμως ανατυπώθηκαν το 1956-57, προκάλεσαν το ενδιαφέρον. Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο οποίος συνέβαλε επίσης με έναν πρόλογο, τα χαρακτήρισε ως «αντι-μυθιστόρημα». Παρά τις πολύ καλές λογοτεχνικές κριτικές, ωστόσο, τα έργα έμειναν γνωστά μόνο στους λογοτεχνικούς κύκλους, όπως και το επόμενο, Martereau.
Το δοκίμιο της Σαρώτ Η εποχή της υποψίας (1956) χρησίμευσε ως πρωταρχικό μανιφέστο για το λογοτεχνικό κίνημα του Νέου Μυθιστορήματος, μαζί με το έργο του Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ Για ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Η Σαρώτ, μαζί με τους Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, Κλωντ Σιμόν, Μαργκερίτ Ντυράς και Μισέλ Μπυτόρ, έγινε μία από τους λογοτέχνες που σχετίστηκαν περισσότερο με την άνοδο αυτής της νέας τάσης γραφής, η οποία επιδίωξε να μεταμορφώσει ριζικά τα παραδοσιακά αφηγηματικά μοντέλα χαρακτήρων και πλοκής του μυθιστορήματος. [13]Το 1964 της απονεμήθηκε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημά της Τα Χρυσά φρούτα (1963),[14] γεγονός που οδήγησε σε μεγαλύτερη δημοσιότητα και προβολή της. Την ίδια χρονιά, η Σαρώτ άρχισε επίσης να γράφει θεατρικά έργα, γράφοντας συνολικά έξι έργα, μεταξύ των οποίων Η Σιωπή (1963), Το Ψέμα (1965) και Elle est là (1993). Σαν αποτέλεσμα της αυξανόμενης δημοσιότητας, παρουσιάσθηκε σε μια σειρά λογοτεχνικών εκδηλώσεων τόσο στη Γαλλία όσο και στο εξωτερικό.
Το έργο της Σαρώτ, συμπεριλαμβανομένων των επόμενων μυθιστορημάτων Ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο (1968), L’Usage de la parole (1980) και Tu ne t’aimes pas (1989), έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες. Το έργο της συχνά αναφέρεται ως «δύσκολο», ως αποτέλεσμα του πειραματικού της ύφους και της εγκατάλειψης των παραδοσιακών λογοτεχνικών συμβάσεων. Η Σαρώτ χαιρέτησε τον θάνατο του λογοτεχνικού «χαρακτήρα» και έδωσε πρωταρχική έμφαση στη δημιουργία μιας πιστής απεικόνισης ψυχολογικών φαινομένων, όπως στη μυθιστοριογραφία της Οι Χρυσοί Καρποί, αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από εσωτερικούς μονολόγους, ή στο μυθιστόρημα Το Πλανητάριο (1959), το οποίο επικεντρώνεται στην εμμονή ενός νεαρού άνδρα να μετακομίσει στο διαμέρισμα της θείας του. Οι συνεχώς μεταβαλλόμενες προοπτικές και απόψεις στο έργο της χρησιμεύουν για να υπονομεύσουν τον ίδιο τον συγγραφέα, ενώ συγχρόνως αγκαλιάζουν την ασυνέπεια της ζωντανής εμπειρίας.[15]
Σε αντίθεση με τη σχετική δυσκολία των μυθιστορημάτων της Σαρώτ, τα απομνημονεύματα της Παιδικά χρόνια θεωρούνται ευκολότερα. Έγραψε την αυτοβιογραφία της όταν ήταν πάνω από ογδόντα ετών, και δεν πρόκειται ακριβώς για απομνημονεύματα, καθώς αμφισβητεί την ικανότητά της να θυμάται με ακρίβεια το παρελθόν. Τη δεκαετία του 1980, τα απομνημονεύματά της διασκευάστηκαν σε έργο στο Μπρόντγουεϊ με πρωταγωνίστρια την Γκλεν Κλόουζ. Στο τελευταίο της μυθιστόρημα, Ici, που δημοσιεύτηκε το 1995, η συγγραφέας διερευνά μια σειρά υπαρξιακών ζητημάτων που σχετίζονται με τη διαμόρφωση τόσο της ατομικής όσο και της κοινωνικής πραγματικότητας.[16]
Η Ανιές Βαρντά αφιέρωσε την ταινία Sans toit ni loi του 1985 σ' αυτήν.
- Tropismes (1939, αναθεώρηση 1957) Tροπισμοί
- Portrait d’un inconnu (1948, αναθεώρηση 1956) Πορτραίτο ενός άγνωστου
- Martereau (1953)
- Le Planetarium (1959). Το Πλανητάριο
- Les Fruits d'or (1963). Οι Χρυσοί Καρποί
- Entre la vie et la mort (1968). Ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο
- Vous les entendez ? (1972)
- « disent les imbéciles » (1976)
- L’Usage de la parole (1980)
- Enfance (1983). Παιδικά χρόνια
- Tu ne t’aimes pas (1989)
- Ici (1995)
- Ouvrez (1997).
- Le Silence (1964). Η Σιωπή
- Le Mensonge (1966). Το Ψέμα
- Isma, ou ce qui s’appelle rien (1970)
- C’est beau (1975)
- Elle est là (1978)
- Collected Plays (1980)
- Pour un oui ou pour un non (1981)
- L'Ère du soupçon (1956) Η εποχή της υποψίας
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119237227. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Nathalie-Sarraute. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6446jgm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 _IzTYgUpaHFy.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119237227. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ CONOR.SI. 36014179.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/26517. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ . «britannica.com/biography/Nathalie-Sarraute».
- ↑ . «jwa.org/encyclopedia/article/sarraute-nathalie».
- ↑ . «linternaute.fr/biographie/litterature/1775394-nathalie-sarraute-biographie-courte-dates-citations/».
- ↑ . «franceculture.fr/emissions/les-nuits-de-france-culture/nathalie-sarraute-les-tropismes-se-produisent-avant-l-action».
- ↑ . «degruyter.com/document/doi/Nathalie Sarraute».
- ↑ . «persee.fr/doc/Les Fruits d'Or : Nathalie Sarraute [article]».
- ↑ . «superprof.fr/ressources/langues/francais/histoire-romanciere-sarraute».
- ↑ . «etudes-litteraires.com/sarraute-biographie».
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nathalie Sarraute στο Wikimedia Commons
.jpg)
