Ο πεθερός του σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον τουΚαρόλου του Απλούκαιοι Φράγκοι ευγενείς εξέλεξαν νέο βασιλιά τον γαμπρό του Ροδόλφο, στέφτηκε στο Σουασόν από τον Βάλτερ, αρχιεπίσκοπο του Ρενς στις 13 Ιουλίου του 923. Στο δουκάτο της Βουργουνδίας αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του μικρότερου αδελφού τουΟύγου του Μελανού. Το όνομά του σύμφωνα με Λατινικά έγγραφα είναι Γερμανικής προέλευσης που μεταφράζεται ως "δοξασμένος" ή "λύκος", λεγόταν καιΡοδόλφους όνομα που χρησιμοποιούσε στην προσωπική του σφραγίδα. [3]Ο εκθρονιστείς βασιλιάς Κάρολος ο Απλός ήταν ακόμα ζωντανός και διεκδικούσε τον θρόνο του, ο μπατζανάκης του Ροδόλφου Ερμπέρ Β΄ του Βερμαντουά που είχε παντρευτεί την Αδέλα αδελφή της Έμμας εξαπάτησε τον Κάρολο σε συνάντηση καιτον συνέλαβε αιχμάλωτο.
Η πρώτη πράξη του Ροδόλφου ήταν να επιτεθεί στον βασιλιά των Ανατολικών Φράγκων Ερρίκο τον Ορνιθοθήραπου είχε συμμαχήσει τον ίδιο χρόνο μετον Ροβέρτο Α΄, μετά απομια αποτυχημένη απόπειρα να προσαρτήσει τηνΛοθαριγγία έκλεισαν ειρήνη. Ο Ερμπέρ Β΄ του Βερμαντουά ωστόσο επιτέθηκε στονΓιλβέρτο, δούκα της Λωρραίνηςκαι κατέλαβε την Λοθαριγγία, ο Ροδόλφος δεν μπόρεσε να αντισταθεί.
ΟιΒίκινγκ ξεκίνησαν επιδρομές στην χώρα των Δυτικών Φράγκων (924), από την κοιλάδα τουΛίγηρα απείλησαν τον κουνιάδο του Ούγο τον Μέγα καιο Ροδόλφος δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Επιτέθηκαν στην συνέχεια στηνΒουργουνδίαπουτην διοικούσε ο αδελφός του βασιλιά Ούγος αλλά αποκρούστηκαν, στην συνέχεια επιτέθηκαν στα βασιλικά κτήματα, κατάφερε να τους αντιμετωπίσει σε συμμαχία μετον αδελφό του Ούγο, τον Ερμπέρ και εκκλησιαστικούς υποτελείς του. Οι Βίκινγκς της Νορμανδίας στην συνέχεια που είχαν εγκατασταθεί στην βόρεια Γαλλία ύστερα από άδεια του Καρόλου του Απλού (911) άρχισαν να λεηλατούν ολόκληρη την περιοχή. Ο Ροδόλφος συμμάχησε μετον Ερμπέρ καιτονΑρνούλφο τον Γηραιό, κατάφεραν να καταλάβουν την Έ αλλά στην συνέχεια έπεσαν στην παγίδα, ο βασιλιά τραυματίστηκε, ο κόμης του Πονθιέ και πολλοί ευγενείς σκοτώθηκαν.
Την ίδια χρονιά ο Ροδόλφος συνομίλησε μετονΛουδοβίκο τον Τυφλό, βασιλιά της Προβηγκίας σχετικά μετην νέα Ευρωπαϊκή απειλή τον βάρβαρο λαό τωνΜαγυάρωνπου ενοχλούσαν τον Λουδοβίκο. Επιτέθηκαν στην περιοχή γύρω από τοΡενς αλλά αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν πριν εμπλακεί ο βασιλιάς σε μάχη μαζί τους (930). Στην συνέχεια επιτέθηκαν στην Βουργουνδία, ο Ροδόλφος συγκέντρωσε έναν τεράστιο στρατό και τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν χωρίς μάχη (935), την εποχή του θανάτου του Ροδόλφου οι απειλές των Βίκινγκς καιτων Μαγυάρων είχαν εξαλειφθεί.
Ο Ερμπέρ Β΄ του Βερμαντουά χρησιμοποίησε τον αιχμάλωτο πρώην βασιλιά Κάρολο γιανα αυξήσει την εξουσία του, πέτυχε να κάνει τονγιοτου Ούγο αρχιεπίσκοπο του Ρενς (925) καινα δώσει την κομητεία τουΛονστονγιοτου Ούγο (927). Τα παράπονα του βασιλιά στον Ερμπέρ γιατον Κάρολο τον ανάγκασαν νατον φέρει μπροστά στον Γουλιέλμο τον Μακρόξιφο κόμη της Ρουέν γιανα δώσει όρκο υποτέλειας, στην συνέχεια έκανε αίτημα στον πάπα Ιωάννη Ι΄γιανα διεκδικήσει τα δικαιώματα του. O πρώην βασιλιάς Κάρολος πέθανε στο Περόν (929) καιο Ερμπέρ έχασε τα πλεονεκτήματα που είχε όσο ήταν ζωντανός. Μετά την ήττα των Βίκινγκ στο Λιμουζίν ο Ροδόλφος δέχτηκε την συμμαχία των Ακουιτανών και όρκο υποτέλειας από τονΓουλιέλμο τον Μακρόξιφοκαιτου παραχώρσε τα νησιά στην ακτή της Νορμανδίας που είναι γνωστά σήμερα σανΝησιά της Μάγχης. [4]
Ο Ροδόλφος προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη τουΕμπλ της Ακουιτανίας (929), οπισθοχώρησε από Μπέρρυ και παραχώρησε τον τίτλο του πρίγκιπα της Γοτθίας στον Ραυμόνδο Πονς, κόμη της Τουλούζης, στον ίδιο μετέφερε καιτον τίτλο του κόμητος της Ωβέρνης. Η μαργραβία ωστόσο βρισκόταν υπό τον έλεγχο του λόρδου του Χάρουξ ο οποίος την είχε μετατρέψει σε ανεξάρτητη κομητεία. Αργότερα εξεστράτευσε μαζί μετονΕμπλ προκειμένου να εξουδετερώσουν τις τελευταίες εστίες των Βίκινγκ. Στράφηκε στην συνέχεια σταδιακά εναντίον του Ερμπέρ συμμαχώντας μετον Ούγο τον Μέγα, έκαψε το κάστρο του Θιερρύ που είχε φυλακίσει τον Κάρολο (933 - 934). Τελικά έκλεισε ειρήνη μαζί του (935) στην συνέχεια αρρώστησε καισε λίγους μήνες πέθανε.
Gwatking, H. M., Whitney, J. P., et al. Cambridge Medieval History: Volume III—Germany and the Western Empire. Cambridge University Press: London, 1930.
Jean Dufour, Recueil des actes de Robert Ier et de Raoul, rois de France: 922–936 (Paris, 1978)
Stapleton, Thomas (1840). Magni rotuli scaccarii Normanniæ sub regibus Angliæ. p. lii.
Σχετικά πολυμέσα
