Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/02/2018.
Αυτοκρατορία της Πορτογαλίας Império Português
1415 – 1999
Έμβλημα
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}}
Όλες οι περιοχές του κόσμου που κάποτε ήταν μέρος της πορτογαλικής αυτοκρατορίας
Το Βασίλειο της Πορτογαλίας από τις αρχές του 15ου αιώνα ξεκίνησε αρκετές οργανωμένες αποστολές εξερεύνησης, ενώ ήδη από τον 13ο αιώνα διέθετε ικανό ναυτικό και στόλο. Οι Πορτογάλοι άρχισαν να εξερευνούν την ακτή της Αφρικήςτο 1419, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες εξελίξεις στηνπλοήγηση, τηχαρτογραφίακαιτηναυτιλιακή τεχνολογία όπως τηνκαραβέλα, σε περίπτωση που έβρισκαν έναν θαλάσσιο δρόμο προς τις πηγές του επικερδούς εμπορίουμπαχαρικών. Το 1488, οΜπαρτολομέου Ντίας πέρασε τοΑκρωτήριο της Καλής Ελπίδας, καιτο 1498, οΒάσκο ντα Γκάμα έφθασε στηνΙνδία. Οι Πορτογάλοι κινήθηκαν δυτικά το 1497 και έφτασαν στηΝέα ΓητουΚαναδά, ενώ το 1500, από μια τυχαία προσέγγιση της ακτής της Νότιας Αμερικήςγια κάποιους, από μυστικό σχεδιασμό του στέμματος για άλλους, οΠέδρο Άλβαρες Καμπράλθα έβρισκε καιθα ίδρυε μιαεκτων σημαντικότερων αποικιών της, αυτήν της Βραζιλίας. Κατά τις επόμενες δεκαετίες, οι Πορτογάλοι ναυτικοί συνέχισαν να εξερευνούν τις ακτές καιτα νησιά της Ανατολικής Ασίας, ιδρύοντας φρούρια και εμπορικούς σταθμούς καθώς προχωρούσαν όπως μετην κατάλυση τουσουλτανάτου της Μαλάκκατο 1511. Το 1571
μια γραμμή προχωρημένων φυλακίων συνέδεσε τηΛισαβόναμετοΝαγκασάκι: η αυτοκρατορία είχε γίνει πράγματι παγκόσμια, καιστην πορεία έφερε μεγάλο πλούτο στηνΠορτογαλία.
Μεταξύ του 1580 και του 1640 η Πορτογαλία έγινε ο πολιτικός έτερος της Ισπανίαςστηνένωσητων στεμμάτων των δύο χωρών. Ανκαιοι αυτοκρατορίες συνέχισαν να διοικούνται ξεχωριστά, οι Πορτογαλικές αποικίες έγιναν στόχος επιθέσεων από τρεις αντίπαλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις εχθρικές στην Ισπανία και ζηλόφθονες προς τις Ιβηρικές υπερπόντιες επιτυχίες: την Ολλανδία (η οποία συνεπλάκη σε έναν πόλεμο ανεξαρτησίας ενάντια της Ισπανία), τηνΑγγλίακαιτηΓαλλία. Έχοντας μικρότερο πληθυσμό, η Πορτογαλία αδυνατούσε να υπερασπίσει αποτελεσματικά τα υπερπόντια εδάφη της καιτο υπερεξαπλωμένο της δίκτυο εμπορικών σταθμών και εργοστασίων, και έτσι η αυτοκρατορία άρχισε τη μακρά και βαθμιαία εξασθένηση της. Η απώλεια της Βραζιλίας το 1822, ηπιο μεγάλη καιπιο κερδοφόρα αποικία της Πορτογαλίας, σεμια περίοδο πουτακινήματα ανεξαρτησίας σάρωναν την ήπειρο της Αμερικής, ήταν ένα πλήγμα από το οποίο η Πορτογαλία καιη αυτοκρατορία της δεν ανάρρωσαν ποτέ.
