ΟσερΟυίλιαμ Ράμσεϊ (William Ramsay, 2 Οκτωβρίου1852 − 23 Ιουλίου1916) ήταν σπουδαίος Βρετανός (Σκωτσέζος) χημικός, στον οποίο το 1904 απονεμήθηκε τοβραβείο Νόμπελ Χημείας «σε αναγνώριση των υπηρεσιών τουστην ανακάλυψη των αδρανών αερίων στοιχείων στον αέρα».
Ο Ουίλιαμ Ράμσεϊ γεννήθηκε στηΓλασκώβη στις 2 Οκτωβρίου 1852. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του φοίτησε στην Ακαδημία της γενέτειράς τουκαι ακολούθως στοΠανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Συνεχίζοντας τις σπουδές τουστη Γερμανία, φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (1871) και τελικά ανέλαβε καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο τουΜπρίστολτην περίοδο 1880-1887 και μετά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (University College) την περίοδο 1887-1913 στην έδρα της Οργανικής Χημείας.
Αρχικά ασχολήθηκε μετην έρευνα της φυσιολογικής δράσης τωναλκαλοειδών, όπου και αποκάλυψε τη σχέση τους μετηνπεριδίνη. Συνεργαζόμενος μετονΤζων Σηλντς, επαλήθευσε τον νόμο τουΈτβες αναφορικά μετη σταθερότητα της μεταβολής της επιφανειακής ενέργειας των υγρών μετη θερμοκρασία.
Ο επίσης Βρετανός φυσικός, λόρδος Τζων Ρέιλι κάνοντας μια διάλεξη, ζήτησε από τους μαθητές τουνα εξηγήσουν γιατί το ατομικό βάρος του Αζώτου φέρεται μεγαλύτερο στην ατμόσφαιρα από εκείνο που εμφανίζει στις ενώσεις του. Έτσι ο Ράμσεϊ, προσπαθώντας να εξηγήσει το φαινόμενο, κατέληξε στη σκέψη ότι το στοιχείο αυτό, όταν απομονώνεται από την ατμόσφαιρα, θα πρέπει να περιέχει διάφορες προσμίξεις. Ερευνώντας επί της ιδέας αυτής, ο Ράμσεϊ καιο Ρέιλι ανακάλυψαν το 1894 ένα αδρανές χημικά αέριο στοιχείο, που αργότερα εκ της ιδιότητάς του αυτής το ονόμασαν εκ της ελληνικής αργόνκαι αποτελεί ουσιαστικά το 1% της ατμόσφαιρας. Το 1895, ακριβώς τον επόμενο χρόνο, ο Ράμσεϊ επέτυχε την απομόνωση ενός νέου αερίου, που προερχόταν από το ορυκτό κλεβεΐτης, το οποίο ονόμασε ήλιον.
Το 1903 ο Ράμσεϊ επέτυχε νέα σημαντική ανακάλυψη, όταν διαπίστωσε, ότι τοήλιον παράγεται συνέχεια κατά τη ραδιενεργό διάσπαση του ραδίου. Η ανακάλυψη αυτή ουσιαστικά αποκάλυψε τον μηχανισμό του φαινομένου της ραδιενέργειας.
Μετα δεδομένα μέχρι εκείνη την εποχή οι θέσεις των στοιχείων τωνηλίουκαιαργούστον περιοδικό πίνακα φανέρωναν τρεις ακόμα ενδιάμεσες «κενές θέσεις», πουθα έπρεπε να συμπληρωθούν με νέα αέρια. Στις επισταμένες έρευνες που ακολούθησε ο Ράμσεϊ συνεργαζόμενος μετονΜ. Τράιβερς, κατάφεραν το 1898 ναβρουνκαινα απομονώσουν τα νέα στοιχεία, δίνοντας τις ονομασίες νέον, κρυπτόκαιξένο μετά από απόσταξη υγροποιημένου υπό πίεση αέρα. Το 1910 ο Ράμσεϊ κατάφερε να απομονώσει καιτο τελευταίο μέλος της ομάδας των αδρανών αερίων (που αργότερα χαρακτηρίστηκαν ως ευγενή), τουραδονίου κατά τη ραδιενεργό διάσπαση του ραδίου.
Πολυμέσα σχετικά 
