ΤοΠεριγκόρ(γαλλικά Périgord) είναι ιστορική περιοχή και παλαιά κομητεία της Γαλλίας, η οποία αντιστοιχεί περίπου στον σημερινό νομό Δορδόνης, στηνΝέα Ακουιτανία. Η περιοχή είναι ουσιαστικά αγροτική και χαρακτηρίζεται από μεγάλη πολιτιστική, αρχαιολογική και ιστορική κληρονομιά.
Η γεωγραφία καιοι φυσικοί πόροι τουτο καθιστούν μια πανέμορφη περιοχή, πλούσια σε ιστορία και φυσικό περιβάλλον. [1]Το Περιφερειακό Φυσικό Πάρκο Περιγκόρ-Λιμουζέν συμβάλει στη διατήρηση του περιβάλλοντος.[2]
Το Περιγκόρ είναι γνωστό γιατα εκλεκτά γαστρονομικά προϊόντα του, όπως το κονφί πάπιας καιτοφουά γκρά.[3] Είναι επίσης γνωστό ως κέντρο τρούφας στη Γαλλία. [4]Τα κρασιά του Περιγκόρ περιλαμβάνουν το Μπερζεράκ (κόκκινο και λευκό) καιτο Μονμπαζιγιάκ.
Η επαρχία Περιγκόρ χρονολογείται από την εποχή που κατοικήθηκε η περιοχή από τους Γαλάτες. Ήταν η περιοχή τωνΠετροκορίων, γαλατική φυλή με πρωτεύουσα τοΠεριγκέ. Η περιοχή ονομάστηκε Περιγκόρ καιοι κάτοικοι αποκαλούνται Περιγκορντάν.
Το Περιγκόρ χωρίζεται σε 4 περιοχές.
Το Πράσινο Περιγκόρ στο βορρά, με πρωτεύουσα τοΝοντρόν, αποτελείται από καταπράσινες κοιλάδες σεμια περιοχή που διασχίζεται από πολλά ποτάμια και ρέματα.
Το Λευκό Περιγκόρ στο κέντρο και δυτικά, βρίσκεται γύρω από την πρωτεύουσα της Δορδόνης, τοΠεριγκέ, είναι μια περιοχή ασβεστολιθικών οροπεδίων, μεγάλων κοιλάδων και λιβαδιών.
Το Πορφυρό Περιγκόρ στα νοτιοδυτικά, με πρωτεύουσα τοΜπερζεράκ, είναι μια περιοχή οινοπαραγωγική.
Το Μαύρο Περιγκόρ στα νοτιοανατολικά, περιβάλλει το διοικητικό κέντρο τουΣαρλά-λα-Κανεντά, έχει θέα στις κοιλάδες των ποταμών Βεζέρ καιΝτορντόνι, και έλαβε το όνομα από τα δάση δρυός και πεύκου που αφθονούν στην περιοχή.
Η περιοχή, κατοικημένη από τον λαό των Πετροκορίων, κατά τη γαλατορωμαϊκή περίοδο, συγκροτήθηκε σε κομητεία την εποχή τουΚαρλομάγνου. Ο πρώτος κόμης του Περιγκόρ που ονομάστηκε από τον Καρλομάγνο, ήταν ο Βιλμπάντ, το 778. Εκτός από το όνομα, η δράση καιοι διάδοχοι αυτού του πρώτου κυβερνήτη του Περιγκόρ μετον τίτλο του κόμη είναι ελάχιστα γνωστοί.
Οι κόμητες του Περιγκόρ, των οποίων η δικαιοδοσία περιορίζονταν σε μερικούς πύργους, δεν κατάφεραν να ισχυροποιηθούν, εξαιτίας του βασιλιά της Αγγλίας, ο οποίος έγινε δούκας της Aκουιτανίαςτο 1152 και του βασιλιά της Γαλλίας, ο οποίος δεν έπαυε να προσαρτά τμήματα της περιοχής.[5]
Το 1360, κατά τη διάρκεια τουΕκατονταετούς πολέμου (1337-1453), το Περιγκόρ τέθηκε υπό την κυριαρχία της Αγγλίας μέσω της συνθήκης του Μπρετινί. ΟΚάρολος της Ορλεάνης, κόμης του Περιγκόρ, αιχμαλωτίσθηκε από τους Άγγλους στημάχη του Αζανκούρ, το 1415 και έμεινε κρατούμενος στην Αγγλία μέχρι το 1440. Το 1438, γιανα εξοικονομήσει τα λύτρα γιατην απελευθέρωσή του, πούλησε το Περιγκόρ στον οίκο των Παντιέβρ.
Κατά τη διάρκεια αυτής της ταραγμένης περιόδου, ο ποταμός Ντορντόνι ήταν το σύνορο μεταξύ των δύο εχθρών, εξουκαιη κατασκευή πολλών οχυρωμένων κάστρων που βρίσκονται αντικρυστά στις όχθες του ποταμού. Τα περισσότερα από αυτά τα κάστρα σώζονται σήμερα και μερικά έχουν γίνει σημαντικές τουριστικές τοποθεσίες, όπως τοκάστρο του Καστελνώ.[6]
Το Περιγκόρ πέρασε στη συνέχεια στην επικυριαρχία του οίκου των Αλμπρέ, το 1470. Το 1607 οΕρρίκος Δ΄ ένωσε τη γαλλική αυτή κομητεία στη βασιλική γαλλική επικράτεια.
Στο Περιγκόρ υπάρχουν ρωμαϊκά ερείπια που έχουν αποκατασταθεί και ολόκληρη η περιοχή είναι γνωστή ως το «λίκνο της ανθρωπότητας», λόγω του πλούτου των προϊστορικών της σπηλαίων. Τοπιο γνωστό είναι τοσπήλαιο Λασκώ, του οποίου οι απεικονίσεις των ρινόκερων, αλόγων, ελαφιών και άλλων ζώων (αλλά όχι ανθρώπων) χρονολογούνται περίπου 17.000 χρόνια π.Χ.
Διάσπαρτοι σε όλο το νομό υψώνονται περισσότεροι από 1200 πύργοι, πολλοί του 13ουκαι 14ου αιώνα και γραφικές μεσαιωνικές πόλεις, όπως η πρωτεύουσα του νομού ΔορδόνηςΠεριγκέ, τοΣαρλάκαιτο Μπραντόμ και μεσαιωνικά χωριά, που έχουν ταξινομηθεί στα «Πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας».