ΟΑγώνας γιατην Αφρικήο οποίος ξεκίνησε στον ύστερο 19ο αιώνα άφησε την Πορτογαλία με πέντε αποκίες στην ήπειρο. Τα περισσότερα από αυτά τα Αφρικανικά εδάφη ήταν υπό Πορτογαλική διοίκηση και επιρροή για αιώνες. Πόλεις όπως ηΛουάντακαιηΜπενγκέλα, και ντουζίνες άλλων οικισμών, λιμένες και φρούρια, είχαν ιδρυθεί και διοικηθεί από την Πορτογαλία από τον 16ο αιώνα. Τις δεκαετίες 1960 και 1970 κατά τη διάρκεια του Πορτογαλικού Αποικιακού Πολέμου ξέσπασαν κινήματα ανεξαρτησίας στις Ανγκόλα, ΜοζαμβίκηκαιΓουινέα Μπισσάου. Μετά τονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ηγέτης της Πορτογαλίας, Αντόνιο Σαλαζάρ, προσπάθησε να κρατήσει την Πορτογαλική Αυτοκρατορία ανέπαφη σεμια εποχή που άλλες Ευρωπαϊκές χώρες άρχιζαν να αποσύρονται από τις αποικίες τους καιη Πορτογαλία δεχόταν διεθνή πίεση να αποσυρθεί από αποικίες της. Τελικώς όμως η ανατροπή του Δικτατορικού καθεστώτος της Λισαβόναςτο 1974 με επέμβαση του στρατού που ονομάστηκε Επανάσταση των Γαρυφάλλων ανάγκασε την Πορτογαλία και τις μεταβατικές κυβερνήσεις της στην πλήρη αποχώρησή τους από την Αφρικανική ήπειρο.
Οι Πορτογάλοι επηρέασαν σημαντικά τις περισσότερες αποικίες τους κοινωνικοοικονομικά και πολιτικά, ενώ ηπορτογαλική γλώσσα αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό δεσμό ορισμένων χωρών μετην Πορτογαλία ακόμη και σήμερα.
Η κατάκτηση της Θέουτα, το 1415, οδήγησε τον Χένρι τον Πλοηγητή στη δημιουργία της πρώιμης αυτοκρατορικής περιόδου.
Η καταγωγή του Βασιλείου της Πορτογαλίας βρισκόταν στο reconquista, τη βαθμιαία ανάκαμψη της Ιβηρικής χερσονήσου από τους Moors [6]. Αφού καθιερώθηκε ως ξεχωριστό βασίλειο το 1139, η Πορτογαλία ολοκλήρωσε την επανάκτηση τουΜαυριτανικού εδάφους φτάνοντας στοΑλγκάρβετο 1249, αλλά η ανεξαρτησία της συνεχίστηκε να απειλείται από τη γειτονική Καστίλη μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης του Αιλλόν το 1411. [7]
Χωρίς απειλές γιατην ύπαρξή τουκαι αδιαμφισβήτητο από τους πολέμους που πολέμησαν άλλα ευρωπαϊκά κράτη, η πορτογαλική προσοχή στράφηκε στο εξωτερικό και προς στρατιωτική εκστρατεία στα μουσουλμανικά εδάφη της Βόρειας Αφρικής [8]. Υπήρχαν αρκετά πιθανά κίνητρα γιατην πρώτη επίθεσή τους, στο Marinid Sultanate (στο σημερινό Μαρόκο). Παρείχε την ευκαιρία να συνεχιστεί η χριστιανική σταυροφορία ενάντια στοΙσλάμ. προς τη στρατιωτική τάξη, υποσχέθηκε δόξα στο πεδίο της μάχης καιτα χαλάσματα του πολέμου [9] και, τέλος, ήταν επίσης μια ευκαιρία να επεκταθεί το πορτογαλικό εμπόριο καινα αντιμετωπιστεί η οικονομική πτώση της Πορτογαλίας [8].
Το 1415 έγινε επίθεση στη Θέουτα, στρατηγικά τοποθετημένο μουσουλμανικό θύλακα της Βόρειας Αφρικής κατά μήκος της Μεσογείου, και ένα από τα τερματικά λιμάνια των μετακρατικών Σαχάρων χρυσών και σκλαβωμένων συναλλαγών. Η κατάκτηση ήταν μια στρατιωτική επιτυχία και σηματοδότησε ένα από τα πρώτα βήματα στην πορτογαλική επέκταση πέρα από την Ιβηρική Χερσόνησο, αλλά αποδείχθηκε δαπανηρό να υπερασπιστεί τις μουσουλμανικές δυνάμεις που σύντομα την πολιοποίησαν. Οι Πορτογάλοι δεν μπόρεσαν νατο χρησιμοποιήσουν ως βάση γιατην περαιτέρω επέκτασή τους στην ενδοχώρα καιτα τροχόσπιτα από τηΣαχάρα απλώς άλλαξαν τις διαδρομές τους γιανα παρακάμψουν τη Θέουτα ή / καινα χρησιμοποιήσουν εναλλακτικούς μουσουλμανικούς λιμένες.
Παρόλο πουη Θέουτα αποδείχτηκε απογοήτευση για τους Πορτογάλους, αποφασίστηκε νατην κρατήσουν κατά την εξερεύνηση κατά μήκος των ακτών της Αφρικής τουΑτλαντικού. [12] Βασικός υποστηρικτής αυτής της πολιτικής ήταν ο Infante Dom Henry the Navigator, ο οποίος είχε εμπλακεί στη κατάκτηση της Θέουτας καιο οποίος ανέλαβε τον ηγετικό ρόλο στην προώθηση και χρηματοδότηση της πορτογαλικής ναυτιλιακής εξερεύνησης μέχρι το θάνατό τουτο 1460. [13] Την εποχή εκείνη, οιΕυρωπαίοιδεν ήξεραν τι βρισκόταν πέρα από το ακρωτήριο Bojador στις ακτές της Αφρικής. Ο Χένρι θέλησε να μάθει πόσο μακριά επεκτάθηκαν τα μουσουλμανικά εδάφη στην Αφρική καιαν ήταν δυνατόν να φτάσει στην Ασία δια θαλάσσης, τόσο γιανα φτάσει στην πηγή του επικερδούς εμπορίου μπαχαρικών όσο καιγιανα ενώσει τις δυνάμεις τουμετην περίφημη χριστιανική βασιλεία του Prester John, να υπάρχει κάπου στις "Ινδίες". [9] [14] Μετη χορηγία του, σύντομα προσεγγίστηκαν τα νησιά του Ατλαντικού της Μαδέρας (1419) καιτωνΑζορών (1427) καιμετην εγκατάστασή τους άρχισαν να παράγουν σιτάρι για εξαγωγή στην Πορτογαλία.
Ο κύριος πορτογαλικός στόχος ήταν το εμπόριο, όχι ο εποικισμός ή η κατάκτηση. Σύντομα τα πλοία του εισήγαγαν στην ευρωπαϊκή αγορά πολύτιμο χρυσό, ελεφαντόδοντο, πιπέρι, βαμβάκι, ζάχαρηκαισκλάβους. Το εμπόριο των σκλάβων, για παράδειγμα, διεξήχθη από μερικές δωδεκάδες εμπόρους στηΛισαβόνα. Στη διαδικασία επέκτασης των εμπορικών οδών, οι Πορτογάλοι ναυτικοί χαρτογράφησαν άγνωστα μέρη της Αφρικής και άρχισαν να εξερευνούν τονΙνδικό Ωκεανό. Το 1487, μια ορεινή εκστρατεία από τον Pêro da Covilhã έφτασε στην Ινδία, εξερευνώντας τις εμπορικές ευκαιρίες με τους Ινδούςκαι τους Άραβεςκαι τελικά τελείωσε στηνΑιθιοπία. Η λεπτομερής έκθεσή του διαβασμένος με μεγάλη χαρά στη Λισαβόνα, η οποία έγινε το καλύτερα ενημερωμένο κέντρο παγκόσμιας γεωγραφίας και εμπορικών οδών.
.svg)
